WiHuRa

16B. Oatmeal Stout   Overall Impression: A very dark, full-bodied, roasty, malty ale with a complementary oatmeal flavor. The sweetness,balance, and oatmeal impression can vary considerably.   Aroma: Mild roasted grain aromas, generally with a coffeelike character. A light malty sweetness can suggest a coffeeand-cream impression. Fruitiness should be low to mediumhigh. Diacetyl medium-low to none. Hop aroma medium-low to none, earthy or floral. A light grainy-nutty oatmeal aroma is optional.   Appearance: Medium brown to black in color. Thick, creamy, persistent tan- to brown-colored head. Can be opaque (if not, it should be clear).   Flavor: Similar to the aroma, with a mild roasted coffee to coffee-and-cream flavor, and low to moderately-high fruitiness. Oats and dark roasted grains provide some flavor complexity; the oats can add a nutty, grainy or earthy flavor. Dark grains can combine with malt sweetness to give the impression of milk chocolate or coffee with cream. Medium hop bitterness with the balance toward malt. Medium-sweet to medium-dry finish. Diacetyl medium-low to none. Hop flavor medium-low to none, typically earthy or floral.   Mouthfeel: Medium-full to full body, with a smooth, silky, velvety, sometimes an almost oily slickness from the oatmeal. Creamy. Medium to medium-high carbonation.   Comments: Generally between Sweet and Irish Stouts in sweetness. Variations exist, from fairly sweet to quite dry, as well as English and American versions (American versions tend to be more hoppy, less sweet, and less fruity). The level of bitterness also varies, as does the oatmeal impression. Light use of oatmeal may give a certain silkiness of body and richness of flavor, while heavy use of oatmeal can be fairly intense in flavor with an almost oily mouthfeel, dryish finish, and slight grainy astringency. When judging, allow for differences in interpretation.   History: A variant of nourishing or invalid stouts of the late 1800s using oatmeal in the grist, similar to the development of sweet stout that used lactose. An original Scottish version used a significant amount of oat malt. Later went through a shady phase where some English brewers would throw a handful of oats into their parti-gyled stouts in order to legally produce a ‘healthy’ Oatmeal Stout for marketing purposes. Most popular in England between the World Wars, was revived in the craft beer era for export, which helped lead to its adoption as a popular modern American craft beer style that uses a noticeable (not symbolic) quantity of oats.   Characteristic Ingredients: Pale, caramel and dark roasted malts (often chocolate) and grains. Oatmeal or malted oats (5-20% or more) used to enhance fullness of body and complexity of flavor. Hops primarily for bittering. Can use brewing sugars or syrups. English ale yeast.   Style Comparison: Most are like a cross between an Irish Extra Stout and a Sweet Stout with oatmeal added. Several variations exist, with the sweeter versions more like a Sweet Stout with oatmeal instead of lactose, and the drier versions more like a more nutty, flavorful Irish Extra Stout. Both tend to emphasize the body and mouthfeel.   Vital Statistics: OG: 1.045 – 1.065 IBUs: 25 – 40 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 22 – 40 ABV: 4.2 – 5.9%   Commercial Examples: Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal Stout  
 
 
 
16B. Owsiany Stout

Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, bardzo treściwe, palone, słodowe ale wraz z obowiązkowym smakiem i zapachem owsianki. Słodycz, balans oraz wrażenie owsa może znacząco się różnić.
 
Aromat: Łagodny aromat palonego zboża, często z kawowym charakterem. Lekka słodkość może sugerować odczucia kawy ze śmietanką. Owocowość powinna być niska do średniej. Diacetyl średnio-niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak, kwiatowy lub ziemisty. Opcjonalnie delikatny aromat owsianki.

Wygląd: Średnio brązowy do czarny kolor. Gęsta, kremowa, utrzymująca się długo, żółto-brązowa do brązowa piana. Może być nie przeźroczyste (w innym wypadku powinno być klarowne).

Smak: Podobny do aromatu, umiarkowany smak od palonej kawy do kawy ze śmietanką, niska do średnio-wysoka owocowość. Owies i ciemne palone słody wprowadzają kompleksowość, owies może nadać orzechowy, zbożowy albo ziemisty smak. Ciemne zboża mogą łączyć się z słodową słodkością nadając odczucia mlecznej czekolady albo kawy ze śmietanką. Średnia goryczka chmielowa zbilansowana w kierunku słodowym. Średni słodki do średnio wytrawny finisz. Diacetyl średnio niski do brak. Smaki chmielowe od średnio niskich do brak, typowo kwiatowy lub ziemisty.
 
Tekstura: Od średnio pełna do pełna treściwość wraz z gładkością, jedwabiste, czasami nawet prawie oleista śliskość, która pochodzi od owsa. Kremowe. Od średnie do średnio wysokie nagazowanie.

Komentarz: Biorąc pod uwagę słodkość, styl ten znajduje się pomiędzy słodkim (Sweet) a irlandzkim (Irish) stoutem. Istnieją odmiany od lekko słodkich po całkiem wytrawne, także inne są wersje angielskie i amerykańskie (amerykańskie wersje są bardziej chmielowe, mniej słodkie i mniej owocowe). Poziom goryczki również może być różny, jak również wrażenie owsianki. Mały zasyp owsa może nadać pewną dozę jedwabistości w treściwości oraz bogactwo smaków i zapachów, natomiast duży zasyp owsa może być całkiem intensywny w smaku oraz z prawie oleistą teksturą, wysuszający finisz i nieznaczne zbożowe ściąganie. Podczas oceny piwa należy pozwolić na różnice w interpretacji stylu.

Historia: "Wariant odżywczy, tzw. "niepoprawny" stout z końca XIX wieku zawierał w zasypie owies i był bardzo zbliżony do rozwijanej wersji Sweet Stoutu z laktozą. Oryginalna, szkocka wersja tego stylu zawierała bardzo dużą ilość słodu owsianego. W następnym okresie pojawiły się nieuczciwe praktyki, kiedy to niektóre z angielskich browarów dodawały garść owsa do swoich stoutów warzonych techniką parti-gyled*, dzięki czemu legalnie mogły używać nazwy Oatmeal Stout do celów marketingowych. Najbardziej popularny w Anglii w okresie międzywojennym, następnie reaktywowany w erze piw rzemieślniczych w celach eksportowych. To pomogło doprowadzić do przyjęcia Oatmeal Stoutu w nowoczesnym, amerykańskim piwowarstwie rzemieślniczym, jako popularnego stylu produkowanego z zauważalną (nie tylko symboliczną) ilością owsa."
 
Surowce: Słody pale, karmelowe oraz ciemne słody (często czekoladowe) i palone zboża. Owies lub słód owsiany (5-20% lub więcej) używany by nadać pełną treściwość oraz kompleksowość smaku. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można używać cukrów lub syropów cukrowych. Drożdże górnej fermentacji.
 
Porównanie stylu: Więszkość jest pomiędzy Irish Extra Stout a Sweet Stout wraz z dodanym owsem. Istnieje wiele wariacji, słodkie wersje są bardziej jak Sweet Stout ale zamiast laktozy jest owies, wytrawniejsze wersje posiadają bardziej orzechowy smak, bogactwo Irish Extra Stoutu. Obie wersje podkreślają ciało i odczucie w ustach.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.045 - 1.065 (11,2 - 15,9°Blg)
IBUs: 25 - 40 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 22 - 40 
ABV: 4.2 - 5.9%

Komercyjne przykłady: 
Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal  Stout
 
--
 
* parti-gyled - metoda świetnie wytłumaczona na blogu No to .... po piwku!

16A. Sweet Stout  
Overall Impression: A very dark, sweet, full-bodied, slightly roasty ale that can suggest coffee-and-cream, or sweetened
espresso.
 
Aroma: Mild roasted grain aroma, sometimes with coffee and/or chocolate notes. An impression of cream-like sweetness
often exists. Fruitiness can be low to moderately high. Diacetyl low to none. Hop aroma low to none, with floral or earthy
notes.
 
Appearance: Very dark brown to black in color. Can be opaque (if not, it should be clear). Creamy tan to brown head.
 
Flavor: Dark roasted grain/malt impression with coffee and/or chocolate flavors dominate the palate. Hop bitterness is
moderate. Medium to high sweetness provides a counterpoint to the roasted character and hop bitterness, and lasts into the finish. Low to moderate fruity esters. Diacetyl low to none. The balance between dark grains/malts and sweetness can vary, from quite sweet to moderately dry and somewhat roasty.
 
Mouthfeel: Medium-full to full-bodied and creamy. Low to moderate carbonation. High residual sweetness from
unfermented sugars enhances the full-tasting mouthfeel.
 
Comments: Gravities are low in England, higher in exported and US products. Variations exist, with the level of residual
sweetness, the intensity of the roast character, and the balance between the two being the variables most subject to
interpretation. Some versions in England are very sweet (low attenuation) and also low in ABV (Tennent’s Sweetheart Stout
is 2%), but is an outlier compared to the other examples. These guidelines mostly describe the higher gravity, more balanced, export versions rather than the low alcohol, very sweet versions that many find quite difficult to drink.
 
History: An English style of stout developed in the early 1900s. Historically known as “Milk” or “Cream” stouts, legally
this designation is no longer permitted in England (but is acceptable elsewhere). The “milk” name is derived from the use
of lactose, or milk sugar, as a sweetener. Originally marketed as a tonic for invalids and nursing mothers.
 
Characteristic Ingredients: The sweetness in most Sweet Stouts comes from a lower bitterness level than most other
stouts and a high percentage of unfermentable dextrins. Lactose, an unfermentable sugar, is frequently added to
provide additional residual sweetness. Base of pale malt, and may use roasted barley, black malt, chocolate malt, crystal
malt, and adjuncts such as maize or brewing sugars. 
 
Style Comparison: Much sweeter and less bitter than other stouts (except the stronger tropical stout). The roast character
is mild, not burnt like other stouts. Somewhat similar in balance to oatmeal stouts, albeit with more sweetness.
 
Vital Statistics: OG: 1.044 – 1.060
IBUs: 20 – 40 FG: 1.012 – 1.024
SRM: 30 – 40 ABV: 4.0 – 6.0%
 
Commercial Examples: Bristol Beer Factory Milk Stout, Left Hand Milk Stout, Lancaster Milk Stout, Mackeson's XXX Stout, Marston’s Oyster Stout, Samuel Adams Cream Stout.
 
 
--
 
 
16A. Słodki Stout
 
Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, słodkie, mocno treściwe, delikatnie palone ale, które sugeruje kawowo kremowe lub słodzone espresso. 

Aromat: Umiarkowany aromat palonego zboża, czasami wraz z nutami kawowymi i/albo czekoladowymi. Często występuje wrażenie kremowej słodkości. Owocowość może być niska do umiarkowanie wysokiej. Diacetyl niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak z kwiatowymi albo ziemistymi nutami.

Wygląd: Kolor od bardzo ciemno brązowego do czarnego. Może być nieprzejrzyste (jeśli nie, powinno być klarowne). Piana kremowo brązowa do brązowej.

Smak: Dominują wrażenia ciemno palonego zboża/słodu wraz z kawowymi i/lub czekoladowymi akcentami. Umiarkowana goryczka chmielowa. Średnia do wysoka słodkość nadaje kontry dla palonych cech i goryczki chmielowej oraz pozostaje do finiszu. Niskie do umiarkowane estry owocowe. Diacetyl niski do brak. Balans pomiędzy ciemnymi zbożami/słodami a słodkością może być różny, od całkiem słodkiej do dość wytrawnej i troszkę palonej.
 
Tektura: Średnio pełna do pełna treściwość i kremowość. Nagazowanie niskie do umiarkowanego. Wysoka resztkowa słodkość od nieprzefermentowanych cukrów potęguje odczucie pełni.
 
Komentarz: W Anglii gęstość początkowa jest niższa, wyższa w wersjach eksportowych oraz produktach z USA. Istnieją wariacje, z różnym poziomem resztkowej słodkości, intensywnością charakteru palonego, balans pomiędzy tymi dwoma jest początkiem odmiennych podejść w interpretacji . Niektóre wersje w Anglii są bardzo słodkie (niskie odfermentowanie) a także mają niską zawartość alkoholu (Tennent’s Sweetheart Stout ma 2% alk. obj.), ale odstają one w porównaniu do pozostałych przykładów. Ten opis w większości opisuje piwa o wyższej gęstości początkowej, bardziej zbalansowane, raczej wersje exportowe niż niskoalkoholowe, bardzo słodkie wersje są dość trudne to picia.

Historia: Angielska odmiana stoutu rozwinięta w początkowych latach XX wieku. Historycznie znana jako „mleczny” albo „kremowy” stout, zgodnie z prawem to określenie nie jest w Anglii już dozwolone (ale jest akceptowane gdzie indziej). Słowo „mleczny” pochodzi od użycia laktozy, albo cukru mlecznego jako środka słodzącego. Pierwotnie reklamowany jako napój krzepiący dla chorych oraz matek karmiących.
 
Surowce: Słodkość w większości słodkich stoutów pochodzi od niższego poziomu goryczki niż w większość innych stoutów oraz wyższej zawartości nieprzefermentowanych dekstryn. Laktoza, jako cukier niefermentowany, jest często dodawana by nadać dodatkową resztkową słodkość. Słód pale jako bazowy, można użyć palonego jęczmienia, słodu barwiącego, słodu czekoladowego, karmelowego i dodatków takich jak kukurydza oraz innych cukrów.
 
Porównanie stylu: Bardziej słodki i mniej gorzki niż inne stouty (wyłączając mocniejsze wersje Tropical Stout). Palony charakter jest umiarkowany, nie tak mocny jak w innych stoutach. Trochę podobny w balansie to owsianego stoutu aczkolwiek z większą dozą słodkości.
 
Podstawowe informacje: 
OG: 1.044 - 1.060 (11 - 14,7°Blg)
IBUs: 20 - 40 
FG: 1.012 - 1.024 (3,1 - 6,1°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 4 - 6% 

Komercyjne przykłady: Bristol Beer Factory Milk Stout, Left Hand Milk Stout, Mackeson's XXX Stout, Marston’s Oyster Stout, Samuel Adams Cream Stout 

15B. Irish Stout   Overall Impression: A black beer with a pronounced roasted flavor, often similar to coffee. The balance can range from fairly even to quite bitter, with the more balanced versions having a little malty sweetness and the bitter versions being quite dry. Draught versions typically are creamy from a nitro pour, but bottled versions will not have this dispensederived character. The roasted flavor can be dry and coffee-like to somewhat chocolaty.   Aroma: Moderate coffee-like aroma typically dominates; may have slight dark chocolate, cocoa and/or roasted grain secondary notes. Esters medium-low to none. Hop aroma low to none, may be lightly earthy or floral, but is typically absent.   Appearance: Jet black to very deep brown with garnet highlights in color. According to Guinness, “Guinness beer may appear black, but it is actually a very dark shade of ruby.” Opaque. A thick, creamy, long-lasting, tan- to brown-colored head is characteristic when served on nitro, but don’t expect the tight, creamy head on a bottled beer.   Flavor: Moderate roasted grain or malt flavor with a medium to high hop bitterness. The finish can be dry and coffee-like to moderately balanced with a touch of caramel or malty sweetness. Typically has coffee-like flavors, but also may have a bittersweet or unsweetened chocolate character in the palate, lasting into the finish. Balancing factors may include some creaminess, medium-low to no fruitiness, and medium to no hop flavor (often earthy). The level of bitterness is somewhat variable, as is the roasted character and the dryness of the finish; allow for interpretation by brewers.   Mouthfeel: Medium-light to medium-full body, with a somewhat creamy character (particularly when served with a nitro pour). Low to moderate carbonation. For the h igh hop bitterness and significant proportion of dark grains present, this beer is remarkably smooth. May have a light astringency from the roasted grains, although harshness is undesirable.   Comments:When a brewery offered a stout and a porter, the stout was always the stronger beer (it was originally called a “Stout Porter”). Modern versions are brewed from a lower OG and no longer necessarily reflect a higher strength than porters. This is typically a draught product today; bottled versions are typically brewed from a higher OG and are usually called Extra Stouts. Regional differences exist in Ireland, similar to variability in English Bitters. Dublin-type stouts use roasted barley, are more bitter, and are drier. Cork-type stouts are sweeter, less bitter, and have flavors from chocolate and specialty malts. Commercial examples of this style are almost always associated with a nitro pour. Do not expect traditional bottle-conditioned beers to have the full, creamy texture or very long-lasting head traditionally associated with nitrogen dispense.   History: The style evolved from attempts to capitalize on the success of London porters, but originally reflected a fuller, creamier, more “stout” body and strength. Guinness began brewing only porter in 1799, and a “stouter kind of porter” around 1810. Irish stout diverged from London single stout (or simply porter) in the late 1800s, with an emphasis on darker malts. Guinness was among the first breweries to use black patent malt for porters and stouts in the 1820s. Guinness began using roasted barley after WWII, while London brewers continued to use brown malt. Guinness started using flaked barley in the 1950s, also increasing attenuation greatly. Guinness Draught was launched as a brand in 1959. Draught cans and bottles were developed in the late 1980s and 1990s.   Characteristic Ingredients: Guinness is made using roasted barley, flaked barley, and pale malt, but other breweries don’t necessarily use roasted barley; they can use chocolate or other dark and specialty malts. Whatever combination of malts or grains is used, the resulting product should be black. Cork-type stouts are perhaps closer to historical London-type stouts in composition with a varied grist not dominated by roasted barley.   Style Comparison: Lower strength than an Irish Extra Stout, but with similar flavors. Darker in color (black) than an English porter (brown).   Vital Statistics: OG: 1.036 – 1.044 IBUs: 25 – 45 FG: 1.007 – 1.011 SRM: 25 – 40 ABV: 4.0 – 4.5%   Commercial Examples: Beamish Irish Stout, Guinness Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout,  O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X  
 
 
 
15B. Irish Stout
 
Ogólne wrażenia: Ciemne piwo w wyraźnie zaznaczonym palonym smakiem, często podobne do kawy. Balans może być w przedziale od niemal całkowicie do lekko wytrawnego, gdzie bardziej zbalansowane wersje mają lekką słodowość zaś gorzkie wersje są całkowicie wytrawne. Wersje beczkowe są bardziej kremowe z powodu wyszynku azotem jednak wersje butelkowe nie posiadają tego charakteru. Palony charakter może być suchy i kawowo podobny do częściowo czekoladowego.
 
Aromat: Umiarkowane kawowo-podobne aromaty dominują; wyczuwalne delikatne nuty ciemnej czekolady, kakao i/lub na drugim planie palonego zboża. Estry średnio-niskie do braku. Aromaty chmielowe od niskich po brak, mogą przybierać aromaty kwiatowe lub ziemiste ale typowo aromat chmielowy jest nieobecny.

Wygląd: Kolor od ciemno-czarny do brązowy wraz z rubinowymi odblaskami. Cytując Guinnessa, „Guinness może wydawać się czarny ale rzeczywiście jest to bardzo ciemny z rubinowymi odcieniem „ Nieprzejrzysty. Piana gęsta, brązowa, długo utrzymująca się jest charakterystyczna w przypadku wyszynku azotem, nie należy spodziewać się takiej piany w butelkowych wersjach.

Smak: Umiarkowane palone zboża lub słód, średnia do wysoka chmielowa goryczka. Wytrawny finisz, średnio kawowo-podobne smaki wraz z nutką karmelu lub słodowości. Typowe kawowo-podobne smaki mogą przybrać charakter gorzko-słodki lub niesłodzonej czekolady, mogą pozostawać na finiszu. Czynniki balansujące to kremowość, średnia do niska owocowość oraz średni do braku aromat chmielowy (często ziemisty). Poziom goryczki dość zmienny, może przybierać palony charakter, wysuszać finisz, zezwala się na piwowarską interpretację.

Tekstura: Treściwość średnio lekka do średnio pełnej wraz z kremowym charakterem. Nagazowanie niskie do umiarkowane. Mimo wysokiej goryczki i dużego zasypu zbóż ciemnych to piwo w odczuciu jest niesamowicie gładkie. Odczuwalne można być lekkie ściąganie wynikające z użycia palonego zboża, ale ostrość nie jest mile widziana.

Komentarz: Kiedy browar oferował stouta i portera, stout był zawsze mocniejszym piwem (oryginalnie było nazywane Stout Porter). Nowoczesne wersje są warzone z niższym OG i już nie oznaczają większej mocy niż portery. Dziś jest to jest typowo beczkowy produkt, butelkowane wersje często są warzone z wyższym ekstraktem początkowym (OG) i zazwyczaj nazywane są Extra Stout. W Irlandii istnieją regionalne różnice, podobne do tych w przypadku angielskich bitterów. W Dublinie do stouta używa się palonego jęczmienia, jest on bardziej gorzki i suchy. W Cork stouty są słodsze, mniej gorzkie, posiadają aromaty od czekoladowych i specjalnych słodów. Komercyjne przykłady tego stylu często połączone są z wyszynkiem azotem. Nie należy spodziewać się bogatej, kremowej i pozostającej piany w przypadku piw refermentowanych w butelce.

Historia: Styl wyewoluował jak efekt próby przejęcia sukcesu London Porter. Oryginalnie był bardziej pełny i treściwy. W 1799 Guinness rozpoczął warzenie tylko porterów, a mocniejsze wersje portera około 1810 roku. Irlandzki stout narodził się z Londyńskiego pojedynczego stoutu (lub po prostu porteru) pod koniec XIX wieku, z naciskiem na ciemne słody. W latach 1820 Guinness był wśród pierwszych browarów które zaczęły używać palonego słodu do porterów i stoutów. Guinness zaczął używać palonego jęczmienia po II wojnie światowej podczas gdy londyńskie browary wciąż używały brązowego słodu. Guinness zaczął używać płatków jęczmiennych w latach 1950-tych tym samym podnosząc znacząco odfermentowanie. Marka Guinness Draught została utworzona w 1959 roku. Dystrybucja puszek i butelek wersji draught rozpoczęła się w latach 1980-1990.
 
Surowce: Guinnes używa palonego jęczmienia, płatków jęczmiennych i słodu pale. Jednak inne  browary niekoniecznie używają palonego jęczmienia, za to używają słodów czekoladowych, innych ciemnych i specjalnych słodów. Jakakolwiek kombinacja słodów czy zbóż zostałaby użyta, rezultatem powinien być czarny kolor piwa. Stouty z Cork być może są bliżej londyńskiego typu stoutu, gdzie zasyp jest różnorodny i nie dominuje w nim charakter palonego jęczmienia.
 
Porównanie styli: Niższa moc niż Irish Extra Stout, ale podobne w smaku. Ciemniejszy kolor (czarne) niż angielskie portery (brązowe).
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.036 - 1.044 (9 - 11°Blg)
IBUs: 25 -45
FG: 1.007 - 1.011 (1,8 - 2,8°Blg)
SRM: 25 - 40
ABV: 4,0 – 4,5%

Komercyjne przykłady:Beamish Irish Stout, Guinness, Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout, O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X

Specialty IPA: Brown IPA   Overall Impression: Hoppy, bitter, and moderately strong like an American IPA, but with some caramel, chocolate, toffee, and/or dark fruit malt character as in an American Brown Ale. Retaining the dryish finish and lean body that makes IPAs so drinkable, a Brown IPA is a little more flavorful and malty than an American IPA without being sweet or heavy.   Aroma: A moderate to moderately-strong fresh hop aroma featuring one or more characteristics of American or New World hops, such as tropical fruit, stone fruit, citrus, floral, spicy, berry, melon, pine, resinous, etc. Many versions are dry hopped and can have an additional fresh hop aroma; this is desirable but not required. Grassiness should be minimal, if present. A medium-low to medium malty-sweet aroma mixes in well with the hop selection, and often features chocolate, nuts, dark caramel, toffee, toasted bread, and/or dark fruit character. Fruitiness from yeast may also be detected in some versions, although a neutral fermentation character is also acceptable. A restrained alcohol note may be present, but this character should be minimal at best. Any American or New World hop character is acceptable; new hop varieties continue to be released and should not constrain this style.    Appearance: Color ranges from reddish-brown to dark brown but not black. Frequently opaque, but should be clear if visible. Unfiltered dry-hopped versions may be a bit hazy. Medium-sized, cream-colored to tan head with good persistence.   Flavor: Hop flavor is medium to high, and should reflect an American or New World hop character, such as citrus, floral, pine, resinous, spicy, tropical fruit, stone fruit, berry, melon, etc. Medium-high to high hop bitterness. Malt flavor should be medium-low to medium, and is generally clean but malty-sweet up front with milk chocolate, cocoa, toffee, nutty, biscuity, dark caramel, toasted bread and/or dark fruit malt flavors. The character malt choices and the hop selections should complement and enhance each other, not clash. The level of malt flavor should nearly balance the hop bitterness and flavor presentation. Low yeast-derived fruitiness is acceptable but not required. Dry to medium finish; residual sweetness should be medium-low to none. The bitterness and hop flavor may linger into the aftertaste but should not be harsh. A very light, clean alcohol flavor may be noted in stronger versions. No roasted, burnt, or harsh-bitter malt character.   Mouthfeel: Medium-light to medium body, with a smooth texture. Medium to medium-high carbonation. No harsh hopderived astringency. Very light, smooth alcohol warming not a fault if it does not intrude into overall balance.   Comments: Previously might have been a sub-genre of American Brown Ales, hoppier and stronger than the normal products, but still maintaining the essential drinkability by avoiding sweet flavors or a heavy body or finish. The hops and malt can combine to produce interesting interactions.    History: A more modern craft beer name for a style that has long been popular with US homebrewers, when it was known as a hoppier American Brown Ale or sometimes Texas Brown Ale (despite origins in California).   Characteristic Ingredients: Similar to an American IPA, but with medium or dark crystal malts, lightly roasted chocolate-type malts, or other intermediate color character malts. May use sugar adjuncts, including brown sugar. American or New World finishing hops with tropical, fruity, citrusy, piney, berry, or melon aspects; the choice of hops and character malts is synergistic – they very much have to complement each other and not clash.   Style Comparison: A stronger and more bitter version of an American Brown Ale, with the balance of an American IPA.   Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.070 IBUs: 40 – 70 FG: 1.008 – 1.016 SRM: 11 – 19 ABV: 5.5 – 7.5%   Commercial Examples: Dogfish Head Indian Brown Ale, Grand Teton Bitch Creek, Harpoon Brown IPA, Russian River Janet’s Brown Ale     --     Brown IPA

Ogólne wrażenia: Chmielowy, gorzki, umiarkowanie mocny American IPA ale wraz z trochę karmelowym, czekoladowym, toffi, i/lub ciemnych owoców słodowym charakterem, takim jak w American Brown Ale. Mało wysuszający finisz, obniżone ciało, to sprawia, że IPA ma świetną pijalność. Brown IPA posiada trochę więcej smaków słodowych niż American IPA ale bez bycia słodką lub ciężką wersją.
 
Aromat: Umiarkowany do mocny świeży aromat chmielowy z udziałem jednej lub więcej amerykańskiej lub z nowego świata odmiany chmielu, o charakterze tropikalnych i pestkowych owoców, cytrusowym, kwiatowym, przyprawowym, jagodowym, melona, sosnowym, żywicznym, itp. Wiele wersji jest chmielona na zimno i może posiadać dodatkowy świeży aromat chmielowy, jest to pożądane ale nie wymagane. Trawiastość, jeśli istnieje, powinna być minimalna. Średnio niski do średniego aromat słodowy, dobrze zmieszany z chmielem, często zawiera aromaty czekoladowe, orzechowe, ciemnego karmelu, toffi, pieczonego chleba i/lub ciemnych owoców. W niektórych wersjach zauważalna może być owocowość od drożdży, aczkolwiek neutralna fermentacja jest także akceptowalna. Może być odczuwalny umiarkowany alkohol, ale najkorzystniej aby był na minimalnym poziomie. Każdy amerykański lub z nowego świata chmielowy charakter jest akceptowalny; nowe odmiany wciąż będą wypuszczane i nie powinny ograniczać tego stylu.
 
Wygląd: Przedział koloru od czerwono-brązowego do ciemnego brązowego ale nie czarnego. Często opalizujące ale powinno być klarowne jeśli jest widoczne. Niefiltrowane wersje chmielone na zimno mogą być lekko mgliste. Średniej wielkość piana w kolorze kremowej do brązowej, dobrze się utrzymująca.
 
Smak: Smak chmielu od średnio do bardzo wysokiego, powinien odzwierciedlać charakter amerykańskich i z nowego świata odmiany chmielu, takie jak cytrusowy, kwiatowy, sosnowy, żywiczny, przyprawowy, owoców tropikalnych i pestkowych, jagody, melona itp. Średnio wysoka do bardzo wysoka chmielowa goryczka. Smak słodowy powinien być od średnio niskiego do średniego, i jest to generalnie czysty smak ale z słodkością na początku wraz z mleczą czekoladą, kakao, toffi, orzechami, ciasteczkami, ciemnym karmelem, pieczonym chlebem i/lub ciemnymi owocami. Wybór charakteru słodu oraz chmielu powinien się uzupełniać, wzajemnie potęgować/zwiększać a nie kontrastować. Poziom słodowości powinien ledwie balansować goryczkę i smak chmielowy. Niska owocowość pochodząca od drożdży jest akceptowalna ale nie wymagana. Wytrawny do średnio wytrawny finisz, rezydualna słodkość powinna być od średnio niskiej do braku. Goryczka chmielowa i smak chmielu może pozostawać ale nie powinien być szorstki. Bardzo niski, czysty smak alkoholowy może być zauważalny w mocniejszych wersjach. Brak palonego, przypalonego lub szorstko gorzkiego charakteru słodowego.
 
Odczucie w ustach: Średnio lekkie do średnie ciało, wraz z łagodną teksturą. Średnie do średnio wysokiego nasycenia. Brak szorstkości i ściągania od chmielu. Bardzo lekkie, łagodne rozgrzewanie alkoholu nie jest wadą jeśli nie zaburza całkowitego balansu.
 
Komentarz: Pierwotnie mogła być to wariacja American Brown Ale, bardziej chmielowa i mocniejsza niż normalne produkty ale wciąż zachowującą dobrą pijalność, unikając przy tym słodkich smaków lub ciężkiego ciała. Słody i chmiele tworzą ciekawą interakcję.
 
Historia: Bardziej nowoczesna rzemieślnicza nazwa piwa dla stylu który był bardzo popularny wśród amerykańskich piwowarów domowych, kiedy to był zanany jak bardziej chmielowy American Brown Ale lub czasem Texas Brown Ale (pomimo powstania w Kaliforni).
 
Surowce: Podobne do American IPA ale z średnimi lub ciemnymi słodami karmelowymi, możliwy charakter lekko palony, czekoladowy lub inne pośrednie z kolorem słody. Może zawierać dodatki cukrów wliczając brązowy cukier. Amerykańskie i z nowego świata odmiany chmielu z aspektami owoców tropikalnych, owocowym, cytrusowym, sosnowym, jagodowym, lub melonowym; wybór chmielu i słodu powinien współgrać ze sobą – muszę się one dobrze uzupełniać a nie kontrastować.
 
Porównanie stylu: Mocniejsza i bardziej gorzka wersja American Brown Ale wraz z balansem American IPA.
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.056 - 1.070 (13,8 – 17,1°Blg)
IBUs: 40 -70
FG: 1.008 - 1.016 (2,1 – 4,1°Blg)
SRM: 11 - 19
ABV: 5,5 – 7,5%

Komercyjne przykłady: Dogfish Head Indian Brown Ale, Grand Teton Bitch Creek, Harpoon Brown IPA, Russian River Janet’s Brown Ale

Czytałeś je ?
 
Mówi się, czas to pieniądz. Wiedza w tych książkach jest doskonała dla początkującego, nawet dla średniozaawansowanego. W kilka dni jesteś wstanie sporo się nauczyć. Żeby zebrać ten informacje z forum trzeba siedzieć dzień w dzień przez kilka miesięcy a i tak nie ma pewności która wiedza z forum jest tak naprawdę prawdziwa. Warto jednak czytać dobre książki. Fora traktować jako uzupełnienie wiedzy i wymianę doświadczeń. 

16C. Tropical Stout   Overall Impression: A very dark, sweet, fruity, moderately strong ale with smooth roasty flavors without a burnt harshness.   Aroma: Sweetness evident, moderate to high intensity. Roasted grain aromas moderate to high, and can have coffee or chocolate notes. Fruitiness medium to high. May have a molasses, licorice, dried fruit, and/or vinous aromatics. Stronger versions can have a subtle clean aroma of alcohol. Hop aroma low to none. Diacetyl low to none.   Appearance: Very deep brown to black in color. Clarity usually obscured by deep color (if not opaque, should be clear). Large tan to brown head with good retention.   Flavor: Quite sweet with a smooth dark grain flavors, and restrained bitterness. Roasted grain and malt character can be moderate to high with a smooth coffee or chocolate flavor, although the roast character is moderated in the balance by the sweet finish. Moderate to high fruity esters. Can have a sweet, dark rum-like quality. Little to no hop flavor. Medium-low to no diacetyl. Mouthfeel: Medium-full to full body, often with a smooth, creamy character. May give a warming (but never hot) impression from alcohol presence. Moderate to moderatelyhigh carbonation.   Comments: Sweetness levels can vary significantly. Surprisingly refreshing in a hot climate.   History: Originally high-gravity stouts brewed for tropical markets, became popular and imitated by local brewers often using local sugars and ingredients.   Characteristic Ingredients: Similar to a sweet stout, but with more gravity. Pale and dark roasted malts and grains. Hops mostly for bitterness. May use adjuncts and sugar to boost gravity. Typically made with warm-fermented lager yeast.    Style Comparison: Tastes like a scaled-up sweet stout with higher fruitiness. Similar to some Imperial Stouts without the high bitterness, strong/burnt roastiness, and late hops, and with lower alcohol. Much more sweet and less hoppy than American Stouts. Much sweeter and less bitter than the similar-gravity Export Stouts.   Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.075 IBUs: 30 – 50 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 30 – 40 ABV: 5.5 – 8.0%   Commercial Examples: ABC Extra Stout, Dragon Stout, Jamaica Stout, Lion Stout, Royal Extra Stout     --     16C. Tropical Stout
 
Ogólne wrażenia: Bardzo ciemny, słodki, owocowy, umiarkowanie mocny z łagodnym palonym smakiem bez palonej szorstkości.
 
Aromat: Ewidentnie słodki, intensywność umiarkowanie do wysokiego. Palone zboża od umiarkowanych do wysokich, może posiadać kawowe lub czekoladowy nuty. Owocowość od średniej do wysokiej. Może posiadać aromat melasy, lukrecji, suszonych owoców i/lub winny. Mocniejsze wersje mogą posiadać subtelny i czysty aromat alkoholowy. Aromat chmielowy od niskiego do braku. Diacetyl od niskiego do braku.
 
Wygląd: Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się.

Smak: Dość słodki wraz z gładkim smakiem palonego zboża, stłumiona goryczka. Palone zboża oraz słody mają charakter od umiarkowanego do wysokiego wraz z gładkim smakiem kawy i czekolady, palony charakter jest umiarkowanie balansowany przez słodki finisz. Owocowe estry od umiarkowanych do wysokich. Może posiadać słodkie, podobne do ciemnego rumu cechy. Smak chmielowy od niskiego do braku. Diacetyl średnio niski do braku.
 
Tekstura: Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewających odczuć (nigdy gorących) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego.

Komentarz: Poziom słodkości może znacząco się różnić. Nieoczekiwanie orzeźwiający w gorącym klimacie.
 
Historia: Pierwotnie wysokiej gęstości stouty warzone dla marketów w krajach tropikalnych, stały się popularne i kopiowane przez lokalnych piwowarów, często z użyciem lokalnych cukrów i składników.
 
Surowce: Podobnie do Sweet Stoutu ale z wyższą gęstością. Jasny słód i palone słody i ziarna. Chmiel w większości na goryczkę. Można używać dodatków i cukrów aby podnieść gęstość. Zazwyczaj używane drożdże dolnej fermentacji w wyższych temperaturach fermentacji.
 
Porównanie stylu: Smakuje jak skalowany Sweet Stout z większa owocowością. Podobny do niektórych Imperial Stoutów ale bez wysokiej goryczki, mocnej/przypalonej paloności i chmielenia na aromat oraz z niszą zawartością alkoholu. O wiele bardziej słodki i mniej chmielony niż American Stout. Bardziej słodki i mniej gorzki niż podobnej gęstości Export Stouty.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.056 - 1.075 (13,8 - 18,2°Blg)
IBUs: 30 - 50 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 5,5 - 8%

Komercyjne przykłady: ABC Extra Stout, Dragon Stout, Jamaica Stout, Lion Stout, Royal Extra Stout

16D. Foreign Extra Stout   Overall Impression: A very dark, moderately strong, fairly dry, stout with prominent roast flavors.    Aroma: Moderate to high roasted grain aromas, often with coffee, chocolate and/or lightly burnt notes. Low to medium fruitiness. May have a sweet aroma, or molasses, licorice, dried fruit, and/or vinous aromatics. Stronger versions can have a subtle, clean aroma of alcohol. Hop aroma moderately low to none, can be earthy, herbal or floral. Diacetyl low to none.   Appearance: Very deep brown to black in color. Clarity usually obscured by deep color (if not opaque, should be clear). Large tan to brown head with good retention.   Flavor: Moderate to high roasted grain and malt flavor with a coffee, chocolate, or lightly burnt grain character, although without a sharp bite. Moderately dry. Low to medium esters. Medium to high bitterness. Moderate to no hop flavor, can be earthy, herbal, or floral. Diacetyl medium-low to none.    Mouthfeel: Medium-full to full body, often with a smooth, sometimes creamy character. May give a warming (but never hot) impression from alcohol presence. Moderate to moderately-high carbonation. Comments: Also known as Foreign Stout, Export Stout, Foreign Export Stout. Historic versions (before WWI, at least) had the same OG as domestic Extra Stouts, but had a higher ABV because it had a long secondary with Brettanomyces chewing away at it. The difference between domestic and foreign versions were the hopping and length of maturation.    History: Stronger stouts brewed for the export market today, but with a history stretching back to the 18th and 19th centuries when they were more heavily-hopped versions of stronger export stouts. Guinness Foreign Extra Stout (originally, West India Porter, later Foreign Extra Double Stout) was first brewed in 1801 according to Guinness with “extra hops to give it a distinctive taste and a longer shelf life in hot weather, this is brewed [today] in Africa, Asia and the Caribbean. It [currently] makes up 40% of all the Guinness brewed around the world.”   Characteristic Ingredients: Pale and dark roasted malts and grains, historically also could have used brown and amber malts. Hops mostly for bitterness, typically English varieties. May use adjuncts and sugar to boost gravity.   Style Comparison: Similar in balance to an Irish Extra Stout, but with more alcohol. Not as big or intense as a Russian Imperial Stout. Lacking the strong bitterness and high late hops of American Stouts. Similar gravity as Tropical Stout, but with a drier finish, higher bitterness, and less esters.   Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.075 IBUs: 50 – 70 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 30 – 40 ABV: 6.3 – 8.0%   Commercial Examples: Coopers Best Extra Stout, Guinness Foreign Extra Stout, The Kernel Export Stout, Ridgeway Foreign Export Stout, Southwark Old Stout  
 
--
 
 
16D. Foreign Extra Stout

Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, umiarkowanie mocne, dość wytrawne, stout z wyraźnymi palonymi smakami.
 
Aromat: Umiarkowany do wysokiego aromat palonego zboża, często wraz z kawowymi, czekoladowymi i/lub przypalonymi nutami. Owocowość niska do średnia. Może posiadać słodki aromat, lub też melasy, lukrecji, suszonych owoców i/lub winne. Mocniejsze wersje mogą mieć, czysty i subtelny aromat alkoholowy. Aromat chmielowy od umiarkowanego do braku, może być on ziemisty, ziołowy lub kwiatowy. Diacetyl niski lub brak.

Wygląd: Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się.

Smak: Umiarkowany do wysokiego smak palonego zboża oraz słodów wraz z kawowym, czekoladowym oraz lekko palonymi akcentami, aczkolwiek bez ostrości. Umiarkowanie wytrawne. Estry od niskich do średnich. Goryczka od średniej do wysokiej. Smak chmielowy od braku do umiarkowanego, może być ziemisty, ziołowy lub kwiatowy. Diacetyl średnio niski do braku.
 
Tekstura: Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewających odczuć (nigdy gorących) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego.

Komentarz: Znany także jako Foreign Stout, Export Stout, Foreign Export Stout. Historyczne wersje (przez I wojną światową, przynajmniej) posiadały tą samą gęstość początkową jak krajowe Extra Stout aczkolwiek miały większą ilość alkoholu z racji dłuższego leżakowania z Brettanomyces które go podnosiły. Różnica pomiędzy wersjami krajowymi a zagranicznymi polegała na chmieleniu i długości leżakowania.

Historia: Mocniejszy stout warzony dziś na eksport ale historycznie na przestrzeni XVIII i XIX wieku była to o wiele bardziej chmielona i mocniejsza eksportowa wersja stoutu. Guinnes Foreign Extra Stout (oryginalnie, West India Porter, później Foreign Extra Double Stout) po raz pierwszy został uwarzony w 1801 roku, zgodnie za Guinnessem, wraz „ekstra chmieleniem aby nadać mu indywidualny smak i dłuższą przydatnością do spożycia na ciepłych wodach, jest warzony do Afryki, Azji i Karaibów. Stanowi 40% udział ze wszystkich uwarzonych Guinnessów z całego świata.” (??)
 
Surowce: Słód Pale Ale oraz palone słody oraz zboża, historycznie również można użyć brązowych i bursztynowych słodów. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można dodać dodatków niesłodowanych i cukru by podwyższyć gęstość początkową.
 
Porównanie stylu: Podobny balansem do Irish Extra Stout ale z większą ilością alkoholu. Nie tak intensywny jak Russian Imperial Stout. Pozbawiony mocnej goryczki i późnego chmielenia jak w amerykańskich stoutach. Gęstością podobny do Tropical Stout, jednak z wytrawniejszym finiszem, wyższą goryczką i mniejszą ilością estrów.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.056 - 1.075 (13,8 - 18,2°Blg)
IBUs: 50 - 70 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 6,3 - 8%

Komercyjne przykłady: Coopers Best Extra Stout, Guinness Foreign Extra Stout, The Kernel  Export Stout, Ridgeway Foreign Export Stout, Southwark Old Stout

15C. Irish Extra Stout   Overall Impression: A fuller-bodied black beer with a pronounced roasted flavor, often similar to coffee and dark chocolate with some malty complexity. The balance can range from moderately bittersweet to bitter, with the more balanced versions having up to moderate malty richness and the bitter versions being quite dry.   Aroma: Moderate to moderately high coffee-like aroma, often with slight dark chocolate, cocoa, biscuit, vanilla and/or roasted grain secondary notes. Esters medium-low to none. Hop aroma low to none, may be lightly earthy or spicy, but is typically absent. Malt and roast dominate the aroma. Appearance: Jet black. Opaque. A thick, creamy, tan head is characteristic.   Flavor: Moderate to moderately high dark-roasted grain or malt flavor with a medium to medium-high hop bitterness. The finish can be dry and coffee-like to moderately balanced with up to moderate caramel or malty sweetness. Typically has roasted coffee-like flavors, but also often has a dark chocolate character in the palate, lasting into the finish. Background mocha, biscuit, or vanilla flavors are often present and add complexity. Medium-low to no fruitiness. Medium to no hop flavor (often earthy or spicy). The level of bitterness is somewhat variable, as is the roasted character and the dryness of the finish; allow for interpretation by brewers.   Mouthfeel: Medium-full to full body, with a somewhat creamy character. Moderate carbonation. Very smooth. May have a light astringency from the roasted grains, although harshness is undesirable. A slightly warming character may be detected.   Comments: Traditionally a bottled product. Consumers expect a stout to always have a black color; the flavor intensity from whatever made it black is what consumers expect in their beer. Not all breweries make a dry, roasty version typical of Guinness; a more balanced and chocolaty version is equally acceptable. History: Same roots as Irish stout, but as a stronger product. Guinness Extra Stout (Extra Superior Porter, later Double Stout) was first brewed in 1821, and was primarily a bottled product. Described by Guinness as a “more full-bodied beer with a deeper characteristic roasted bitterness and a rich, mature texture. Of all the types of Guinness available today, this is the closest to the porter originally brewed by Arthur Guinness.” Note that in modern times, Guinness Extra Stout has different strengths in different regions; the European version is around 4.2% and fits in the Irish Stout style.   Characteristic Ingredients: Similar to Irish Stout.   Style Comparison: Midway between an Irish Stout and a Foreign Extra Stout in strength and flavor intensity, although with a similar balance. More body, richness, and often malt complexity than an Irish Stout. Black in color, not brown like a porter.   Vital Statistics: OG: 1.052 – 1.062 IBUs: 35 – 50 FG: 1.010 – 1.014 SRM: 25 – 40 ABV: 5.5 – 6.5%   Commercial Examples: Guinness Extra Stout (US version), O’Hara’s Leann Folláin, Sheaf Stout         15C. Irish Extra Stout
 
Ogólne wrażenia: Pełne, ciemne piwo ze zdecydowanym palonym charakterem, często podobne do kawy i ciemnej czekolady wraz z kompleksową słodowością. Balans może być od umiarkowanie gorzko-słodkiego do gorzkiego, z tymże bardziej zbalansowane wersje mają do umiarkowanej słodowości zaś gorzkie wersje są dość wytrawne.
 
Aromat: Umiarkowane do umiarkowanie wysokiego kawowo podobne aromaty, często w drugim planie z niewielkim aromatem ciemnej czekolady, kakao, ciastek, wanilii i/lub palonego zboża. Estry od średnich do braku. Aromat chmielowy od niskiego do braku, może być lekko ziemisty lub przyprawowy, ale zazwyczaj aromat chmielowy nie występuje. Słód i paloność dominuje aromat.

Wygląd: Ciemno czarny, nieprzejrzysty. Gęsta, kremowa, brązowa piana.

Smak: Średnie do średnio wysokie ciemne palone zboża lub słodowość wraz z średnią do średnio wysoką goryczką chmielową. Finisz może być wytrawny, kawowo podobne akcenty mogą być od zbalansowanych do umiarkowanie karmelowych lub słodowych. Typowo posiada smaki kawowo podobne ale często także ciemnej czekolady które pozostają do finiszu. W tle mocha, ciastka lub wanilia wprowadzają kompleksowość smaku. Owocowość średnia do niskiej. Smak chmielu średni do braku (często ziemisty lub przyprawowy). Poziom goryczki jest zróżnicowany tak samo jak poziom paloności oraz wytrawności w finiszu, zezwala się na interpretację przez piwowarów.

Tekstura: Średnio pełne to pełnego z nieco kremowym charakterem. Średnie nagazowanie. Bardzo gładkie. Może posiadać lekkie ściąganie od palonych zbóż aczkolwiek szorstkość jest niepożądana. Lekko rozgrzewający charakter może być odczuwalny.

Komentarz: Tradycyjnie butelkowany produkt. Konsumenci oczekują stoutu która musi zawsze być czarny, intensywny smak nieważne od czego powstał to jest to czego konsumenci oczekują w ciemnym piwie. Nie wszystkie wersje są wytrawne I palone jak robi to Guinness, bardziej zbalansowane czekoladowe wersje są w równym stopniu akceptowane.

Historia: Posiada korzenie w irlandzkim stoucie jednak jest mocniejszą wersją. Guinnes Extra Stout po raz pierwszy został uwarzony w 1821 roku i był głównie piwem butelkowanym. Guinness opisuje go jako „bardziej pełne piwo z głębokim charakterem gorzkiej paloności, bogatą i dojrzałą teksturą". Wszystkie wersje Guinnessa są do dziś dostępne, ten jest najbliższy do pierwotnego porteru uwarzonego przez Artura Guinnessa. Należy zauważyć, że w dzisiejszych czasach, Guinnes Extra Stout ma inną moc w zależności od regionu, europejskie mają 4,2% alkoholu i wpasowują się bardziej w Irish Stout.
 
Surowce: Podobne do Irish Stout.
 
Porównanie stylu: Pośrodku Irish Stoutu i Foregin Extra Stotu jeśli chodzi o moc i intensywność smaku, aczkolwiek podobny jeśli chodzi o balans. Bardziej pełny, bogaty i często z większą kompleksową słodowością niż Irish Stout. Czarny kolor, nie brązowy jak portery.
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.052 - 1.062 (12,9 - 15,2°Blg)
IBUs: 35 -50
FG: 1.010 - 1.014 (2,6 - 3,6°Blg)
SRM: 25 - 40
ABV: 5,5 – 6,5%

Komercyjne przykłady: Guinness Extra Stout (US version), O’Hara’s Leann Folláin, Sheaf Stout

20B. American Stout   Overall Impression: A fairly strong, highly roasted, bitter, hoppy dark stout. Has the body and dark flavors typical of stouts with a more aggressive American hop character and bitterness.    Aroma: Moderate to strong aroma of roasted malts, often having a roasted coffee or dark chocolate quality. Burnt or charcoal aromas are acceptable at low levels. Medium to very low hop aroma, often with a citrusy or resiny character. Medium to no esters. Light alcohol-derived aromatics are also optional.   Appearance: Generally a jet black color, although some may appear very dark brown. Large, persistent head of light tan to light brown in color. Usually opaque.   Flavor: Moderate to very high roasted malt flavors, often tasting of coffee, roasted coffee beans, dark or bittersweet chocolate. May have the flavor of slightly burnt coffee grounds, but this character should not be prominent. Low to medium malt sweetness, often with rich chocolate or caramel flavors. Medium to high bitterness. Low to high hop flavor, generally citrusy or resiny. Low to no esters. Medium to dry finish, occasionally with a lightly burnt quality. Alcohol flavors can be present up to medium levels, but smooth.   Mouthfeel: Medium to full body. Can be somewhat creamy, particularly if a small amount of oats have been used to enhance mouthfeel. Can have a bit of roast-derived astringency, but this character should not be excessive. Medium-high to high carbonation. Light to moderately strong alcohol warmth, but smooth and not excessively hot.   Comments: Breweries express individuality through varying the roasted malt profile, malt sweetness and flavor, and the amount of finishing hops used. Generally has bolder roasted malt flavors and hopping than other traditional stouts (except Imperial Stouts). History: A modern craft beer and homebrew style that applied an aggressive American hoping regime to a strong traditional English or Irish stout. The homebrew version was previously known as West Coast Stout, which is a common naming scheme for a more highly-hopped beer.   Characteristic Ingredients: Common American base malts and yeast. Varied use of dark and roasted malts, as well as caramel-type malts. Adjuncts such as oatmeal may be present in low quantities. American hop varieties. Style Comparison: Like a hoppy, bitter, strongly roasted Extra or Export Stout. Much more roast and body than a Black IPA. Bigger, stronger versions belong in the Russian Imperial Stout style. Stronger and more assertive, particularly in the dark malt/grain additions and hop character, than American Porter.   Vital Statistics: OG: 1.050 – 1.075 IBUs: 35 – 75 FG: 1.010 – 1.022 SRM: 30 – 40 ABV: 5.0 – 7.0%   Commercial Examples: Avery Out of Bounds Stout, Deschutes Obsidian Stout, North Coast Old No. 38, Rogue Shakespeare Stout, Sierra Nevada Stout   
 
--
 
 
20B. American Stout

Ogólne wrażenie: Dość mocny, bardzo palony, gorzki, chmielowy ciemny stout. Posiada ciało oraz smaki ciemnych słodów jak stout oraz bardziej agresywny charakter amerykańskich chmieli i goryczki.
 
Aromat: Umiarkowane do mocnych aromaty słodów palonych, często posiadają aromaty palonej kawy albo gorzkiej czekolady. Aromaty spalenizny albo węgla drzewnego są akceptowane na niskim poziomie. Średni do niskiego aromat chmielowy, często z cytrusowym albo żywicznym aromatem chmieli amerykańskich. Estry od średnich do braku. Lekkie aromaty alkoholowe są również opcjonalne.
 
Wygląd: Generalnie ciemno czarny kolor, aczkolwiek niektóre przykłady mogą wydawać się bardzo ciemno brązowe. Wysoka, długo utrzymująca się piana koloru od żółto brązowego do jasnobrązowego. Przeważnie nieprzejrzyste.

Smak: Umiarkowane do bardzo mocnych smaki palonych słodów, często smakujące kawą, palonymi ziarnami gorzkiej kawy, albo gorzko-słodkiej czekolady. Może mieć delikatny smak  przypalonej kawy, nie powinien być uwydatniony. Niska do średniej słodkość słodowa, często z bogatymi smakami czekolady albo karmelu. Średnia do mocnej goryczka. Smak chmielowy może być od słabego do mocnego i generalnie odzwierciedla cytrusowy albo żywiczny charakter chmieli amerykańskich. Estry niskie do braku. Średni do wytrawny finisz, okazjonalnie wraz z lekką nutką spalenizny. Smaki alkoholowe mogą być obecne nawet na średnim poziomie, ale muszą być gładkie.
 
Tekstura: Średnia do pełna treściwość. Może być raczej kremowe, w szczególności gdy w celu wzmocnienia treściwości były użyte małe ilości owsa. Może zawierać troszeczkę palonej ostrości, ale ten charakter nie powinien być zbytnio uwydatniony. Średnio wysokie do wysokie nagazowanie. Lekka do umiarkowanie mocnej ciepłość alkoholowa, ale gładka i niezbyt gorąca.

Komentarz: Browary prześcigają się w zróżnicowaniu w profilu palonego słodu, słodkości słodowej, smaku i zapachu słodowego oraz ilości chmieli użytych do nadania smaku i zapachu chmielowego. Generalnie ma mocniejsze smaki palonego słodu i chmielu jak inne tradycyjne stoutu (oprócz Imperial Stout).
 
Historia: Współczesne browary rzemieślnicze i domowe stworzyły bardziej agresywną amerykańską chmielową wersje dla mocnych tradycyjnych angielskich i irlandzkich stoutów. Pierwotne domowe wersje były znane jak West Coast Stout, i jest to powszechny schemat nazwy dla bardziej chmielowych piw.

Surowce: Powszechne amerykańskie słody bazowe i drożdże. Używa się różnych ciemnych i palonych słodów, jak również słodów karmelowych. Dodatki niesłodowane takie jak owies mogą być użyte w małych ilościach. Amerykańskie odmiany chmielu.
 
Porównanie stylu: Podobny do chmielowego, gorzkiego, bardzo palonego Extra lub Export Stoutu. O wiele bardziej palony i pełny niźli Black IPA. Większe, mocniejsze wersje należą do stylu Russian Imperial Stout. Mocniejsze i bardziej stanowcze, zwłaszcza w dodatku ciemnych słodów/zboża oraz chmielowego charakteru, niż amerykańskie portery.

Podstawowe informacje
OG: 1.050 - 1.075 (12,4 - 18,2°Blg)
IBUs: 35 - 75 
FG: 1.010 - 1.022 (2,6 - 5,6°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 5 - 7%

Komercyjne przyklady: Avery Out of Bounds Stout, Deschutes Obsidian Stout, North Coast Old No. 38, Rogue Shakespeare Stout, Sierra Nevada Stout

16C. Tropical Stout   Overall Impression: A very dark, sweet, fruity, moderately strong ale with smooth roasty flavors without a burnt harshness.   Aroma: Sweetness evident, moderate to high intensity. Roasted grain aromas moderate to high, and can have coffee or chocolate notes. Fruitiness medium to high. May have a molasses, licorice, dried fruit, and/or vinous aromatics. Stronger versions can have a subtle clean aroma of alcohol. Hop aroma low to none. Diacetyl low to none.   Appearance: Very deep brown to black in color. Clarity usually obscured by deep color (if not opaque, should be clear). Large tan to brown head with good retention.   Flavor: Quite sweet with a smooth dark grain flavors, and restrained bitterness. Roasted grain and malt character can be moderate to high with a smooth coffee or chocolate flavor, although the roast character is moderated in the balance by the sweet finish. Moderate to high fruity esters. Can have a sweet, dark rum-like quality. Little to no hop flavor. Medium-low to no diacetyl. Mouthfeel: Medium-full to full body, often with a smooth, creamy character. May give a warming (but never hot) impression from alcohol presence. Moderate to moderatelyhigh carbonation.   Comments: Sweetness levels can vary significantly. Surprisingly refreshing in a hot climate.   History: Originally high-gravity stouts brewed for tropical markets, became popular and imitated by local brewers often using local sugars and ingredients.   Characteristic Ingredients: Similar to a sweet stout, but with more gravity. Pale and dark roasted malts and grains. Hops mostly for bitterness. May use adjuncts and sugar to boost gravity. Typically made with warm-fermented lager yeast.    Style Comparison: Tastes like a scaled-up sweet stout with higher fruitiness. Similar to some Imperial Stouts without the high bitterness, strong/burnt roastiness, and late hops, and with lower alcohol. Much more sweet and less hoppy than American Stouts. Much sweeter and less bitter than the similar-gravity Export Stouts.   Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.075 IBUs: 30 – 50 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 30 – 40 ABV: 5.5 – 8.0%   Commercial Examples: ABC Extra Stout, Dragon Stout, Jamaica Stout, Lion Stout, Royal Extra Stout     --     16C. Tropical Stout
 
Ogólne wrażenia: Bardzo ciemny, słodki, owocowy, umiarkowanie mocny z łagodnym palonym smakiem bez palonej szorstkości.
 
Aromat: Ewidentnie słodki, intensywność umiarkowanie do wysokiego. Palone zboża od umiarkowanych do wysokich, może posiadać kawowe lub czekoladowy nuty. Owocowość od średniej do wysokiej. Może posiadać aromat melasy, lukrecji, suszonych owoców i/lub winny. Mocniejsze wersje mogą posiadać subtelny i czysty aromat alkoholowy. Aromat chmielowy od niskiego do braku. Diacetyl od niskiego do braku.
 
Wygląd: Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się.

Smak: Dość słodki wraz z gładkim smakiem palonego zboża, stłumiona goryczka. Palone zboża oraz słody mają charakter od umiarkowanego do wysokiego wraz z gładkim smakiem kawy i czekolady, palony charakter jest umiarkowanie balansowany przez słodki finisz. Owocowe estry od umiarkowanych do wysokich. Może posiadać słodkie, podobne do ciemnego rumu cechy. Smak chmielowy od niskiego do braku. Diacetyl średnio niski do braku.
 
Tekstura: Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewających odczuć (nigdy gorących) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego.

Komentarz: Poziom słodkości może znacząco się różnić. Nieoczekiwanie orzeźwiający w gorącym klimacie.
 
Historia: Pierwotnie wysokiej gęstości stouty warzone dla marketów w krajach tropikalnych, stały się popularne i kopiowane przez lokalnych piwowarów, często z użyciem lokalnych cukrów i składników.
 
Surowce: Podobnie do Sweet Stoutu ale z wyższą gęstością. Jasny słód i palone słody i ziarna. Chmiel w większości na goryczkę. Można używać dodatków i cukrów aby podnieść gęstość. Zazwyczaj używane drożdże dolnej fermentacji w wyższych temperaturach fermentacji.
 
Porównanie stylu: Smakuje jak skalowany Sweet Stout z większa owocowością. Podobny do niektórych Imperial Stoutów ale bez wysokiej goryczki, mocnej/przypalonej paloności i chmielenia na aromat oraz z niszą zawartością alkoholu. O wiele bardziej słodki i mniej chmielony niż American Stout. Bardziej słodki i mniej gorzki niż podobnej gęstości Export Stouty.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.056 - 1.075 (13,8 - 18,2°Blg)
IBUs: 30 - 50 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 5,5 - 8%

Komercyjne przykłady: ABC Extra Stout, Dragon Stout, Jamaica Stout, Lion Stout, Royal Extra Stout

Raczej infekcja.

15B. Irish Stout   Overall Impression: A black beer with a pronounced roasted flavor, often similar to coffee. The balance can range from fairly even to quite bitter, with the more balanced versions having a little malty sweetness and the bitter versions being quite dry. Draught versions typically are creamy from a nitro pour, but bottled versions will not have this dispensederived character. The roasted flavor can be dry and coffee-like to somewhat chocolaty.   Aroma: Moderate coffee-like aroma typically dominates; may have slight dark chocolate, cocoa and/or roasted grain secondary notes. Esters medium-low to none. Hop aroma low to none, may be lightly earthy or floral, but is typically absent.   Appearance: Jet black to very deep brown with garnet highlights in color. According to Guinness, “Guinness beer may appear black, but it is actually a very dark shade of ruby.” Opaque. A thick, creamy, long-lasting, tan- to brown-colored head is characteristic when served on nitro, but don’t expect the tight, creamy head on a bottled beer.   Flavor: Moderate roasted grain or malt flavor with a medium to high hop bitterness. The finish can be dry and coffee-like to moderately balanced with a touch of caramel or malty sweetness. Typically has coffee-like flavors, but also may have a bittersweet or unsweetened chocolate character in the palate, lasting into the finish. Balancing factors may include some creaminess, medium-low to no fruitiness, and medium to no hop flavor (often earthy). The level of bitterness is somewhat variable, as is the roasted character and the dryness of the finish; allow for interpretation by brewers.   Mouthfeel: Medium-light to medium-full body, with a somewhat creamy character (particularly when served with a nitro pour). Low to moderate carbonation. For the h igh hop bitterness and significant proportion of dark grains present, this beer is remarkably smooth. May have a light astringency from the roasted grains, although harshness is undesirable.   Comments:When a brewery offered a stout and a porter, the stout was always the stronger beer (it was originally called a “Stout Porter”). Modern versions are brewed from a lower OG and no longer necessarily reflect a higher strength than porters. This is typically a draught product today; bottled versions are typically brewed from a higher OG and are usually called Extra Stouts. Regional differences exist in Ireland, similar to variability in English Bitters. Dublin-type stouts use roasted barley, are more bitter, and are drier. Cork-type stouts are sweeter, less bitter, and have flavors from chocolate and specialty malts. Commercial examples of this style are almost always associated with a nitro pour. Do not expect traditional bottle-conditioned beers to have the full, creamy texture or very long-lasting head traditionally associated with nitrogen dispense.   History: The style evolved from attempts to capitalize on the success of London porters, but originally reflected a fuller, creamier, more “stout” body and strength. Guinness began brewing only porter in 1799, and a “stouter kind of porter” around 1810. Irish stout diverged from London single stout (or simply porter) in the late 1800s, with an emphasis on darker malts. Guinness was among the first breweries to use black patent malt for porters and stouts in the 1820s. Guinness began using roasted barley after WWII, while London brewers continued to use brown malt. Guinness started using flaked barley in the 1950s, also increasing attenuation greatly. Guinness Draught was launched as a brand in 1959. Draught cans and bottles were developed in the late 1980s and 1990s.   Characteristic Ingredients: Guinness is made using roasted barley, flaked barley, and pale malt, but other breweries don’t necessarily use roasted barley; they can use chocolate or other dark and specialty malts. Whatever combination of malts or grains is used, the resulting product should be black. Cork-type stouts are perhaps closer to historical London-type stouts in composition with a varied grist not dominated by roasted barley.   Style Comparison: Lower strength than an Irish Extra Stout, but with similar flavors. Darker in color (black) than an English porter (brown).   Vital Statistics: OG: 1.036 – 1.044 IBUs: 25 – 45 FG: 1.007 – 1.011 SRM: 25 – 40 ABV: 4.0 – 4.5%   Commercial Examples: Beamish Irish Stout, Guinness Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout,  O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X  
 
 
 
15B. Irish Stout
 
Ogólne wrażenia: Ciemne piwo w wyraźnie zaznaczonym palonym smakiem, często podobne do kawy. Balans może być w przedziale od niemal całkowicie do lekko wytrawnego, gdzie bardziej zbalansowane wersje mają lekką słodowość zaś gorzkie wersje są całkowicie wytrawne. Wersje beczkowe są bardziej kremowe z powodu wyszynku azotem jednak wersje butelkowe nie posiadają tego charakteru. Palony charakter może być suchy i kawowo podobny do częściowo czekoladowego.
 
Aromat: Umiarkowane kawowo-podobne aromaty dominują; wyczuwalne delikatne nuty ciemnej czekolady, kakao i/lub na drugim planie palonego zboża. Estry średnio-niskie do braku. Aromaty chmielowe od niskich po brak, mogą przybierać aromaty kwiatowe lub ziemiste ale typowo aromat chmielowy jest nieobecny.

Wygląd: Kolor od ciemno-czarny do brązowy wraz z rubinowymi odblaskami. Cytując Guinnessa, „Guinness może wydawać się czarny ale rzeczywiście jest to bardzo ciemny z rubinowymi odcieniem „ Nieprzejrzysty. Piana gęsta, brązowa, długo utrzymująca się jest charakterystyczna w przypadku wyszynku azotem, nie należy spodziewać się takiej piany w butelkowych wersjach.

Smak: Umiarkowane palone zboża lub słód, średnia do wysoka chmielowa goryczka. Wytrawny finisz, średnio kawowo-podobne smaki wraz z nutką karmelu lub słodowości. Typowe kawowo-podobne smaki mogą przybrać charakter gorzko-słodki lub niesłodzonej czekolady, mogą pozostawać na finiszu. Czynniki balansujące to kremowość, średnia do niska owocowość oraz średni do braku aromat chmielowy (często ziemisty). Poziom goryczki dość zmienny, może przybierać palony charakter, wysuszać finisz, zezwala się na piwowarską interpretację.

Tekstura: Treściwość średnio lekka do średnio pełnej wraz z kremowym charakterem. Nagazowanie niskie do umiarkowane. Mimo wysokiej goryczki i dużego zasypu zbóż ciemnych to piwo w odczuciu jest niesamowicie gładkie. Odczuwalne można być lekkie ściąganie wynikające z użycia palonego zboża, ale ostrość nie jest mile widziana.

Komentarz: Kiedy browar oferował stouta i portera, stout był zawsze mocniejszym piwem (oryginalnie było nazywane Stout Porter). Nowoczesne wersje są warzone z niższym OG i już nie oznaczają większej mocy niż portery. Dziś jest to jest typowo beczkowy produkt, butelkowane wersje często są warzone z wyższym ekstraktem początkowym (OG) i zazwyczaj nazywane są Extra Stout. W Irlandii istnieją regionalne różnice, podobne do tych w przypadku angielskich bitterów. W Dublinie do stouta używa się palonego jęczmienia, jest on bardziej gorzki i suchy. W Cork stouty są słodsze, mniej gorzkie, posiadają aromaty od czekoladowych i specjalnych słodów. Komercyjne przykłady tego stylu często połączone są z wyszynkiem azotem. Nie należy spodziewać się bogatej, kremowej i pozostającej piany w przypadku piw refermentowanych w butelce.

Historia: Styl wyewoluował jak efekt próby przejęcia sukcesu London Porter. Oryginalnie był bardziej pełny i treściwy. W 1799 Guinness rozpoczął warzenie tylko porterów, a mocniejsze wersje portera około 1810 roku. Irlandzki stout narodził się z Londyńskiego pojedynczego stoutu (lub po prostu porteru) pod koniec XIX wieku, z naciskiem na ciemne słody. W latach 1820 Guinness był wśród pierwszych browarów które zaczęły używać palonego słodu do porterów i stoutów. Guinness zaczął używać palonego jęczmienia po II wojnie światowej podczas gdy londyńskie browary wciąż używały brązowego słodu. Guinness zaczął używać płatków jęczmiennych w latach 1950-tych tym samym podnosząc znacząco odfermentowanie. Marka Guinness Draught została utworzona w 1959 roku. Dystrybucja puszek i butelek wersji draught rozpoczęła się w latach 1980-1990.
 
Surowce: Guinnes używa palonego jęczmienia, płatków jęczmiennych i słodu pale. Jednak inne  browary niekoniecznie używają palonego jęczmienia, za to używają słodów czekoladowych, innych ciemnych i specjalnych słodów. Jakakolwiek kombinacja słodów czy zbóż zostałaby użyta, rezultatem powinien być czarny kolor piwa. Stouty z Cork być może są bliżej londyńskiego typu stoutu, gdzie zasyp jest różnorodny i nie dominuje w nim charakter palonego jęczmienia.
 
Porównanie styli: Niższa moc niż Irish Extra Stout, ale podobne w smaku. Ciemniejszy kolor (czarne) niż angielskie portery (brązowe).
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.036 - 1.044 (9 - 11°Blg)
IBUs: 25 -45
FG: 1.007 - 1.011 (1,8 - 2,8°Blg)
SRM: 25 - 40
ABV: 4,0 – 4,5%

Komercyjne przykłady:Beamish Irish Stout, Guinness, Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout, O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X

16B. Oatmeal Stout   Overall Impression: A very dark, full-bodied, roasty, malty ale with a complementary oatmeal flavor. The sweetness,balance, and oatmeal impression can vary considerably.   Aroma: Mild roasted grain aromas, generally with a coffeelike character. A light malty sweetness can suggest a coffeeand-cream impression. Fruitiness should be low to mediumhigh. Diacetyl medium-low to none. Hop aroma medium-low to none, earthy or floral. A light grainy-nutty oatmeal aroma is optional.   Appearance: Medium brown to black in color. Thick, creamy, persistent tan- to brown-colored head. Can be opaque (if not, it should be clear).   Flavor: Similar to the aroma, with a mild roasted coffee to coffee-and-cream flavor, and low to moderately-high fruitiness. Oats and dark roasted grains provide some flavor complexity; the oats can add a nutty, grainy or earthy flavor. Dark grains can combine with malt sweetness to give the impression of milk chocolate or coffee with cream. Medium hop bitterness with the balance toward malt. Medium-sweet to medium-dry finish. Diacetyl medium-low to none. Hop flavor medium-low to none, typically earthy or floral.   Mouthfeel: Medium-full to full body, with a smooth, silky, velvety, sometimes an almost oily slickness from the oatmeal. Creamy. Medium to medium-high carbonation.   Comments: Generally between Sweet and Irish Stouts in sweetness. Variations exist, from fairly sweet to quite dry, as well as English and American versions (American versions tend to be more hoppy, less sweet, and less fruity). The level of bitterness also varies, as does the oatmeal impression. Light use of oatmeal may give a certain silkiness of body and richness of flavor, while heavy use of oatmeal can be fairly intense in flavor with an almost oily mouthfeel, dryish finish, and slight grainy astringency. When judging, allow for differences in interpretation.   History: A variant of nourishing or invalid stouts of the late 1800s using oatmeal in the grist, similar to the development of sweet stout that used lactose. An original Scottish version used a significant amount of oat malt. Later went through a shady phase where some English brewers would throw a handful of oats into their parti-gyled stouts in order to legally produce a ‘healthy’ Oatmeal Stout for marketing purposes. Most popular in England between the World Wars, was revived in the craft beer era for export, which helped lead to its adoption as a popular modern American craft beer style that uses a noticeable (not symbolic) quantity of oats.   Characteristic Ingredients: Pale, caramel and dark roasted malts (often chocolate) and grains. Oatmeal or malted oats (5-20% or more) used to enhance fullness of body and complexity of flavor. Hops primarily for bittering. Can use brewing sugars or syrups. English ale yeast.   Style Comparison: Most are like a cross between an Irish Extra Stout and a Sweet Stout with oatmeal added. Several variations exist, with the sweeter versions more like a Sweet Stout with oatmeal instead of lactose, and the drier versions more like a more nutty, flavorful Irish Extra Stout. Both tend to emphasize the body and mouthfeel.   Vital Statistics: OG: 1.045 – 1.065 IBUs: 25 – 40 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 22 – 40 ABV: 4.2 – 5.9%   Commercial Examples: Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal Stout  
 
 
 
16B. Owsiany Stout

Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, bardzo treściwe, palone, słodowe ale wraz z obowiązkowym smakiem i zapachem owsianki. Słodycz, balans oraz wrażenie owsa może znacząco się różnić.
 
Aromat: Łagodny aromat palonego zboża, często z kawowym charakterem. Lekka słodkość może sugerować odczucia kawy ze śmietanką. Owocowość powinna być niska do średniej. Diacetyl średnio-niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak, kwiatowy lub ziemisty. Opcjonalnie delikatny aromat owsianki.

Wygląd: Średnio brązowy do czarny kolor. Gęsta, kremowa, utrzymująca się długo, żółto-brązowa do brązowa piana. Może być nie przeźroczyste (w innym wypadku powinno być klarowne).

Smak: Podobny do aromatu, umiarkowany smak od palonej kawy do kawy ze śmietanką, niska do średnio-wysoka owocowość. Owies i ciemne palone słody wprowadzają kompleksowość, owies może nadać orzechowy, zbożowy albo ziemisty smak. Ciemne zboża mogą łączyć się z słodową słodkością nadając odczucia mlecznej czekolady albo kawy ze śmietanką. Średnia goryczka chmielowa zbilansowana w kierunku słodowym. Średni słodki do średnio wytrawny finisz. Diacetyl średnio niski do brak. Smaki chmielowe od średnio niskich do brak, typowo kwiatowy lub ziemisty.
 
Tekstura: Od średnio pełna do pełna treściwość wraz z gładkością, jedwabiste, czasami nawet prawie oleista śliskość, która pochodzi od owsa. Kremowe. Od średnie do średnio wysokie nagazowanie.

Komentarz: Biorąc pod uwagę słodkość, styl ten znajduje się pomiędzy słodkim (Sweet) a irlandzkim (Irish) stoutem. Istnieją odmiany od lekko słodkich po całkiem wytrawne, także inne są wersje angielskie i amerykańskie (amerykańskie wersje są bardziej chmielowe, mniej słodkie i mniej owocowe). Poziom goryczki również może być różny, jak również wrażenie owsianki. Mały zasyp owsa może nadać pewną dozę jedwabistości w treściwości oraz bogactwo smaków i zapachów, natomiast duży zasyp owsa może być całkiem intensywny w smaku oraz z prawie oleistą teksturą, wysuszający finisz i nieznaczne zbożowe ściąganie. Podczas oceny piwa należy pozwolić na różnice w interpretacji stylu.

Historia: "Wariant odżywczy, tzw. "niepoprawny" stout z końca XIX wieku zawierał w zasypie owies i był bardzo zbliżony do rozwijanej wersji Sweet Stoutu z laktozą. Oryginalna, szkocka wersja tego stylu zawierała bardzo dużą ilość słodu owsianego. W następnym okresie pojawiły się nieuczciwe praktyki, kiedy to niektóre z angielskich browarów dodawały garść owsa do swoich stoutów warzonych techniką parti-gyled*, dzięki czemu legalnie mogły używać nazwy Oatmeal Stout do celów marketingowych. Najbardziej popularny w Anglii w okresie międzywojennym, następnie reaktywowany w erze piw rzemieślniczych w celach eksportowych. To pomogło doprowadzić do przyjęcia Oatmeal Stoutu w nowoczesnym, amerykańskim piwowarstwie rzemieślniczym, jako popularnego stylu produkowanego z zauważalną (nie tylko symboliczną) ilością owsa."
 
Surowce: Słody pale, karmelowe oraz ciemne słody (często czekoladowe) i palone zboża. Owies lub słód owsiany (5-20% lub więcej) używany by nadać pełną treściwość oraz kompleksowość smaku. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można używać cukrów lub syropów cukrowych. Drożdże górnej fermentacji.
 
Porównanie stylu: Więszkość jest pomiędzy Irish Extra Stout a Sweet Stout wraz z dodanym owsem. Istnieje wiele wariacji, słodkie wersje są bardziej jak Sweet Stout ale zamiast laktozy jest owies, wytrawniejsze wersje posiadają bardziej orzechowy smak, bogactwo Irish Extra Stoutu. Obie wersje podkreślają ciało i odczucie w ustach.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.045 - 1.065 (11,2 - 15,9°Blg)
IBUs: 25 - 40 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 22 - 40 
ABV: 4.2 - 5.9%

Komercyjne przykłady: 
Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal  Stout
 
--
 
* parti-gyled - metoda świetnie wytłumaczona na blogu No to .... po piwku!

16A. Sweet Stout  
Overall Impression: A very dark, sweet, full-bodied, slightly roasty ale that can suggest coffee-and-cream, or sweetened
espresso.
 
Aroma: Mild roasted grain aroma, sometimes with coffee and/or chocolate notes. An impression of cream-like sweetness
often exists. Fruitiness can be low to moderately high. Diacetyl low to none. Hop aroma low to none, with floral or earthy
notes.
 
Appearance: Very dark brown to black in color. Can be opaque (if not, it should be clear). Creamy tan to brown head.
 
Flavor: Dark roasted grain/malt impression with coffee and/or chocolate flavors dominate the palate. Hop bitterness is
moderate. Medium to high sweetness provides a counterpoint to the roasted character and hop bitterness, and lasts into the finish. Low to moderate fruity esters. Diacetyl low to none. The balance between dark grains/malts and sweetness can vary, from quite sweet to moderately dry and somewhat roasty.
 
Mouthfeel: Medium-full to full-bodied and creamy. Low to moderate carbonation. High residual sweetness from
unfermented sugars enhances the full-tasting mouthfeel.
 
Comments: Gravities are low in England, higher in exported and US products. Variations exist, with the level of residual
sweetness, the intensity of the roast character, and the balance between the two being the variables most subject to
interpretation. Some versions in England are very sweet (low attenuation) and also low in ABV (Tennent’s Sweetheart Stout
is 2%), but is an outlier compared to the other examples. These guidelines mostly describe the higher gravity, more balanced, export versions rather than the low alcohol, very sweet versions that many find quite difficult to drink.
 
History: An English style of stout developed in the early 1900s. Historically known as “Milk” or “Cream” stouts, legally
this designation is no longer permitted in England (but is acceptable elsewhere). The “milk” name is derived from the use
of lactose, or milk sugar, as a sweetener. Originally marketed as a tonic for invalids and nursing mothers.
 
Characteristic Ingredients: The sweetness in most Sweet Stouts comes from a lower bitterness level than most other
stouts and a high percentage of unfermentable dextrins. Lactose, an unfermentable sugar, is frequently added to
provide additional residual sweetness. Base of pale malt, and may use roasted barley, black malt, chocolate malt, crystal
malt, and adjuncts such as maize or brewing sugars. 
 
Style Comparison: Much sweeter and less bitter than other stouts (except the stronger tropical stout). The roast character
is mild, not burnt like other stouts. Somewhat similar in balance to oatmeal stouts, albeit with more sweetness.
 
Vital Statistics: OG: 1.044 – 1.060
IBUs: 20 – 40 FG: 1.012 – 1.024
SRM: 30 – 40 ABV: 4.0 – 6.0%
 
Commercial Examples: Bristol Beer Factory Milk Stout, Left Hand Milk Stout, Lancaster Milk Stout, Mackeson's XXX Stout, Marston’s Oyster Stout, Samuel Adams Cream Stout.
 
 
--
 
 
16A. Słodki Stout
 
Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, słodkie, mocno treściwe, delikatnie palone ale, które sugeruje kawowo kremowe lub słodzone espresso. 

Aromat: Umiarkowany aromat palonego zboża, czasami wraz z nutami kawowymi i/albo czekoladowymi. Często występuje wrażenie kremowej słodkości. Owocowość może być niska do umiarkowanie wysokiej. Diacetyl niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak z kwiatowymi albo ziemistymi nutami.

Wygląd: Kolor od bardzo ciemno brązowego do czarnego. Może być nieprzejrzyste (jeśli nie, powinno być klarowne). Piana kremowo brązowa do brązowej.

Smak: Dominują wrażenia ciemno palonego zboża/słodu wraz z kawowymi i/lub czekoladowymi akcentami. Umiarkowana goryczka chmielowa. Średnia do wysoka słodkość nadaje kontry dla palonych cech i goryczki chmielowej oraz pozostaje do finiszu. Niskie do umiarkowane estry owocowe. Diacetyl niski do brak. Balans pomiędzy ciemnymi zbożami/słodami a słodkością może być różny, od całkiem słodkiej do dość wytrawnej i troszkę palonej.
 
Tektura: Średnio pełna do pełna treściwość i kremowość. Nagazowanie niskie do umiarkowanego. Wysoka resztkowa słodkość od nieprzefermentowanych cukrów potęguje odczucie pełni.
 
Komentarz: W Anglii gęstość początkowa jest niższa, wyższa w wersjach eksportowych oraz produktach z USA. Istnieją wariacje, z różnym poziomem resztkowej słodkości, intensywnością charakteru palonego, balans pomiędzy tymi dwoma jest początkiem odmiennych podejść w interpretacji . Niektóre wersje w Anglii są bardzo słodkie (niskie odfermentowanie) a także mają niską zawartość alkoholu (Tennent’s Sweetheart Stout ma 2% alk. obj.), ale odstają one w porównaniu do pozostałych przykładów. Ten opis w większości opisuje piwa o wyższej gęstości początkowej, bardziej zbalansowane, raczej wersje exportowe niż niskoalkoholowe, bardzo słodkie wersje są dość trudne to picia.

Historia: Angielska odmiana stoutu rozwinięta w początkowych latach XX wieku. Historycznie znana jako „mleczny” albo „kremowy” stout, zgodnie z prawem to określenie nie jest w Anglii już dozwolone (ale jest akceptowane gdzie indziej). Słowo „mleczny” pochodzi od użycia laktozy, albo cukru mlecznego jako środka słodzącego. Pierwotnie reklamowany jako napój krzepiący dla chorych oraz matek karmiących.
 
Surowce: Słodkość w większości słodkich stoutów pochodzi od niższego poziomu goryczki niż w większość innych stoutów oraz wyższej zawartości nieprzefermentowanych dekstryn. Laktoza, jako cukier niefermentowany, jest często dodawana by nadać dodatkową resztkową słodkość. Słód pale jako bazowy, można użyć palonego jęczmienia, słodu barwiącego, słodu czekoladowego, karmelowego i dodatków takich jak kukurydza oraz innych cukrów.
 
Porównanie stylu: Bardziej słodki i mniej gorzki niż inne stouty (wyłączając mocniejsze wersje Tropical Stout). Palony charakter jest umiarkowany, nie tak mocny jak w innych stoutach. Trochę podobny w balansie to owsianego stoutu aczkolwiek z większą dozą słodkości.
 
Podstawowe informacje: 
OG: 1.044 - 1.060 (11 - 14,7°Blg)
IBUs: 20 - 40 
FG: 1.012 - 1.024 (3,1 - 6,1°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 4 - 6% 

Komercyjne przykłady: Bristol Beer Factory Milk Stout, Left Hand Milk Stout, Mackeson's XXX Stout, Marston’s Oyster Stout, Samuel Adams Cream Stout 

15B. Irish Stout   Overall Impression: A black beer with a pronounced roasted flavor, often similar to coffee. The balance can range from fairly even to quite bitter, with the more balanced versions having a little malty sweetness and the bitter versions being quite dry. Draught versions typically are creamy from a nitro pour, but bottled versions will not have this dispensederived character. The roasted flavor can be dry and coffee-like to somewhat chocolaty.   Aroma: Moderate coffee-like aroma typically dominates; may have slight dark chocolate, cocoa and/or roasted grain secondary notes. Esters medium-low to none. Hop aroma low to none, may be lightly earthy or floral, but is typically absent.   Appearance: Jet black to very deep brown with garnet highlights in color. According to Guinness, “Guinness beer may appear black, but it is actually a very dark shade of ruby.” Opaque. A thick, creamy, long-lasting, tan- to brown-colored head is characteristic when served on nitro, but don’t expect the tight, creamy head on a bottled beer.   Flavor: Moderate roasted grain or malt flavor with a medium to high hop bitterness. The finish can be dry and coffee-like to moderately balanced with a touch of caramel or malty sweetness. Typically has coffee-like flavors, but also may have a bittersweet or unsweetened chocolate character in the palate, lasting into the finish. Balancing factors may include some creaminess, medium-low to no fruitiness, and medium to no hop flavor (often earthy). The level of bitterness is somewhat variable, as is the roasted character and the dryness of the finish; allow for interpretation by brewers.   Mouthfeel: Medium-light to medium-full body, with a somewhat creamy character (particularly when served with a nitro pour). Low to moderate carbonation. For the h igh hop bitterness and significant proportion of dark grains present, this beer is remarkably smooth. May have a light astringency from the roasted grains, although harshness is undesirable.   Comments:When a brewery offered a stout and a porter, the stout was always the stronger beer (it was originally called a “Stout Porter”). Modern versions are brewed from a lower OG and no longer necessarily reflect a higher strength than porters. This is typically a draught product today; bottled versions are typically brewed from a higher OG and are usually called Extra Stouts. Regional differences exist in Ireland, similar to variability in English Bitters. Dublin-type stouts use roasted barley, are more bitter, and are drier. Cork-type stouts are sweeter, less bitter, and have flavors from chocolate and specialty malts. Commercial examples of this style are almost always associated with a nitro pour. Do not expect traditional bottle-conditioned beers to have the full, creamy texture or very long-lasting head traditionally associated with nitrogen dispense.   History: The style evolved from attempts to capitalize on the success of London porters, but originally reflected a fuller, creamier, more “stout” body and strength. Guinness began brewing only porter in 1799, and a “stouter kind of porter” around 1810. Irish stout diverged from London single stout (or simply porter) in the late 1800s, with an emphasis on darker malts. Guinness was among the first breweries to use black patent malt for porters and stouts in the 1820s. Guinness began using roasted barley after WWII, while London brewers continued to use brown malt. Guinness started using flaked barley in the 1950s, also increasing attenuation greatly. Guinness Draught was launched as a brand in 1959. Draught cans and bottles were developed in the late 1980s and 1990s.   Characteristic Ingredients: Guinness is made using roasted barley, flaked barley, and pale malt, but other breweries don’t necessarily use roasted barley; they can use chocolate or other dark and specialty malts. Whatever combination of malts or grains is used, the resulting product should be black. Cork-type stouts are perhaps closer to historical London-type stouts in composition with a varied grist not dominated by roasted barley.   Style Comparison: Lower strength than an Irish Extra Stout, but with similar flavors. Darker in color (black) than an English porter (brown).   Vital Statistics: OG: 1.036 – 1.044 IBUs: 25 – 45 FG: 1.007 – 1.011 SRM: 25 – 40 ABV: 4.0 – 4.5%   Commercial Examples: Beamish Irish Stout, Guinness Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout,  O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X  
 
 
 
15B. Irish Stout
 
Ogólne wrażenia: Ciemne piwo w wyraźnie zaznaczonym palonym smakiem, często podobne do kawy. Balans może być w przedziale od niemal całkowicie do lekko wytrawnego, gdzie bardziej zbalansowane wersje mają lekką słodowość zaś gorzkie wersje są całkowicie wytrawne. Wersje beczkowe są bardziej kremowe z powodu wyszynku azotem jednak wersje butelkowe nie posiadają tego charakteru. Palony charakter może być suchy i kawowo podobny do częściowo czekoladowego.
 
Aromat: Umiarkowane kawowo-podobne aromaty dominują; wyczuwalne delikatne nuty ciemnej czekolady, kakao i/lub na drugim planie palonego zboża. Estry średnio-niskie do braku. Aromaty chmielowe od niskich po brak, mogą przybierać aromaty kwiatowe lub ziemiste ale typowo aromat chmielowy jest nieobecny.

Wygląd: Kolor od ciemno-czarny do brązowy wraz z rubinowymi odblaskami. Cytując Guinnessa, „Guinness może wydawać się czarny ale rzeczywiście jest to bardzo ciemny z rubinowymi odcieniem „ Nieprzejrzysty. Piana gęsta, brązowa, długo utrzymująca się jest charakterystyczna w przypadku wyszynku azotem, nie należy spodziewać się takiej piany w butelkowych wersjach.

Smak: Umiarkowane palone zboża lub słód, średnia do wysoka chmielowa goryczka. Wytrawny finisz, średnio kawowo-podobne smaki wraz z nutką karmelu lub słodowości. Typowe kawowo-podobne smaki mogą przybrać charakter gorzko-słodki lub niesłodzonej czekolady, mogą pozostawać na finiszu. Czynniki balansujące to kremowość, średnia do niska owocowość oraz średni do braku aromat chmielowy (często ziemisty). Poziom goryczki dość zmienny, może przybierać palony charakter, wysuszać finisz, zezwala się na piwowarską interpretację.

Tekstura: Treściwość średnio lekka do średnio pełnej wraz z kremowym charakterem. Nagazowanie niskie do umiarkowane. Mimo wysokiej goryczki i dużego zasypu zbóż ciemnych to piwo w odczuciu jest niesamowicie gładkie. Odczuwalne można być lekkie ściąganie wynikające z użycia palonego zboża, ale ostrość nie jest mile widziana.

Komentarz: Kiedy browar oferował stouta i portera, stout był zawsze mocniejszym piwem (oryginalnie było nazywane Stout Porter). Nowoczesne wersje są warzone z niższym OG i już nie oznaczają większej mocy niż portery. Dziś jest to jest typowo beczkowy produkt, butelkowane wersje często są warzone z wyższym ekstraktem początkowym (OG) i zazwyczaj nazywane są Extra Stout. W Irlandii istnieją regionalne różnice, podobne do tych w przypadku angielskich bitterów. W Dublinie do stouta używa się palonego jęczmienia, jest on bardziej gorzki i suchy. W Cork stouty są słodsze, mniej gorzkie, posiadają aromaty od czekoladowych i specjalnych słodów. Komercyjne przykłady tego stylu często połączone są z wyszynkiem azotem. Nie należy spodziewać się bogatej, kremowej i pozostającej piany w przypadku piw refermentowanych w butelce.

Historia: Styl wyewoluował jak efekt próby przejęcia sukcesu London Porter. Oryginalnie był bardziej pełny i treściwy. W 1799 Guinness rozpoczął warzenie tylko porterów, a mocniejsze wersje portera około 1810 roku. Irlandzki stout narodził się z Londyńskiego pojedynczego stoutu (lub po prostu porteru) pod koniec XIX wieku, z naciskiem na ciemne słody. W latach 1820 Guinness był wśród pierwszych browarów które zaczęły używać palonego słodu do porterów i stoutów. Guinness zaczął używać palonego jęczmienia po II wojnie światowej podczas gdy londyńskie browary wciąż używały brązowego słodu. Guinness zaczął używać płatków jęczmiennych w latach 1950-tych tym samym podnosząc znacząco odfermentowanie. Marka Guinness Draught została utworzona w 1959 roku. Dystrybucja puszek i butelek wersji draught rozpoczęła się w latach 1980-1990.
 
Surowce: Guinnes używa palonego jęczmienia, płatków jęczmiennych i słodu pale. Jednak inne  browary niekoniecznie używają palonego jęczmienia, za to używają słodów czekoladowych, innych ciemnych i specjalnych słodów. Jakakolwiek kombinacja słodów czy zbóż zostałaby użyta, rezultatem powinien być czarny kolor piwa. Stouty z Cork być może są bliżej londyńskiego typu stoutu, gdzie zasyp jest różnorodny i nie dominuje w nim charakter palonego jęczmienia.
 
Porównanie styli: Niższa moc niż Irish Extra Stout, ale podobne w smaku. Ciemniejszy kolor (czarne) niż angielskie portery (brązowe).
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.036 - 1.044 (9 - 11°Blg)
IBUs: 25 -45
FG: 1.007 - 1.011 (1,8 - 2,8°Blg)
SRM: 25 - 40
ABV: 4,0 – 4,5%

Komercyjne przykłady:Beamish Irish Stout, Guinness, Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout, O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X

Po gotowaniu z chmielinami.

For the Love of Hops, Stan Hieronymus  - moim zdaniem najsłabsza z całej serii brewing elements. Pewnie dlatego, że na ten temat jest najmniej badań i najwięcej sprzeczności (nie ma jasnego przełożenia koncentracji substancji pochodzących z chmielu na wrażenia sensoryczne).
 
Yeast, Chris White Jamil Zainasheff -  polecam.
Są jeszcze 2 książki z tej serii: Water i Malt. Obie raczej dla osób, które chcą lepiej zrozumieć i poznać teoretyczne podstawy, przełożenie na praktykę takie sobie (zamiast czytać książkę Water można opanować kalkulator na Brewer's Friend, Mal - jestem w trakcie (w połowie), jest jeden rozdział (jako dodatek) o wskazówkach do słodowania w  domu, cała reszta jest teoretyczno-historyczna ew. mówi o tym jak działa współczesna słodownia)
 
Dodatkowo moje typy:
Designing great beers - składa się z dwóch części - podstaw o tym z czego robi się piwo oraz omówienia wybranych (raczej klasycznych) styli - jak to było warzone na przestrzeni dziejów oraz statystyki odnośnie słodów i chmieli wśród finalistów któregoś NHC bodajże.
American sour beers - jeśli MadFermentationist jest blogiem który czytywałeś i chcesz warzyć kwasy - spora dawka wiedzy i teoretycznej i praktycznej
IPA - Brewing techniques, recipies and the evolution of ipa - o protoplaście chyba najpopularniejszego obecnie stylu (AIPA), sporo informacji historycznych i receptur.

Będzie ok, właściwie to rozsądna min. ilość żeby chłodzić w miarę szybko taką ilość brzeczki.

A ja, standardowo, polecam wymienić wszystko co ma kontakt z piwem w fazie zimnej, a nie szukać problemu w chłodnicy czy hop standzie

GB mam przesrane (ponad milion naszych jest w GB) .
Jacenty, infekcje miałeś ostatnio?

Czytałeś je ?
 
Mówi się, czas to pieniądz. Wiedza w tych książkach jest doskonała dla początkującego, nawet dla średniozaawansowanego. W kilka dni jesteś wstanie sporo się nauczyć. Żeby zebrać ten informacje z forum trzeba siedzieć dzień w dzień przez kilka miesięcy a i tak nie ma pewności która wiedza z forum jest tak naprawdę prawdziwa. Warto jednak czytać dobre książki. Fora traktować jako uzupełnienie wiedzy i wymianę doświadczeń. 

Czytałeś je ?
 
Mówi się, czas to pieniądz. Wiedza w tych książkach jest doskonała dla początkującego, nawet dla średniozaawansowanego. W kilka dni jesteś wstanie sporo się nauczyć. Żeby zebrać ten informacje z forum trzeba siedzieć dzień w dzień przez kilka miesięcy a i tak nie ma pewności która wiedza z forum jest tak naprawdę prawdziwa. Warto jednak czytać dobre książki. Fora traktować jako uzupełnienie wiedzy i wymianę doświadczeń. 

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=469611916397243&set=a.177971852227919.43494.165319200159851&type=1&theater
 

Otwarcie sezonu!
 

 
#74 "The Great" Best Bitter
Warzenie: 13.09.2015 | Estymacja z BS: 11,0°Blg | warka 39l | IBU 34 | EBC 15

Zasyp: 5,35 kg (miało być 6,35 kg Pale Ale i łącznie 6,7 kg zasypu i tak zostały policzone paremetry wyjściowe)
Pale Ale Weyermann - 5,00 kg (93,5%)
Caramunich I Weyermann - 0,25 kg (4,7%)
Karmelowy Ciemny Litovel - 0,10 kg (1,9%)
 
Woda i jej modyfikacje:
Całość woda RO, profil Yellow Bitter (Bru'n Water)
Do zacieru (z wodą do infuzji): CaSO4, MgSO4, NaCl, CaCl2 - 3,0g, 2,8g, 0,3g, 2,2g
Do gotowania: CaSO4, MgSO4, NaCl, CaCl2 - 3,0g, 2,8g, 0,3g, 2,2g

Zacieranie, filtracja, wysładzanie:
woda do zasypu 18l o temperaturze 74°C

90 min - 67°C
dolanie 9,5l wrzątku
01 min - 74°C

Pomiar PH 5,7. Wysładzanie 27l gorącej wody (w tym 7l zwykłej kranówki)
 
Gotowanie: 75 min
60 min - 40g Challenger 8,3%
20 min - 20g Willamette 4,5%
15 min - 05g mech irlandzki
15 min - 04g pożywka Wyeast
10 min - 30g Styrian Goldings 3,9%  
whirlpool* - 30g Willamette 4,5%
whirlpool* - 20g Styrian Goldings 3,9%
whirlpool* - 10g Challenger 8,3%
 
*whirlpool - najpierw chłodzenie brzeczki głównej poprzez chłodzenie przez wymiennik w obiegu zamkniętym (powrót zimnej brzeczki do kadzi), w trakcie trwania obiegu wrzuciłem chmiel, po około 10 min od rozpoczenia chłodzenia w obiegu uzyskałem temperaturę 85°C, po około 10 min postoju rozpocząłem dalsze chłodzenia już do fermentorów, po koniec chłodzenia brzeczka w kadzi miała 75°C.
 
Fermentacja:
Wyszło 37l - 9,7°Blg
 
Brzeczka schłodzona wymiennikiem do około 35°C, dalej na dworze do wieczora (część do słoików), do rana zaś główna cześć z fermentora. Brzeczka w słoikach przy zadaniu drożdży miała 21°C, temperatura otoczenia dla fermentacji to 20°C. Fermentor schłodzony do rana do około 15°C, temperatura otoczenia dla fermentacji to 20°C. W kadzi utknęło okło 1l, zapchał się już hop stoper i nie było odpowiedniogo ciśnienia.
 
Słoik A - 3l, zadane fiolką FM10 O czym szumą wierzby
Słoik B - 3l, zadane fiolką FM11 Wichrowe wzgórza
Słoik C - 3l, zadane fiolką FM12 W szkocką kratę
Słoik D - 3l, zadane fiolką FM13 Irlandzkie ciemności
Fermentor - 26,2l, w tym starter 1,2l z FM11 Wichrowe Wzgórza (data fiolki 7.09.), drożdże zadane w fazie wysokich krażków (starter pracował ~20h)
 
Komentarz:
- nowa instalacja (pompa) nowe problemy, niesamowity spadek wydajności chłodzenia, wymiennik ustawiłem pionowo, podłączenie identyczne jak wcześniejsze chłodzenie bez pompy a przy wymienniku ustawionym poziomo, mimo prób odpowietrzenia, odłaczenia wymiennika i ponownego przemycia NaOH, zdezynfekowania i ponownie chłodzenia dalej z węża lecia momentami zimna woda zamiast gorącej, w końcu wymiennik ustawiłem poziomo i chłodzenia odbyło się poprawnie, brzeczka leciała <25°C. Jednak była to już końcówka brzeczki więc finalnie schłodziłem jedynie do 35°C
- przy okazji walki z wymiennikiem, kilka razy spadł mi wąż łączący brzeczkę, odłączania wody też zalewało podłogę, jednym słowem masakra, syf i mnóstwo sprzątania
- najpierw smutne zaskoczenie z marnej wydajności, później się kapnałem że dałem tylko 5kg Pale Ale zamiast 6,35kg, tym samym osiągnałem niesamowicie wysoką wydajność  na poziomie około 90%
 
----------------
27.09.2015
Przelanie piwa na cichą, brak pomiaru odfermentowania, będzie jeszcze chmielenie na zimno. Piwo dość wytrawne, cierpkie, ściągające.
----------------
29.09.2015
Na cichą 50g chmielu Kazbek. Temperatura otoczenia 18-19°C.
----------------
30.09.2015
Na cichą 50g chmielu Willamette. Temperatura otoczenia 18-19°C.
----------------
03.10.2015
Przelane do dwóch kegów.

Witaj.
Za mało słodu wędzonego.