bart3q

Doczytaj co to HGB i wtedy się wypowiadaj. I dla Twojej informacji - w moim lidlu robiłem warki po 25l, nawet 35l się zdarzyło, i piwu nikt nic nie zarzucał - a nawet chwalili. I to doświadczeni piwowarzy.

To już moja inwencja twórcza Po pobraniu próbki stwierdzam, że chmielenie jest całkiem inne i nie przypomina oryginału, więc co tam

Szkoda że nie wszyscy mogą wziąć udział. Dla mnie to paranoja że trzeba być osobiście, aby piwo zawieść do konkursu.
Nikt nie będzie jechał np. 800km. Tak nie powinno być, bo to wygląda jakby konkurs był robiony wśród swoich znajomych.
A ci co chcą skorzystać i naprawdę walczą w klasyfikacji generalnej PSPD to nie mogą skorzystać.
Jestem z podkarpacia i wstyd mi za taką sytuację. Takie coś w ogóle nie powinno mieć miejsca.
 
Przemyślcie to drodzy organizatorzy i może zmienicie zdanie, aby jednak mogli piwowarzy wysyłać piwa nie będąc osobiście.
 
Jeśli kogoś uraziłem to Przepraszam. Ale przeprosiny należą się komuś innemu .... okrojonej części piwowarów domowych.

Nie wiem jak wy myjecie te balony. Zalewasz pod korek NaOH, czekasz dzień i masz czysty. Ewentualnie woda plus corega tabs

I 2h później:
 
 

Dziś odebrałem płytki:

 
i zabrałem się za składanie:


 
Więc osobom z kolejki zacznę wysyłać wiadomości (według kolejności zgłoszeń) z takową informacją.
 
Załączam jeszcze pierwszą wersję instrukcji obsługi sterownika:
INSTRUKCJA OBSŁUGI STEROWNIKA WIFI.pdf

Raczej infekcja.

Jarzyn: ładowarka z USB na 5V (4,4 - 7V) i 500mA wystarczy w zupełności
I nie nie ma w zestawie.

Właśnie chciałem napisać to samo. Podpiwek pamiętam od zawsze. Był robiony latem, właśnie podczas prac polowych. Kupowany jako podpiwek kujawski lub nawet z kawy zbożowej turek z dodatkiem cykorii zamiast chmielu. Drożdzę piekarskie. Butelkowany w poniemieckie butelki z karchlą lub, w przypadku większego zgromadzenia np. młócki,  przelewany do kany od mleka.
Napojem alkoholowym, do częstowania przybyłych pracowników rolnych było za to wino z czerwonej porzeczki. Nastaw niezbyt skomplikowany - porzeczki, woda, cukier i oczywiście drożdże piekarnicze. Wypijali tego około 100l na sezon w 8ha gospodarstwie. Nie pamiętam, aby to wino było spożywane przez gospodarzy. Raczej do poczęstunku dla pomagających sąsiadów, kominiarzy, traktorzystów z SKRu czy kombajnistów...

Specialty IPA: Red IPA   Overall Impression: Hoppy, bitter, and moderately strong like an American IPA, but with some caramel, toffee, and/or dark fruit malt character. Retaining the dryish finish and lean body that makes IPAs so drinkable, a Red IPA is a little more flavorful and malty than an American IPA without being sweet or heavy.   Aroma: A moderate to strong fresh hop aroma featuring one or more characteristics of American or New World hops, such as tropical fruit, stone fruit, citrus, floral, spicy, berry, melon, pine, resinous, etc. Many versions are dry hopped and can have an additional fresh hop aroma; this is desirable but not required. Grassiness should be minimal, if present. A medium low to medium malty-sweet aroma mixes in well with the hop selection, and often features caramel, toffee, toasty, and/or dark fruit character. Fruitiness from yeast may also be detected in some versions, although a neutral fermentation character is also acceptable. A restrained alcohol note may be present, but this character should be minimal at best. Any American or New World hop character is acceptable; new hop varieties continue to be released and should not constrain this style.   Appearance: Color ranges from light reddish-amber to dark reddish-copper. Should be clear, although unfiltered dryhopped versions may be a bit hazy. Medium-sized, off-white to cream-colored head with good persistence.   Flavor: Hop flavor is medium to very high, and should reflect an American or New World hop character, such as citrus, floral, pine, resinous, spicy, tropical fruit, stone fruit, berry, melon, etc. Medium-high to very high hop bitterness. Malt flavor should be medium-low to medium, and is generally clean but malty-sweet up front with medium-dark caramel, toffee, toasty and/or dark fruit malt flavors. The character malt choices and the hop selections should complement and enhance each other, not clash. The level of malt flavor should not adversely constrain the hop bitterness and flavor presentation. Low yeast-derived fruitiness is acceptable but not required. Dry to medium-dry finish; residual sweetness should be medium-low to none. The bitterness and hop flavor may linger into the aftertaste but should not be harsh. A very light, clean alcohol flavor may be noted in stronger versions.   Mouthfeel: Medium-light to medium body, with a smooth texture. Medium to medium-high carbonation. No harsh hopderived astringency. Very light, smooth alcohol warming not a fault if it does not intrude into overall balance.   Comments: Previously might have been a sub-genre of American Amber Ales or Double Red Ales, hoppier and stronger than the normal products, but still maintaining the essential drinkability by avoiding sweet flavors or a heavy body or finish.   History: A modern American craft beer style, based on American IPA but with the malt flavors of an American Amber Ale.   Characteristic Ingredients: Similar to an American IPA, but with medium or dark crystal malts, possibly some character malts with a light toasty aspect. May use sugar adjuncts. American or New World finishing hops with tropical, fruity, citrusy, piney, berry, or melon aspects; the choice of hops and character malts is synergistic – they very much have to complement each other and not clash.   Style Comparison: Similar to the difference between an American Amber Ale and an American Pale Ale, a Red IPA will differ from an American IPA with the addition of some darker crystal malts giving a slightly sweeter, more caramelly and dark fruit-based balance. A Red IPA differs from an American Strong Ale in that the malt profile is less intense and there is less body; a Red IPA still has an IPA balance and doesn’t trend towards a barleywine-like malt character. A Red IPA is like a stronger, hoppier American Amber Ale, with the characteristic dry finish, medium-light body, and strong late hop character.   Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.070 IBUs: 40 – 70 FG: 1.008 – 1.016 SRM: 11 – 19 ABV: 5.5 – 7.5%   Commercial Examples: Green Flash Hop Head Red Double Red IPA (double), Midnight Sun Sockeye Red, Sierra Nevada Flipside Red IPA, Summit Horizon Red IPA, Odell Runoff Red IPA     --     Red IPA

Ogólne wrażenia: Chmielowy, gorzki, umiarkowanie mocny American IPA, ale także wraz z karmelowym, toffi i/lub ciemnych owoców charakterem od słodów. Mało wysuszający finisz, obniżone ciało, to sprawia, że IPA ma świetną pijalność, Red IPA posiada trochę więcej smaku i słodowości niż American IPA ale bez bycia słodką lub ciężką.
 
Aromat: Umiarkowany do mocny świeży aromat chmielowy z udziałem jednej lub więcej amerykańskiej lub z nowego świata odmiany chmielu, o charakterze tropikalnych owoców, pestkowych owoców, cytrusowy, kwiatowy, przyprawowy, jagodowy, melona, sosnowy, żywiczny, itp. Wiele wersji jest chmielona na zimno i może posiadać dodatkowy świeży aromat chmielowy, jest to pożądane ale nie wymagane. Trawiastość, jeśli istnieje, powinna być minimalna. Średnio niski do średniego aromat słodowy, dobrze zmieszany z chmielem, często zawiera karmel, toffi, aromaty opiekane i/lub charakter ciemnych owoców. W niektórych wersjach zauważalna może być owocowość od drożdży, aczkolwiek neutralna fermentacja jest także akceptowalna. Może być odczuwalny umiarkowany alkohol, ale najkorzystniej aby był na minimalnym poziomie. Każdy amerykański lub z nowego świata chmielowy charakter jest akceptowalny; nowe odmiany wciąż będą wypuszczane i nie powinny ograniczać tego stylu.
 
Wygląd: Przedział koloru od jasno czerwono-bursztynowego do ciemno czerwono-miedzianego. Powinno być klarowne, aczkolwiek niefiltrowane wersje chmielone na zimno mogą być lekko mgliste. Średniej wielkości piana w kolorze od złamanej bieli do kremowej, dobrze się utrzymująca.
 
Smak: Smak chmielu od średnio do bardzo wysokiego, powinien odzwierciedlać charakter  amerykańskich i z nowego świata odmiany chmielu, takie jak cytrusowy, kwiatowy, sosnowy, żywiczny, przyprawowy, owoców tropikalnych i pestkowych, jagody, melona itp. Średnio wysoka do bardzo wysoka chmielowa goryczka. Smak słodowy powinien być od średnio niskiego do średniego, i jest to generalnie czysty smak ale z słodkością na początku wraz z średnio ciemnych karmelem, toffi, opiekanym i/lub ciemnych owoców. Wybór charakteru słodu oraz chmielu powinien się uzupełniać, wzajemnie potęgować/zwiększać a nie kontrastować. Poziom słodowości nie powinien niekorzystnie ograniczać/zawężać goryczki i smaku chmielowego. Niska owocowość pochodząca od drożdży jest akceptowalna ale nie wymagana. Wytrawny do średnio wytrawny finisz, rezydualna słodkość powinna być od średnio niskiej do braku. Goryczka chmielowa i smak chmielu może pozostawać ale nie powinien być szorstki. Bardzo niski, czysty smak alkoholowy może być zauważalny w mocniejszych wersjach.
 
Odczucie w ustach: Średnio lekkie do średnie ciało, wraz z łagodną teksturą. Średnie do średnio wysokiego nasycenia. Brak szorstkości i ściągania od chmielu. Bardzo lekkie, łagodne rozgrzewanie alkoholu nie jest wadą jeśli nie zaburza całkowitego balansu.
 
Komentarz: Pierwotnie mogła być to wariacja American Amber Ale lub Double Red Ale, bardziej chmielowa i mocniejsza niż normalne produkty ale wciąż zachowującą dobrą pijalność, unikając przy tym słodkich smaków lub ciężkiego ciała.
 
Historia: Współczesny amerykański rzemieślniczy styl piwa, bazuje na American IPA ale ze smakiem słodowym jak w American Amber Ale.
 
Surowce: Podobne do American IPA ale z średnimi lub ciemnymi słodami karmelowymi, możliwy charakter lekko opiekanych słodów. Może zawierać dodatki cukrów. Amerykański i z nowego świata odmiany chmielu z aspektami owoców tropikalnych, owocowy, cytrusowy, sosnowy, jagodowy, lub melonowy; wybór chmielu i słodu powinien współgrać ze sobą – muszę się one dobrze uzupełniać a nie kontrastować.
 
Porównanie stylu: Podobny do różnic jak pomiędzy American Amber Ale i American Pale Ale, Red IPA będzie różnić się od American IPA niewielkim dodatkiem ciemnych słodów karmelowych, które dają lekką słodkość, balans bardziej karmelowy i ciemnych owoców. Red IPA różni się od American Strong Ale tym, że profil słodowy jest mniej intensywny i posiada mniejsze ciało; Red IPA wciąż posiada balans jak w IPA i nie dąży w kierunku słodowego charakteru jak w Barley Wine. Red IPA jest jak mocniejsza, bardziej chmielowa wersja American Amber Ale, z charakterystycznym wytrawnym finiszem, średnio lekkim ciałem i mocnym aromatem chmielowym.
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.056 - 1.070 (13,8 - 17,1°Blg)
IBUs: 40 -70
FG: 1.008 - 1.016 (2,1 - 4,1°Blg)
SRM: 11 - 19
ABV: 5,5 – 7,5%

Komercyjne przykłady: Green Flash Hop Head Red Double Red IPA (double), Midnight Sun Sockeye Red, Sierra Nevada Flipside Red IPA, Summit Horizon Red IPA, Odell Runoff Red IPA

16B. Oatmeal Stout   Overall Impression: A very dark, full-bodied, roasty, malty ale with a complementary oatmeal flavor. The sweetness,balance, and oatmeal impression can vary considerably.   Aroma: Mild roasted grain aromas, generally with a coffeelike character. A light malty sweetness can suggest a coffeeand-cream impression. Fruitiness should be low to mediumhigh. Diacetyl medium-low to none. Hop aroma medium-low to none, earthy or floral. A light grainy-nutty oatmeal aroma is optional.   Appearance: Medium brown to black in color. Thick, creamy, persistent tan- to brown-colored head. Can be opaque (if not, it should be clear).   Flavor: Similar to the aroma, with a mild roasted coffee to coffee-and-cream flavor, and low to moderately-high fruitiness. Oats and dark roasted grains provide some flavor complexity; the oats can add a nutty, grainy or earthy flavor. Dark grains can combine with malt sweetness to give the impression of milk chocolate or coffee with cream. Medium hop bitterness with the balance toward malt. Medium-sweet to medium-dry finish. Diacetyl medium-low to none. Hop flavor medium-low to none, typically earthy or floral.   Mouthfeel: Medium-full to full body, with a smooth, silky, velvety, sometimes an almost oily slickness from the oatmeal. Creamy. Medium to medium-high carbonation.   Comments: Generally between Sweet and Irish Stouts in sweetness. Variations exist, from fairly sweet to quite dry, as well as English and American versions (American versions tend to be more hoppy, less sweet, and less fruity). The level of bitterness also varies, as does the oatmeal impression. Light use of oatmeal may give a certain silkiness of body and richness of flavor, while heavy use of oatmeal can be fairly intense in flavor with an almost oily mouthfeel, dryish finish, and slight grainy astringency. When judging, allow for differences in interpretation.   History: A variant of nourishing or invalid stouts of the late 1800s using oatmeal in the grist, similar to the development of sweet stout that used lactose. An original Scottish version used a significant amount of oat malt. Later went through a shady phase where some English brewers would throw a handful of oats into their parti-gyled stouts in order to legally produce a ‘healthy’ Oatmeal Stout for marketing purposes. Most popular in England between the World Wars, was revived in the craft beer era for export, which helped lead to its adoption as a popular modern American craft beer style that uses a noticeable (not symbolic) quantity of oats.   Characteristic Ingredients: Pale, caramel and dark roasted malts (often chocolate) and grains. Oatmeal or malted oats (5-20% or more) used to enhance fullness of body and complexity of flavor. Hops primarily for bittering. Can use brewing sugars or syrups. English ale yeast.   Style Comparison: Most are like a cross between an Irish Extra Stout and a Sweet Stout with oatmeal added. Several variations exist, with the sweeter versions more like a Sweet Stout with oatmeal instead of lactose, and the drier versions more like a more nutty, flavorful Irish Extra Stout. Both tend to emphasize the body and mouthfeel.   Vital Statistics: OG: 1.045 – 1.065 IBUs: 25 – 40 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 22 – 40 ABV: 4.2 – 5.9%   Commercial Examples: Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal Stout  
 
 
 
16B. Owsiany Stout

Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, bardzo treściwe, palone, słodowe ale wraz z obowiązkowym smakiem i zapachem owsianki. Słodycz, balans oraz wrażenie owsa może znacząco się różnić.
 
Aromat: Łagodny aromat palonego zboża, często z kawowym charakterem. Lekka słodkość może sugerować odczucia kawy ze śmietanką. Owocowość powinna być niska do średniej. Diacetyl średnio-niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak, kwiatowy lub ziemisty. Opcjonalnie delikatny aromat owsianki.

Wygląd: Średnio brązowy do czarny kolor. Gęsta, kremowa, utrzymująca się długo, żółto-brązowa do brązowa piana. Może być nie przeźroczyste (w innym wypadku powinno być klarowne).

Smak: Podobny do aromatu, umiarkowany smak od palonej kawy do kawy ze śmietanką, niska do średnio-wysoka owocowość. Owies i ciemne palone słody wprowadzają kompleksowość, owies może nadać orzechowy, zbożowy albo ziemisty smak. Ciemne zboża mogą łączyć się z słodową słodkością nadając odczucia mlecznej czekolady albo kawy ze śmietanką. Średnia goryczka chmielowa zbilansowana w kierunku słodowym. Średni słodki do średnio wytrawny finisz. Diacetyl średnio niski do brak. Smaki chmielowe od średnio niskich do brak, typowo kwiatowy lub ziemisty.
 
Tekstura: Od średnio pełna do pełna treściwość wraz z gładkością, jedwabiste, czasami nawet prawie oleista śliskość, która pochodzi od owsa. Kremowe. Od średnie do średnio wysokie nagazowanie.

Komentarz: Biorąc pod uwagę słodkość, styl ten znajduje się pomiędzy słodkim (Sweet) a irlandzkim (Irish) stoutem. Istnieją odmiany od lekko słodkich po całkiem wytrawne, także inne są wersje angielskie i amerykańskie (amerykańskie wersje są bardziej chmielowe, mniej słodkie i mniej owocowe). Poziom goryczki również może być różny, jak również wrażenie owsianki. Mały zasyp owsa może nadać pewną dozę jedwabistości w treściwości oraz bogactwo smaków i zapachów, natomiast duży zasyp owsa może być całkiem intensywny w smaku oraz z prawie oleistą teksturą, wysuszający finisz i nieznaczne zbożowe ściąganie. Podczas oceny piwa należy pozwolić na różnice w interpretacji stylu.

Historia: "Wariant odżywczy, tzw. "niepoprawny" stout z końca XIX wieku zawierał w zasypie owies i był bardzo zbliżony do rozwijanej wersji Sweet Stoutu z laktozą. Oryginalna, szkocka wersja tego stylu zawierała bardzo dużą ilość słodu owsianego. W następnym okresie pojawiły się nieuczciwe praktyki, kiedy to niektóre z angielskich browarów dodawały garść owsa do swoich stoutów warzonych techniką parti-gyled*, dzięki czemu legalnie mogły używać nazwy Oatmeal Stout do celów marketingowych. Najbardziej popularny w Anglii w okresie międzywojennym, następnie reaktywowany w erze piw rzemieślniczych w celach eksportowych. To pomogło doprowadzić do przyjęcia Oatmeal Stoutu w nowoczesnym, amerykańskim piwowarstwie rzemieślniczym, jako popularnego stylu produkowanego z zauważalną (nie tylko symboliczną) ilością owsa."
 
Surowce: Słody pale, karmelowe oraz ciemne słody (często czekoladowe) i palone zboża. Owies lub słód owsiany (5-20% lub więcej) używany by nadać pełną treściwość oraz kompleksowość smaku. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można używać cukrów lub syropów cukrowych. Drożdże górnej fermentacji.
 
Porównanie stylu: Więszkość jest pomiędzy Irish Extra Stout a Sweet Stout wraz z dodanym owsem. Istnieje wiele wariacji, słodkie wersje są bardziej jak Sweet Stout ale zamiast laktozy jest owies, wytrawniejsze wersje posiadają bardziej orzechowy smak, bogactwo Irish Extra Stoutu. Obie wersje podkreślają ciało i odczucie w ustach.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.045 - 1.065 (11,2 - 15,9°Blg)
IBUs: 25 - 40 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 22 - 40 
ABV: 4.2 - 5.9%

Komercyjne przykłady: 
Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal  Stout
 
--
 
* parti-gyled - metoda świetnie wytłumaczona na blogu No to .... po piwku!

16A. Sweet Stout  
Overall Impression: A very dark, sweet, full-bodied, slightly roasty ale that can suggest coffee-and-cream, or sweetened
espresso.
 
Aroma: Mild roasted grain aroma, sometimes with coffee and/or chocolate notes. An impression of cream-like sweetness
often exists. Fruitiness can be low to moderately high. Diacetyl low to none. Hop aroma low to none, with floral or earthy
notes.
 
Appearance: Very dark brown to black in color. Can be opaque (if not, it should be clear). Creamy tan to brown head.
 
Flavor: Dark roasted grain/malt impression with coffee and/or chocolate flavors dominate the palate. Hop bitterness is
moderate. Medium to high sweetness provides a counterpoint to the roasted character and hop bitterness, and lasts into the finish. Low to moderate fruity esters. Diacetyl low to none. The balance between dark grains/malts and sweetness can vary, from quite sweet to moderately dry and somewhat roasty.
 
Mouthfeel: Medium-full to full-bodied and creamy. Low to moderate carbonation. High residual sweetness from
unfermented sugars enhances the full-tasting mouthfeel.
 
Comments: Gravities are low in England, higher in exported and US products. Variations exist, with the level of residual
sweetness, the intensity of the roast character, and the balance between the two being the variables most subject to
interpretation. Some versions in England are very sweet (low attenuation) and also low in ABV (Tennent’s Sweetheart Stout
is 2%), but is an outlier compared to the other examples. These guidelines mostly describe the higher gravity, more balanced, export versions rather than the low alcohol, very sweet versions that many find quite difficult to drink.
 
History: An English style of stout developed in the early 1900s. Historically known as “Milk” or “Cream” stouts, legally
this designation is no longer permitted in England (but is acceptable elsewhere). The “milk” name is derived from the use
of lactose, or milk sugar, as a sweetener. Originally marketed as a tonic for invalids and nursing mothers.
 
Characteristic Ingredients: The sweetness in most Sweet Stouts comes from a lower bitterness level than most other
stouts and a high percentage of unfermentable dextrins. Lactose, an unfermentable sugar, is frequently added to
provide additional residual sweetness. Base of pale malt, and may use roasted barley, black malt, chocolate malt, crystal
malt, and adjuncts such as maize or brewing sugars. 
 
Style Comparison: Much sweeter and less bitter than other stouts (except the stronger tropical stout). The roast character
is mild, not burnt like other stouts. Somewhat similar in balance to oatmeal stouts, albeit with more sweetness.
 
Vital Statistics: OG: 1.044 – 1.060
IBUs: 20 – 40 FG: 1.012 – 1.024
SRM: 30 – 40 ABV: 4.0 – 6.0%
 
Commercial Examples: Bristol Beer Factory Milk Stout, Left Hand Milk Stout, Lancaster Milk Stout, Mackeson's XXX Stout, Marston’s Oyster Stout, Samuel Adams Cream Stout.
 
 
--
 
 
16A. Słodki Stout
 
Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, słodkie, mocno treściwe, delikatnie palone ale, które sugeruje kawowo kremowe lub słodzone espresso. 

Aromat: Umiarkowany aromat palonego zboża, czasami wraz z nutami kawowymi i/albo czekoladowymi. Często występuje wrażenie kremowej słodkości. Owocowość może być niska do umiarkowanie wysokiej. Diacetyl niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak z kwiatowymi albo ziemistymi nutami.

Wygląd: Kolor od bardzo ciemno brązowego do czarnego. Może być nieprzejrzyste (jeśli nie, powinno być klarowne). Piana kremowo brązowa do brązowej.

Smak: Dominują wrażenia ciemno palonego zboża/słodu wraz z kawowymi i/lub czekoladowymi akcentami. Umiarkowana goryczka chmielowa. Średnia do wysoka słodkość nadaje kontry dla palonych cech i goryczki chmielowej oraz pozostaje do finiszu. Niskie do umiarkowane estry owocowe. Diacetyl niski do brak. Balans pomiędzy ciemnymi zbożami/słodami a słodkością może być różny, od całkiem słodkiej do dość wytrawnej i troszkę palonej.
 
Tektura: Średnio pełna do pełna treściwość i kremowość. Nagazowanie niskie do umiarkowanego. Wysoka resztkowa słodkość od nieprzefermentowanych cukrów potęguje odczucie pełni.
 
Komentarz: W Anglii gęstość początkowa jest niższa, wyższa w wersjach eksportowych oraz produktach z USA. Istnieją wariacje, z różnym poziomem resztkowej słodkości, intensywnością charakteru palonego, balans pomiędzy tymi dwoma jest początkiem odmiennych podejść w interpretacji . Niektóre wersje w Anglii są bardzo słodkie (niskie odfermentowanie) a także mają niską zawartość alkoholu (Tennent’s Sweetheart Stout ma 2% alk. obj.), ale odstają one w porównaniu do pozostałych przykładów. Ten opis w większości opisuje piwa o wyższej gęstości początkowej, bardziej zbalansowane, raczej wersje exportowe niż niskoalkoholowe, bardzo słodkie wersje są dość trudne to picia.

Historia: Angielska odmiana stoutu rozwinięta w początkowych latach XX wieku. Historycznie znana jako „mleczny” albo „kremowy” stout, zgodnie z prawem to określenie nie jest w Anglii już dozwolone (ale jest akceptowane gdzie indziej). Słowo „mleczny” pochodzi od użycia laktozy, albo cukru mlecznego jako środka słodzącego. Pierwotnie reklamowany jako napój krzepiący dla chorych oraz matek karmiących.
 
Surowce: Słodkość w większości słodkich stoutów pochodzi od niższego poziomu goryczki niż w większość innych stoutów oraz wyższej zawartości nieprzefermentowanych dekstryn. Laktoza, jako cukier niefermentowany, jest często dodawana by nadać dodatkową resztkową słodkość. Słód pale jako bazowy, można użyć palonego jęczmienia, słodu barwiącego, słodu czekoladowego, karmelowego i dodatków takich jak kukurydza oraz innych cukrów.
 
Porównanie stylu: Bardziej słodki i mniej gorzki niż inne stouty (wyłączając mocniejsze wersje Tropical Stout). Palony charakter jest umiarkowany, nie tak mocny jak w innych stoutach. Trochę podobny w balansie to owsianego stoutu aczkolwiek z większą dozą słodkości.
 
Podstawowe informacje: 
OG: 1.044 - 1.060 (11 - 14,7°Blg)
IBUs: 20 - 40 
FG: 1.012 - 1.024 (3,1 - 6,1°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 4 - 6% 

Komercyjne przykłady: Bristol Beer Factory Milk Stout, Left Hand Milk Stout, Mackeson's XXX Stout, Marston’s Oyster Stout, Samuel Adams Cream Stout 

15B. Irish Stout   Overall Impression: A black beer with a pronounced roasted flavor, often similar to coffee. The balance can range from fairly even to quite bitter, with the more balanced versions having a little malty sweetness and the bitter versions being quite dry. Draught versions typically are creamy from a nitro pour, but bottled versions will not have this dispensederived character. The roasted flavor can be dry and coffee-like to somewhat chocolaty.   Aroma: Moderate coffee-like aroma typically dominates; may have slight dark chocolate, cocoa and/or roasted grain secondary notes. Esters medium-low to none. Hop aroma low to none, may be lightly earthy or floral, but is typically absent.   Appearance: Jet black to very deep brown with garnet highlights in color. According to Guinness, “Guinness beer may appear black, but it is actually a very dark shade of ruby.” Opaque. A thick, creamy, long-lasting, tan- to brown-colored head is characteristic when served on nitro, but don’t expect the tight, creamy head on a bottled beer.   Flavor: Moderate roasted grain or malt flavor with a medium to high hop bitterness. The finish can be dry and coffee-like to moderately balanced with a touch of caramel or malty sweetness. Typically has coffee-like flavors, but also may have a bittersweet or unsweetened chocolate character in the palate, lasting into the finish. Balancing factors may include some creaminess, medium-low to no fruitiness, and medium to no hop flavor (often earthy). The level of bitterness is somewhat variable, as is the roasted character and the dryness of the finish; allow for interpretation by brewers.   Mouthfeel: Medium-light to medium-full body, with a somewhat creamy character (particularly when served with a nitro pour). Low to moderate carbonation. For the h igh hop bitterness and significant proportion of dark grains present, this beer is remarkably smooth. May have a light astringency from the roasted grains, although harshness is undesirable.   Comments:When a brewery offered a stout and a porter, the stout was always the stronger beer (it was originally called a “Stout Porter”). Modern versions are brewed from a lower OG and no longer necessarily reflect a higher strength than porters. This is typically a draught product today; bottled versions are typically brewed from a higher OG and are usually called Extra Stouts. Regional differences exist in Ireland, similar to variability in English Bitters. Dublin-type stouts use roasted barley, are more bitter, and are drier. Cork-type stouts are sweeter, less bitter, and have flavors from chocolate and specialty malts. Commercial examples of this style are almost always associated with a nitro pour. Do not expect traditional bottle-conditioned beers to have the full, creamy texture or very long-lasting head traditionally associated with nitrogen dispense.   History: The style evolved from attempts to capitalize on the success of London porters, but originally reflected a fuller, creamier, more “stout” body and strength. Guinness began brewing only porter in 1799, and a “stouter kind of porter” around 1810. Irish stout diverged from London single stout (or simply porter) in the late 1800s, with an emphasis on darker malts. Guinness was among the first breweries to use black patent malt for porters and stouts in the 1820s. Guinness began using roasted barley after WWII, while London brewers continued to use brown malt. Guinness started using flaked barley in the 1950s, also increasing attenuation greatly. Guinness Draught was launched as a brand in 1959. Draught cans and bottles were developed in the late 1980s and 1990s.   Characteristic Ingredients: Guinness is made using roasted barley, flaked barley, and pale malt, but other breweries don’t necessarily use roasted barley; they can use chocolate or other dark and specialty malts. Whatever combination of malts or grains is used, the resulting product should be black. Cork-type stouts are perhaps closer to historical London-type stouts in composition with a varied grist not dominated by roasted barley.   Style Comparison: Lower strength than an Irish Extra Stout, but with similar flavors. Darker in color (black) than an English porter (brown).   Vital Statistics: OG: 1.036 – 1.044 IBUs: 25 – 45 FG: 1.007 – 1.011 SRM: 25 – 40 ABV: 4.0 – 4.5%   Commercial Examples: Beamish Irish Stout, Guinness Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout,  O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X  
 
 
 
15B. Irish Stout
 
Ogólne wrażenia: Ciemne piwo w wyraźnie zaznaczonym palonym smakiem, często podobne do kawy. Balans może być w przedziale od niemal całkowicie do lekko wytrawnego, gdzie bardziej zbalansowane wersje mają lekką słodowość zaś gorzkie wersje są całkowicie wytrawne. Wersje beczkowe są bardziej kremowe z powodu wyszynku azotem jednak wersje butelkowe nie posiadają tego charakteru. Palony charakter może być suchy i kawowo podobny do częściowo czekoladowego.
 
Aromat: Umiarkowane kawowo-podobne aromaty dominują; wyczuwalne delikatne nuty ciemnej czekolady, kakao i/lub na drugim planie palonego zboża. Estry średnio-niskie do braku. Aromaty chmielowe od niskich po brak, mogą przybierać aromaty kwiatowe lub ziemiste ale typowo aromat chmielowy jest nieobecny.

Wygląd: Kolor od ciemno-czarny do brązowy wraz z rubinowymi odblaskami. Cytując Guinnessa, „Guinness może wydawać się czarny ale rzeczywiście jest to bardzo ciemny z rubinowymi odcieniem „ Nieprzejrzysty. Piana gęsta, brązowa, długo utrzymująca się jest charakterystyczna w przypadku wyszynku azotem, nie należy spodziewać się takiej piany w butelkowych wersjach.

Smak: Umiarkowane palone zboża lub słód, średnia do wysoka chmielowa goryczka. Wytrawny finisz, średnio kawowo-podobne smaki wraz z nutką karmelu lub słodowości. Typowe kawowo-podobne smaki mogą przybrać charakter gorzko-słodki lub niesłodzonej czekolady, mogą pozostawać na finiszu. Czynniki balansujące to kremowość, średnia do niska owocowość oraz średni do braku aromat chmielowy (często ziemisty). Poziom goryczki dość zmienny, może przybierać palony charakter, wysuszać finisz, zezwala się na piwowarską interpretację.

Tekstura: Treściwość średnio lekka do średnio pełnej wraz z kremowym charakterem. Nagazowanie niskie do umiarkowane. Mimo wysokiej goryczki i dużego zasypu zbóż ciemnych to piwo w odczuciu jest niesamowicie gładkie. Odczuwalne można być lekkie ściąganie wynikające z użycia palonego zboża, ale ostrość nie jest mile widziana.

Komentarz: Kiedy browar oferował stouta i portera, stout był zawsze mocniejszym piwem (oryginalnie było nazywane Stout Porter). Nowoczesne wersje są warzone z niższym OG i już nie oznaczają większej mocy niż portery. Dziś jest to jest typowo beczkowy produkt, butelkowane wersje często są warzone z wyższym ekstraktem początkowym (OG) i zazwyczaj nazywane są Extra Stout. W Irlandii istnieją regionalne różnice, podobne do tych w przypadku angielskich bitterów. W Dublinie do stouta używa się palonego jęczmienia, jest on bardziej gorzki i suchy. W Cork stouty są słodsze, mniej gorzkie, posiadają aromaty od czekoladowych i specjalnych słodów. Komercyjne przykłady tego stylu często połączone są z wyszynkiem azotem. Nie należy spodziewać się bogatej, kremowej i pozostającej piany w przypadku piw refermentowanych w butelce.

Historia: Styl wyewoluował jak efekt próby przejęcia sukcesu London Porter. Oryginalnie był bardziej pełny i treściwy. W 1799 Guinness rozpoczął warzenie tylko porterów, a mocniejsze wersje portera około 1810 roku. Irlandzki stout narodził się z Londyńskiego pojedynczego stoutu (lub po prostu porteru) pod koniec XIX wieku, z naciskiem na ciemne słody. W latach 1820 Guinness był wśród pierwszych browarów które zaczęły używać palonego słodu do porterów i stoutów. Guinness zaczął używać palonego jęczmienia po II wojnie światowej podczas gdy londyńskie browary wciąż używały brązowego słodu. Guinness zaczął używać płatków jęczmiennych w latach 1950-tych tym samym podnosząc znacząco odfermentowanie. Marka Guinness Draught została utworzona w 1959 roku. Dystrybucja puszek i butelek wersji draught rozpoczęła się w latach 1980-1990.
 
Surowce: Guinnes używa palonego jęczmienia, płatków jęczmiennych i słodu pale. Jednak inne  browary niekoniecznie używają palonego jęczmienia, za to używają słodów czekoladowych, innych ciemnych i specjalnych słodów. Jakakolwiek kombinacja słodów czy zbóż zostałaby użyta, rezultatem powinien być czarny kolor piwa. Stouty z Cork być może są bliżej londyńskiego typu stoutu, gdzie zasyp jest różnorodny i nie dominuje w nim charakter palonego jęczmienia.
 
Porównanie styli: Niższa moc niż Irish Extra Stout, ale podobne w smaku. Ciemniejszy kolor (czarne) niż angielskie portery (brązowe).
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.036 - 1.044 (9 - 11°Blg)
IBUs: 25 -45
FG: 1.007 - 1.011 (1,8 - 2,8°Blg)
SRM: 25 - 40
ABV: 4,0 – 4,5%

Komercyjne przykłady:Beamish Irish Stout, Guinness, Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout, O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X

Specialty IPA: Brown IPA   Overall Impression: Hoppy, bitter, and moderately strong like an American IPA, but with some caramel, chocolate, toffee, and/or dark fruit malt character as in an American Brown Ale. Retaining the dryish finish and lean body that makes IPAs so drinkable, a Brown IPA is a little more flavorful and malty than an American IPA without being sweet or heavy.   Aroma: A moderate to moderately-strong fresh hop aroma featuring one or more characteristics of American or New World hops, such as tropical fruit, stone fruit, citrus, floral, spicy, berry, melon, pine, resinous, etc. Many versions are dry hopped and can have an additional fresh hop aroma; this is desirable but not required. Grassiness should be minimal, if present. A medium-low to medium malty-sweet aroma mixes in well with the hop selection, and often features chocolate, nuts, dark caramel, toffee, toasted bread, and/or dark fruit character. Fruitiness from yeast may also be detected in some versions, although a neutral fermentation character is also acceptable. A restrained alcohol note may be present, but this character should be minimal at best. Any American or New World hop character is acceptable; new hop varieties continue to be released and should not constrain this style.    Appearance: Color ranges from reddish-brown to dark brown but not black. Frequently opaque, but should be clear if visible. Unfiltered dry-hopped versions may be a bit hazy. Medium-sized, cream-colored to tan head with good persistence.   Flavor: Hop flavor is medium to high, and should reflect an American or New World hop character, such as citrus, floral, pine, resinous, spicy, tropical fruit, stone fruit, berry, melon, etc. Medium-high to high hop bitterness. Malt flavor should be medium-low to medium, and is generally clean but malty-sweet up front with milk chocolate, cocoa, toffee, nutty, biscuity, dark caramel, toasted bread and/or dark fruit malt flavors. The character malt choices and the hop selections should complement and enhance each other, not clash. The level of malt flavor should nearly balance the hop bitterness and flavor presentation. Low yeast-derived fruitiness is acceptable but not required. Dry to medium finish; residual sweetness should be medium-low to none. The bitterness and hop flavor may linger into the aftertaste but should not be harsh. A very light, clean alcohol flavor may be noted in stronger versions. No roasted, burnt, or harsh-bitter malt character.   Mouthfeel: Medium-light to medium body, with a smooth texture. Medium to medium-high carbonation. No harsh hopderived astringency. Very light, smooth alcohol warming not a fault if it does not intrude into overall balance.   Comments: Previously might have been a sub-genre of American Brown Ales, hoppier and stronger than the normal products, but still maintaining the essential drinkability by avoiding sweet flavors or a heavy body or finish. The hops and malt can combine to produce interesting interactions.    History: A more modern craft beer name for a style that has long been popular with US homebrewers, when it was known as a hoppier American Brown Ale or sometimes Texas Brown Ale (despite origins in California).   Characteristic Ingredients: Similar to an American IPA, but with medium or dark crystal malts, lightly roasted chocolate-type malts, or other intermediate color character malts. May use sugar adjuncts, including brown sugar. American or New World finishing hops with tropical, fruity, citrusy, piney, berry, or melon aspects; the choice of hops and character malts is synergistic – they very much have to complement each other and not clash.   Style Comparison: A stronger and more bitter version of an American Brown Ale, with the balance of an American IPA.   Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.070 IBUs: 40 – 70 FG: 1.008 – 1.016 SRM: 11 – 19 ABV: 5.5 – 7.5%   Commercial Examples: Dogfish Head Indian Brown Ale, Grand Teton Bitch Creek, Harpoon Brown IPA, Russian River Janet’s Brown Ale     --     Brown IPA

Ogólne wrażenia: Chmielowy, gorzki, umiarkowanie mocny American IPA ale wraz z trochę karmelowym, czekoladowym, toffi, i/lub ciemnych owoców słodowym charakterem, takim jak w American Brown Ale. Mało wysuszający finisz, obniżone ciało, to sprawia, że IPA ma świetną pijalność. Brown IPA posiada trochę więcej smaków słodowych niż American IPA ale bez bycia słodką lub ciężką wersją.
 
Aromat: Umiarkowany do mocny świeży aromat chmielowy z udziałem jednej lub więcej amerykańskiej lub z nowego świata odmiany chmielu, o charakterze tropikalnych i pestkowych owoców, cytrusowym, kwiatowym, przyprawowym, jagodowym, melona, sosnowym, żywicznym, itp. Wiele wersji jest chmielona na zimno i może posiadać dodatkowy świeży aromat chmielowy, jest to pożądane ale nie wymagane. Trawiastość, jeśli istnieje, powinna być minimalna. Średnio niski do średniego aromat słodowy, dobrze zmieszany z chmielem, często zawiera aromaty czekoladowe, orzechowe, ciemnego karmelu, toffi, pieczonego chleba i/lub ciemnych owoców. W niektórych wersjach zauważalna może być owocowość od drożdży, aczkolwiek neutralna fermentacja jest także akceptowalna. Może być odczuwalny umiarkowany alkohol, ale najkorzystniej aby był na minimalnym poziomie. Każdy amerykański lub z nowego świata chmielowy charakter jest akceptowalny; nowe odmiany wciąż będą wypuszczane i nie powinny ograniczać tego stylu.
 
Wygląd: Przedział koloru od czerwono-brązowego do ciemnego brązowego ale nie czarnego. Często opalizujące ale powinno być klarowne jeśli jest widoczne. Niefiltrowane wersje chmielone na zimno mogą być lekko mgliste. Średniej wielkość piana w kolorze kremowej do brązowej, dobrze się utrzymująca.
 
Smak: Smak chmielu od średnio do bardzo wysokiego, powinien odzwierciedlać charakter amerykańskich i z nowego świata odmiany chmielu, takie jak cytrusowy, kwiatowy, sosnowy, żywiczny, przyprawowy, owoców tropikalnych i pestkowych, jagody, melona itp. Średnio wysoka do bardzo wysoka chmielowa goryczka. Smak słodowy powinien być od średnio niskiego do średniego, i jest to generalnie czysty smak ale z słodkością na początku wraz z mleczą czekoladą, kakao, toffi, orzechami, ciasteczkami, ciemnym karmelem, pieczonym chlebem i/lub ciemnymi owocami. Wybór charakteru słodu oraz chmielu powinien się uzupełniać, wzajemnie potęgować/zwiększać a nie kontrastować. Poziom słodowości powinien ledwie balansować goryczkę i smak chmielowy. Niska owocowość pochodząca od drożdży jest akceptowalna ale nie wymagana. Wytrawny do średnio wytrawny finisz, rezydualna słodkość powinna być od średnio niskiej do braku. Goryczka chmielowa i smak chmielu może pozostawać ale nie powinien być szorstki. Bardzo niski, czysty smak alkoholowy może być zauważalny w mocniejszych wersjach. Brak palonego, przypalonego lub szorstko gorzkiego charakteru słodowego.
 
Odczucie w ustach: Średnio lekkie do średnie ciało, wraz z łagodną teksturą. Średnie do średnio wysokiego nasycenia. Brak szorstkości i ściągania od chmielu. Bardzo lekkie, łagodne rozgrzewanie alkoholu nie jest wadą jeśli nie zaburza całkowitego balansu.
 
Komentarz: Pierwotnie mogła być to wariacja American Brown Ale, bardziej chmielowa i mocniejsza niż normalne produkty ale wciąż zachowującą dobrą pijalność, unikając przy tym słodkich smaków lub ciężkiego ciała. Słody i chmiele tworzą ciekawą interakcję.
 
Historia: Bardziej nowoczesna rzemieślnicza nazwa piwa dla stylu który był bardzo popularny wśród amerykańskich piwowarów domowych, kiedy to był zanany jak bardziej chmielowy American Brown Ale lub czasem Texas Brown Ale (pomimo powstania w Kaliforni).
 
Surowce: Podobne do American IPA ale z średnimi lub ciemnymi słodami karmelowymi, możliwy charakter lekko palony, czekoladowy lub inne pośrednie z kolorem słody. Może zawierać dodatki cukrów wliczając brązowy cukier. Amerykańskie i z nowego świata odmiany chmielu z aspektami owoców tropikalnych, owocowym, cytrusowym, sosnowym, jagodowym, lub melonowym; wybór chmielu i słodu powinien współgrać ze sobą – muszę się one dobrze uzupełniać a nie kontrastować.
 
Porównanie stylu: Mocniejsza i bardziej gorzka wersja American Brown Ale wraz z balansem American IPA.
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.056 - 1.070 (13,8 – 17,1°Blg)
IBUs: 40 -70
FG: 1.008 - 1.016 (2,1 – 4,1°Blg)
SRM: 11 - 19
ABV: 5,5 – 7,5%

Komercyjne przykłady: Dogfish Head Indian Brown Ale, Grand Teton Bitch Creek, Harpoon Brown IPA, Russian River Janet’s Brown Ale

16A, przy 230V to jest jakieś 3,5kW

Taka nowinka: chmiel nie był w tym przypadku gotowany w ogóle!. Właśnie wysączyłem pierwszą buteleczkę i smakuje to niesamowicie chmielowo - jak porządne American India Pale Ale powinno! Z chmielem Cascade, to coś jak żucie pestek grejfruta ;-)
 
Trik polega na tym, żeby nie używać chłodnicy: brzeczka była gotowana przez godzinę, następnie po wyłączeniu kuchenki dodałem chmiel i pozwoliłem całości schłodzić się naturalnie w ciągu 12 godzin. Dla obliczenia goryczki 20 min wydaje się w porządku - potrafię wyczuć ok 60-70 IBU w tym momencie (mam porownanie do piw ktore mialy 90 i wiecej ;-) ) , kilka dni po zabutelkowaniu.
 
Co ciekawe: przełom wystapił w trakcie chłodzenia, rano zlałem bardzo czystą i klarowną brzeczkę.
 
Chmiel można zastąpić dowolną aromatyczną lub aromatyczno-goryczkową odmianą: z tym, że w teorii odmiany o małej zawartości kwasów alfa dadzą więcej smaku, jako że trzeba będzie ich tam wrzucić dużo więcej ;-)
 
 
No Time Tulouse - 0min IPA
 

 
Size: 20 L
 
Original Gravity: 1,060 (1,056 - 1,075)
|===========#====================|
Terminal Gravity: 1,016 (1,010 - 1,018)
|===================#============|
Color: 22,39 (11,82 - 29,55)
|=================#==============|
Alcohol: 5,87% (5,5% - 7,5%)
|==========#=====================|
Bitterness: 63,0 (40,0 - 70,0)
|====================#===========|
 
Ingredients:
2500,0 g Dry Light
1000,0 g English 2-row Pils
250,0 g Caramunich? TYPE III
200,0 g Cascade (4,5%) - added AT FLAMEOUT, not boiled
100,0 g Cascade (4,5%) - added dry to secondary fermenter
1,0 ea Danstar 3767 Nottingham

Nie tylko z IUNGĄ jest taki problem, podobno ilość sprzedawanego EKG jest 3 razy większa niż wynikałoby z areału upraw o Lubelskim też słyszałem różne rzeczy.

Też się nie będę dzielił i tak napisałem za dużo
Nie wiedziałem że ktoś sarkazm weźmie za groźbę że naślę na niego ihars, może mam kiepskie poczucie humoru

ja mam dość duże doświadczenie z Iungą, od dobrych 3 lat to podstawowy chmiel w moim browarze. Goryczka jest czysta i dobrej jakości, a aromat wchodzi w owocowe, egzotyczne nuty. Iungę mam z dobrego i zaufanego źródła, więc nie mam wątpliwości co do odmiany.
 
Jest parę możliwości dlaczego tak Ci wyszło, ale najprostsze jest najbardziej prawdopodobne: opakowanie było podpisane jako Iunga, ale w środku było coś innego. Niestety, sklepy internetowe niekoniecznie zaopatrują się u dobrego źródła (świadomie lub nie) i kierując się ceną kupują słaby granulat. Co tu dużo mówić - w zeszłym roku zakład przetwarzający chmiel oferował Iungę ze zbiorów 2013 i była to faktycznie Iunga, ale już w sezonie 2014 nie bardzo miał szansę zakupić odpowiednią ilość chmielu. To, co weszło na rynek pod nazwą "Iunga" ja rozpoznaję jako mieszankę magnum z herkulesem i prawdopodobnie miałeś granulat z tego samego zakładu.
 
Edit: widząc "Iunga 2015" należy podwójnie mieć się na baczności. Tej odmiany praktycznie nie było na rynku i nie wiem, czy któryś sklep posiada odmianę z tegorocznych zbiorów. 

Ha! Cena szyszki skupowanej od chmielarzy w tym roku stanęła jakoś na 39pln/kg (netto).
Jeśli ktoś sprzedaje granulat za 50pln/kg to:
a) znalazł frajera z dużymi uprawami i kupił po niższej cenie, a reszta zakładów przerabiających chmiel nie zainteresowały się tym chmielarzem
b) ktoś robi prezent dla piwowarów i sprzedaje granulat ze stratą
c) pod nazwą "Iunga 2015" jest troszkę coś innego, niż nazwa wskazuje
 
Skoro jeden zakład produkcyjny sprzedaje za jakieś 120pln/kg tegorocznej Iungi, to cena 50pln w hurtowni powinna wzbudzić podejrzenie. Btw, ile alfy ma ta z hurtowni?

Informacje posiadam od źródła - rolników którzy ten chmiel posiadali. Być może są też inni chmielarze, którzy mieli Iungę ale w JIHARSie zadeklarowali coś innego.
 
34pln/kg za Iungę 2014 to trochę mało, domyślam się skąd ją wzięli, niestety nie jest to zakład cieszący się dużym zaufaniem...

Powiśle nie ma iungi to wiem na pewno, a iunga od nich z 2014 to jakieś nieporozumienie. Jest na rynku iunga ale pojechali z ceną ponad 100zł/kg to dziękuję, mimo, że z próbki wiem, że to dobra iunga 

no niestety oszukują, winna leży także po stronie plantatorów którzy zgłaszają np. 4ha jako iunga a mają jej tak naprawdę 1 ale sprzedają 4
widać to po ewidencji plantacji iungi gdzie te plantacje na przestrzeli lat znikają i wyrastają spod ziemi

Bo do sklepów domowych trafia chmiel z jednego źródła, więc nie dziwne że nie ma różnicy. Oczywiście, sklepy mogłyby zamawiać nieco lepszy, ale sporo droższy granulat, ale niestety domowi piwowarzy patrzą się na cenę, a nie jakość.
 
 
A kim jest pan Dominik? No i co miał powiedzieć? "Sprzedajemy siano, ale podpisujemy Iunga, bo jest popyt"?
 
No cóż, trudno ufać ludziom z Powiśla, gdy na branżowym spotkaniu Prezes mówi: "skoro browary chcą aromatycznych chmieli amerykańskich, to my możemy aromatyzować nasze [krajowe chmiele]".  Iunga 2013 była bardzo dobra i tania, a do tego nie było wątpliwości co do jej pochodzenia, natomiast zbiory 2014 mocno różniły się od towaru dostępnego z innych źródeł. 
 
 
Tak na marginesie - do dzisiaj się zastanawiam, dlaczego granulat Iungi od Powiśla pojawia się w styczniu/lutym, pomimo że zbiory są we wrześniu (na marginesie - od innego dostawcy odbierałem świeży granulat 4 dni po zbiorach). Naprawdę, zastanawiam się o co w tym chodzi