Witam Was wszystkich. Choć do tej pory nic nie pisałem na forum, to wielokrotnie korzystałem z tej skarbnicy wiedzy, dla tego Wam wszystkim i każdemu z osobna wielkie DZIĘKUJĘ za każdy post.
Postanowiłem napisać gdyż widzę, że na etapie w którym się znalazłem samo czytanie i nie udzielanie się aktywnie/zadawnie pytań już nie wystarczy. Dość czerpania tylko z waszych doświadczeń, może i ja komuś pomogę i również będę liczył na pomoc.
Pierwsze piwo "uwarzyłem" w 2015 roku, cudzysłów jak najbardziej zasadny, bo był to brewkit. Generalnie zrobiłem ich wtedy sporo, dzięki czemu nabyłem pewnego doświadczenia co do dezynfekcji, refermentacji i wielu innych. Oczywiście szło to wszystko po taniości, dodatki cukru i glukozy do brewkita na 23L. Efekt był taki, że piwo dało się wypić, bo nic po nim nie zostało, poza butelkami, ale szału smakowego nie było. O ile dziś wiem, że każde domowe piwo jest lepsze od koncerniaka, o tyle słowa od kumpla po wypiciu mojego piwa z brewkitu "Ty no stary jak Lech" były na serio komplementem.
Miałem długą przerwę (7 lat), dlatego obecnie powróciłem do brewkitów, ale dodawałem słodów zamiast cukru lub glukozy i tak w tym przypadku każdy brewkit który zrobiłem był lepszy od koncerniaka. Nie pamiętam kiedy piłem piwo, w którym delikatna subtelna piana utrzymuje się przez cały czas picia, tworząc na ściankach pejzaże
W tej chwili jestem na etapie warzenia z ekstraktów słodowych (nie mam jeszcze warunków do zacierania, myślę o kotle warzelnym, elektrycznym). Dlaczego wziąłem się za ekstarkty słodowe niechmielone? Mogę coś zrobić o etap wcześniej, a z tego co zauważyłem, to chmielu w "nachmielonych" ekstraktach jak na lekarstwo, dodatkowo można kombinować z dodatkami innego typu.
Tyle tytułem wstępu na "cześć" i krótkie "o mnie".
Jeszcze raz dziękuję za dotychczasowe "nieświadome" porady