Ranking

Rozpoczynam wątek może w końcu uda mi się wszystko spisać bo próbuje od 3 lat Wszystko zaczęło się od 'Wien Lagera' z puszki który sparowali mi w sklepie z US-05 Wkrótce (a przynajmniej mam taką nadzieję) powinny pojawić się jakieś krótkie wycinki z moich zapisków do warek. Lista warek: 2019: Vienna Lager Saison IPA 2020: Lager (?) Hefeweizen American Wheat APA Hefeweizen Hefeweizen Hefeweizen Hefeweizen 2021: Czeski Lager Milk Stout American IPA Hefeweizen Hefeweizen Koelsch White IPA 2022: Czeskie Ale Hefeweizen 2023: Pseudo Lager

36h i coś sie dzieje. Pojawia się delikatna pianka i pokrywa fermentora zaczyna pęcznieć.

W nomenklaturze piwowarskiej posługujemy się raczej wyrażeniem "aromat" chmielu, a nie "zapach". Jest chmiel aromatyczny, ale nie ma chmielu zapachowego. Zamiast "po zapachu i smaku chmielu" przetłumaczyłbym to jako "po aromacie i smaku chmielu" albo bardziej "po aromatach i smakach chmielu". Takie moje 3 gr.

#41 Kate Bishop (Pale Ale) [Kveik] Ilość: 12 L Ekstrakt początkowy: 12,6 Plato Ekstrakt końcowy: 3,2 Plato Alkohol: 5,3% (0,2 z refermentacji) IBU: 30 Kolor: 12 EBC Data warzenia: 24.03.2022 Data rozlewu: 05.04.2022 Woda: 12 L Primavery 8 L warszawskiej kranówki + 4 g soli epsom + 4 mL kwasu mlekowego (zacieranie) + 1,8 mL kwasu mlekowego (wysładzanie) 16,4 (12 + 4,4) L wody do zacierania, 3,6 L wody do wysładzania. Słód: pale ale - 2 kg monachijski II - 0,5 kg żytni jasny - 0,5 kg wędzony bukiem (viking) - 0,5 kg + łuska ryżowa - 0,1 kg Zacieranie: 65°C - 50 min 72°C - 15 min 85°C - 1 min Chmiel: Saaz (4,4% AA) - 100 g - 12 minut Czas gotowania: 15 minut. Drożdże i fermentacja: Lallemand Voss Kveik Gęstwa z #40 - piwo zlane bezpośrednio do fermentora po #40. W fermentorze nadal są 2 rurki miedziane (nie zadziałały tym razem, były oblepione drożdżami). 24.03 (13:00) - drożdże zadane w temperaturze 32 st. C. Fermentacja ruszyła w ciągu godziny (temperatura: 30 st. C). 1.04 (14:00) - umieszczenie w lodówce na cold crash (2 st. C). 5.04 (8:00) - przelanie do świeżego fermentora wraz z 4 g żelatyny rozpuszczonej we wrzątku i pozostawienie w lodówce (2 st. C). 5.04 (18:00) - rozlew. Rozlew: 91 g glukozy (nagazowanie: 2,5) Rozpuszczono we wrzątku. Wlano do świeżego fermentora, następnie przelano do niego piwo (wyczuwalna siarka, mam nadzieję, że trochę uleci po przelaniu). Wyszło 12 butelek 0.5L (kapsel złoty) oraz 6 butelek pet 1L. Wrażenia: 22.04 - (opinia narzeczonej) aromat delikatny, trochę kwaśny, trochę bananowy, lekko przyprawowo-slodki; nasycenie niskie, drobnopęcherzykowe; w smaku mocno chlebowe, cytrynowe, pomarańczowe, lekko drożdżowe, wydaje się niedojrzałe jeszcze. 23.04 - pijalne, słodowe, ziemiste-kwiatowe z lekkim cytrusem gdzieś z tyłu, lekko siarkowe, ale nieprzeszkadzające (jak w lagerze), goryczka lekka, rześka. Super pijalne, "zwykłe" piwo - udane.

Książka ma niestety opóźnienie, ale to tylko dla jej dobra. Konsultacje merytoryczne wymagały większego zaangażowania czasowego, ze względu na skomplikowanie niektórych jej części. Prace cały czas trwają, Piotrek Kucharski zatwierdza poprawki w tekście i pewnie niebawem przejdziemy do finalizowania projektu

(Oryginalnie zamieszczone tutaj: link) Postanowiłem zrobić bieda-eksperyment i sprawdzić, jak kveiki ożywają po dłuższym przechowywaniu w formie suszonej. Wybrałem Hornidal, bo akurat miałem dużo paczek. Co zrobiłem? W skrócie - uwodniłem trochę, po kilku godzinach pooglądałem pod mikroskopem. Z góry przepraszam za jakość zdjęć - robione telefonem przez okular mikroskopu, potem przycinane. Wyszło, jak wyszło. Coś tam widać. Trochę szczegółów: 1. Kveiki miały dokładnie 1 rok, 8 miesięcy i 18 dni (626 dni) od suszenia. 2. Suszyłem gęstwę prosto z piwa, bez przemywania. Piwo AIPA 14,4 Brix, fermentacja w 30°C. Od warzenia do suszenia minęło 20 dni. 3. Suszenie odbywało się na suszarce do grzybów, na papierze do pieczenia. Z dwóch trybów suszenia użyty został ten wolniejszy. 4. Drożdże były spakowane próżniowo w małe paczki, cały czas trzymane w lodówce. 5. Szczerze mówiąc, nie mam pojęcia, czy był to Hornidal izolat, czy Hornidal blend. Nie bardzo mogę odkopać, skąd te drożdże były. 6. Wybarwione błękitem metylenowym, oglądane bezpośrednio po wybrawieniu, ok 4 godziny od wsypania suszonych drożdży do wody. Na jednym ze zdjęć (2) widzicie, jak wyglądają suszone u nas drożdże. Niezbyt optymistycznie - spore, cienkie i bardzo ciemne kawałki. Kolejne (1) zdjęcie przedstawia, co można było zaobserwować w słoiczku po wrzuceniu suszu do wody i odczekaniu kilku godzin. Wygląda dużo bardziej optymistycznie, ewidentnie podzieliło się to na warstwy. Trochę osiadło, trochę pływa. Chyba będą żyć. Kolejne (3) zdjęcie pokazuje drożdże wzięte z warstwy kremowej, ponad tym ciemnym osadem. Spodziewałem się najlepszych rezultatów. Duże zaskoczenie, trudno było znaleźć niewybarwioną (żywą) komórkę. Mogłem źle trafić, za słabo pobełtać. Ostatnie (4) zdjęcie pokazuje próbkę pobraną po wybełtaniu zawartości słoiczka. Widać sporo syfu (dużo osadów, do zdjęcia wybrałem dość czystą okolicę), jest też dużo więcej komórek. Bez liczenia (w końcu to bieda-eksperyment) można ocenić, że grubo ponad połowa wygląda na żywe. Wnioski Generalnie po prawie dwóch latach drożdże nadal nadają się do zadania ich do brzeczki (choć raczej zrobiłbym starter). Wydaje mi się, że byłoby dużo lepiej, gdybym wysuszył przemytą gęstwę. Mimo wszystko jest lepiej, niż myślałem.