JacekKocurek

W ogóle nie trzeba nic doliczać. Po prostu to, co Ci wychodzi po fermentacji nastawu jest tym samym co dostajesz w butelkach, puszkach czy KEGach

Ten wzór jest mocno uproszczony. Daje w miarę dokładne wyniki tylko dla piw o wyjściowym ballingu w okolicy 10°.

Rezerwy się nie dodaje do stężenia alkoholu. Ona ma mniej więcej taki sam balling jak brzeczka nastawna więc nie wpływa na stężenie alkoholu tylko na ilość piwa. Co innego gdybyś dodał suchego cukru (glukozy sacharozy).

9% ? w jaki sposób to wyliczyłeś ? ProMash zeznaje, że 8,4%

Ja polecam Bochemian Pils Weyermanna dostępny od niedawana w BA. Uzyskałem na nim największą jak dotąd wydajność 75%.

To jest taka dziwna dzielnica. Kiedyś bardzo porządna, bogata: kopalnie, huty. Węgiel się wyczerpał, huty zamknięto, zostali ludzie ale znaczna ich część się wyniosła w inne rejony. Puste mieszkania zaczęto zasiedlać ludźmi z eksmisji, tzw. "elementem" itp. Autochtonów zostało niewiele. Ogólnie jest to najgorzej traktowana dzielnica na Górnym Śląsku. Taki śmietnik, getto, gdzie można wywalić wszystkich sprawiających kłopoty. Domy administrowane przez ADM popadają w ruinę ale jak się na nie spojrzy to widać, że nie są to familoki tylko porządne, acz koszmarnie zaniedbane, kamienice. Teraz ruszył program rewitalizacji. Są fundusze z UE. Zobaczymy co z tego będzie. Na razie mam rozkopana ulice przed domem. Wymieniają wszystkie media, torowisko tramwaju, podobno domy też mają remontować. Nie wiem tylko co zrobią z tym towarzychem, co tu tak pięknie prze 50 lat skoncentrowali. Bo jak oni zostaną tak jak są, to po roku nie będzie śladu po rewitalizacji. Bardzo przepraszam za offtopic ale sam się Elroy domagałeś

Nie no ja zapraszam na Lipiny (jak się nie boisz). Tylko, że wg tego coś napisał ("JACER") to trafisz do Milicza

To znaczy mam się bać, ze kiedyś będziesz miał więcej czasu ?

A przyjedź (chociaż od Ciebie to chyba życzeń nie dostałem )

Co zrobić, postawię...

O rany! dopiero teraz trafiłem na ten wątek! Dziękuję wszystkim za życzenia. Wybaczcie, że tak późno.

To, że Adaś, vel MWA, vel Pieron jest na tym forum to wiem. Mnie chodziło o to, że nie wpisał się w tym wątku.

Ja też się bym przyłączył. Dziwne, że się tu jeszcze MWA nie wpisał:rolleyes:

Ja zwykle dezynfekuje fermentor 2-3l. Trzymam r-r przez minimum 30minut co jakiś czas wstrząsając intensywnie. Typowe zużycie na warkę (u mnie): 2l - fermentor do burzliwej 2l - fermentor do cichej 2l - fermentor do rozlewu 3-4l - butelki czyli ok 9-10l. Butelka wystarcza zatem na ok 25 warek.

Pogodzę Was: bronze - miedziano-brązowy, copper - miedziany a może nawet lepiej kolor miedzi.

2B. Bohemian Pilsener (Czeski pilzner) wersja polska po lekkiej korekcie Aromat: Bogaty ze złożoną słodowością oraz korzennym i kwiatowym bukietem chmielu Saaz. Akceptowalne są pewne przyjemne i ograniczone aromaty diacetylu, nie muszą one jednak występować. Innymi słowy aromat jest czysty, bez owocowych estrów. Wygląd: Kolor od bardzo blado złotego do głęboko (palono) złotego. Doskonale do bardzo klarowne. Gęsta, trwała, kremowobiała piana. Smak: Bogata, złożona słodowość połączona z wyraźnie zaznaczoną, jednak delikatną i zaokrągloną goryczką oraz korzennym smakiem chmielu Saaz. Akceptowalny jest niewielki diacetyl jednak nie musi on występować. Goryczka jest dominująca jednak nigdy nie jest ostra, ani pozostająca. Posmak jest zrównoważony pomiędzy słodem i chmielem. Czysty smak, brak estrów owocowych. Tekstura: Średnio treściwe (aczkolwiek jeśli występuje diacetyl może wydawać się średnio pełne), średnie nagazowanie. Ogólne wrażenie: Rześkie, złożone i dobrze zaokrąglone jednocześnie orzeźwiające. Komentarz: Użycie słodowanego jęczmienia morawskiego oraz dekokcyjnego sposobu zacierania nadaje piwu pełny, słodowy charakter. Chmiel Saaz oraz nisko siarczanowa i nisko węglanowa woda zapewnia wyraźny, delikatny i pełny profil chmielowy. Tradycyjne drożdże czasami mogą dawać w tle nuty diacetylu. Dekstryny nadają dodatkowej treściwości a diacetyl wzmacnia odczucie pełniejszego smaku na podniebieniu. Historia: Po raz pierwszy uwarzone w 1842 roku. Styl ten jest najstarszym klarownym i jasnym w kolorze. Surowce: Miękka woda z niską zawartością minerałów, chmiel Saaz, morawski słód jęczmienny, czeskie drożdże dolnej fermentacji. Podstawowe informacje: OG: 1.044 ? 1.056 IBUs: 35 ? 45 FG: 1.013 ? 1.017 SRM: 3.5 ? 6 ABV: 4.2 ? 5.4% Komercyjne przykłady: Pilsner Urquell, Krušovice Imperial 12°, Budweiser Budvar (Czechvar w USA), Czech Rebel, Staropramen, Gambrinus Pilsner, Zlaty Bazant Golden Pheasant, Dock Street Bohemian Pilsner.

5D. Eisbock Aroma: Dominated by a balance of rich, intense malt and a definite alcohol presence. No hop aroma. No diacetyl. May have significant fruity esters, particularly those reminiscent of plum, prune or grape. Alcohol aromas should not be harsh or solventy. Appearance: Deep copper to dark brown in color, often with attractive ruby highlights. Lagering should provide good clarity. Head retention may be impaired by higher-than-average alcohol content and low carbonation. Off-white to deep ivory colored head. Pronounced legs are often evident. Flavor: Rich, sweet malt balanced by a significant alcohol presence. The malt can have melanoidins, toasty qualities, some caramel, and occasionally a slight chocolate flavor. No hop flavor. Hop bitterness just offsets the malt sweetness enough to avoid a cloying character. No diacetyl. May have significant fruity esters, particularly those reminiscent of plum, prune or grape. The alcohol should be smooth, not harsh or hot, and should help the hop bitterness balance the strong malt presence. The finish should be of malt and alcohol, and can have a certain dryness from the alcohol. It should not by sticky, syrupy or cloyingly sweet. Clean, lager character. Mouthfeel: Full to very full bodied. Low carbonation. Significant alcohol warmth without sharp hotness. Very smooth without harsh edges from alcohol, bitterness, fusels, or other concentrated flavors. Overall Impression: An extremely strong, full and malty dark lager. Comments: Eisbocks are not simply stronger doppelbocks; the name refers to the process of freezing and concentrating the beer. Some doppelbocks are stronger than Eisbocks. Extended lagering is often needed post-freezing to smooth the alcohol and enhance the malt and alcohol balance. Any fruitiness is due to Munich and other specialty malts, not yeast-derived esters developed during fermentation. History: A traditional Kulmbach specialty brewed by freezing a doppelbock and removing the ice to concentrate the flavor and alcohol content (as well as any defects). Ingredients: Same as doppelbock. Commercial eisbocks are generally concentrated anywhere from 7% to 33% (by volume). Vital Statistics: OG: 1.078 ? 1.120 FG: 1.020 ? 1.035 IBUs: 25 ? 35 SRM: 18 ? 30 ABV: 9 ? 14% Commercial Examples: Kulmbacher Reichelbräu Eisbock, Eggenberg Urbock Dunkel Eisbock, Niagara Eisbock, Capital Eisphyre, Southampton Eisbock ---------------- 5D. Eisbock (koźlak lodowy) Aromat: zdominowany przez równowagę bogatej, intensywnej słodowości i wyraźnej obecności alkoholu. Bez diacetylu. Może mieć znacząco wyczuwalne estry owocowe, zwykle przypominające śliwki, suszone śliwki lub winogrona. Aromat alkoholu nie powinien być ostry czy chemiczny (rozpuszczalnikowy). Wygląd: Kolor od głęboko miedzianego do ciemnobrązowego, zwykle z rubinowymi blaskami. Dobra klarowność dzięki leżakowaniu. Trwałość piany może być zredukowana przez większą niż średnia zwartość alkoholu i niskie nasycenie. Piana w kolorze brudnobiałym do koloru kości słoniowej. Wyraźne ślady (mazy) od zawartego w piwie alkoholu na ściankach szklanki. Smak: Bogata, słodka słodowość zrównoważona znaczącą obecnością alkoholu. Słód może zawierać melonoidyny, smaki prażone, nieco karmelu i czasami lekki smak czekoladowy. Bez smaku chmielu. Goryczka chmielowa tylko na takim poziomie by odsunąć słodycz słodową na tyle, aby uniknąć mdłego charakteru. Bez diacetylu. Może mieć znaczący poziom estrów owocowych, szczególnie tych przypominających śliwkę, suszoną śliwkę albo winogrona. Alkohol powinien być delikatny, nie ostry czy gorący i powinien wspomagać chmielową goryczkę w równoważeniu silnej słodowości. Finisz powinien być słodowy i alkoholowy, może też charakteryzować się pewną wytrawność wywołaną przez alkohol. Nie powinien być klejący, syropowaty czy słodko mdły. Czysty charakter lagerowy. Tekstura: Treściwość pełna do bardzo pełnej. Niskie nasycenie. Znaczące alkoholowe rozgrzewanie jednak bez alkoholowej ostrości. Bardzo delikatne bez ostrości pochodzącej od alkoholu, goryczki, fuzli czy innych skoncentrowanych smaków. Wrażenia ogólne: ekstremalnie mocny, pełny i słodowy lager. Komentarze: Eisbock nie jest po prostu mocnym doppelbockiem; nazwa pochodzi od procesu wymrażania mającego na celu zatężenie piwa. Niektóre doppelbocki są mocniejsze od Eisbocków. Wydłużone leżakowanie jest zwykle potrzebne po wymrażaniu w celu ułożenia alkoholu i poprawienia równowagi między alkoholem a słodem. Owocowość pochodzi od słodu monachijskiego lub innych słodów specjalnych, a nie od estrów wytworzonych przez drożdże podczas fermentacji. Historia: Tradycyjna specjalność z Kulmbach, otrzymywana z doppelbocka przez wymrażanie i usuwanie lodu w celu skoncentrowania smaku i zwiększenia zawartości alkoholu (tak jak i wszelkich defektów). Surowce: te same jak dla doppelbocka. Komercyjne eisbocki są skoncentrowane od 7-33% objętościowych. Dane ogólne: OG: 1.078 ? 1.120 FG: 1.020 ? 1.035 IBUs: 25 ? 35 SRM: 18 ? 30 ABV: 9 ? 14% Przykłady komercyjne: Kulmbacher Reichelbräu Eisbock, Eggenberg Urbock Dunkel Eisbock, Niagara Eisbock, Capital Eisphyre, Southampton Eisbock

5C. Doppelbock Aroma: Very strong maltiness. Darker versions will have significant melanoidins and often some toasty aromas. A light caramel flavor from a long boil is acceptable. Lighter versions will have a strong malt presence with some melanoidins and toasty notes. Virtually no hop aroma, although a light noble hop aroma is acceptable in pale versions. No diacetyl. A moderately low fruity aspect to the aroma often described as prune, plum or grape may be present (but is optional) in dark versions due to reactions between malt, the boil, and aging. A very slight chocolate-like aroma may be present in darker versions, but no roasted or burned aromatics should ever be present. Moderate alcohol aroma may be present. Appearance: Deep gold to dark brown in color. Darker versions often have ruby highlights. Lagering should provide good clarity. Large, creamy, persistent head (color varies with base style: white for pale versions, off-white for dark varieties). Stronger versions might have impaired head retention, and can display noticeable legs. Flavor: Very rich and malty. Darker versions will have significant melanoidins and often some toasty flavors. Lighter versions will a strong malt flavor with some melanoidins and toasty notes. A very slight chocolate flavor is optional in darker versions, but should never be perceived as roasty or burnt. Clean lager flavor with no diacetyl. Some fruitiness (prune, plum or grape) is optional in darker versions. Invariably there will be an impression of alcoholic strength, but this should be smooth and warming rather than harsh or burning. Presence of higher alcohols (fusels) should be very low to none. Little to no hop flavor (more is acceptable in pale versions). Hop bitterness varies from moderate to moderately low but always allows malt to dominate the flavor. Most versions are fairly sweet, but should have an impression of attenuation. The sweetness comes from low hopping, not from incomplete fermentation. Paler versions generally have a drier finish. Mouthfeel: Medium-full to full body. Moderate to moderately-low carbonation. Very smooth without harshness or astringency. Overall Impression: A very strong and rich lager. A bigger version of either a traditional bock or a helles bock. Comments: Most versions are dark colored and may display the caramelizing and melanoidin effect of decoction mashing, but excellent pale versions also exist. The pale versions will not have the same richness and darker malt flavors of the dark versions, and may be a bit drier, hoppier and more bitter. While most traditional examples are in the ranges cited, the style can be considered to have no upper limit for gravity, alcohol and bitterness (thus providing a home for very strong lagers). Any fruitiness is due to Munich and other specialty malts, not yeast-derived esters developed during fermentation. History: A Bavarian specialty first brewed in Munich by the monks of St. Francis of Paula. Historical versions were less well attenuated than modern interpretations, with consequently higher sweetness and lower alcohol levels (and hence was considered ?liquid bread? by the monks). The term ?doppel (double) bock? was coined by Munich consumers. Many doppelbocks have names ending in ?-ator,? either as a tribute to the prototypical Salvator or to take advantage of the beer?s popularity. Ingredients: Pils and/or Vienna malt for pale versions (with some Munich), Munich and Vienna malts for darker ones and occasionally a tiny bit of darker color malts (such as Carafa). Noble hops. Water hardness varies from soft to moderately carbonate. Clean lager yeast. Decoction mashing is traditional. Vital Statistics: OG: 1.072 ? 1.112 IBUs: 16 ? 26 FG: 1.016 ? 1.024 SRM: 6 ? 25 ABV: 7 ? 10% Commercial Examples: Paulaner Salvator, Ayinger Celebrator, Weihenstephaner Korbinian, Andechser Doppelbock Dunkel, Spaten Optimator, Tucher Bajuvator, Weltenburger Kloster Asam-Bock, Capital Autumnal Fire, EKU 28, Eggenberg Urbock 23?, Bell?s Consecrator, Moretti La Rossa, Samuel Adams Double Bock -------------------------- 5C. Dopplebock (Podwójny koźlak) Aromat: Bardzo mocna słodowość. Ciemne wersje zawierają znaczące aromaty melanoidynowe i zwykle prażone. Akceptowalny jest także lekki aromat karmelowy będący efektem długiego gotowania. Lżejsze wersje posiadają mocny aromat słodowy z lekkimi nutami melanoidynowymi i prażonymi. Praktycznie brak jest aromatu chmielowego, jednak lekki aromat szlachetnych odmian chmielu jest akceptowalny w jasnych wersjach. Bez diacetylu. Może być obecny (opcjonalnie) w ciemnych wersjach umiarkowani niski poziom aromatów owocowych, określanych jako suszona śliwka, śliwka albo winogrona będący efektem reakcji między słodem, gotowaniem i leżakowaniem. W ciemniejszych wersjach może wystąpić bardzo lekki aromat przypominający czekoladę, ale nigdy nie powinny być obecne nuty paloności czy spalenizny. Może być obecny umiarkowany aromat alkoholu. Wygląd: kolor głęboko złoty do ciemno brązowego. Ciemne wersje mają zwykle rubinowe blaski. Leżakowanie powinno dawać dobrą klarowność. Wysoka, kremowa i trwała piana (kolor od białego dla wersji jasnych do brudno białego dla ciemnych). Trwałość piany może być słabsza w mocniejszych wersjach, mogą też pojawiać się charakterystyczne ślady na ściankach szklanki. Smak: bardzo bogaty i słodowy. Ciemniejsze wersje mogą odznaczać się wyraźnymi smakami melanoidynowymi i zwykle lekko prażonymi. Wersje jaśniejsze potrzebują mocnego smaku słodowego z niewielką obecnością melanoidyn i nutami prażonymi. Lekki smak czekoladowy może pojawić się opcjonalnie ale nigdy nie powinien być odczuwany jako smak palony czy spalenizny. Czysty smak lagerowy bez diacetylu. Pewna owocowość (suszona śliwka, śliwka lub winogrona) jest dopuszczalna w ciemniejszych wersjach. Niezmiennie obecne wrażanie mocy alkoholu powinno jednak mieć charakter delikatny i rozgrzewający a nie ostry i palący. Wyższe alkohole (fuzle) powinny być na bardzo niskim poziomie do nieobeznych. Smak chmielu nieznaczny do nieobecnego (mocniejszy w jasnych wersjach). Goryczka chmielowa waha się od umiarkowanej do umiarkowanie niskiej, ale jej poziom zawsze powinien pozwalać dominować w smaku słodowi. Większość wersji jest całkiem słodka, jednak powinna dawać wrażenie odfermentowania. Słodycz jest efektem chmielenia a nie niskiego odfermentowania. Jasne wersje zwykle mają wytrawny finisz. Tekstura: Treściwość od umiarkowanie pełnej do pełnej. Nasycenie umiarkowane do umiarkowanie niskiego. Bardzo delikatne, bez ostrości i cierpkości. Ogólne wrażenie: Bardzo mocny i bogaty lager. Większa wersja zarówno tradycyjnego jak i jasnego koźlaka. Komentarze: Większość wersji jest koloru ciemnego I może przejawiać karmelizację i meanoidyny pochodzące od zacierania dekokcyjnego, jednak występują także wspaniałe jasne wersje. Jasne wersje nie są tak bogate w smaki słodowe jak wersje ciemne i mogą być nieco bardziej wytrawne, nachmielone i goryczkowe. Podczas gdy większość tradycyjnych przykładów mieści się w cytowanym zakresie parametrów, styl można rozpatrywać jako pozbawiony górnych limitów gęstości, zawartości alkoholu i goryczki (w ten sposób stając się podstawą bardzo mocnych lagerów). Jakakolwiek owocowość pochodzi od monachijskiego i innych specjalnych słodów a nie jest efektem pochodzących z fermentacji estrów. Historia: Bawarska specjalność uwarzona po raz pierwszy przez mnichów z od Św. Franciszka. Wersje historyczne były mniej odfermentowane niż współczesne interpretacje, w konsekwencji bardziej słodkie i o mniejszej zawartości alkoholu (i dlatego uważane przez mnichów za ?płynny chleb?). Określenie ?doppel (podwójny) bock? ukuli monachijscy konsumenci. Wiele doppelbocków ma nazwy kończące się na ?-ator?, albo jako hołd dla prototypowego Salvatora albo w celu zwiększenia popularności piwa. Surowce: Słód pilzneński i/lub wiedeński w jasnych wersjach (z niewielkim dodatkiem monachijskiego), monachijski i wiedeński w wersjach ciemniejszych z okazjonalnym, niewielkim dodatkiem ciemniejszych, barwiących słodów (takich jak Carafa). Szlachetne chmiele. Zacieranie dekokcyjne jest zgodne z tradycją. Podstawowe dane: OG: 1.072 ? 1.112 FG: 1.016 ? 1.024 IBUs: 16 ? 26 SRM: 6 ? 25 ABV: 7 ? 10% Przykłady komercyjne: Paulaner Salvator, Ayinger Celebrator, Weihenstephaner Korbinian, Andechser Doppelbock Dunkel, Spaten Optimator, Tucher Bajuvator, Weltenburger Kloster Asam-Bock, Capital Autumnal Fire, EKU 28, Eggenberg Urbock 23?, Bell?s Consecrator, Moretti La Rossa, Samuel Adams Double Bock

Co w opisach oznacza "legs"?? Widzę, że jak na razie Makaron poddał się z tym terminem. Chyba chodzi o charakterystyczne ślady (mazy) robione na szkle przez płyn zawierający alkohol. Jeżeli nawet to jest to, to jak przetłumaczyć?

Brown to brązowy. A bronze to brązowy:D' date=' ale taki jak brąz (stop metali) np. [i']bronze medal[/i]. Czyli chyba ciut ciemniejszy niż miedziany. Moim zdaniem bronze jest jaśniejszy niż brown. Może brown przetłumaczyć jako brunatny. Na bronze słownik Longmana podaje deep red-brown colour. Ja bym powiedział bronze = miedziano-brązowy

No fakt, z ta cytryna to nie był dobry przykład :-)

Wtrącę swoje 0,03zł. Obydwa wyrazy maja podobne znaczenie a różni je przede wszystkim etymologia: sour - germańska, acid - łacińska. Rozróżnienie jest jednak jak widać stosowane w praktyce choć trudno przetłumaczyć te niuanse. Ponieważ jedno ze znaczeń podawanych przez słowniki dla sour to cierpki proponuję w miejsce sour(ness) używać cierpko-kwaśny (cierpka kwaśność) a w miejsce acid(ity) po prostu kwaśny (kwasowość lub kwaśność). Jeszcze jedno rozróżnienie: ze słowem sour związana jest kwaśność pochodząca z fermentacji (kiszenia, niem. sauerkraut) acid to po prostu kwas (jak kwaśna cytryna).

I już masz.

5B. Traditional Bock Aroma: Strong malt aroma, often with moderate amounts of rich melanoidins and/or toasty overtones. Virtually no hop aroma. Some alcohol may be noticeable. Clean. No diacetyl. Low to no fruity esters. Appearance: Light copper to brown color, often with attractive garnet highlights. Lagering should provide good clarity despite the dark color. Large, creamy, persistent, off-white head. Flavor: Complex maltiness is dominated by the rich flavors of Munich and Vienna malts, which contribute melanoidins and toasty flavors. Some caramel notes may be present from decoction mashing and a long boil. Hop bitterness is generally only high enough to support the malt flavors, allowing a bit of sweetness to linger into the finish. Well-attenuated, not cloying. Clean, with no esters or diacetyl. No hop flavor. No roasted or burnt character. Mouthfeel: Medium to medium-full bodied. Moderate to moderately low carbonation. Some alcohol warmth may be found, but should never be hot. Smooth, without harshness or astringency. Overall Impression: A dark, strong, malty lager beer. Comments: Decoction mashing and long boiling plays an important part of flavor development, as it enhances the caramel and melanoidin flavor aspects of the malt. Any fruitiness is due to Munich and other specialty malts, not yeast-derived esters developed during fermentation. History: Originated in the Northern German city of Einbeck, which was a brewing center and popular exporter in the days of the Hanseatic League (14th to 17th century). Recreated in Munich starting in the 17th century. The name ?bock? is based on a corruption of the name ?Einbeck? in the Bavarian dialect, and was thus only used after the beer came to Munich. ?Bock? also means ?billy-goat? in German, and is often used in logos and advertisements. Ingredients: Munich and Vienna malts, rarely a tiny bit of dark roasted malts for color adjustment, never any non-malt adjuncts. Continental European hop varieties are used. Clean lager yeast. Water hardness can vary, although moderately carbonate water is typical of Munich. Vital Statistics: OG: 1.064 ? 1.072 FG: 1.013 ? 1.019 IBUs: 20 ? 27 SRM: 14 ? 22 ABV: 6.3 ? 7.2% Commercial Examples: Einbecker Ur-Bock Dunkel, Pennsylvania Brewing St. Nick Bock, Aass Bock, Great Lakes Rockefeller Bock, Stegmaier Brewhouse Bock ------------------------ 5B. Traditional Bock (Koźlak tradycyjny) Aromat: Mocny aromat słodowy, zwykle z umiarkowaną ilością bogatych aromatów melanoidynowych i/lub opiekanymi podtekstami. Praktycznie brak aromatu chmielu. Alkohol może być lekko zaznaczony. Czysty. Bez diacetylu. Estry owocowe na poziomie niskim do niewyczuwalnego. Wygląd: Kolor od jasno miedzianego do brązowego, zwykle z fioletowymi błyskami. Leżakowanie powinno dawać dobrą klarowność mimo ciemnej barwy. Piana wysoka, kremowa i trwała w kolorze brudno-białym. Smak: Kompleksowa słodowość zdominowana przez bogate smaki słodów monachijskiego i wiedeńskiego, którym zawdzięcza melonoidyny i opiekane smaki. Mogą być obecne pewne smaki karmelowe pochodzące od zacierania dekokcyjnego i długiego gotowania. Goryczka chmielowa jest jedynie na poziomie wystarczającym do podkreślenia smaków słodowych, pozwalając utrzymywać się wrażeniu słodyczy aż do finiszu. Dobrze odfermentowane i nie mdłe. Czysty smak bez estrów i diacetylu. Aromat chmielowy nie występuje. Bez charakteru palonego i spalenizny. Tekstura: Treściwość od średniej do średnio-pełnej. Nasycenie umiarkowane do umiarkowanie niskiego. Lekko rozgrzewające od alkoholu, ale nigdy nie ?ciepłe?. Delikatne, bez ostrości i cierpkości. Wrażenia ogólne: Ciemny, mocny i słodowy lager. Komentarze: Ważną role w uzyskaniu właściwego smaku pełnią: zacieranie dekokcyjne i długotrwałe gotowanie, gdyż podnoszą smaki karmelowe i melonoidynowe słodu. Każda owocowość pochodzi od słodu monachijskiego i innych słodów specjalnych a nie jest efektem pracy drożdży podczas fermentacji. Historia: Styl bierze swe początki od północnoniemieckiego miasta Einbeck, które było ważnym ośrodkiem browarniczym i eksporterem w czasach Ligi Hanzeatyckiej (XIV ? XVII wiek). Odtworzone na nowo w Monachium w XVII wieku. Nazwa ?bock? pochodzi od wymowy ?Einbeck? w dialekcie bawarskim i rozpowszechniła się dopiero po przeniesieniu produkcji piwa do Monachium. ?Bock? w Niemczech oznacza także kozła i zwykle jego wizerunek występuje na logach i w reklamach tego gatunku piwa. Surowce: Słód wiedeński i monachijski, rzadko niewielki dodatek palonych słodów poprawiających barwę, nigdy nie dodaje się dodatków niesłodowych. Do chmielenia używa się różnych odmian chmieli z Europy kontynentalnej. Drożdże lagerowe o czystym profilu. Twardość wody może być różna, jednak umiarkowanie bogata w węglany woda jest typowa dla Monachium. Dane podstawowe: OG: 1.064 ? 1.072 FG: 1.013 ? 1.019 IBUs: 20 ? 27 SRM: 14 ? 22 ABV: 6.3 ? 7.2% Przykłady komercyjne: Einbecker Ur-Bock Dunkel, Pennsylvania Brewing St. Nick Bock, Aass Bock, Great Lakes Rockefeller Bock, Stegmaier

Intensywność paloności i smaków słodowych także może się znacząco wahać. Może mieć lub nie mocny chmielowy charakter i może mieć lub nie znaczący poziom ubocznych produktów fermentacji.