Makaron

No moze przesadzilem z 17 Blg... w sumie piwo mialo kolo 16 Ale jak wspomnialem wczesniej nie mam zbyt dokladnego sprzetu pomarowego. Licze, ze zmnieszcze sie w tym przedzialem 6%. EDIT: ok po przeliczeniach mam male szanse... ale roznic sie o duzo nie bedzie ;D no moze 6,2.... ciiii naciagam przepisy EDIT2: Jak odnajde zapiski i przelicze to podam dokladnie, co mi wyszlo.

Zdecydowalem sie wystawic troche oszukanego portera baltyckiego, bo ma niecale 17Blg, to po to by zmiescic sie w przedziale 5-6% alk. Wiem, ze mam bardzo malo czasu, ale tech zalezy mi na obecnosci czegos regionalnego w konkursie. W koncu nie zawsze musimy wygrac, tez chodzi o sama gre Receptura 3kg slodu monachijskiego 2kg slodu lager 0,5kg slodu carapils 0,04kg slodu czekoladowego 0,02kg slodu black Chmiele 30g goryczkowego 8.5 20 g saaz na smak.

Jak najlepsze wiejskie recznie drylowane wisnie. Efekt bedzie lepszy i cena tez. Problem, ze trzeba warzyc takie piwo w danym okresie roku.

17E. Gueuze Aroma: A moderately sour/acidic aroma blends with aromas described as barnyard, earthy, goaty, hay, horsey, and horse blanket. While some may be more dominantly sour/acidic, balance is the key and denotes a better gueuze. Commonly fruity with aromas of citrus fruits (often grapefruit), apples or other light fruits, rhubarb, or honey. A very mild oak aroma is considered favorable. An enteric, smoky, cigar-like, or cheesy aroma is unfavorable. No hop aroma. No diacetyl. Appearance: Golden in color. Clarity is excellent (unless the bottle was shaken). A thick rocky, mousse-like, white head seems to last forever. Always effervescent. Flavor: A moderately sour/acidic character is classically in balance with the malt, wheat and barnyard characteristics. A low, complementary sweetness may be present but higher levels are uncharacteristic. While some may be more dominantly sour, balance is the key and denotes a better gueuze. A varied fruit flavor is common, and can have a honey-like character. A mild vanilla and/or oak flavor is occasionally noticeable. An enteric, smoky or cigar-like character is undesirable. Hop bitterness is generally absent but a very low hop bitterness may occasionally be perceived. No hop flavor. No diacetyl. Mouthfeel: Light to medium-light body. In spite of the low finishing gravity, the many mouth-filling flavors prevent the beer from tasting like water. Has a low to high tart, puckering quality without being sharply astringent. Some versions have a low warming character. Highly carbonated. Overall Impression: Complex, pleasantly sour/acidic, balanced, pale, wheat-based ale fermented by a variety of Belgian microbiota. Comments: Gueuze is traditionally produced by mixing one, two, and three-year old lambic. ?Young? lambic contains fermentable sugars while old lambic has the characteristic ?wild? taste of the Senne River valley. A good gueuze is not the most pungent, but possesses a full and tantalizing bouquet, a sharp aroma, and a soft, velvety flavor. Lambic is served uncarbonated, while gueuze is served effervescent. IBUs are approximate since aged hops are used; Belgians use hops for anti-bacterial properties more than bittering in lambics. Products marked ?oude? or ?ville? are considered most traditional. History: Spontaneously fermented sour ales from the area in and around Brussels (the Senne Valley) stem from a farmhouse brewing tradition several centuries old. Their numbers are constantly dwindling and some are untraditionally sweetening their products (post-fermentation) to make them more palatable to a wider audience. Ingredients: Unmalted wheat (30-40%), Pilsner malt and aged (surannes) hops (3 years) are used. The aged hops are used more for preservative effects than bitterness, and makes actual bitterness levels difficult to estimate. Traditionally these beers are spontaneously fermented with naturally-occurring yeast and bacteria in predominately oaken barrels. Home-brewed and craft-brewed versions are more typically made with pure cultures of yeast commonly including Saccharomyces, Brettanomyces, Pediococcus and Lactobacillus in an attempt to recreate the effects of the dominant microbiota of Brussels and the surrounding countryside of the Senne River valley. Cultures taken from bottles are sometimes used but there is no simple way of knowing what organisms are still viable. Vital Statistics: OG: 1.040 ? 1.060 IBUs: 0 ? 10 FG: 1.000 ? 1.006 SRM: 3 ? 7 ABV: 5 ? 8% Commercial Examples: Boon Oude Gueuze, Boon Oude Gueuze Mariage Parfait, De Cam Gueuze, De Cam/Drei Fonteinen Millennium Gueuze, Drie Fonteinen Oud Gueuze, Cantillon Gueuze, Hanssens Oude Gueuze, Lindemans Gueuze Cuvée René, Girardin Gueuze (Black Label), Mort Subite (Unfiltered) Gueuze, Oud Beersel Oude Gueuze 17E. Gueuze Aromat: Umiarkowanie kwaskowaty/kwaśny aromat mieszający się z aromatem określanym jako stodoły, ziemisty, kozi, słomy, konia i końskiego pledu. Gdy niektóre mogą być dominująco kwaskowate/kwaśne, balans jest kluczem i określa lepsze gueuze. Przeciętnie owocowe wraz z aromatami cytrusowymi ( często grapefruit), jabłka i inne lekkie owoce, rabarbar i miód. Bardzo lekki aromat dębu są pożądanymi smakami. Jelitowy ,dymny, cygaro i aromat sera są nieporządane. Brak aromatu chmielu. Brak diacetylu. Wygląd: Złoty kolor. Klarowność jest wspaniała (dopuki butelka nie była wstrząśnięta). Gęsta górzysta, konsystencji musu, biała piana. Wydaje się, że utrzymuje się wiecznie. Zawsze musujące. Smak: Umiarkowany kwaskowaty/kwaśny charakter jest klasycznie w balansie ze słodem, pszenicą i cechami przypominającymi stodołe. Słaba uzupełniająca słodkość może być obecna, ale wyższe poziomy są nietypowe. Gdy niektóre mogą być dominująco kwaskowate, balans jest kluczem i określa lepsze gueuze. Różne smaki owocowe są powszechne i mogą mieć miodowe cechy. Delikatna wanilia i/oraz dębowe smaki są okazjonalnie zauważalne. Jelitowe, dymowe albo cechy cygara są niepożądane. Goryczka chmielowa jest generalnie nieobecna ,albo na bardzo niskim poziomie może okazjonalnie być odczuwalna. Brak smaków chmielowych. Brak diacetylu. Tekstura: Lekka do średnio lekka treściwość. W wyniku niskiej końcowej gęstości, wiele smaków wypełniających zapobiega wrażenia wodnistego smaku. Posiada lekką do mocną cierpkość oraz kłujące odczucia bez cech ostro ściągających. Niektóre wersje mają lekko rozgrzewający charakter. Mocno nagazowane. Ogólne wrażenia: Złożone, przyjemnie kwaskowato/kwaśne, zbalansowane, blade, oparte na pszenicy ale fermentowane przy użyciu belgijskich mikrobów. Komentarz: Gueuze jest tradycyjnie produkowany za pomocą mieszania jednego, dwu i trzyletnich lambiców. Młody lambic zawiera fermentowalne cukry natomiast dojrzałe wersje posiadają charakterystyczny ?dziki? smak enne River valley. Dobry gueuze nie jest gryzący ale posiada pełny i prowokacyjny bukiet, ostry aromat, i miękki welwetowy smak. Lambic jest serwowany nienagazowany, natomiast gueuze jest serwoweany musujący. Wartości IBU są przybliżone gdyż używane są dojrzałe chmiele; Belgowie używają chmielu bardziej jako środka antybakteryjnego niż dla goryczki. Produkty oznaczone jako ?oude? albo ?ville? są uważane za najbardziej tradycyjne. Historia: Fermentowane fermentacją spontaniczną kwaskowate ale z okolic Brukseli (senne valley) pochodzą od tradycji małych farmowych browarów z kilku wiekową tradycją. Ich ilość całyczas spada, a niektóre niezgodnie z tradycją dosładzają ich produkty (po fermentacji) by piwo smakowało większej ilości odbiorców. Surowce: Niesłodowana pszenica (30-40%), słód pilzneński i dojrzały (suranne) chmie (3 letni) są używane. Dojrzały chmiel jest używany bardziej jako środek konserwujący niż dla nadania goryczki, co powoduje faktyczny poziom goryczki ciężki do przewidzenia. Tradycyjnie te piwa są spontanicznie fermentowane przy użyciu naturalnych drożdży i bakterii e dębowych beczkach. Piwo domowe i z małych rzemieślniczych browarów są typowo robione przy użyciu czystych kultur drożdży często zawierających Saccharomyces, Brettanomyces, Pediococcus i Lactobacillus w celu próby skopiowania dominującego efektu mikrobów z Brukseli i okolic Senne River Valley. Kultury pobrane z butelek są czasami użyte ale nie ma jednoznacznej, prostej drogi czy te organizmy będą całyczas żywotne. Podstawowe informacje: OG: 1.040 ? 1.060 IBUs: 0 ? 10 FG: 1.000 ? 1.006 SRM: 3 ? 7 ABV: 5 ? 8% Komercyjne przykłady: Boon Oude Gueuze, Boon Oude Gueuze Mariage Parfait, De Cam Gueuze, De Cam/Drei Fonteinen Millennium Gueuze, Drie Fonteinen Oud Gueuze, Cantillon Gueuze, Hanssens Oude Gueuze, Lindemans Gueuze Cuvée René, Girardin Gueuze (Black Label), Mort Subite (Unfiltered) Gueuze, Oud Beersel Oude Gueuze

17D. Straight (Unblended) Lambic Aroma: A decidedly sour/acidic aroma is often dominant in young examples, but may be more subdued with age as it blends with aromas described as barnyard, earthy, goaty, hay, horsey, and horse blanket. A mild oak and/or citrus aroma is considered favorable. An enteric, smoky, cigar-like, or cheesy aroma is unfavorable. Older versions are commonly fruity with aromas of apples or even honey. No hop aroma. No diacetyl. Appearance: Pale yellow to deep golden in color. Age tends to darken the beer. Clarity is hazy to good. Younger versions are often cloudy, while older ones are generally clear. Head retention is generally poor. Head color is white. Flavor: Young examples are often noticeably sour and/or lactic, but aging can bring this character more in balance with the malt, wheat and barnyard characteristics. Fruity flavors are simpler in young lambics and more complex in the older examples, where they are reminiscent of apples or other light fruits, rhubarb, or honey. Some oak or citrus flavor (often grapefruit) is occasionally noticeable. An enteric, smoky or cigar-like character is undesirable. Hop bitterness is low to none. No hop flavor. No diacetyl. Mouthfeel: Light to medium-light body. In spite of the low finishing gravity, the many mouth-filling flavors prevent the beer from tasting like water. As a rule of thumb lambic dries with age, which makes dryness a reasonable indicator of age. Has a medium to high tart, puckering quality without being sharply astringent. Virtually to completely uncarbonated. Overall Impression: Complex, sour/acidic, pale, wheat-based ale fermented by a variety of Belgian microbiota. Comments: Straight lambics are single-batch, unblended beers. Since they are unblended, the straight lambic is often a true product of the ?house character? of a brewery and will be more variable than a gueuze. They are generally served young (6 months) and on tap as cheap, easy-drinking beers without any filling carbonation. Younger versions tend to be one-dimensionally sour since a complex Brett character often takes upwards of a year to develop. An enteric character is often indicative of a lambic that is too young. A noticeable vinegary or cidery character is considered a fault by Belgian brewers. Since the wild yeast and bacteria will ferment ALL sugars, they are bottled only when they have completely fermented. Lambic is served uncarbonated, while gueuze is served effervescent. IBUs are approximate since aged hops are used; Belgians use hops for anti-bacterial properties more than bittering in lambics. History: Spontaneously fermented sour ales from the area in and around Brussels (the Senne Valley) stem from a farmhouse brewing tradition several centuries old. Their numbers are constantly dwindling. Ingredients: Unmalted wheat (30-40%), Pilsner malt and aged (surannes) hops (3 years) are used. The aged hops are used more for preservative effects than bitterness, and makes actual bitterness levels difficult to estimate. Traditionally these beers are spontaneously fermented with naturally-occurring yeast and bacteria in predominately oaken barrels. Home-brewed and craft-brewed versions are more typically made with pure cultures of yeast commonly including Saccharomyces, Brettanomyces, Pediococcus and Lactobacillus in an attempt to recreate the effects of the dominant microbiota of Brussels and the surrounding countryside of the Senne River valley. Cultures taken from bottles are sometimes used but there is no simple way of knowing what organisms are still viable. Vital Statistics: OG: 1.040 ? 1.054 IBUs: 0 ? 10 FG: 1.001 ? 1.010 SRM: 3 ? 7 ABV: 5 ? 6.5% Commercial Examples: The only bottled version readily available is Cantillon Grand Cru Bruocsella of whatever single batch vintage the brewer deems worthy to bottle. De Cam sometimes bottles their very old (5 years) lambic. In and around Brussels there are specialty cafes that often have draught lambics from traditional brewers or blenders such as Boon, De Cam, Cantillon, Drie Fonteinen, Lindemans, Timmermans and Girardin. 17D. Straight (niemieszany) Lambic Aromat: Decydująco kwaskowaty/kwaśny jest często dominujący w młodych przykładach, ale może być łagodniejszy wraz z wiekiem jak zaczyna mieszać się z aromatami określanymi jako stodoły, ziemisty, kozi, siana, koński i końskiego pledu. Łagodne dębowe i/albo cytrusowe aromaty są uznawane za porządane. Jelitowe, dymu, cygara albo sera są uznawane za niekorzystne. Dojrzałe wersje są często owocowe wraz z aromatem jabłek albo nawet miodu. Brak chmielowego aromatu. Brak diacetylu. Wygląd: Blado żółty do głęboko złoty kolor. Piwo ciemnieje z wiekiem. Klarowność jest od mglistej do dobrej. Młodsze wersje są przeważnie mgliste, natomiast starsze generalnie klarowne. Piana utrzymuje się generalnie słabo. Biały kolor piany. Smak: Młode przykłady mają przeważnie zauważalny kwaskowaty i/albo mleczno-kwaśny smak, ale dojrzewanie nadaje charakteru bardziej zbalansowanego z słodem, pszenicą i smakami określanymi jako stodoły. Owocowe smaki są prostsze w młodych piwach labick i bardziej złożone w starszych przykładach, gdzie mogą przypominać jabłka i inne lekkie owoce, rabarbar albo miód. Troche dębowych albo cytrusowych smaków (przeważnie grapefruit) jest okazjonalnie zauważalny. Jelitowe, dymny albo charakter cygara jest nieporządany. Goryczka chmielowa jest niska do brak. Brak smaków chmielowych. Brak diacetylu. Tekstura: Lekka do średnio lekka treściwość. W wyniku niskiej końcowej gęstości, wiele smaków wypełniających zapobiega wrażenia wodnistego smaku. Zasadą jest ,że lambic staje się bardziej wytrawny wraz z wiekiem, co daje , ze wytrawność jest rozsądną wskazówką dotyczącą wieku. Posiada średnią do mocną cierpokość oraz kłujące odczucia bez cech ostro ściągających. Wirtualnie do kompletnie niegazowane. Ogólne wrażenia: Złożone, kwaskowato/kwaśne, blade, bazowane na pszenicy ale fermentowane przez kilka belgijskich mikrobów. Komentarz: Straight lambic są z jednej warki, niemieszanymi piwami. Od czasu kiedy nie są mieszane, straight lambic są prawdziwymi charakterystycznymi produktami poszczególnych browarów, i jest więcej odmian niż gueuze. Są przeważnie serwowane młode (6 miesięcy) i z nalewaka ,tanie, łatwe do picia piwo bez odczuć nagazowania. Młodsze wersje skłaniają się by być jednowymiarowo kwaskowate, natomiast kompleksowy charakter Brett często rozwija się powyżej roku by się rozwinąć. Jelitowy charakter jest często dowodzący gdy lambic jest zbyt młody. Zauważalne octowe albo cydrowe cechy są określane jako wady przez belgijskich piwowarów. Dzikie drożdże i bakterie sfermentują cały cukier, piwo to jest butelkwawne w momencie gdy piwo jest całkowicie odfermentowane. Lambic jest serwowany kompletnie nienagazowane, natomiast gueuze jest serowane musujące. Wartości IBU są w przybliżeniu gdyż używa się dojrzewających chmieli; Belgowie używają chmielu raczej dla jego właściwości antybakteryjnych niż dla nadania goryczki. Historia: Fermentowane fermentacją spontaniczną kwaskowate ale z okolic Brukseli (senne valley) pochodzą od tradycji małych farmowych browarów z kilku wiekową tradycją. Ilość takich browarów cały czas spada. Surowce: Niesłodowana pszenica (30-40%), słód pilzneński i dojrzały (suranne) chmie (3 letni) są używane. Dojrzały chmiel jest używany bardziej jako środek konserwujący niż dla nadania goryczki, co powoduje faktyczny poziom goryczki ciężki do przewidzenia. Tradycyjnie te piwa są spontanicznie fermentowane przy użyciu naturalnych drożdży i bakterii e dębowych beczkach. Piwo domowe i z małych rzemieślniczych browarów są typowo robione przy użyciu czystych kultur drożdży często zawierających Saccharomyces, Brettanomyces, Pediococcus i Lactobacillus w celu próby skopiowania dominującego efektu mikrobów z Brukseli i okolic Senne River Valley. Kultury pobrane z butelek są czasami użyte ale nie ma jednoznacznej, prostej drogi czy te organizmy będą całyczas żywotne. Podstawowe informacje: OG: 1.040 ? 1.054 IBUs: 0 ? 10 FG: 1.001 ? 1.010 SRM: 3 ? 7 ABV: 5 ? 6.5% Komercyjne przykłady: Jedyne butelkowe gotowe wersje są dostępne toCantillon Grand Cru Bruocsella jeśli piwowar uzna, że warto to piwo zabutelkować. De Cam czasami butelkuje swoje bardzo dojrzałe piwa (5 letnie). W okolicach Brukseli są wyspecjalizowane kafejki, które mają lambica z nalewaka, które pochodzą z tradycyjnych browarów takich jak Boon, De Cam, Cantillon, Drie Fonteinen, Lindemans, Timmermans i Girardin.

Ok Ma ktos pomysl co uwarzyc na ten konkurs (bede warzyl w czwartek)? Oczywiscie musi byc ale 5-6% ABV. Nie wiem czy zdarze, bo teraz nie mam nic co mogloby pojsc na konkurs.

Poddalem sie bo nikt nie mogl mi tego wyjasnic. Spytalem kilku znajomych szkotow. To jest nie dosc ,ze branzowy jezyk to jeszcze slang branzowy . Bez kogos z tego towarzystwa nie da sie tego dobrze przetlumaczyc.

Albo mozna uzyc cos takiego http://www.hopandgrape.co.uk/catalog/detailV2_8.asp?itemid=CBB20146248&catid=HOP313922. Wiem, ze nie jest to idealne rozwiazanie, ale w kilku przypadkach mozna sie skusic ta uzycie czegos takiego

Pod koniec stycznia odbedzie sie konkurs SCB, gdzie glowna wygrana bedzie mozliwosc uwarzenia 800 litrowej warki w jednym z lokalnych browarow szkockich. Konkurs niestety jest wewnetrzny, czyli tylko dla czlonkow SCB. Zatem tylko ja bede mogl reprezentowac www.piwo.org i chyba tylko jako jedyny obcokrajowiec w tym momencie . A oto szczegoly: (tlumaczenie z http://www.scottishcraftbrewers.org/schedule.htm) John McGarva z Tryst Brewery zaoferowal, ze uwarzy piwo, ktore wygra na tegorocznym konkursie. Dlatego zostalismy poinformowani na temat specyfikacji na temat wystawiania piw w tym konkursie, a mianowicie: "Chce by receptura byla tak prosta jak to tylko mozliwe. Smaczne piwo w przedziale 5 - 6% abv. Brak restrykcji na temat stylu, smaku czy koloru. Pamiętaj piwo ma być uwarzone w ilości 800 litrów, zatem nalezy dostarczyc wszystkie szczegolowe informacje takie jak ilosc slodu w kilogramach, ilosc wody w litrach i dokladne odmierzanie czasu od rozpoczecia do zakonczenia gotowania. Preferowane chmiele Challenger, Perle, Cascade, First Gold i Styrian Goldings. Jest kilka odmian chmielu, ktory nie jest dostepny w tym momencie, zatem zadzwon, albo wyslij e-maila zanim uzyjesz chmieli takich jak Pacific Gem albo Amarillo. Jesli ktos chce warzyc piwo z jakimis dziwnymi surowcami, poinforuj mnie i dowiedz sie czy moge je zdobyc. Garsc czegos na 25 litrow przeradza sie w wiadro dla 80 litrow - zatem najpierw to sprawdz!" Powodzenia!

17C. Flanders Brown Ale/Oud Bruin Aroma: Complex combination of fruity esters and rich malt character. Esters commonly reminiscent of raisins, plums, figs, dates, black cherries or prunes. A malt character of caramel, toffee, orange, treacle or chocolate is also common. Spicy phenols can be present in low amounts for complexity. A sherry-like character may be present and generally denotes an aged example. A low sour aroma may be present, and can modestly increase with age but should not grow to a noticeable acetic/vinegary character. Hop aroma absent. Diacetyl is perceived only in very minor quantities, if at all, as a complementary aroma. Appearance: Dark reddish-brown to brown in color. Good clarity. Average to good head retention. Ivory to light tan head color. Flavor: Malty with fruity complexity and some caramelization character. Fruitiness commonly includes dark fruits such as raisins, plums, figs, dates, black cherries or prunes. A malt character of caramel, toffee, orange, treacle or chocolate is also common. Spicy phenols can be present in low amounts for complexity. A slight sourness often becomes more pronounced in well-aged examples, along with some sherry-like character, producing a ?sweet-and-sour? profile. The sourness should not grow to a notable acetic/vinegary character. Hop flavor absent. Restrained hop bitterness. Low oxidation is appropriate as a point of complexity. Diacetyl is perceived only in very minor quantities, if at all, as a complementary flavor. Mouthfeel: Medium to medium-full body. Low to moderate carbonation. No astringency with a sweet and tart finish. Overall Impression: A malty, fruity, aged, somewhat sour Belgian-style brown ale. Comments: Long aging and blending of young and aged beer may occur, adding smoothness and complexity and balancing any harsh, sour character. A deeper malt character distinguishes these beers from Flanders red ales. This style was designed to lay down so examples with a moderate aged character are considered superior to younger examples. As in fruit lambics, Oud Bruin can be used as a base for fruit-flavored beers such as kriek (cherries) or frambozen (raspberries), though these should be entered in the classic-style fruit beer category. The Oud Bruin is less acetic and maltier than a Flanders Red, and the fruity flavors are more malt-oriented. History: An ?old ale? tradition, indigenous to East Flanders, typified by the products of the Liefman brewery (now owned by Riva), which has roots back to the 1600s. Historically brewed as a ?provision beer? that would develop some sourness as it aged. These beers were typically more sour than current commercial examples. While Flanders red beers are aged in oak, the brown beers are warm aged in stainless steel. Ingredients: A base of Pils malt with judicious amounts of dark cara malts and a tiny bit of black or roast malt. Often includes maize. Low alpha acid continental hops are typical (avoid high alpha or distinctive American hops). Saccharomyces and Lactobacillus (and acetobacter) contribute to the fermentation and eventual flavor. Lactobacillus reacts poorly to elevated levels of alcohol. A sour mash or acidulated malt may also be used to develop the sour character without introducing Lactobacillus. Water high in carbonates is typical of its home region and will buffer the acidity of darker malts and the lactic sourness. Magnesium in the water accentuates the sourness. Vital Statistics: OG: 1.040 ? 1.074 IBUs: 20 ? 25 FG: 1.008 ? 1.012 SRM: 15 ? 22 ABV: 4 ? 8% Commercial Examples: Liefman?s Goudenband, Liefman?s Odnar, Liefman?s Oud Bruin, Ichtegem Old Brown, Riva Vondel 17C. Flanders Brown Ale/Oud Bruin Aromat: Złożony, kombinacja estrów owocowych i bogatych cech słodowych. Estry przeważnie przypominają rodzynki, śliwki, figi, daktyle, wiśnie albo suszone śliwki. Cechy słodu karmelowego dla nadania złożoności Charakter sherry może być obecny i generalnie odznacza się w długo dojrzewanych przykładach. Lekki kwaskowaty aromat może być obecny i może skromnie się zwiększyć wraz z wiekiem, ale nie powinien urosnąc do zauważalnego kwaśnego/octowego aromatu. Nieobecne aromaty chmielowe. Diacetyl jeśli zauważalny w bardzo małych ilościach, jeśli w ogóle, jako uzupełniający aromat. Wygląd: Ciemno czerwonawo brunatny do brunatny kolor. Dobra klarowność. Przeciętna do dobrze utrzymująca się piana koloru od kości słoniowej do jasno żółtobrązowego. Smak: Słodowy wraz z złożonymi owocowymi i troszeczkę karmelizacji smakami. Owocowość przeważnie przypomina ciemne owoce takie jak rodzynki, śliwki, figi, daktyle, wiśnie albo suszone śliwki. Słodowe cechy karmelu, toffi, pomarańczy, melasy albo czekolady również jest pospolity. Przyprawowe fenole mogą być obecne w małych ilościach dla złożoności smaku. Delikatna kwaskowatość często staje się wyraźna w dobrze dojrzałych przykładach, wraz z delikatnymi jakby sherry, nadając słodko kwaśny profil. Kwaskowatośćnie powinna urosnąć do zauważalnego kwaśnego/octowego charakteru. Nieobecne są smaki chmielowe. Umiarkowana chmielowa goryczka. Niskie utlenienie est odpowiednie jako punkt do złożoności smaku. Diacetyl jeśli zauważalny w bardzo małych ilościach, jeśli w ogóle, jako uzupełniający smak. Tekstura: Średnia do średnio pełna treściwość. Niksie do umiarkowane nagazowanie. Brak odczuć ściągania wraz z słodkim i cierpkim finiszem. Ogólne wrażenia: Słodowe, owocowe, dojrzane, troszeczkę kwaskowate w stylu belgijskim brown ale. Komentarz: Długie dojrzewanie i mieszane z młodym i dojrzałym piwem może mieć miejsce, nadając gładkości i złożoności dla zbalansowania ostrych, kwaskowatych cech. Głębsze cechy słodowe odróżniają to piwo od Flanders red ales. Ten styl został zaprojektowany by długo przechowywać to piwo, zatem przykłady z umiarkowanymi cechami dojrzewania są oceniane jako wyższe rangą w porównaniu z młodszymi przykładami. Tak owocowy jak lambic. Oud Bruin może być użyty jako baza dla piw z dodatkami owoców takich jak kriek (wiśnie) albo frambozem (maliny), aczkolwiek w takim przypadku to piwo powinno być wystawione w kategorii classic-style fruit beer. The Oud Bruin jest mniej octowy i bardziej słodowy jak Flanders Red i owocowe smaki są bardziej zorientowane na słodzie. Historia: Tradycja ?old ale?, lokalne dla prowincji Flandrii wschodniej, styl wyznaczony przez browar Liefman (teraz w posiadaniu Riva), który ma korzenie w XVI wieku. Historycznie warzone jako ?piwo rezerwowe?, które z czasem rozwijało kwaskowatość wraz z wiekiem. Piwa w tamtym czasie były bardziej kwaskowate niż obecne przykłady komercyjne. Gdy piwo Flanders red jest leżakowane w dębie, brown beers są dojrzewane na ciepło w stali nierdzewnej. Surowce: Słód bazowy to słód pilzneński wraz z rozsądnym dodatkiem słodów ciemnych cara i malutkimi dodatkami słodów czarnych albo palonych. Często zawiera kukurydze. Chmiele kontynentalne z małą zawartością kwasów alfa sątypowe (unikaj wysokich zawartości kwasów alfa albo wyraźnych chmieli amerykańskich). Saccharomyces i Lactobacillus (i acetobacter) wpływają na fermentacje i ewentualne smaki i zapachy. Lactobacillus wpłya słabo jako wynik zwiększonej poziomy alkoholu. Zakwaszony zacier albo zakwaszony słód może być również użyty dla nadania kwaskowatego charakteru bez wprowadzania Lactobacillus. Woda z dużą zawartością węglanów jest typowa dla swojego regionu, co powoduje buforowanie kwaśności ciemnych słodów i mlecznej kwaskowatości. Magnez w wodzie podkreśla kwaskowatość. Podstawowe informacje: OG: 1.040 ? 1.074 IBUs: 20 ? 25 FG: 1.008 ? 1.012 SRM: 15 ? 22 ABV: 4 ? 8% Komercyjne przykłady: Liefman?s Goudenband, Liefman?s Odnar, Liefman?s Oud Bruin, Ichtegem Old Brown, Riva Vondel

Uzywam takiego stopniowania, by nie bylo zdziwienia ,jak ktos przeczyta cos w stylu "kwaśne i kwaskowate smaki". tart - cierpki sour - kwaskowate acidic - kwaśny (od slowa kwas - acid)

17B. Flanders Red Ale Aroma: Complex fruitiness with complementary malt. Fruitiness is high, and reminiscent of black cherries, oranges, plums or red currants. There is often some vanilla and/or chocolate notes. Spicy phenols can be present in low amounts for complexity. The sour, acidic aroma ranges from complementary to intense. No hop aroma. Diacetyl is perceived only in very minor quantities, if at all, as a complementary aroma. Apearancep: Deep red, burgundy to reddish-brown in color. Good clarity. White to very pale tan head. Average to good head retention. Flavor: Intense fruitiness commonly includes plum, orange, black cherry or red currant flavors. A mild vanilla and/or chocolate character is often present. Spicy phenols can be present in low amounts for complexity. Sour, acidic character ranges from complementary to intense. Malty flavors range from complementary to prominent. Generally as the sour character increases, the sweet character blends to more of a background flavor (and vice versa). No hop flavor. Restrained hop bitterness. An acidic, tannic bitterness is often present in low to moderate amounts, and adds an aged red wine-like character with a long, dry finish. Diacetyl is perceived only in very minor quantities, if at all, as a complementary flavor. Mouthfeel: Medium bodied. Low to medium carbonation. Low to medium astringency, like a well-aged red wine, often with a prickly acidity. Deceivingly light and crisp on the palate although a somewhat sweet finish is not uncommon. Overall Impression: A complex, sour, red wine-like Belgian-style ale. Comments: Long aging and blending of young and well-aged beer often occurs, adding to the smoothness and complexity, though the aged product is sometimes released as a connoisseur?s beer. Known as the Burgundy of Belgium, it is more wine-like than any other beer style. The reddish color is a product of the malt although an extended, less-than-rolling portion of the boil may help add an attractive Burgundy hue. Aging will also darken the beer. The Flanders red is more acetic and the fruity flavors more reminiscent of a red wine than an Oud Bruin. Can have an apparent attenuation of up to 98%. History: The indigenous beer of West Flanders, typified by the products of the Rodenbach brewery, established in 1820 in West Flanders but reflective of earlier brewing traditions. The beer is aged for up to two years, often in huge oaken barrels which contain the resident bacteria necessary to sour the beer. It was once common in Belgium and England to blend old beer with young to balance the sourness and acidity found in aged beer. While blending of batches for consistency is now common among larger breweries, this type of blending is a fading art. Ingredients: A base of Vienna and/or Munich malts, light to medium cara-malts, and a small amount of Special B are used with up to 20% maize. Low alpha acid continental hops are commonly used (avoid high alpha or distinctive American hops). Saccharomyces, Lactobacillus and Brettanomyces (and acetobacter) contribute to the fermentation and eventual flavor. Vital Statistics: OG: 1.048 ? 1.057 IBUs: 10 ? 25 FG: 1.002 ? 1.012 SRM: 10 ? 16 ABV: 4.6 ? 6.5% Commercial Examples: Rodenbach Klassiek, Rodenbach Grand Cru, Bellegems Bruin, Duchesse de Bourgogne, New Belgium La Folie, Petrus Oud Bruin, Southampton Flanders Red Ale, Verhaege Vichtenaar, Monk?s Cafe Flanders Red Ale, New Glarus Enigma, Panil Barriquée, Mestreechs Aajt 17B. Flanders Red Ale Aromat: Złożony owocowy wraz z uzupełniającym słodowym. Owocowość jest wysoka i przypominająca wiśnie, pomarańcze, śliwki i czerwone porzeczki. Często występuje wanilia i/albo nuty czekoladowe. Przyprawowe fenole mogą być obecne w małych ilościach dla złożoności aromatu. Kwaskowaty, kwaśny aromat jest w przedziale od dopełniający do intensywny. Brak aromatów chmielowych. Diacetyl jest odczuwalny tylko w bardzo nikłych ilościach jeśli w ogóle, jako uzupełniający aromat. Wygląd: Głęboko czerwony, burgundowy do czerwonawo brązowego koloru. Dobra klarowność. Biała do bardzo blado żółtobrązowa piana. Przecietnie do dobrze utrzymująca się piana. Smak: Intensywny owocowy przeważnie zawierający smaki śliwki, pomarańcze, wiśnie albo czerwoną porzeczkę. Delikatne cechy wanilii i/albo czekolady są przeważnie obecne. Przyprawowe fenole mogą być obecne w małych ilościach dla nadania złożoności smaku. Kwaskowaty, kwaśny charakter jest w przedziale od dopełniającego do intensywnego, smaki słodowe są w przedziale od dopełniającego do wyraźnego. Generalnie wraz z zwiększającym się kwaskowatym charakterem, cechy słodkie mieszają się bardziej z drugoplanowanymi smakami (i vice versa). Brak smaków chmielowych. Powściągliwa goryczka chmielowa. Kwaśna, taninowa gorycz jest często obecna w niskich do umiarkowanych ilościach i dodaje dojrzałego winnego charakteru wraz z długim, wytrawnym finiszem. Diacetyl obecny w bardzo małych ilościach, jeśli w ogóle, jako uzupełniający smak. Tekstura: Średnia treściwość. Słabe do średnie nagazowanie. Słabe do średnie odczucia ściągania, jakby dobrze wyleżakowane czerwone wino, często wraz z kłującą kwasowości. Oszukująco lekkie i rześkie na podniebieniu aczkolwiek troszkę słodkiego finiszu nie jest niczym niezwykłym. Ogólne wrażenia: Kompleksowe, kwaskowate, jakby czerwone wino belgijskie ale. Komentarz: Długo dojrzewające i mieszane z młodymi jak również się pojawiają, dodając gładkości i kompleksowości, natomiast dojrzałe produkty są czasami wydane jako piwo dla konesera. Znane jako burgund Belgii, jest nabardziej winne ze wszystkich innych stylów piwa. Czerwonawy kolor jest efektem słodu, aczkolwiek przedłużone gotowanie może pomóc w uzyskaniu atrakcyjnej burgundowego odcienia. Dojrzewanie również przyciemni piwo. The flanders red jest bardziej octowy i posiada owocowe smaki, które przypominają czerwone wino niż Oud Bruin. Może być wysoko odfermentowane nawet do 98%. Historia: Lokalne piwo dla West Flanders, wytworzone przez browar Rodenbach powstały w 1820 w West Flanders ale odzwierciedla wcześniejsze tradycje. Piwo jest dojrzewane do dwóch lat, często w ogromnych dębowych beczkach, które zawierają bakterie niezbędne dla nadania kwaskowatości piwu. Kiedyś powszechne było w Belgii i Anglii mieszanie starszego piwa z młodym by zbalansować kwaskowatość i kwaśność znajdowane w dojrzałym piwie. Gdy mieszanie warek dla konsystencji jest teraz powszechne wśród większych browarów, ten typ mieszania jest zamierającą sztuką. Surowce: Słód wiedeński i/albo monachijski jako bazowy, jasne do średnie słody cara i małe ilości Specjal B są używane wraz z do 20% kukurydzą. Chmiele zawierające małe ilości kwasów alfa są powszechnie używane (unikaj dużej ilości kwasów alfa i chmieli amerykańskich). Saccharomyces, Lactobacillus i Brettanomyces (i acetobacter) wpływają na fermentacje i ewentualnie smak. Podstawowe informacje: OG: 1.048 ? 1.057 IBUs: 10 ? 25 FG: 1.002 ? 1.012 SRM: 10 ? 16 ABV: 4.6 ? 6.5% Komercyjne przykłady: Rodenbach Klassiek, Rodenbach Grand Cru, Bellegems Bruin, Duchesse de Bourgogne, New Belgium La Folie, Petrus Oud Bruin, Southampton Flanders Red Ale, Verhaege Vichtenaar, Monk?s Cafe Flanders Red Ale, New Glarus Enigma, Panil Barriquée, Mestreechs Aajt

17A. Berliner Weisse Aroma: A sharply sour, somewhat acidic character is dominant. Can have up to a moderately fruity character. The fruitiness may increase with age and a flowery character may develop. A mild Brettanomyces aroma may be present. No hop aroma, diacetyl, or DMS. Appearance: Very pale straw in color. Clarity ranges from clear to somewhat hazy. Large, dense, white head with poor retention due to high acidity and low protein and hop content. Always effervescent. Flavor: Clean lactic sourness dominates and can be quite strong, although not so acidic as a lambic. Some complementary bready or grainy wheat flavor is generally noticeable. Hop bitterness is very low. A mild Brettanomyces character may be detected, as may a restrained fruitiness (both are optional). No hop flavor. No diacetyl or DMS. Mouthfeel: Light body. Very dry finish. Very high carbonation. No sensation of alcohol. Overall Impression: A very pale, sour, refreshing, low-alcohol wheat ale. Comments: In Germany, it is classified as a Schankbier denoting a small beer of starting gravity in the range 7-8°P. Often served with the addition of a shot of sugar syrups (?mit schuss?) flavored with raspberry (?himbeer?) or woodruff (?waldmeister?) or even mixed with Pils to counter the substantial sourness. Has been described by some as the most purely refreshing beer in the world. History: A regional specialty of Berlin; referred to by Napoleon's troops in 1809 as ?the Champagne of the North? due to its lively and elegant character. Only two traditional breweries still produce the product. Ingredients: Wheat malt content is typically 50% of the grist (as with all German wheat beers) with the remainder being Pilsner malt. A symbiotic fermentation with top-fermenting yeast and Lactobacillus delbruckii provides the sharp sourness, which may be enhanced by blending of beers of different ages during fermentation and by extended cool aging. Hop bitterness is extremely low. A single decoction mash with mash hopping is traditional. Vital Statistics: OG: 1.028 ? 1.032 IBUs: 3 ? 8 FG: 1.003 ? 1.006 SRM: 2 ? 3 ABV: 2.8 ? 3.8% Commercial Examples: Schultheiss Berliner Weisse, Berliner Kindl Weisse, Nodding Head Berliner Weisse, Weihenstephan 1809 (unusual in its 5% ABV), Bahnhof Berliner Style Weisse, Southampton Berliner Weisse, Bethlehem Berliner Weisse, Three Floyds Deesko 17A. Berliner Weisse Aromat: Ostro kwaskowaty, kwaśny charakter dominuje. Może mieć do umiarkowanych cehc owocowych. Owocowość może zwiększać sie z wiekiem jak również cechy kawiatowe mogą się rozwinąć. Delikatny aromat Brettanomyces możę yć obecny. Brak aromatów chmielu, diacetylu albo DMS. Wygląd: Bardzo blada słomkowy kolor. Klarowność w przedziale od klarowny do troszkę mglisty. Duża, zbita, biała piana słabo utrzymująca się w wyniku wysokiej kwasowości i niskiej zawartości białek i chmielu. Zawsze musujące. Smak: Czysty mleczna kwaskowatość dominuje i może być bardzo mocna, aczkolwiek nie tak kwaśne jak lambic. Trochę przyjemnych chlebowych albo zbożowych smaków pszenicy jest zasadniczo zauważalnych. Goryczka chmielowa jest bardzo niska. Brak smaków chmielu. Brak diacetylu albo DMS. Tekstura: Lekka treściwość. Bardzo wytrawny finisz. Bardzo mocne nagazowanie. Brak odczuć alkoholowych. Ogólne wrażenia: Bardzo jasne, kwaskowate, orzeźwiające, niskoalkoholowe pszenne ale. Komentarz: W niemczech sklasyfikowane jako Schankbier, lekkie piwo z początkową gęstością w przedziale 7-8°P. Często serwowane wraz z dodatkiem porcji syropu cukrowego ('mit schuss'), z malinami ('himbeer') a marzanką wonną ('waldmeister') albo nawet mieszane jest z Pilsem by złagodzić kwaskowatość. Określane jako najbardziej orzeźwiające piwo na świecie. Historia: Regionalna specjalność Berlina; określane przez wojska napoleońskie w 1809 jako ?szampan połnocy? jako wynik jego żywotności i eleganckiego charakteru. Tylko dwa tradycyjne browary całyczas produkują to piwo. Surowce: Pszeniczny słód przeważnie stanowi 50% zasypu (jak wszystkie niemieckie pszenne piwa), reszta to słód pilzneński. Symboliczna fermentacja drożdżami górnej fermentacji i Lactobacillus delbruckii prowadzi do uzyskania ostrej kwaskowatości, która może być wzmocniona przez mieszanie tego piwa z piwami o różnym wieku podczas fermentacji i przez wydłużone długie chłodne leżakowanie. Goryczka chmielowa jest ekstremalnie niska. Tradycyjne zacieranie dekokcyjne jednowarowe wraz z chmieleniem podczas zacierania. Podstawowe informacje: OG: 1.028 ? 1.032 IBUs: 3 ? 8 FG: 1.003 ? 1.006 SRM: 2 ? 3 ABV: 2.8 ? 3.8% Komercyjne przykłady: Schultheiss Berliner Weisse, Berliner Kindl Weisse, Nodding Head Berliner Weisse, Weihenstephan 1809 (unusual in its 5% ABV), Bahnhof Berliner Style Weisse, Southampton Berliner Weisse, Bethlehem Berliner Weisse, Three Floyds Deesko

Ta ankieta jest niepelna w czesci z jakiego wojewodztwa nie ma wyboru: województwo brytyjskie

Biore do tlumaczenia ta kategorie: 17. SOUR ALE Zostaje zatem to

Faktycznie dobrze zostawic troche miejsca w kegu. Ja bym tak sugerowal zostawic 1,5 litra. Ulatwia to wyszynk pierwszych kufi. Ostatnio dodalem za duzo i topornie mi szlo nagazowanie i wypychanie piwa z keg`a.

Moze tak sprobowac dodac mocniejszy starter i ekstra mocno napowietrzyc?

18E. Belgian Dark Strong Ale Aroma: Complex, with a rich malty sweetness, significant esters and alcohol, and an optional light to moderate spiciness. The malt is rich and strong, and can have a Munich-type quality often with a caramel, toast and/or bready aroma. The fruity esters are strong to moderately low, and can contain raisin, plum, dried cherry, fig or prune notes. Spicy phenols may be present, but usually have a peppery quality not clove-like. Alcohols are soft, spicy, perfumy and/or rose-like, and are low to moderate in intensity. Hops are not usually present (but a very low noble hop aroma is acceptable). No diacetyl. No dark/roast malt aroma. No hot alcohols or solventy aromas. No recognizable spice additions. Appearance: Deep amber to deep coppery-brown in color (?dark? in this context implies ?more deeply colored than golden?). Huge, dense, moussy, persistent cream- to light tan-colored head. Can be clear to somewhat hazy. Flavor: Similar to aroma (same malt, ester, phenol, alcohol, hop and spice comments apply to flavor as well). Moderately malty or sweet on palate. Finish is variable depending on interpretation (authentic Trappist versions are moderately dry to dry, Abbey versions can be medium-dry to sweet). Low bitterness for a beer of this strength; alcohol provides some of the balance to the malt. Sweeter and more full-bodied beers will have a higher bitterness level to balance. Almost all versions are malty in the balance, although a few are lightly bitter. The complex and varied flavors should blend smoothly and harmoniously. Mouthfeel: High carbonation but no carbonic acid ?bite.? Smooth but noticeable alcohol warmth. Body can be variable depending on interpretation (authentic Trappist versions tend to be medium-light to medium, while Abbey-style beers can be quite full and creamy). Overall Impression: A dark, very rich, complex, very strong Belgian ale. Complex, rich, smooth and dangerous. Comments: Authentic Trappist versions tend to be drier (Belgians would say ?more digestible?) than Abbey versions, which can be rather sweet and full-bodied. Higher bitterness is allowable in Abbey-style beers with a higher FG. Barleywine-type beers (e.g., Scaldis/Bush, La Trappe Quadrupel, Weyerbacher QUAD) and Spiced/Christmas-type beers (e.g., N?ice Chouffe, Affligem Nöel) should be entered in the Belgian Specialty Ale category (16E), not this category. Traditionally bottle-conditioned (?refermented in the bottle?). History: Most versions are unique in character reflecting characteristics of individual breweries. Ingredients: Belgian yeast strains prone to production of higher alcohols, esters, and sometimes phenolics are commonly used. Water can be soft to hard. Impression of a complex grain bill, although many traditional versions are quite simple, with caramelized sugar syrup or unrefined sugars and yeast providing much of the complexity. Homebrewers may use Belgian Pils or pale base malt, Munich-type malts for maltiness, other Belgian specialty grains for character. Caramelized sugar syrup or unrefined sugars lightens body and adds color and flavor (particularly if dark sugars are used). Noble-type, English-type or Styrian Goldings hops commonly used. Spices generally not used; if used, keep subtle and in the background. Avoid US/UK crystal type malts (these provide the wrong type of sweetness). Vital Statistics: OG: 1.075 ? 1.110 IBUs: 20 ? 35 FG: 1.010 ? 1.024 SRM: 12 ? 22 ABV: 8 ? 11% Commercial Examples: Westvleteren 12 (yellow cap), Rochefort 10 (blue cap), St. Bernardus Abt 12, Gouden Carolus Grand Cru of the Emperor, Achel Extra Brune, Rochefort 8 (green cap), Southampton Abbot 12, Chimay Grande Reserve (Blue), Brasserie des Rocs Grand Cru, Gulden Draak, Kasteelbier Bi?re du Chateau Donker, Lost Abbey Judgment Day, Russian River Salvation 18E. Belgian Dark Strong Ale Aromat: Kompleksowy wraz z bogatą słodową słodkością, wyraźne estry i alkohol, jak również opcjonalnie umiarkowaną przyprawowość. Aromaty słodowe są bogate i mocne, i mogą mieć cechy słodu monachijskiego często wraz z karmelowym, tostowym, i/ablo chlebowym aromatem. Estry owocowe są mocne do umiarkowanie słabych, i mogą zawierać rodzynki, śliwki, suszone wiśnie, figi albo nuty suszonych śliwek. Przyprawowe fenole mogą być obecne, ale przeważnie maja pieprzowe, a nie goźdzkikowe aromaty. Alkohol jest miękki, przyprawowy, perfumowy, i/albo różany i jest niski albo umiarkowany w intensywności. Aromaty chmielowe nie są przeważnie obecne (ale bardzo słaby aromat chmieli szlachetnych jest akceptowalny). Brak diacetylu. Brak aromatów ciemnych/palonych słodów. Brak gorących albo ?rozpuszczalnikowych? aromatów. Brak obecności aromatów pochodzących od dodatku przypraw. Wygląd: Ciemno bursztynowy do ciemno miedziano brunatny (?ciemno? w tym kontekście znaczy głębszy złoty kolor). Wielka, gęsta, o konstystencji musu, utrzymująca się o kolorze kremowym do żółtobrązowego koloru piana. Może być od klarowne do mgliste. Smak: Podobny do aromatu (takie same słodowe, estrowne, fenolowe, alkoholowe, chmielowe i przyprawowe smaki jak w przypadku aromatu). Umiarkowanie słodowe i słodkie na podniebieniu. Finisz jest różny w zależności od interpretacji (autentyczne Trappsit są umiarkowanie wytrawne do wytrawne, wersje Abbey może mieć średnio wytrawny do słodki finisz). Nciska goryczka dla piwa tej mocy; alkohol powoduje, że balans jest troszeczke postronie słodu. Słodsze i bardziej treściwe piwo będzie miało mocniejszą goryczkę dla balansu. Prawie wszystkie wersje są słodowe w balansie, alczkowiel niektóre są delikatnie gorzkie. Kompleksowość i zróżnicowane smaki powinny mieszać się gładki i harmonicznie. Tekstura: Mocne nagazowane, ale nie ma kwaskowatego ?ugryzienia?. Gładkie ale z zauważalnym rozgrzaniem alkoholu. Treściwość może być różne w zależności od interpretacji stylu (autentyczne wersje Trappist skłaniają sie do średnio lekkiej do średniej, natomiast wersje piwa Abbey może być całkiem pełne i kremowe) Ogólne wrażenia: Ciemne, bardzo bogate, złożone i bardzo mocny belgijski ale. Złożone, bogate, gladki i niebezpieczne. Komentarz: Autentyczne wersje Trappist skłaniają sie do tego by być wytrawne (Belgowie powiedzieli by ?łatwiejsze w trawieniu?) w porównaniu z wersją Abbey, która może być bardziej słodka i treściwa. Zezwala się na większą goryczke w piwach stylu Abbey z wyższą gęstością końcową. Piwo typu Barleywine (na przykład Scaldis/Bush, La Trappe Quadrupel, Weyerbacher QUAD) i piwa typu Przyprawowego/Świątecznego (na przykład N?ice Chouffe, Affligem Nöel) powinny być wystawione w kategorii Belgian Specialty Ale (16E), a nie w tej kategorii. Tradycyjnie kondycjonowane w butelce (?refermentowane w butelce?). Historia: Większość wersji są unikalne w charakterze odzwierciedlając charakter browaru. Surowce: Szczepy drożdży belgijskich słonne do produkcji wyższych alkoholi, estrów i czasami fenoli są powszechnie używane. Woda może być od miekkiej do twardej. Wrażenie złożoności zasypu aczkolwiek większość tradycyjnych wersji są całkiem proste, wraz z karmelizowanym syropem cukrowym albo niefrafinowanym cukrem i drożdżami nadającymi wiele ze złożoności. Piwowarzy domowi mogą używać belgijskiego słodu pilzneńskiego albo słodu pale jako słodu bazowego, słodu monachijskiego dla nadania słodowości i innych zbóż specjalnych dla nadania charakteru. Karmelizowany syrop cukrowy albo nierafinowany cukier łagodzi treściwość i nadaje koloru i smaku (w szczególności jeśli używa sie cukru ciemnego). Szlachetne, angielskie, albo Styrian Goldings chmiele są używane powszechnie. Przyprawy generalnie nie są używane; jeśli jednak użyte smaki powinny być subtelne i w tle. Unikaj słodów crystal z USA/UK (te nadają słodycz złego rodzaju). Podstawowe informacje: OG: 1.075 ? 1.110 IBUs: 20 ? 35 FG: 1.010 ? 1.024 SRM: 12 ? 22 ABV: 8 ? 11% Komercyjne przykłady: Westvleteren 12 (yellow cap), Rochefort 10 (blue cap), St. Bernardus Abt 12, Gouden Carolus Grand Cru of the Emperor, Achel Extra Brune, Rochefort 8 (green cap), Southampton Abbot 12, Chimay Grande Reserve (Blue), Brasserie des Rocs Grand Cru, Gulden Draak, Kasteelbier Bi?re du Chateau Donker, Lost Abbey Judgment Day, Russian River Salvation

18D. Belgian Golden Strong Ale Aroma: Complex with significant fruity esters, moderate spiciness and low to moderate alcohol and hop aromas. Esters are reminiscent of lighter fruits such as pears, oranges or apples. Moderate spicy, peppery phenols. A low to moderate yet distinctive perfumy, floral hop character is often present. Alcohols are soft, spicy, perfumy and low-to-moderate in intensity. No hot alcohol or solventy aromas. The malt character is light. No diacetyl. Appearance: Yellow to medium gold in color. Good clarity. Effervescent. Massive, long-lasting, rocky, often beady, white head resulting in characteristic ?Belgian lace? on the glass as it fades. Flavor: Marriage of fruity, spicy and alcohol flavors supported by a soft malt character. Esters are reminiscent of pears, oranges or apples. Low to moderate phenols are peppery in character. A low to moderate spicy hop character is often present. Alcohols are soft, spicy, often a bit sweet and are low-to-moderate in intensity. Bitterness is typically medium to high from a combination of hop bitterness and yeast-produced phenolics. Substantial carbonation and bitterness leads to a dry finish with a low to moderately bitter aftertaste. No diacetyl. Mouthfeel: Very highly carbonated. Light to medium body, although lighter than the substantial gravity would suggest (thanks to sugar and high carbonation). Smooth but noticeable alcohol warmth. No hot alcohol or solventy character. Always effervescent. Never astringent. Overall Impression: A golden, complex, effervescent, strong Belgian-style ale. Comments: Strongly resembles a Tripel, but may be even paler, lighter-bodied and even crisper and drier. The drier finish and lighter body also serves to make the assertive hopping and spiciness more prominent. References to the devil are included in the names of many commercial examples of this style, referring to their potent alcoholic strength and as a tribute to the original example (Duvel). The best examples are complex and delicate. High carbonation helps to bring out the many flavors and to increase the perception of a dry finish. Traditionally bottle-conditioned (?refermented in the bottle?). History: Originally developed by the Moortgat brewery after WWII as a response to the growing popularity of Pilsner beers. Ingredients: The light color and relatively light body for a beer of this strength are the result of using Pilsner malt and up to 20% white sugar. Noble hops or Styrian Goldings are commonly used. Belgian yeast strains are used ? those that produce fruity esters, spicy phenolics and higher alcohols ? often aided by slightly warmer fermentation temperatures. Fairly soft water. Vital Statistics: OG: 1.070 ? 1.095 IBUs: 22 ? 35 FG: 1.005 ? 1.016 SRM: 3 ? 6 ABV: 7.5 ? 10.5% Commercial Examples: Duvel, Russian River Damnation, Hapkin, Lucifer, Brigand, Judas, Delirium Tremens, Dulle Teve, Piraat, Great Divide Hades, Avery Salvation, North Coast Pranqster, Unibroue Eau Benite, AleSmith Horny Devil 18D. Belgian Golden Strong Ale Aromat: Złożony wraz z mocnymi estrami owocowymi, umiarkowanie przyprawowe i chmielowe aromaty. Aromaty estrowe wydają się przypominać jasne owoce takie jak gruszki, pomarańcze i jabłka. Umiarkowane aromaty przypraw, pieprzowe fenole. Niskie do umiarkowane ale przyjemne aromaty perfum, kwiatowe aromaty chmielu są często obecne. Alkohol jest miękki, przyprawowy, perfumowy i na poziomie niskim do umiarkowanym. Brak gorących albo ?rozpuszczalnikowych? odczuć. Charakter słodowy jest lekki. Brak diacetylu. Wygląd: Żółte do średno złoty kolor. Dobra klarowność. Musujące. Masywna, długo utrzymująca się, górzysta, kropelkowa, biała piana, zostawiająca charkaterystyczną belgijską koronę na szklance. Smak: Połączenie owocowych, przyprawowych i alkoholowych smaków wsparte przez delikatne smaki przypominające gruszki, pomarańcze i jabłka. Niskie do umiarkowane fenole, które mają charakter pieprzu i są słabe do umiarkowane w intensywności. Goryczka jest typowo średnia do mocna, która wynika z kombinacji goryczki chmielowej i fenoli pochodzących od drożdży. Mocne nagazowanie i goryczka prowadzą do wytrawnego finiszu wraz z lekką do umiarkowaną goryczką w posmaku. Brak diacetylu. Tekstura: Bardzo mocno nagazowane. Lekka do średnia treściwosć, aczkolwiek lżejsz niż gęstość początkowa by sugerowała(dzięki cukrom i mocnemu nagazowaniu). Gładki aczkolwiek zauważalne alkoholowe rozgrzanie. Brak gorących albo ?rozpuszczalnikowych? cech. Zawsze musujące. Nigdy ściągające. Ogólne wrażenia: Złote, złożone, mocno gazowane, mocne w stylu belgijskim ale. Komentarz: Mocno przypomina Tripel, ale może być nawet jaśniejszy, mieć lżejszą treściwość i może być bardziej rześki i wytrawny. Bardziej wytrawny finisz i lżejsza treściwość również powoduje mocniejsze nachmielenie i smaki przyprawowe bardziej zauważalne. Odwoływanie się do diabła w nazwach wielu komercyjnych przedstawicieli tego stylu wynika z dużej zawartości alkoholu i trybut do oryginalnego przykładu (Duvel). Najlepsze przykłady są złożone w smaku i delikatne. Mocne nagazowanie pomaga uwydatnić wiele smaków i wzmocnić odczucie wytrawnego finiszu. Tradycyjnie kondycjonowane w butelce (?refermentowane w butelce?) Historia: Oryginalnie utworzone przez browar Moortgat po drugiej wojnie światowej jako odpowiedz na rosnącą popularność piwa Pilsener. Surowce: Jasny kolor i relatywnie lekka treściwość dla tego piwa o takiej mocny są wynikiem użycia słodu pilzneńskiego i dodatek do 20% białego cukru. Szlachetne chmiele albo Styrian Goldings są powszechnie używane. Szczepy drożdże belgijskich są najczęściej używane ? te które produkują owocowe, estrowe, przyprawowe fenole i wyższe zawartości alkoholu ? często wspierane przez delikatnie cieplejszą temperaturę fermentacji. Miękka woda. Podstawowe informacje: OG: 1.070 ? 1.095 IBUs: 22 ? 35 FG: 1.005 ? 1.016 SRM: 3 ? 6 ABV: 7.5 ? 10.5% Komercyjne przykłady: Duvel, Russian River Damnation, Hapkin, Lucifer, Brigand, Judas, Delirium Tremens, Dulle Teve, Piraat, Great Divide Hades, Avery Salvation, North Coast Pranqster, Unibroue Eau Benite, AleSmith Horny Devil

Hmmm jak bylem w browarze restauracyjnym w Gdansku to moje wrazenia byly inne, ale to bylo tuz po otwarciu, zatem i piwa zapewne juz z innych warek. Wszystkie piwa byly klasycznymi przykladami styli, bardzo poprawnymi.

Zostały te działy do przetłumaczenia: # 6B. Blonde Ale # 6C. Kölsch # 6D. American Wheat or Rye Beer # 5C. Doppelbock # 5D. Eisbock 7. AMBER HYBRID BEER 17. SOUR ALE 20. FRUIT BEER 21. SPICE / HERB / VEGETABLE BEER 22. SMOKE-FLAVORED AND WOOD-AGED BEER 23. SPECIALTY BEER i to do przepisania: # 13A. Dry Stout # 13B. Sweet Stout # 13C. Oatmeal Stout # 13D. Foreign Extra Stout # 13E. American Stout

Już poszło 15. GERMAN WHEAT AND RYE BEER teraz powoli bede kończył : 18. BELGIAN STRONG ALE Pytanie co dalej?

18C. Belgian Tripel Aroma: Complex with moderate to significant spiciness, moderate fruity esters and low alcohol and hop aromas. Generous spicy, peppery, sometimes clove-like phenols. Esters are often reminiscent of citrus fruits such as oranges, but may sometimes have a slight banana character. A low yet distinctive spicy, floral, sometimes perfumy hop character is usually found. Alcohols are soft, spicy and low in intensity. No hot alcohol or solventy aromas. The malt character is light. No diacetyl. Appearance: Deep yellow to deep gold in color. Good clarity. Effervescent. Long-lasting, creamy, rocky, white head resulting in characteristic ?Belgian lace? on the glass as it fades. Flavor: Marriage of spicy, fruity and alcohol flavors supported by a soft malt character. Low to moderate phenols are peppery in character. Esters are reminiscent of citrus fruit such as orange or sometimes lemon. A low to moderate spicy hop character is usually found. Alcohols are soft, spicy, often a bit sweet and low in intensity. Bitterness is typically medium to high from a combination of hop bitterness and yeast-produced phenolics. Substantial carbonation and bitterness lends a dry finish with a moderately bitter aftertaste. No diacetyl. Mouthfeel: Medium-light to medium body, although lighter than the substantial gravity would suggest (thanks to sugar and high carbonation). High alcohol content adds a pleasant creaminess but little to no obvious warming sensation. No hot alcohol or solventy character. Always effervescent. Never astringent. Overall Impression: Strongly resembles a Strong Golden Ale but slightly darker and somewhat fuller-bodied. Usually has a more rounded malt flavor but should not be sweet. Comments: High in alcohol but does not taste strongly of alcohol. The best examples are sneaky, not obvious. High carbonation and attenuation helps to bring out the many flavors and to increase the perception of a dry finish. Most Trappist versions have at least 30 IBUs and are very dry. Traditionally bottle-conditioned (?refermented in the bottle?). History: Originally popularized by the Trappist monastery at Westmalle. Ingredients: The light color and relatively light body for a beer of this strength are the result of using Pilsner malt and up to 20% white sugar. Noble hops or Styrian Goldings are commonly used. Belgian yeast strains are used ? those that produce fruity esters, spicy phenolics and higher alcohols ? often aided by slightly warmer fermentation temperatures. Spice additions are generally not traditional, and if used, should not be recognizable as such. Fairly soft water. Vital Statistics: OG: 1.075 ? 1.085 IBUs: 20 ? 40 FG: 1.008 ? 1.014 SRM: 4.5 ? 7 ABV: 7.5 ? 9.5% Commercial Examples: Westmalle Tripel, La Rulles Tripel, St. Bernardus Tripel, Chimay Cinq Cents (White), Watou Tripel, Val-Dieu Triple, Affligem Tripel, Grimbergen Tripel, La Trappe Tripel, Witkap Pater Tripel, Corsendonk Abbey Pale Ale, St. Feuillien Tripel, Bink Tripel, Tripel Karmeliet, New Belgium Trippel, Unibroue La Fin du Monde, Dragonmead Final Absolution, Allagash Tripel Reserve, Victory Golden Monkey 18C. Belgian Tripel Aromat: Złożony wraz z umiarkowaną do pokaźnymi aromatami przypraw, umiarkowane estry owocowe i niski aromat alkoholowy i chmielowy. Mocny aromat przypraw, pieprzu, czasami jakby goździkowych fenoli. Estry są przeważnie przypominające owoce cytrusowe takie jak pomarańcze, ale może czasami mieć cechy bananowe. Lekki ale przyjemny przyprawowy, kwiatowy, czasami perfumowy aromat chmielowy jest przeważnie spotykany. Aromaty alkoholowe są miękkie, przyprawowe i mało intensywne. Brak gorących, bądź ?rozpuszczalnikowych? aromatów alkoholu. Cechy słodu są lekkie. Brak diacetylu. Wygląd: Głęboko żółty do głęboko słoty kolor. Dobra klarowność. Musujące. Długo utrzymująca się, kremowa, górzysta, biała piana wraz z charakterystyczną belgijską lance na szklance. Smak: Połączenie przypraw, owoców i smaków alkoholowych wsparte przez miękkie cechy słodu. Niskie do umiarkowane fenole cechuje pieprzowy charakter. Estry przypominające owoce cytrusowe takie jak pomarańcze albo czasami cytryna. Niskie do umiarkowane przyprawowe cechy chmielu przeważnie są wyczuwalne. Smaki alkoholowe są przyprawowe często delikatnie słodkie i mało intensywne. Goryczka jest przeważnie średnia do mocna wynikająca z kombinacji chmielowej goryczki i fenoli pochodzących od drożdży. Mocne nagazowanie i goryczka prowadzi do wytrawnego finiszu wraz z umiarkowaną goryczką w posmaku. Brak diacetylu. Tekstura: Średnio lekka do średnia treściwość, aczkolwiek lżejsza niż gęstość początkowa by sugerowała (dzięki cukrowi i mocnemu nagazowaniu). Duża zawartość alkoholu nadaje przyjemnej kremowości, ale mało do braku oczywistych rozgrzewających odczuć. Brak gorącego ,albo ?rozpuszczalnikowego? charakteru alkoholu. Zawsze musujące. Nigdy astringent Ogólne wrażenia: Mocno przypomina Strong Golden Ale ,ale jest delikatnie ciemniejsze i jakby mocno treściwe. Przeważnie ma więcej okrągłych smaków słodowych, ale nie powinno być słodkie. Komentarz: Mocne alkoholowo, ale nie smakuje na mocno alkoholowe. Najlepsze przykłady są podstępne, nie oczywiste. Mocne nagazowanie i odfermentowanie pomaga w uwydatnieniu sporej ilości smaków i wzmocnienia odczucia wytrawnego finiszu. Większość wersji Trappist ma przynajmniej 30IBU i są bardzo ciemne. Tradycyjnie kondycjonowane w butelce. (refermentowane w butelce). Historia: Oryginalnie spopularyzowane przez klasztor trapistów w Westmalle. Surowce: Jasny kolor i relatywnie lekka treściwość dla piwa tej mocy jest rezultatem użycia słodu pilzneńskiego i do 20% białego cukru. Szlachetne chmiele albo Styrian Goldings są powszechnie używane. Belgijskie szczepy drożdży są używane, te które produkują estry owocowe, przyprawowe fenole i wyższe alkohole ? przeważnie spowodowane przez troszeczkę cieplejszą temperaturę fermentacji. Dodatki przypraw nie należą do tradycji, i jeśli użyte nie powinny być rozpoznawalne jako takie. Miękka woda. Podstawowe informacje: OG: 1.075 ? 1.085 IBUs: 20 ? 40 FG: 1.008 ? 1.014 SRM: 4.5 ? 7 ABV: 7.5 ? 9.5% Komercyjne przykłady: Westmalle Tripel, La Rulles Tripel, St. Bernardus Tripel, Chimay Cinq Cents (White), Watou Tripel, Val-Dieu Triple, Affligem Tripel, Grimbergen Tripel, La Trappe Tripel, Witkap Pater Tripel, Corsendonk Abbey Pale Ale, St. Feuillien Tripel, Bink Tripel, Tripel Karmeliet, New Belgium Trippel, Unibroue La Fin du Monde, Dragonmead Final Absolution, Allagash Tripel Reserve, Victory Golden Monkey

18B. Belgian Dubbel Aroma: Complex, rich malty sweetness; malt may have hints of chocolate, caramel and/or toast (but never roasted or burnt aromas). Moderate fruity esters (usually including raisins and plums, sometimes also dried cherries). Esters sometimes include banana or apple. Spicy phenols and higher alcohols are common (may include light clove and spice, peppery, rose-like and/or perfumy notes). Spicy qualities can be moderate to very low. Alcohol, if present, is soft and never hot or solventy. A small number of examples may include a low noble hop aroma, but hops are usually absent. No diacetyl. Appearance: Dark amber to copper in color, with an attractive reddish depth of color. Generally clear. Large, dense, and long-lasting creamy off-white head. Flavor: Similar qualities as aroma. Rich, complex medium to medium-full malty sweetness on the palate yet finishes moderately dry. Complex malt, ester, alcohol and phenol interplay (raisiny flavors are common; dried fruit flavors are welcome; clove-like spiciness is optional). Balance is always toward the malt. Medium-low bitterness that doesn?t persist into the finish. Low noble hop flavor is optional and not usually present. No diacetyl. Should not be as malty as a bock and should not have crystal malt-type sweetness. No spices. Mouthfeel: Medium-full body. Medium-high carbonation, which can influence the perception of body. Low alcohol warmth. Smooth, never hot or solventy. Overall Impression: A deep reddish, moderately strong, malty, complex Belgian ale. Comments: Most commercial examples are in the 6.5 ? 7% ABV range. Traditionally bottle-conditioned (?refermented in the bottle?). History: Originated at monasteries in the Middle Ages, and was revived in the mid-1800s after the Napoleonic era. Ingredients: Belgian yeast strains prone to production of higher alcohols, esters, and phenolics are commonly used. Water can be soft to hard. Impression of complex grain bill, although traditional versions are typically Belgian Pils malt with caramelized sugar syrup or other unrefined sugars providing much of the character. Homebrewers may use Belgian Pils or pale base malt, Munich-type malts for maltiness, Special B for raisin flavors, CaraVienne or CaraMunich for dried fruit flavors, other specialty grains for character. Dark caramelized sugar syrup or sugars for color and rum-raisin flavors. Noble-type, English-type or Styrian Goldings hops commonly used. No spices are traditionally used, although restrained use is allowable. Vital Statistics: OG: 1.062 ? 1.075 IBUs: 15 ? 25 FG: 1.008 ? 1.018 SRM: 10 ? 17 ABV: 6 ? 7.6% Commercial Examples: Westmalle Dubbel, St. Bernardus Pater 6, La Trappe Dubbel, Corsendonk Abbey Brown Ale, Grimbergen Double, Affligem Dubbel, Chimay Premiere (Red), Pater Lieven Bruin, Duinen Dubbel, St. Feuillien Brune, New Belgium Abbey Belgian Style Ale, Stoudts Abbey Double Ale, Russian River Benediction, Flying Fish Dubbel, Lost Abbey Lost and Found Abbey Ale, Allagash Double 18B. Belgian Dubbel Aromat: Złożone, bogate aromaty słodkości słodowej; słód może mieć nutki czekoladowe, karmelowe i/albo tostowe (ale nigdy nie aromaty palone czy spalenizny). Umiarkowane estry owocowe (przeważnie zawierające rodzynki i śliwki, czasami również suszone wiśnie). Estry czasami zawierają aromaty bananowe albo jabłkowe. Przyprawowe fenole i mocniejsze aromaty alkoholowe są powszechne (mogą zawierać delikatne aromaty goździka i przypraw, pieprzowe, różane i/albo perfumowe nuty). Nuty przyprawowe mogą być od umiarkowane do bardzo słabe. Alkohol, jeśli występuje jest miękki i nigdy nie gorący czy ?rozpuszczalnikowy?. Mała ilość przykładów zawiera niskie aromaty szlachetnych chmieli, ale przeważnie aromaty chmielowe są nieobecne. Brak diacetylu. Wygląd: Ciemny bursztynowy do miedziany kolor, wraz z atrakcyjnym czerwoną głębią koloru. Generalnie klarowne. Wysoka, gęsta i długo utrzymująca się kremowa piana o koloru złamanej bieli. Smak: Podobnie jak aromat. Bogate, złożone średnie do średnio pełna słodkość słodowa na podniebieniu, finisz umiarkowanie wytrawny. Złożony słodowy, estrowy, alkoholowy i fenolowe (rodzynkowe vsmaki są powszechne; smaki suszonych owoców są mile widziane, smaki przypraw jak goździk jest opcjonalny). Balans jest zawsze w kierunku słodu. Średnio słaba goryczka, która nie utrzymuje się do finiszu. Słabe smaki szlachetnych chmieli są opcjonalne i przeważnie nie występujące. Brak diacetylu. Nie powinno być słodowe jak koźlak i nie powinno zawierać słodkości słodu crystal. Brak przypraw. Tekstura: Średnio pełna treściwość. Średnio wysokie nagazowanie, które może mieć wpływ na odczucia treściwości. Słabe alkoholowe rozgrzanie. Gładkie, nigdy gorące albo ?rozpuszczalnikowe? Ogólne wrażenia: Głęboko czerwonawe, umiarkowanie mocne, słodowe, złożone belgijskie ale. Komentarz: Większość komercyjnych przykładów zawiera się w przedziale 6.5-7%ABV. Tradycyjnie kondycjonowane w butelkach (?refermentowane w butelkach?) Historia: Początki piwo to wzięło w zakonach w średniowieczu i zostało wskrzeszone w połowie 1800 po erze napoleońskiej. Surowce: Belgijskie drożdże skłonne do produkcji większej ilości alkoholu, estrów i fenoli są powszechnie używane. Woda może być od miękkiej do twardej. Złożony zasyp zbóż, aczkolwiek tradycyjne wersje są typowo oparte na belgijskim słodzie pilzeńskim wraz z skarmelizowanym syropem cukrowym albo inne nierafinowany cukier, które nadają dużą część charakteru. Piwowarzy amatorzy mogą używać belgijskiego słodu pilzeńskiego albo pale jako słodu bazowego, monachijskiego dla nadania słodowości, Special B dla nadania rodzynkowych smaków, CaraVienene albo CaraMunich dla smaków suszonych owoców, innych słodów specjalnych dla charakteru. Ciemny karmelizowany syrop cukrowy albo cukier dla koloru i rumowo-rodzynkowych smaków. Chmiele szlachetne, chmiele angielskie albo Styrian Goldings są powszechnie używane. Przyprawy nie są tradycyjnie używane, ale ograniczone użycie jest dopuszczalne. Podstawowe informacje: OG: 1.062 ? 1.075 IBUs: 15 ? 25 FG: 1.008 ? 1.018 SRM: 10 ? 17 ABV: 6 ? 7.6% Komercyjne przykłady: Westmalle Dubbel, St. Bernardus Pater 6, La Trappe Dubbel, Corsendonk Abbey Brown Ale, Grimbergen Double, Affligem Dubbel, Chimay Premiere (Red), Pater Lieven Bruin, Duinen Dubbel, St. Feuillien Brune, New Belgium Abbey Belgian Style Ale, Stoudts Abbey Double Ale, Russian River Benediction, Flying Fish Dubbel, Lost Abbey Lost and Found Abbey Ale, Allagash Double

18A. Belgian Blond Ale Aroma: Light earthy or spicy hop nose, along with a lightly sweet Pils malt character. Shows a subtle yeast character that may include spicy phenolics, perfumy or honey-like alcohol, or yeasty, fruity esters (commonly orange-like or lemony). Light sweetness that may have a slightly sugar-like character. Subtle yet complex. Appearance: Light to deep gold color. Generally very clear. Large, dense, and creamy white to off-white head. Good head retention with Belgian lace. Flavor: Smooth, light to moderate Pils malt sweetness initially, but finishes medium-dry to dry with some smooth alcohol becoming evident in the aftertaste. Medium hop and alcohol bitterness to balance. Light hop flavor, can be spicy or earthy. Very soft yeast character (esters and alcohols, which are sometimes perfumy or orange/lemon-like). Light spicy phenolics optional. Some lightly caramelized sugar or honey-like sweetness on palate. Mouthfeel: Medium-high to high carbonation, can give mouth-filling bubbly sensation. Medium body. Light to moderate alcohol warmth, but smooth. Can be somewhat creamy. Overall Impression: A moderate-strength golden ale that has a subtle Belgian complexity, slightly sweet flavor, and dry finish. Comments: Similar strength as a dubbel, similar character as a Belgian Strong Golden Ale or Tripel, although a bit sweeter and not as bitter. Often has an almost lager-like character, which gives it a cleaner profile in comparison to the other styles. Belgians use the term ?Blond,? while the French spell it ?Blonde.? Most commercial examples are in the 6.5 ? 7% ABV range. Many Trappist table beers (singles or Enkels) are called ?Blond? but these are not representative of this style. History: Relatively recent development to further appeal to European Pils drinkers, becoming more popular as it is widely marketed and distributed. Ingredients: Belgian Pils malt, aromatic malts, sugar, Belgian yeast strains that produce complex alcohol, phenolics and perfumy esters, noble, Styrian Goldings or East Kent Goldings hops. No spices are traditionally used, although the ingredients and fermentation by-products may give an impression of spicing (often reminiscent of oranges or lemons). Vital Statistics: OG: 1.062 ? 1.075 IBUs: 15 ? 30 FG: 1.008 ? 1.018 SRM: 4 ? 7 ABV: 6 ? 7.5% Commercial Examples: Leffe Blond, Affligem Blond, La Trappe (Koningshoeven) Blond, Grimbergen Blond, Val-Dieu Blond, Straffe Hendrik Blonde, Brugse Zot, Pater Lieven Blond Abbey Ale, Troubadour Blond Ale 18A. Belgian Blond Ale Aromat: Lekko ziemisty albo przyprawowy aromat chmielowy, wraz z delikatnym słodkim aromatem słodu pilzneńskiego. Przedstawia subtelny charakter drożdżowy który może zawierać przyprawowe fenole, perfumowy albo miodowy aromat alkoholu, albo drożdży, estrów owocowych (przeważnie pomarańczy albo cytryny). Delikatna słodkość która może być delikatnie cukrowa. Sutelny i złożony. Wygląd: Jasny do głęboki kolor złoty. Generalnie bardzo klarowne. Wysoka, gęsta i kremowa koloru białego do koloru złamanej bieli. Dobrze utrzymująca się piana wraz z ?belgijską koroną?. Smak: Gładki, lekka do umiarkowana słodkość słodu pilzneńskiego na samym początku, ale finisz jest średnio wytrawny do wytrawny wraz z małą ilością smaków alkoholowych, które stają się ewidentne w posmaku. Średnia goryczka chmielowa i alkoholowa dla balansu. Lekki smak chmielowy, może być przyprawowy albo ziemiasty. Bardzo miękki charakter drożdżowy (estry i alkohol, które czasami są perfumowe albo pomarańczowe/cytrynowe). Lekki przyprawowy smak fenoli jest opcjonalny. Troszkę lekkich posmaków karmelizowanego cukru albo miodowej słodkości na podniebieniu. Tekstura: Średnio wysokie do wysokie nagazowanie, może nadawać odczuć wypełnienia ust bąbelkami. Średnia treściwość. Lekkie do umiarkowane odczucia rozgrzania alkoholem, ale musi być gładkie. Może być troszeczkę kremowe. Ogólne wrażenia: Umiarkowanej mocy złote ale, które posiada subtelną złożoność belgijską, delikatnie słodkie wraz z wytrawnym finiszem. Komentarz: Podobnej mocy jak dubbel, podobne w charakterze jak Belgian Strong Golden Ale albo Tripel, aczkolwiek troszeczkę słodszy i nie tak goryczkowy. Często posiada prawie lagerowy charakter, czemu zawdzięcza czystemu profilowi w porównani z innymi stylami. Belgowie używają terminu ?Blond?, natomiast Francuzi wymawiają ?Blonde?. Większość przykładów komercyjnych jest w przedziale 6.5-7% ABV. Wiele stołowych piw Trappist (single albo Enkels) są nazywane ?Blond?, ale nie reprezentuje tego stylu. Historia: Relatywnie niedawne rozwinięcie jako odpowiedz do europejskiego pilsa, staje się coraz bardziej popularne wraz z szerokim rozreklamowaniem i rozprowadzanym. Surowce: Belgijski słód pilzneński, słód aromatyczny, cukier, Belgijskie odmiany drożdży, które produkują złożone smaki alkoholowe, fenole i perfumowe estry, szlachetne, Styrian Goldings albo East Kent Goldings chmiele. Przyprawy nie są tradycyjnie używane, ale surowce i boczne produkty fermentacji mogą nadać wrażenia przypraw (często przypominające pomarańcze albo cytryny). Podstawowe informacje: OG: 1.062 ? 1.075 IBUs: 15 ? 30 FG: 1.008 ? 1.018 SRM: 4 ? 7 ABV: 6 ? 7.5% Komercyjne przykłady: Leffe Blond, Affligem Blond, La Trappe (Koningshoeven) Blond, Grimbergen Blond, Val-Dieu Blond, Straffe Hendrik Blonde, Brugse Zot, Pater Lieven Blond Abbey Ale, Troubadour Blond Ale