Makaron

16C. Saison Aroma: High fruitiness with low to moderate hop aroma and moderate to no herb, spice and alcohol aroma. Fruity esters dominate the aroma and are often reminiscent of citrus fruits such as oranges or lemons. A low to medium-high spicy or floral hop aroma is usually present. A moderate spice aroma (from actual spice additions and/or yeast-derived phenols) complements the other aromatics. When phenolics are present they tend to be peppery rather than clove-like. A low to moderate sourness or acidity may be present, but should not overwhelm other characteristics. Spice, hop and sour aromatics typically increase with the strength of the beer. Alcohols are soft, spicy and low in intensity, and should not be hot or solventy. The malt character is light. No diacetyl. Appearance: Often a distinctive pale orange but may be golden or amber in color. There is no correlation between strength and color. Long-lasting, dense, rocky white to ivory head resulting in characteristic ?Belgian lace? on the glass as it fades. Clarity is poor to good though haze is not unexpected in this type of unfiltered farmhouse beer. Effervescent. Flavor: Combination of fruity and spicy flavors supported by a soft malt character, a low to moderate alcohol presence and tart sourness. Extremely high attenuation gives a characteristic dry finish. The fruitiness is frequently citrusy (orange- or lemon-like). The addition of one of more spices serve to add complexity, but shouldn?t dominate in the balance. Low peppery yeast-derived phenols may be present instead of or in addition to spice additions; phenols tend to be lower than in many other Belgian beers, and complement the bitterness. Hop flavor is low to moderate, and is generally spicy or earthy in character. Hop bitterness may be moderate to high, but should not overwhelm fruity esters, spices, and malt. Malt character is light but provides a sufficient background for the other flavors. A low to moderate tart sourness may be present, but should not overwhelm other flavors. Spices, hop bitterness and flavor, and sourness commonly increase with the strength of the beer while sweetness decreases. No hot alcohol or solventy character. High carbonation, moderately sulfate water, and high attenuation give a very dry finish with a long, bitter, sometimes spicy aftertaste. The perceived bitterness is often higher than the IBU level would suggest. No diacetyl. Mouthfeel: Light to medium body. Alcohol level can be medium to medium-high, though the warming character is low to medium. No hot alcohol or solventy character. Very high carbonation with an effervescent quality. There is enough prickly acidity on the tongue to balance the very dry finish. A low to moderate tart character may be present but should be refreshing and not to the point of puckering. Overall Impression: A refreshing, medium to strong fruity/spicy ale with a distinctive yellow-orange color, highly carbonated, well hopped, and dry with a quenching acidity. Comments: Varying strength examples exist (table beers of about 5% strength, typical export beers of about 6.5%, and stronger versions of 8%+). Strong versions (6.5%-9.5%) and darker versions (copper to dark brown/black) should be entered as Belgian Specialty Ales (16E). Sweetness decreases and spice, hop and sour character increases with strength. Herb and spice additions often reflect the indigenous varieties available at the brewery. High carbonation and extreme attenuation (85-95%) helps bring out the many flavors and to increase the perception of a dry finish. All of these beers share somewhat higher levels of acidity than other Belgian styles while the optional sour flavor is often a variable house character of a particular brewery. History: A seasonal summer style produced in Wallonia, the French-speaking part of Belgium. Originally brewed at the end of the cool season to last through the warmer months before refrigeration was common. It had to be sturdy enough to last for months but not too strong to be quenching and refreshing in the summer. It is now brewed year-round in tiny, artisanal breweries whose buildings reflect their origins as farmhouses. Ingredients: Pilsner malt dominates the grist though a portion of Vienna and/or Munich malt contributes color and complexity. Sometimes contains other grains such as wheat and spelt. Adjuncts such as sugar and honey can also serve to add complexity and thin the body. Hop bitterness and flavor may be more noticeable than in many other Belgian styles. A saison is sometimes dry-hopped. Noble hops, Styrian or East Kent Goldings are commonly used. A wide variety of herbs and spices are often used to add complexity and uniqueness in the stronger versions, but should always meld well with the yeast and hop character. Varying degrees of acidity and/or sourness can be created by the use of gypsum, acidulated malt, a sour mash or Lactobacillus. Hard water, common to most of Wallonia, can accentuate the bitterness and dry finish. Vital Statistics: OG: 1.048 ? 1.065 IBUs: 20 ? 35 FG: 1.002 ? 1.012 SRM: 5 ? 14 ABV: 5 ? 7% Commercial Examples: Saison Dupont Vieille Provision; Fantôme Saison D?Erezée - Printemps; Saison de Pipaix; Saison Regal; Saison Voisin; Lefebvre Saison 1900; Ellezelloise Saison 2000; Saison Silly; Southampton Saison; New Belgium Saison; Pizza Port SPF 45; Lost Abbey Red Barn Ale; Ommegang Hennepin 16C. Saison Aromat: Mocny aromat owocowy wraz z od lekkiego do umiarkowanego aromatu chmielowego oraz od umiarkowanego do braku aromatu ziołowego, przyprawowego i alkoholowego. Estry owocowe dominują aromat i są często podobne do aromatów owoców cytrusowych takich jak pomarańcze czy cytryny. Przeważnie występuje lekki do średnio mocny aromat przyprawowy albo kwiatowy wynikający z chmielu. Umiarkowany aromat przypraw (wynikający z faktycznego dodatku przypraw i/albo w wyniku produkcji fenoli przez drożdże), który współgra z innymi aromatami. Jeśli fenole występują raczej są pieprzowe niż goździkowe. Słaba do umiarkowana kwaskowatość może występować,ale nie powinno przysłaniać innych cech. Przyprawowe, chmielowe i kwaskowate aromaty przeważnie wzrastają wraz z mocą piwa. Aromaty alkoholowe są przyjemne, przyprawowe i słabe w intensywności, i nie powinny być gorące, albo ?rozpuszczalnikowate?.Słaby charakter słodowy. Brak diacetylu. Wygląd: Kolor przeważnie wyraźnie blado pomarańczowy, ale może być złoty albo bursztynowy. Nie ma zależności pomiędzy mocą i kolorem piwa. Długo utrzymująca się, gęsta, wysoka biała albo koloru kości słoniowej piana, która pozostawia charakterystyczna ?belgijską koronę? na pokalu. Klarowność jest od słabej do dobrej, ale można oczekiwać ,ze niefiltrowane wersje z gospodarstw rolnych będą mętne. Musujące. Smak: Kombinacja owocowości i smaków przypraw podparta delikatnymi słodowymi cechami. Obecność smaków alkoholowych i cierpkiej kwaskowatości na poziomie od niskiego do umiarkowanego. Bardzo mocne odfermentowanie nadaje charakterystycznego wytrawnego finiszu. Owocowość jest często cytrusowa (pomarańczowa albo cytrynowa). Dodatek jednej, albo więcej przypraw nadaje złożoności, ale nie powinno dominować w balansie. Lekkie pieprzowe fenole dostarczone przez drożdże mogą zastąpić dodatek przypraw; fenole są na niższym poziomie niż większość belgijskich piw, i dopełniają goryczkę. Smak chmielowy jest lekki do umiarkowany, i najczęściej z posmakami ziemiastymi albo przyprawowymi. Goryczka chmielowa może być od umiarkowana do mocna, ale nie powinny zasłaniać smaki estrów owocowych, przypraw i słodu. Smaki słodowe są delikatne, ale powinny być wystarczająco mocne by stworzyć tło dla innych smaków. Niska do umiarkowana cierpka kwaskowatość możę być obecna, ale nie powinny przytłaczać innych smaków. Przyprawy, chmielowa goryczka i smak i kwaskowatość przeważenie stają się bardziej intensywne w mocniejszych piwach, natomiast słodkość maleje. Brak gorących, albo rozpuszczalnikowych posmaków alkoholu. Mocne nagazowanie, umiarkowanie siarczanowa woda i mocne odfermentowanie nadaje bardzo wytrawny finisz wraz z długim, gorzkim czasami przyprawowym posmakiem. Odczuwalna goryczka jest przeważnie mocniejsza niż poziom IBU by na to wskazywał. Brak diacetylu. Tekstura: Lekka do średnia treściwość. Poziom alkoholu może być średni do średnio wysoki, ale rozgrzewający charakter jest niski, albo średni. Brak gorących, albo rozpuszczalnikowych posmaków alkoholu. Bardzo mocno gazowane, musujące. Wystarczająca kłująca kwaskowatość na języku balansuje bardzo wytrawny finisz. Lekka do umiarkowana cierpkość może występować, ale powinna być odświeżająca,a nie wykrzywiająca. Ogólne wrażenia: Orzeźwiające, średnio do mocno owocowe/przyprawowe ale, wraz z wyraźnym pomarańczowym kolorem, mocno nagazowane, mocno nachmielone i wytrawne z chłodzącą kwaskowatością. Komentarz: Wersje o różnej zawartości alkoholu istnieją (piwa stołowe około 5%, typowe wersje eksportowe około 6.5% i wersje mocne 8%+). Wersje mocne i ciemne (miedziane do ciemno brązowo/czarne) powinny być przedstawiane jako Belgian Speciality Ales (16E). Słodkość maleje, ale smaki przypraw, chmielu i kwasowość wzrasta wraz z mocą. Dodatek ziół i przypraw odróżnia różne wersje lokalne. Mocne nagazowanie i mocne odfermentowanie (85%-95%) pomaga wzmocnić smaki i wzmacnia odczucia wytrawnego finiszu. Wszystkie piwa z tego stylu zawierają nieco wyższy poziom kwaskowatości niż inne style belgisjkie natomiast opcjonalny kwaśny smak odróżnia poszczególne piwa z lokalnych browarów. Historia: Sezonowe letni styl produkowany w Waloni i francuskojęzycznej części Belgii. Orginalnie warzone na koniec sezonu zimnego by starczylo na ciepłe miesiące, przed okresem gdzie chlodzeniarki były powszechne. Musiało być wystraczająco mocne by przetrwało ciepłe miesiące, ale chodzące i odświeżające podczas lata. Obecnie warzone przez cały rok w małych, rzemieślniczych browarach, których budynki odzwierciedlają ich pochodzenie jako farm. Surowce: Głównie słód pilzneński w zasypie, ale dodatek słodu wiedeńskiego albo/i monachijskiego wpływa na kompleksowość i kolro. Czasami zawiera inne słody takie jak pszenne czy orkisz. Dodatki niesłodowane takie jak miód, cukier również nadaje złożoności i zmniejsza treściwość. Goryczka i smak chmielowy może być bardziej zauważalny jak w innych stylach belgijskich. Saison jest czasami chmielony na zimno. Szlachetne odmiany chmieli Styrian albo East Kent Goldings są powszechnie używane. Szeroka gama przypraw i ziół są przeważnie używane by nadać kompleksowości i unikalności w wersjach mocniejszych, ale powinno stapiać się dobrze z charakterem drożdżowym i chmielowym. Różny poziom kwasowości i kwaskowatowości może być wynikiem użycia gipsu, zakwaszonego słodu, zakwaszonego zacieru albo Lactobacillus. Twarda woda występująca w większości Walonii ,może akcentować goryczkowośći wytrawny finisz. Podstawowe informacje: OG: 1.048 ? 1.065 IBUs: 20 ? 35 FG: 1.002 ? 1.012 SRM: 5 ? 14 ABV: 5 ? 7% Komercyjne przykłady: Saison Dupont Vieille Provision; Fantôme Saison D?Erezée - Printemps; Saison de Pipaix; Saison Regal; Saison Voisin; Lefebvre Saison 1900; Ellezelloise Saison 2000; Saison Silly; Southampton Saison; New Belgium Saison; Pizza Port SPF 45; Lost Abbey Red Barn Ale; Ommegang Hennepin

Wezyki niestety tak. Dobrze jest odlaczac linie po uzytkowaniu.

Spokojnie poki co zadne piwo sie mi nie zmarnowalo z powodu przechowywania w kegu. Co prawda ostatnie piwo z kega przy malym spozyciu nie jest tak dobre jak piwerwsze, ale zawsze bylo wypijalne

Jakby ktos chcial poczytac na temat karmelizacji i Reakcje Maillarda proponuje tutaj : Karmelizacja http://www.food-info.net/pl/colour/caramel.htm Reakcje Maillarda http://www.food-info.net/pl/colour/maillard.htm

A czy wysmarowales uszczelne wazelina? Bo to bardzo pomaga w doszczelnieniu uszczelek. Pozatym zestawy uszczelek na 100% mozna tanio kupic w sklepach piwowarskich w UK. A i jeszcze jedno, dobrze po zamknieciu keg`a po prostu napelnic go CO2 do 10PSI by docisnosc pokrywy do uszczelek.

Nie zapomnijmy, ze BJCP jest napisany w amerykanskim angielskim. Slownictwo amerykanskie jak zauwazylem uzywane jest w zdziebko innym znaczeniu niz to brytyjskie. I na dodatek te teksty sa napisane w bardzo specjalistycznym jezyku. A ja na przyklad nie jestem ani profesjonalnym tlumaczem, jezyka angielskiego na powaznie zaczalem uczyc sie 3 lata temu, ani nie znam tego slownictwa po polsku. Po prostu tlumaczymy jak umiemy, bo osoby nie czytajace w ogole po angielsku i tak moga cos z tego zrozumiec

A dla mnie nie ma roznicy, bo nie dla punktow udzielam sie na tym forum

Dla czytajacych po angielsku, wszystko o slodzie. http://www.greencoremalt.com/brb/reference/glossary_of_terms/1_list_ab.htm

No to teraz zdanie A low to moderate sourness or acidity may be present, but should not overwhelm other characteristics.

A low to moderate sourness or acidity. Czy ktos moze mi wyjasnic roznice? Ja nie widze zadnej. Kwaskowość albo kwaskowatość

Poki co nie znalazlem nic co by mnie zainteresowalo, ale bede sie przygladal.

Ale bedziesz musial uwazniej przelewac z butelki do kufla by nie zlac osadow z dna butelki.

Wydzielilem post z watku o IPA. Jak zdobede ten chmiel to na pewno sprobuje tego przepisu

W moim przypadku, przeciagniecie zacierania zwieksza wydajnosc o kilka dobrych procent. Nawet po uzyskaniu negatywnej proby jodowej. A tak miedzy nami to przy uzywaniu 100% slodu i zacierania infuzyjnego z kilkoma przerwami, czy jednotemperaturowego to szanse ,ze skrobia nam sie nie skonweruje sa bardzo niskie. PS jak nie mialem wskaznika to uzywalem zwyklej jodyny, jest ciemniejsza i trudniej odczytac wynik, ale generalnie dziala.

I 20 litrow bedzie ok. Smak piw domowych przy 12 blg uznalbym za mocne. Moje 9 i 10 przy alkoholu 3% vol. maja peniejszy smak niz wieszkosc produkcyjnych 12. Wszystko zalezy od receptuy. Tymbardziej stout , z ktorym w Polsce mamy malo wspolnego.

Ja juz tu jestem. Po prostu jakby ktos chcial sie wybrac, to zapraszam. A kiedy... oprocz od nastepnego piatku do wtorku bo bede w Madrycie.

Ostatnio byla goraca dyskusja na ten temat na spotkaniu SCB. Podstawowa sprawa jest to ,ze technika produkcji suchych drodzy bardzo poszla do przodu. Jeszcze kilka lat temu ilosc zywych komorek drozdzowych w saszetce nie przekraczal 10% masy, teraz jest o niebo lepiej. I co wazniejsze sa one wysuszone w idealnym cyklu zyciowym do ropoczecia fermetnacji. Tworzac starter mozemy wcale nie uzyskac lepszych rezultatow. Ale jak zawsze teoria teoria a praktyka praktyka

Ciekawe. Czyli jakby temperatura sama w sobie nie jest szkodliwa, tyle, że powoduje przyspieszenie normalnych procesów starzenia? Ja słyszałem też, że podobno piwa ciemne, z udziałem słodów palonych szczególnie dobrze się przechowują, np. szkockie 60 szyling - słabe, bez chmielu, a podobno trzymać mozna latami. A co do piw mocno nachmielonych (pilsner, IPA), to właśnie podobno one najszybciej wypadają z gry - chmielowe olejki wietrzeją i piwa robią się za słodkie. Nie potwierdza tego moja praktyka - moje roczne IPA jest całkiem, całkiem. Z moim bitterem i strong bitterem sie zgodze ,najbardziej niesamowite aromaty mialy wlasnie po 2 tygoniach, gdy drozdze spadly na dno, po 1,5 miesiaca nic z tych niesamowitych aromatow chellengera i goldings nie zostalo juz nic. Ale piwo nabralo nowych cech, ulezana goryczka i fajnie zbalansowane. Ale nie tego oczekiwalem prawde mowiac.

16B. Belgian Pale Ale Aroma: Prominent aroma of malt with moderate fruity character and low hop aroma. Toasty, biscuity malt aroma. May have an orange- or pear-like fruitiness though not as fruity/citrusy as many other Belgian ales. Distinctive floral or spicy, low to moderate strength hop character optionally blended with background level peppery, spicy phenols. No diacetyl. Appearance: Amber to copper in color. Clarity is very good. Creamy, rocky, white head often fades more quickly than other Belgian beers. Flavor: Fruity and lightly to moderately spicy with a soft, smooth malt and relatively light hop character and low to very low phenols. May have an orange- or pear-like fruitiness, though not as fruity/citrusy as many other Belgian ales. Has an initial soft, malty sweetness with a toasty, biscuity, nutty malt flavor. The hop flavor is low to none. The hop bitterness is medium to low, and is optionally complemented by low amounts of peppery phenols. There is a moderately dry to moderately sweet finish, with hops becoming more pronounced in those with a drier finish. Mouthfeel: Medium to medium-light body. Alcohol level is restrained, and any warming character should be low if present. No hot alcohol or solventy character. Medium carbonation. Overall Impression: A fruity, moderately malty, somewhat spicy, easy-drinking, copper-colored ale. Comments: Most commonly found in the Flemish provinces of Antwerp and Brabant. Considered ?everyday? beers (Category I). Compared to their higher alcohol Category S cousins, they are Belgian ?session beers? for ease of drinking. Nothing should be too pronounced or dominant; balance is the key. History: Produced by breweries with roots as far back as the mid-1700s, the most well-known examples were perfected after the Second World War with some influence from Britain, including hops and yeast strains. Ingredients: Pilsner or pale ale malt contributes the bulk of the grist with (cara) Vienna and Munich malts adding color, body and complexity. Sugar is not commonly used as high gravity is not desired. Noble hops, Styrian Goldings, East Kent Goldings or Fuggles are commonly used. Yeasts prone to moderate production of phenols are often used but fermentation temperatures should be kept moderate to limit this character. Vital Statistics: OG: 1.048 ? 1.054 IBUs: 20 ? 30 FG: 1.010 ? 1.014 SRM: 8 ? 14 ABV: 4.8 ? 5.5% Commercial Examples: De Koninck, Speciale Palm, Dobble Palm, Russian River Perdition, Ginder Ale, Op-Ale, St. Pieters Zinnebir, Brewer?s Art House Pale Ale, Avery Karma, Eisenbahn Pale Ale, Ommegang Rare Vos (unusual in its 6.5% ABV strength) 16B. Belgian Pale Ale Aromat: Wyraźny aromat słodowy wraz z umiarkowanymi cechami owocowymi i lekkim aromatem chmielowym. Tostowo, ciasteczkowy aromat. Może zawierać pomarańczowo, gruszkową owocowość, ale nie aż tak intensywny owocowo/cytrusowy jak inne Belgian Ales. Znaczny aromat kwiatowy albo przyprawowy, niska do umiarkowana moc cech chmielowych, opcjonalnie zmieszane z drugoplanowymi nutami pieprzowymi, przyprawowymi fenolami. Brak diacetylu. Wygląd: Burszynowy do miedziany kolor. Bardzo dobra klarowność. Kremowa, wysoka, biała piana , która opada szybciej niż w innych piwach belgijskich. Smak: Owocowe i lekko do umiarkowanie przyprawowy wraz z słabym, gładkim słodowym i lekkim chmielowym charakterem. Niskie do bardzo niskie fenole. Może zawierać pomarańczowe albo gruszkowe posmaki ,ale nie aż tak owocowe/cytrusowe jak w innych Belgian ale. Posiada początkowy delikatną słodkość słodową wraz ze smakami słodowymi takimi jak tostowe, ciasteczkowe, orzechowe. Smak chmielowy od lekki do brak. Goryczka chmielowa jest średnia do niska i opcjonalnie dopełniona jest przez niski poziom pieprzowych fenoli. Zawiera umiarkowanie wytrawny do umiarkowanie słodki finisz, wraz ze smakami chmielowymi bardziej uwydatnionymi w tych wersjach z bardziej wytrawnym finiszem. Tekstura: Średnia do średnio lekka treściwość. Umiarkowany poziom alkoholu i jakiekolwiek ciepło z niego wynikające, jeśli występuje powinno być lekkie. Brak gorących smaków alkoholu albo rozpuszczalnikowego posmaku alkoholu. Średnie nagazowanie. Ogólne wrażenia: Owocowe, umiarkowanie słodowe, troszkę przyprawowe, łatwe do picia, miedzianego koloru ale. Komentarz: Najczęściej spotykane w flamandzkich prowincjach Antwerpii i Brabancji Flamandzkiej. Jest to piwo codzienne (Category I). Porównując z mocniejszymi alkoholowo kuzynami Category S, są to belgijskie piwa sesyjne, lekkie do picia. Nic nie powinno być zbyt uwydatnione albo dominujące; kluczem jest balans. Historia: Produkowane przez browary, których korzenie sięgają połowy XVII wieku, większość dobrze znanych przykładów tego stylu były dopracowane po II wojnie światowej ,z wpływem brytyjskim, w szczególności wpływem chmieli i drożdży. Surowce: Słód pilzeński i pale ale jest podstawą zasypu słodowego, wraz z (cara) wiedeńskim i monachijskim słodem dla nadania koloru, treściwości i złożoności. Cukier przeważnie nie jest używany gdyż wysoka gęstość początkowa nie jest mile widziana. Szlachetne odmiany chmieli Styrian Goldings, East Kent Goldings albo Fuggles są powszechnie używane. Drożdże skłonne do produkcji umiarkwanej ilości fenoli są często używane ,ale temperatura fermentacji powinna być utrzymana na umiarkowanym poziomie by ograniczyć ten charakter. Podstawowe informacje: OG: 1.048 ? 1.054 IBUs: 20 ? 30 FG: 1.010 ? 1.014 SRM: 8 ? 14 ABV: 4.8 ? 5.5% Komercyjne przykłdy: De Koninck, Speciale Palm, Dobble Palm, Russian River Perdition, Ginder Ale, Op-Ale, St. Pieters Zinnebir, Brewer?s Art House Pale Ale, Avery Karma, Eisenbahn Pale Ale, Ommegang Rare Vos (unusual in its 6.5% ABV strength)

16A. Witbier Aroma: Moderate sweetness (often with light notes of honey and/or vanilla) with light, grainy, spicy wheat aromatics, often with a bit of tartness. Moderate perfumy coriander, often with a complex herbal, spicy, or peppery note in the background. Moderate zesty, citrusy orangey fruitiness. A low spicy-herbal hop aroma is optional, but should never overpower the other characteristics. No diacetyl. Vegetal, celery-like, or ham-like aromas are inappropriate. Spices should blend in with fruity, floral and sweet aromas and should not be overly strong. Appearance: Very pale straw to very light gold in color. The beer will be very cloudy from starch haze and/or yeast, which gives it a milky, whitish-yellow appearance. Dense, white, moussy head. Head retention should be quite good. Flavor: Pleasant sweetness (often with a honey and/or vanilla character) and a zesty, orange-citrusy fruitiness. Refreshingly crisp with a dry, often tart, finish. Can have a low wheat flavor. Optionally has a very light lactic-tasting sourness. Herbal-spicy flavors, which may include coriander and other spices, are common should be subtle and balanced, not overpowering. A spicy-earthy hop flavor is low to none, and if noticeable, never gets in the way of the spices. Hop bitterness is low to medium-low (as with a Hefeweizen), and doesn?t interfere with refreshing flavors of fruit and spice, nor does it persist into the finish. Bitterness from orange pith should not be present. Vegetal, celery-like, ham-like, or soapy flavors are inappropriate. No diacetyl. Mouthfeel: Medium-light to medium body, often having a smoothness and light creaminess from unmalted wheat and the occasional oats. Despite body and creaminess, finishes dry and often a bit tart. Effervescent character from high carbonation. Refreshing, from carbonation, light acidity, and lack of bitterness in finish. No harshness or astringency from orange pith. Should not be overly dry and thin, nor should it be thick and heavy. Overall Impression: A refreshing, elegant, tasty, moderate-strength wheat-based ale. Comments: The presence, character and degree of spicing and lactic sourness varies. Overly spiced and/or sour beers are not good examples of the style. Coriander of certain origins might give an inappropriate ham or celery character. The beer tends to be fragile and does not age well, so younger, fresher, properly handled examples are most desirable. Most examples seem to be approximately 5% ABV. History: A 400-year-old beer style that died out in the 1950s; it was later revived by Pierre Celis at Hoegaarden, and has grown steadily in popularity over time. Ingredients: About 50% unmalted wheat (traditionally soft white winter wheat) and 50% pale barley malt (usually Pils malt) constitute the grist. In some versions, up to 5-10% raw oats may be used. Spices of freshly-ground coriander and Curaçao or sometimes sweet orange peel complement the sweet aroma and are quite characteristic. Other spices (e.g., chamomile, cumin, cinnamon, Grains of Paradise) may be used for complexity but are much less prominent. Ale yeast prone to the production of mild, spicy flavors is very characteristic. In some instances a very limited lactic fermentation, or the actual addition of lactic acid, is done. Vital Statistics: OG: 1.044 ? 1.052 IBUs: 10 ? 20 FG: 1.008 ? 1.012 SRM: 2 ? 4 ABV: 4.5 ? 5.5% Commercial Examples: Hoegaarden Wit, St. Bernardus Blanche, Celis White, Vuuve 5, Brugs Tarwebier (Blanche de Bruges), Wittekerke, Allagash White, Blanche de Bruxelles, Ommegang Witte, Avery White Rascal, Unibroue Blanche de Chambly, Sterkens White Ale, Bell?s Winter White Ale, Victory Whirlwind Witbier, Hitachino Nest White Ale 16A. Witbier Aromat: Umiarkowana słodkość (często wraz z delikatnymi nutami miodu i/albo wanilii) wraz z lekkimi, zbożowymi, przyprawowymi aromatami pszenicy, często z lekką kwaskowatością. Umiarkowany perfumowy zapach kolendry, często ze złożonym aromatem ziołowym, przypraw, albo pieprzową nutką na drugim planie. Umiarkowany aromat skórki cytrusowej, cytrusowa pomarańczowa owocowość. Słaby przyprawowo-ziołowy aromat chmielowy jest opcjonalny, ale nigdy nie powinien przysłonić innych cehc. Brak diacetylu. Warzywne, selerowe ,ablo szynkowe aromaty nie są mile widziane. Aromaty przypraw powinny dobrze mieszać się z owocowymi, kwiatowymi i słodkimi aromatami i powinny być całkowicie mocne. Wygląd: Kolor od bardzo jasno słomkowego do bardzo jasno złotego. Piwo będzie bardzo mętne co wynika z obecności skrobii i/albo drożdży, co nadaje mlecznego, biało-żółtego wyglądu. Gęsta, biała, kremowa piana. Piana powinna sięcałkiem długo utrzymywać. Smak: Przyjemna słodkość (wraz z cechami miodu i/albo wanilii) i skórki cytrusowej, pomarańczowej owocowości. Orzeźwiające rześkie wraz z wytrawnym finiszem , często kwaśny finisz. Może zawierać pszeniczny smak. Opcjolanie może mieć lekki mleczną kwaskowatość. Ziołowo-przyprawowe smaki, które mogą zawierać kolendrę i inne przyprawy są powszechne, powinny być subtelne i zbalansowane, nie obezwładniające. Przyprawowo ziemiaste posmaki chmielu mogą być na poziomie od niskiego do brak, i jeśli wyczuwalne, nie powinny wejść w drogę smakom przypraw. Goryczka chmielowa może być słaba do średnio słaba (jak Hefeweizen) i nie powinna wpływać na orzeźwiające aromaty owoców i przypraw, anie nie powinny utrzywywać się do finiszu. Goryczka wynikająca z pomarańczy nie powinna występować. Warzywne, selerowe, szynkowe, albo mydlane smaki i zapachy są nieodpowiednie. Brak diacetylu. Tekstura: Średnio lekka do śrenia treściwość, często z gładkością i lekką kremowością wynikającą z niesłodowanej pszenicy i czasami owsa. Pomimo treściwości i kremowości, finisz jest wytrawny i kwaskowatości. Cechy musujące wynikające z mocnego nagazowania. Orzeźwiające, od nagazowania, często brak wyczuwalnej goryczki na finiszu. Brak ostrości i cierpokości wynikającej z pomarańczy. Nie powinno być całkowicie wytrawne albo cieńkie, ani nie powinno być lepkie i ciężkie. Ogólne wrażenia: Orzeźwiające, eleganckie, umiarkowanie mocne oparte na pszenicy ale. Komentarz: Obecność i poziom cech przypraw i mlekowej kwaskowatości jest różny. Całkowicie przyprawowe i/albo kwaśne piwa nie są dobrymi przykłądami tego stylu. Kolendra z pewnych źródeł może mieć szynkowy, selerowy charakter. Piwo to jest bardzo wrażliwe i nie dojrzewa, zatem młodsze, świeższe, dobrze przechowywane egzemplarze są najbardziej pożądane. Większość przypadków ma około 5% ABV. Historia: 400-letni styl piwa, który umarł w latach 50 XX wieku; Został wskrzeszony przez Pierre Celis w browarze Hoegaarden i od tego czasu jego popularność się zwiększa. Surowce: Zasyp składa się z okolo 50% niesłodowanej pszenicy (tradycyjnie ? miękka biała zimowa? pszenica) i 50% jasny słód jęczmienny (przeważnie słód pilzeński). W niektórych wersjach używa się 5-10% owsa. Przyprawy takie jak świerzo mielona kolendra i Curaçao, czasami skórka z pomarańczy uzupełnia słodki aromat i jest całkiem charakterystycny. Inne przyprawy takie (rumianek, kmin rzymski, cynamon, aframon madagaskarski) mogą być użyte by nadać złożoności ale są dużo mniej istotne.Drożdże górnej fermentacji, które są skłonne do łagodnej przyprawowej fermentacji. W niektóych przypadkach praktykowana jest bardzo ograniczona fermentacja mlekowa, albo dodanie kwasu mlekowego. Podstawowe informacje: OG: 1.044 ? 1.052 IBUs: 10 ? 20 FG: 1.008 ? 1.012 SRM: 2 ? 4 ABV: 4.5 ? 5.5% Komercyjne przykłady: Hoegaarden Wit, St. Bernardus Blanche, Celis White, Vuuve 5, Brugs Tarwebier (Blanche de Bruges), Wittekerke, Allagash White, Blanche de Bruxelles, Ommegang Witte, Avery White Rascal, Unibroue Blanche de Chambly, Sterkens White Ale, Bell?s Winter White Ale, Victory Whirlwind Witbier, Hitachino Nest White Ale

To z godnie z zyczeniem jacer biore 16. BELGIAN AND FRENCH ALE

Calyczas do zrobienia 7. AMBER HYBRID BEER 15. GERMAN WHEAT AND RYE BEER 17. SOUR ALE 18. BELGIAN STRONG ALE 20. FRUIT BEER 21. SPICE / HERB / VEGETABLE BEER 22. SMOKE-FLAVORED AND WOOD-AGED BEER 23. SPECIALTY BEER

scooby_brew zadeklarowal 6. LIGHT HYBRID BEER

12C. Baltic Porter Aroma: Rich malty sweetness often containing caramel, toffee, nutty to deep toast, and/or licorice notes. Complex alcohol and ester profile of moderate strength, and reminiscent of plums, prunes, raisins, cherries or currants, occasionally with a vinous Port-like quality. Some darker malt character that is deep chocolate, coffee or molasses but never burnt. No hops. No sourness. Very smooth. Appearance: Dark reddish copper to opaque dark brown (not black). Thick, persistent tan-colored head. Clear, although darker versions can be opaque. Flavor: As with aroma, has a rich malty sweetness with a complex blend of deep malt, dried fruit esters, and alcohol. Has a prominent yet smooth schwarzbier-like roasted flavor that stops short of burnt. Mouth-filling and very smooth. Clean lager character; no diacetyl. Starts sweet but darker malt flavors quickly dominates and persists through finish. Just a touch dry with a hint of roast coffee or licorice in the finish. Malt can have a caramel, toffee, nutty, molasses and/or licorice complexity. Light hints of black currant and dark fruits. Medium-low to medium bitterness from malt and hops, just to provide balance. Hop flavor from slightly spicy hops (Lublin or Saaz types) ranges from none to medium-low. Mouthfeel: Generally quite full-bodied and smooth, with a well-aged alcohol warmth (although the rarer lower gravity Carnegie-style versions will have a medium body and less warmth). Medium to medium-high carbonation, making it seem even more mouth-filling. Not heavy on the tongue due to carbonation level. Most versions are in the 7-8.5% ABV range. Overall Impression: A Baltic Porter often has the malt flavors reminiscent of an English brown porter and the restrained roast of a schwarzbier, but with a higher OG and alcohol content than either. Very complex, with multi-layered flavors. Comments: May also be described as an Imperial Porter, although heavily roasted or hopped versions should be entered as either Imperial Stouts (13F) or Specialty Beers (23). History: Traditional beer from countries bordering the Baltic Sea. Derived from English porters but influenced by Russian Imperial Stouts. Ingredients: Generally lager yeast (cold fermented if using ale yeast). Debittered chocolate or black malt. Munich or Vienna base malt. Continental hops. May contain crystal malts and/or adjuncts. Brown or amber malt common in historical recipes. Vital Statistics: OG: 1.060 ? 1.090 IBUs: 20 ? 40 FG: 1.016 ? 1.024 SRM: 17 ? 30 ABV: 5.5 ? 9.5% Commercial Examples: Sinebrychoff Porter (Finland), Okocim Porter (Poland), Zywiec Porter (Poland), Baltika #6 Porter (Russia), Carnegie Stark Porter (Sweden), Aldaris Porteris (Latvia), Utenos Porter (Lithuania), Stepan Razin Porter (Russia), N?gne ? porter (Norway), Neuzeller Kloster-Bräu Neuzeller Porter (Germany), 12C. Baltic Porter Aromat: Bogate aromaty słodowej słodkości, często z nutami karmelowymi, toffi, orzechowymi, głęboko tostowymi i/albo lukrecji. Profil estrowy i alkoholowy umiarkowany, oraz aromaty przypominające śliwki, suszone śliwki, rodzynki, wiśnie, porzeczki, okazjonalnie wina i porto. Troszke cech ciemnych słodów takich jak głęboko czekoladowy, kawowy albo melasy, ale nigdy spalenizny. Brak aromatów chmielowych, Brak kwaskowatości, Bardzo gładki. Wygląd: Ciemno czerwono miedziany do nieprzejrzystego ciemno brązowego (nie czarnego) koloru. Lepkie, długo utrzymująca się piana koloru żółtobrązowego. Klarowne, aczkolwiek ciemniejsze wersje mogą być nieprzeźroczyste. Smak: Tak jak w aromacie, posiada bogatą słodkość słodową wraz z złożoną mieszaniną smaków: głębokiego słodu, estrów suszonych owoców oraz alkoholu. Ma mocne, ale gładkie smaki palone jak w piwie schwarzbier, które zbliżają się do smaków spalenizny. Bardzo treściwe i bardzo gładkie. Czysty charakter lagerowy; brak diacetylu. Start jest słodki, ale smaki słodów ciemnych szybko dominują i utrzymują się do finiszu. Delikatnie wytrawny wraz z odrobiną palonej kawy i lukrecji na finiszu. Posmaki słodowe mogą być karmelowe, toffi, orzechowe, melasy i/albo lukrecji. Delikatne posmaki porzeczki i ciemnych owoców. Średnio niskia do średnia goryczka wynikająca z słodu i chmielu, na tyle mocna by tylko zapewić balans. Smaki chmielowe, które pochodzą od lekko przyprawowych odmian chmieu ( Lublin albo Saaz) jest w przedziale od brak do średnio niskich. Tekstura: Generalnie pełna treściwość i gładkość, wraz z dobrze dojrzałym ciepłem alkoholowym (ale rzadkie, słabsze wersje Carnegie będą posiadały średnią treściwość i mniej rozgrzania).Średnie do średnio wysokie nagazowanie, co nadaje wrażenia jeszcze większej treściwości. Nie powinno być ciężkie na języku w wyniku nagazowania. Większość wersji w przedziale 7-8.5% ABV. Ogólne wrażenia: Baltic Porter ma smaki i zapachy słodowe przypominające English brown portera i umiarkowany smak palony taki jak schwarzbier, ale wyższe OG i zawartość alkoholu, niż obydwa poprzednie. Bardzo złożone wraz z wielowarstwowym smakiem i zapachem. Komentarz: Może również być określane jako Imperial Porter, ale zawierające mocne smaki palone albo mocno chmielone powinno być wystawione w kategoriach Imperial Stouts (13F) albo Specialty Beers (23). Historia: Tradycyjnie pochodzące z krajów nabałtyckich. Wywodzi się z English porters, ale uległ wywowi Russian Imperial Stout. Surowce: Generalnie drożdze dolnej fermentacji (fermentowane w niskich temperaturach jeśli użyte są drożdze górnej fermentacji). Słód czekoladowy albo czarny (barwiący) przetworzony tak by usunąć gorycz. Monachijski, albo wiedeński słód jako podstawa zasypu. Chmiele kontynentalne. Może zawierać słód crystal i/albo dodatki niesłodowane. Słód brown albo amber powszechnie używane były w historycznych recepturach. Podstawowe informacje: OG: 1.060 ? 1.090 IBUs: 20 ? 40 FG: 1.016 ? 1.024 SRM: 17 ? 30 ABV: 5.5 ? 9.5% Komercyjne przykłady: Sinebrychoff Porter (Finland), Okocim Porter (Poland), Zywiec Porter (Poland), Baltika #6 Porter (Russia), Carnegie Stark Porter (Sweden), Aldaris Porteris (Latvia), Utenos Porter (Lithuania), Stepan Razin Porter (Russia), N?gne ? porter (Norway), Neuzeller Kloster-Bräu Neuzeller Porter (Germany), Southampton Imperial Baltic Porter

Dla mnie to juz bardzo estetyczna czesc. Kazdy wie o co chodzi jak nie to latwo wygooglac. A dla mnie cala para idzie w samo tlumaczenie tekstu, duzo tego i nawet zamieszczenie posta w takiej postaci jaka widac jest czasochlonna. Ale jesli masz ochote to nikt nie zabrania . Po prostu zalacz stopki do styli wedlug twojego uznania jako nowy post w watku.