Cichus

http://www.thrillist.com/drink/nation/sexist-beer-labels-and-names-in-craft-beerw sumie ciekawe, niektórych etykiet trzeba szukać, więc załączam te, które znalazłem.

Historical Beer: Lichtenhainer
 
Aroma: Moderately strong fresh smoky aroma, light hints of sourness, medium-low fruity esters, possibly apples or lemons, moderate bready-grainy malt. The smoke character is stronger than the bready notes, and the smoke has a ‘dry’ character, like the remnants of an old fire, not a ‘greasy’ smoke.
 
Appearance: Tall off-white head, rocky and persistent. Deep yellow to light gold color. Fair clarity, may be somewhat hazy.
 
Flavor: Moderately strong fruity flavor, possibly lemons or apples. Moderate intensity, clean lactic tartness (no funk). Similar smoky character as aroma (dry wood fire), medium strength. Dry finish, with acidity and smoke in the aftertaste. Low bitterness; the acidity is providing the balance, not hops. Fresh, clean palate and slightly puckery aftertaste. The wheat character is on the low side; the smoke and acidity are more prominent in the balance. The lemony-tart/green apple flavor is strongest in the finish, with smoke a close second. Complex.
 
Mouthfeel: Tingly acidity. High carbonation. Medium to medium-light body.
 
Overall Impression: A sour, smoked, lower-gravity historical German wheat beer. Complex yet refreshing character due to high attenuation and carbonation, along with low bitterness and moderate sourness.
 
Comments: Served young. Smoke and sour is an unusual combination that is not for everyone.
 
History: Originating in Lichtenhain, in Thüringen (central Germany). Height of popularity was towards the end of the 1800s, and was widely available throughout Thüringen.
 
Characteristic Ingredients: Smoked barley malt, wheat malt, lactobacillus, top-fermenting yeast. Grists vary, but the wheat would typically be 30-50%.
 
Style Comparison: In the same general historical lower-alcohol top-fermenting central European wheat beer family as Gose, Grodziskie, and Berliner weisse, has elements of all of them but having its own unique balance – sour and smoke is not found in any of the other beers. Not as acidic as Berliner weisse, probably more like a smoked gose without coriander and salt, or a grodziskie with gose-like acidity.
 
Vital Statistics:
OG: 1.032 – 1.040
IBUs: 5 – 12
FG: 1.004 – 1.008
SRM: 3 – 6
ABV: 3.5 – 4.7%
 
Tłumaczenie opracowane na potrzeby I Podlaskiego Konkursu Piw Domowych
 
Piwo historyczne: Lichtenhainer
 
Aromat: Umiarkowanie mocny aromat świeżego dymu, lekkie nuty kwaśne, średnio niski poziom owocowych estrów, możliwe nuty jabłkowe lub cytrynowe, umiarkowanie intensywna chlebowo-ziarnista słodowość. Charakter dymny powinien być mocniej wyczuwalny niż nuty chlebowe. Dym powinien mieć charakter "suchy", jak resztki starego, wypalonego ogniska, a nie dymu "tłustego".
 
Wygląd: Piana wysoka, poszarpana, trwała o złamanej bieli. Barwa od głęboko żółtej do jasno złotej. Dobra klarowność, chociaż może bywać nieco zamglone.
 
Smak: Umiarkowanie silny smak owocowy, możliwa cytrynowość lub jabłkowość. Umiarkowanie intensywna kwasowość, jednakże powinna mieć czysty, mleczy charakter. Niedozwolone są nuty charakterystyczne dla belgijskich piw kwaśnych, fermentowanych z udziałem Brettanomyces. Charakter dymny średnio mocny, podobnie jak w przypadku aromatu powinien kojarzyć się z suchym dymem z ogniska. Finisz wytrawny z kwaśnym i dymnym w posmakiem. Goryczka niska, balans piwu zapewnia kwaśność, a nie chmiel. Świeże, czyste na podniebieniu z lekkim ściąganiem w posmaku. Pszeniczna słodowość powinna być niższa od dymności i kwaśności. Natężenie cytrynowej cierpkości lub smaku zielonego jabłka powinno być najsilniej odczuwane w posmaku, wraz z dymnością na drugim miejscu. Smak powinien być złożony.
 
Tekstura: Mrowiąca i ściągająca kwasowość. Mocne nagazowanie. Pełnia od średnio lekkiej, do średniej.
 
Ogólne wrażenie: Kwaśne, wędzone, historyczne niemieckie piwo pszeniczne o niskim ekstrakcie. Złożony chociaż wciąż orzeźwiający charakter dzięki wysokiemu odfermentowaniu i nagazowaniu, wraz z niską goryczką i umiarkowaną kwaśnością.
 
Komentarze: Serwowane jako młode piwo. Dym i kwaśność to nietypowe, nieodpowiadające wszystkim połączenie.
 
Historia: Pochodzące z Lichtenhain, w Turyngii (centralne Niemcy). Najbardziej popularne w końcu XIX wieku, kiedy to było powszechnie dostępne w całej Turyngii.
 
Surowce: Wędzony słód jęczmienny, słód pszeniczny, Lactobacillus, drożdże górnej fermentacji. Zasyp różny, jednak typowy udział pszenicy wynosi zazwyczaj 30-50%.
 
Podsumowanie: Pochodzi z tej samej rodziny środkowoeuropejskich, historycznych piw pszenicznych górnej fermentacji, o niskiej zawartości alkoholu co Gose, Grodziskie oraz Berliner Weisse. Posiada cechy ich wszystkich, ale ma własny unikalny charakter - kwaśność i dym nie są obecne w którymkolwiek z pozostałych styli. Nie jest tak kwaśne jak Berliner Weisse, raczej jak wędzone Gose bez kolendry i soli, lub jak Grodziskie z kwaśnością Gose.
 
Parametry:
Ekstrakt początkowy: 1.032 - 1.040 SG ( 8 - 10 Plato ).
Goryczka: 5 - 12 IBU.
Ekstrakt końcowy: 1.004 - 1.008 SG ( 1 - 2 Plato).
Kolor: 3 - 6 SRM ( 6 - 12 EBC ).
Zawartość alkoholu (vol.): 3.5 - 4.7 %.

Niedawno przedstawiono jakieś badania i im wyszło, że im ktos ma mniej wiedzy na jakiś temat, tym łatwiej wymyślać mu spiskowe teorie. 
Sprawdzili naukowo to, co już wiadomo od dawna

To nie ma znaczenia, teorie spiskowe nie powstają na podstawie faktów, tylko wbrew nim

Informuję, że wszystkie metryczki eliminacyjne, a także część finałowych została rozesłana.
Reszta zostanie opracowana i rozesłana w najbliższych dniach.
 
Jeśli ktoś nie otrzymał metryczki eliminacyjnej, to proszę o kontakt: zachodniopomorski@pspd.org.pl lub przez prywatną wiadomość.

Szanowni piwowarzy!
Razem z Bractwem Piwnym Kręgu Częstochowa z przyjemnością ogłaszam wyniki VI Częstochowskiego Konkursu Piw Domowych Bractwa Piwnego:
 
Kategoria APA:
 
1. Maciej Ciupke 37,7 pkt
2. Jacek Stachowski 37 pkt
3. Mateusz Ginał 36,7 pkt
4. Leszek Jasiński 36 pkt
5. Igor Klimek 35 pkt
 
 
Kategoria Oktoberfest
 
1. Jan Krysiak 34,3 pkt
2. Grzegorz Pyzalski 32,3 pkt
3. Karo lKaniewski 31,3 pkt
4. Jacek Stachowski 30,7 pkt
5. Mariusz Bystrzyk 30 pkt
5. Krzysztof Zach 30 pkt
 
 
Kategria wędzone
 
1. Andrzej Miler 41 pkt
2. Andrzej Smyk 37,3 pkt
3. Robert Gumieniak 32,7 pkt
3. Piotr Kowalski 32,7 pkt
3. Krzysztof Czechanowski 32,7 pkt
4. Konrad Kurek 32,3 pkt
5. Krzysztof Kropiś 32,0 pkt 
 
Kategoria niskoalkoholowe:
 
1. Mariusz Karpiński 37,3 pkt
2. Łukasz Ulatowski 36,7 pkt
3. Grzegorz Pyzalski 36,3 pkt
4. Łukasz Kantor 33,7 pkt
5. Michał Bartoszewicz 32,7 pkt
 
 
Kategoria Świąteczne:
 
1. Krzysztof Czechanowski 46 pkt
2. Jacek Stachowski 45,7 pkt
3. Micha Bartoszewski 37,3 pkt
4. Kacper Rykis 33,7 pkt
5. Konrad Myjak 33,3 pkt
 
Gratulacje!
 
Zgodnie z regulaminem, tytuł Najlepszego Piwa VI CKPDBP, największą liczbę punktów oraz nagrodę w postaci uwarzenia zwycięskiego piwa w Browarze Wąsosz zdobywa z liczbą 46 pkt. piwo "Świąteczne" wg receptury Krzysztofa Czechanowskiego!
 
Wszystkim uczestnikom serdecznie dziękujemy za udział i zapraszamy do udziału w przyszłorocznym konkursie.
Piwu Cześć!

Pod adresem http://ontap.pl uruchomiłem właśnie testowo system, w którym można anonimowo, bez rejestracji aktualizować "co na kranie" w dowiedzieć się co na naszych coraz liczniejszych multitapach.
 
Aktualnie knajpy same aktualizują swoje dane a browary doglądają porządku w swoich piwach w bazie (w teorii).
 
Przykładowo uzupełniony multitap http://ontap.pl/index?multitap_id=9- oferta z czwartku
 
Życzę udanego korzystania

Finaliści II Lubuskiego Konkursu Piw Domowych
 
Golden Ale:
 
- Bogdan Markocki
- Piotr Kowalski
- Małogorzata Bujok
- Sworowski, Nalepa, Pronobis
- Michał Stefaniak
- Grzegorz Durtan
- Mariusz Karpiński
- Piotr Ziombro
- Jan Krysiak
- Andrzej Miler
 
American Pale Ale:
 
- Piotr Kowalski
- Stanisław Paluch
- Marcin Stolarczyk
- Adrian Leonczyk
- Andrzej Miler
- Łukasz Śledziński
- Marek Zdanowicz
- Filip Mazur
- Filip Beifus
- Bartłomiej Bielecki
- Krzysztof Czechanowski
- Piotr Dowlasz
 
(kolejność przypadkowa)

Degustacja mojego Witka na FM20.
 

 
Właściwie wyszła smakowo jota w jotę tak jak poprzednia warka w zeszłym roku (też na tych drożdżach). W zapachu delikatne fenole przykryte przyprawą i skórką. Piwo dość klarowne, ledwie lekko opalizuje, nie wygląda jak Wit na pierwszy rzut oka. Piwo dość rześkie z bardzo delikatną nutą słodową, które sprawia że piwo nie jest puste. Całość dobrze się balansuje.
 
Drożdże potrzebują czasu do prawidłowej fermentacji, w zeszłym roku było podobnie. Teraz po tygodniu pomiar wskazał 4,5°Blg z początkowego 10,5°Blg, dość wolno, choć fakt że temp. była poniżej 20°C więc może to kwestia temperatury dla tego szczepu. Przelanie na cichą na 2 tygodnie w trochę wyższej temperaturze (około 20-21°C), zeszły jeszcze o 1°Blg.
 
Brzeczka została zadana z gęstwy po poprzednim piwie. Poprzednia warka która była lekkim Pale Ale ukazała i potwierdziła bardzo fajny potencjał tych drożdży. Piwo wyszło bardzo delikatne fenolowe, bardziej estrowe ale zarazem rześkiem i delikatne w smaku. 
 
Drożdże dostały u mnie robotę na umowę o pracę na czas nieokreślony

Jestem zdecydowanym przeciwnikiem przedwczesnego ogłaszania finalistów konkursu! Dlaczego? Bo konkurs to zabawa, a nie wyścig szczurów, a jeśli ktoś to traktuje inaczej, to dla własnego bezpieczeństwa psychicznego proponuję głębszą refleksję. Do ostatniego momentu każdy ma mieć prawo do pierwszego miejsca.  Zacytuję tekst znanego blogera "Filtracja to kastracja" a wtedy (jakieś siedem lat temu) odnosiło się to tylko do samego procesu w browarze. Teraz na finał wypada jechać tylko jak nie zostałeś wykastrowany? Idźmy dalej tym tropem to można ogłosić trzecią turę i podać bez kolejności nazwiska z podium.  Gdzie w tym wszystkim idea integracji piwowarów co jak dobrze pamiętam było istotą tworzenia PSPD? Postanowiłem że nie będę startować w konkursach gdzie nie będzie jasno określone w regulaminie warunków konkursu i dlatego nic nie wysłałem tu i nie tylko tu.  Albo ja się nie nadaję do tych czasów, albo " cierpliwoć" która miała być cnotą stała się przekleństwem. Teraz tylko lubię tylko dobre piwo!

Mogłeś otworzyć pechową butelkę do której dostało się trochę chmielin po chmieleniu na zimno. Miałem tak kilka razy zanim nie zacząłem korzystać rajstopy jako filtra do chmielin - 2-3 butelki z końca rozlewu potrafiły się właśnie tak zachować, a reszta była w porządku.

Rok temu warzylem sour saisona na wlp670 - bylo to w czerwcu 2014, dzis spijam wlasnie ostatnia butelke, ktora ma aktualnie ok 7-8 miesiecy. Musze powiedziec, ze jest to swietne piwo i nieco zaluje, ze jest to ostatnia butelka biorac pod uwage, ze wlasnie rozpoczyna sie lato i kwasne, zimne piwo pasuje mi wtedy najbardziej. 
 
Co moge powiedziec o tym piwie po blisko 8 miesiacach  - przede wszystkim to, ze profil nie zmienil sie zbytnio w trakcie lezakowania. Cala ta swietna owocowosc jest w piwie nadal , zarowno w smaku i aromacie. Moze jest nieco mniej ananasa, ktory byl bardziej obecny kiedy piwo bylo mlodsze, ale nadal jest duzo cytrusow i cytrynowej kwasnosci, tak jakby do piwa wcisnal ktos nieco soku cytrynowego. Kwasek jest umiarkowany, tzn piwo nie jest przesadnie kwasne ale oczywiscie to jest moja percepcja i moje odczucia.
Prawda jest bowiem taka, ze z kwasnymi piwami jest troche tak jak z AIPA/IPA. Podniebienie pijacego musi z goryczka oswoic, kubki smakowe nauczyc sie przyswajac,pijacy z czasem przyzwyczaja sie do wyzszych poziomow goryczki, tak aby moc piwo smakowac, odnajdywac smaki, niunianse i pic calosc z prawdziwa przyjemnoscia. W rzeczywistosci nikt nie rodzi sie hop headem, niemowlak nie zapija aipa tylko bebiko, potrzeba czasu i przede wszystkim stopniowego probowania by dotrzec do tej granicy, w ktorej to co dla przecietnego czlowieka jest odrzucajaca, ohydna, wykrecajaca pysk ciecza, dla hop heada jest "delikatnym, lekko goryczkowy ipa,w ktorej zdecydowanie za duzo karmelu i brakuje nieco chmielu". I podobnie jest z kwasnymi piwami, trzeba nauczyc sie je pic, zeby mogly one smakowac , zeby cieszyc sie nimi na prawde a nie tylko dlatego 'ze tak wypada i jest modnie'. 
 
Wracajac do piwa - jest cytrusowo, cytrusowo, cytrusowo, funk jest na drugim planie -  delikatny i dosc typowy dla pewnej czesci brettow - nie jest to stajnia ale cos, taka charakterystyczna nuta ktora mi osobiscie kojarzy sie z potem. Brzmi to ohydnie, ale powiedzmy sobie, konska derka to tez nie brzmi jak ambrozja. Te dziwne elementy musza w piwie lezec i je dopelniac a nie nad nimi dominowac by calosc pilo sie z przyjemnoscia.
Czy cos bym zmienil w tym piwie? Moze nieco obnizyl poczatkowe blg - bo po butelce 0,75 i zwyciestwie pilkarzy z Gruzja czuje blogostan i przyjemne cieplo. A na lato zyczylbym sobie pic takiego piwa wiecej bez ograniczen motorycznych i psychofizycznych  Pozostale elementy sa jednak idealne, calosc jest lekka ale nie pusta, nawet piana, ktore zwykle w dzikich/kwasnych piwach kuleje tu jest calkiem trwala i dosc wytrwale oblepia szklo.
Jako calosc oceniam warke jaka swietna i uwazam, ze czas jej tylko sluzy - wszystko sie ulozylo, uspokoilo, nie bylo zadnych ekscesow, wylazenia piwa z butelek, gushingu (co zdarzylo sie wczesniej) - paradoksalnie to wszystko zrobil czas i spokojne lezakowanie piwa.
Bo przy dzikich i kwasnych piwach "Labor et patientia omnia vincunt"
 

Eliminacje odbędą się w piątek 19go czerwca w godzinach popołudniowych/wieczornych.

Zestarzeje Ci się, zanim wypijesz... szkoda piwa!

"Można wozić musztardę luzem, tylko po co?"
Problem z zadawaniem drożdży prosto z paczki jest taki, że na odpowiednią ilość piwa, o danym ekstrakcie potrzebna jest odpowiednia ilość komórek drożdżowych. W paczce od Wyeast masz ich określoną ilość, która z czasem przechowywania spada, bo drożdże po prostu umierają. Problem jest taki, że nie wiadomo do końca ile komórek przetrawło i dodając drożdże bez startera ryzykujesz między innymi opóźniony start, zainfekowanie piwa albo wystąpienie siarki. W starterze powodujesz zwiększenie biomasy, więc drożdży będzie więcej, co z kolei jest kluczem do przeprowadzenia poprawnej fermentacji. Tyle teorii, a w praktyce bywa różnie, choć polecałbym zrobienie startera . 

To nie chmiel ukryl wodnistosc tylko gliceryna produkowana przez drozdze.
Mimo faktycznego glebokiego odfermentowania gliceryna zwieksza uczucie pelni w piwie.
Rozne szczepy drozdzy produkuja rozne ilosci tego zwiazku. Szczepy saisonowe sa zazwyczaj tymi, ktore produkuja go wiecej niz inne i schodzac nawet do 0,5-1,5 blg nie sa wodniste a przyjemnie rzeskie.

NIe wiem kto tak mówi... Tak samo jak nie wiem kto mówi że whirlpool nie dodaje goryczki.

Kveik czyli rzecz o norweskim farmhouse ale
 
Buszujac po internecie trafilem na ciekawe informacje dotyczace Kveika. Czesc z was slyszac Kveik (starsi) automatycznie mysli od razu o nowej czesci legendarnego shootera, w ktorego gralo sie na lekcjach informatyki zamiast dzielnie poglebiac swoja szeroka wiedze z dziedziny komputerow w postaci nauki zakladania konta e-mail w polboxie albo tworzenia strony do umieszczenia w pierwszym chyba darmowym serwisie republika (pamietacie?). Druga czesc, mlodsza, pomysli pewnie o glupawym serwisie internetowym, ktore jeszcze do niedawno z wypiekami na twarzy penetrowal co drugi licealista i student.  Od tego czasu swiat poszedl do przodu – z czasem Republika podupadla (‘nie stac Cie na porzadny hosting? Masz strone w republice?”), Kwejk chyba tez (licealisci i studenci wyniesli sie chyba na facebooka). Za to piwowarzy beda mogli tez kojarzyc Kveika z piwem.
 
Niezmiennie od dawna interesuje sie piwami typu ‘farmhouse’. Troche szukalem polskiego slowa, ktore oddaloby sens tego angielskiego terminu. I mysle ze okreslenie znane ze swiata serow wyrabianych obecnie w malych, polskich gospodarstwach tez pasuje do swiata piw i mozemy smialo mowic o piwach ‘zagrodowych’. Najczesciej slyszac ten termin myslimy o Belgii i Francji:  grisette, saison, biere de garde. Tam wlasnie piwa warzono w lokalnych gospodarstwach (zagrodach) i ten sposob produkcji dosc dlugo opieral sie piwnej ‘industralizacji’. Troche zal ze takie tradycje nie sa znane u nas choc wydaje mi sie ze sila rzeczy byc rowniez musialy, tylko pochlonal je mrok historii i koleje losow niezbyt dla naszego kraju laskawe. 
 
Buszujac po internecie okazuje sie jednak, ze Francja/Flandria/Walonia to nie jedyne miejsce gdzie mozemy odszukac podobne tradycje, gdzie zachowaly sie jakies informacje i gdzie mozna jeszcze probowac odtwarzac dawne style. Swoje zagrodowe piwa miala na przyklad Litwa w postaci miedzy innymi Kaimiškas. Wielu z nas slyszalo o Sahti (ba, niektorzy zrobili, wzorem Pinty) – piwie z Finlandii. Do tego katalogu zaliczyc tez trzeba Norwegie i ich zagrodowe piwo Maltol. Bylo to piwo, ktore z Sahti mialo wiele wspolnego – warzone w kadziach opalanych drewnem (co moglo miec wplyw na ksztalt piwa), warzone praktycznie tylko ze slodu, niegazowane, z udzialem owocow jalowca. To brzmi jak calkiem prosta sprawa nawet w kontekscie repliki takiego piwa. No tak, ale do replikowania piwa potrzebne sa odpowiednie drozdze. Ciezko jest zrobic saisona bez belgijskich drozdzy, ciezko jest zrobic Sahti bez drozdzy z Finlandii (choc niektorym to nie przeszkadza     ).
I tu dochodzimy do sedna – w przypadku norweskich piw zagrodowych tymi drozdzami byl wlasnie Kveik.
 
W norweskich gospodarstwach Kveik uzywany byl zarowno przy wyrobie chleba (czyli byly to rowniez drozdze piekarnicze) jak i przy fermentacji piwa. Gospodarstwa wspomagaly sie wzajemnie uzyczajac sobie gestw i tak drozdze egzystowaly w niektorych miejsach trwajac do dzis. Szczep Kveika z regionu Voss zostal wyslany w 2009 roku do banku drozdzy w UK, tam zbadany i ‘zdeponowany’. Co ciekawe okazalo sie ze w drozdzach nie zidentifikowano bakterii (nie byly w jakikolwiek sposob ‘zainfekowane’ tak jak dzieje sie z naszymi gestwami). Niesamowita sprawa biorac pod uwage kwestie higienicznosci procesu!  Kveik zadawany byl w wysokich temperaturach, to co udalo mi sie wyczytac to temperatury z zakresu min 35 stopni a najlepiej ok 40 stopni celsiusza.
 
Od niedawna Kveik dostepny jest komercyjnie , poki co tylko lokalnie. A to za sprawa White Labs i grupy piwowarow ze Skandynawii – na rynek trafi WLP 6788- Norwegian Farmhouse Ale i dostepny jest wylacznie w sklepie bryggselv.no.  Jest to szczep uzyskany od Bjarne Muri, piwowara domowego, w ktorego rodzinie Kveika przekazywalo sie ‘z pokolenia na pokolenie’. Nalezy pamietac ze Kveik nie byl jednorodnym szczepem i rozne regiony Norwegii mialy swoje lokalne odmiany, ktorymi gospodarstwa wzajemnie sie wspieraly.
 
Wracajac do WLP 6788 to jego komercyjny opis:
 
Bryggselv sin egen gjærstamme. Gjæren er hentet fra Muri gård i Stryn hvor gjæren har blitt brukt til gårdsbrygg i generasjoner. Odelsgutt og hjemmebrygger Bjarne Muri har gitt Bryggselv en gjærprøve som er blitt rendyrket og produsert hos Whitelabs i USA.
 
Niestety w szkole przegapilem lekcje norweskiego tak jak i innych jezykow zatem posilkujac sie translatorem:
 
Wlasne drozdze sklepu Bryggselv. Pochodza z gospodarstwa w Stryn gdzie rodzina Muri wykorzystywala je od pokolen. Potomek rodziny, Bjarne, przekazal Bryggselv probke drozdzy ktore zostaly nastepnie rozmnozone i wyprodukowane przez Whitelabs.
 
 
+ Komentarz od whitelabs: a)to nie jest szczep brettanomyces b)jest to szczep saccharomyces c)na poczatku traktowalismy go jako szczep dzikich drozdzy, zostal zapakowany tak jak dzikie drozdze d)ilosc komorek drozdzy w fiolce to 31,5 miliarda.
 
Z checia przetestowalbym w przyszlosci te drozdze (jak kazde zreszta, ktore daja cos wiecej niz czysty charakter slodu i chmielu ), moze zbierze sie kilka osob i przesylka okaze sie cenowo w miare sensowna. A jednoczesnie troche zal ze nasze piwowarskie tradycje updaly i siegaja jedynie Grodzisza. Bo Rosanke czy jopejskie to jednak inna historia i inny swiat...
 
Glowne informacje na temat Kveika znalazlem na blogu:
http://www.garshol.priv.no/
forum norweskich piwowarow:
https://forum.norbrygg.no/threads/wlp6788-norwegian-farmhouse-ale.26742/
Link do sklepu: http://www.bryggselv.no/products/wlp6788-norwegian-farmhouse-ale2
Strona Bjarne Muri: http://www.bjarnemuri.com/

Można to obliczyć. Należy odmierzyć objętość próbki, dolać odbierzoną objętość wody, ekstrakt się zmniejszy i tym samym można go zmierzyć. Później z proporcji policzyć jakie faktycznie było OG przed dolaniem wody.

Rozciencza się wagowo a nie objetosciowo

Byłem jednym z organizatorów, więc nie powinienem się wypowiadać, ale nie mogę przemilczeć wzorowej pracy sędziów - wyniki opracowane, wysłane i nie tylko suche - "wadliwe" - ale nawet czasami z osobistym komentarzem. BRAWO!

A jednak zrobię to Grodziskie - normalnie choruje na to piwo. Odkąd postanowiłem że nie dam rady je zrobić co rusz przychodzą mi nowe pomysły na wariacje Grodziskiego. Będzie kontynuacja Grodziskie IPA ale w wersji belgijskiej Szczegóły receptury przed warzeniem.

Chłodnicę schowaj, wymiennik to krok naprzód

Refraktometr
 
Czas na zakupy w browarze. Po kolejnym uszkodzonym balingomierzu  postanowiłem usprawnić swój browar o refraktometr. Pomiar ballingometrem już Mnie znudził, chłodzenie brzeczki w próbce, badanie temperatury próbki itp. Nie jest do zbędna rzecz dla piwowarów domowych, ale  wprowadzi „trochę”   luksusu w trakcie całego procesu warzenia.
 
Informacje ogólne
Refraktometr to urządzenie, które mierzy gęstość roztworu, używany głównie do oznaczenia zawartości cukru w sokach owocowych i moszczach winnych w naszym przypadku ekstraktu w brzeczce. Otrzymany wynik podawany jest w stopniach Brixa – °Brix, których odpowiednikiem są stopnie Ballinga – °Blg oraz stopnie Plato – °P. Plus stosowania refraktometru jest mała próbka brzeczki (kilka kropel), którą pipetą umieszczamy na pryzmacie. Podczas odczytu refraktometr należy skierować w stronę źródła światła, na skutek zmiany współczynnika załamania światła patrząc przez okular otrzymujemy odczytujemy wynik z skali. Większość  refraktometrów posiada mechanizm kompensacji temperatury dlatego temperatura próbki powinna mieścić się w ustalonych granicach przeważnie 10°C – 30°C.
 
Wybór modelu
Przeszukując sieć w Moim przypadku AliExpress oraz eBay w celu odpowiedniego modelu można spotkać refraktometry z różnymi oznaczeniami np. RHB-10, RHB-10ATC, zdarzają  się również oznaczenia K oraz Oe.
RHB-10 – numer ten oznacza skalę w stopniach Brixa, w tym przypadku skała  zawiera się w zakresie od 0 °Brix do 10°Brix (można spotkać inne skale 28÷62, 45÷82, 12÷30). Posiada jedną skale: °Brix. RHB-10ATC – kod ten oznacza iż  refraktometr posiada automatyczną kompensację temperatury. Zakres temperatury kompensacji: 10°C – 30°C. Posiada jedną skale: °Brix. RHB-32-K – litera ta oznacza że refraktometr posiada 3 skale: °Brix, °KMW*, oraz °Oe**. RHB-32-Oe – model z takim oznaczeniem posiada 2 skale: °Brix oraz °Oe**. RHB-40 BM – posiada dwie skale: °Brix oraz °Be***. RSG-100ACT – posiada dwie skale: °Brix oraz SG.  Wszystkie modele kalibrowane są poprzez zerowanie w wodzie o temperaturze 20°C.
Co do rozdzielczości wszystkich urządzeń to wynosi ona od +/- od 0,1°Brix do 1°Brix. Rozdzielczość zależy od skali, im większa skala tym większa rozdzielczość, analogicznie przy mniejszych skalach rozdzielczość jest najmniejsza.
Przykładowe skale i rozdzielczości:
00÷10 +/- 0,1°Brix 00÷15 +/- 0,2°Brix 00÷32 +/- 0,2°Brix 00÷40 +/- 0,2°Brix 00÷55 +/- 1,0°Brix 28÷62 +/- 0,2°Brix 00÷80 +/- 1,0°Brix 45÷82 +/- 0,5°Brix 58÷90 +/- 0,5°Brix 12÷30 +/- 0,2°Brix  
Tak więc Mój wybór pada na RHB-32ATC posiada on:
jedną  skale w stopniach °Brix (z jedną skalą będzie czytelniejszy odczyt) zakres od 0÷32°Brix automatyczną kompensację temperatury rozdzielczość +/- 0,2°Brix (rozdzielczość dobra, nie sądzę aby ktoś  mógł się dopatrzeć co do 0,1÷0,2°Brix)    
*Skala Klosterneuburskiego moszczomierza wyrażana w  stopniach °KMW, skala ta powstała ze skali Ballinga do której dodano wpływ niecukrów. Skala obrazuje ile kilogramów  cukru jest zawartych w 100 kilogramach moszczu winnego. Głownie stosowana w Austrii.
**Skala Oechslego wyrażana w stopniach °Oe. Ilość cukru w moszczu winnym jest pochodną jego gęstości. Wywodzi się z założenia, że gęstość (mierzona waga) moszczu winnego jest wyższa niż gęstość wody, tzn. gęstość moszczu winnego przekracza wartość 1.0000 kg/dm3. Zmierzona wartość obrazuje względną gęstoś moszczu winnego – np. jeżeli zmierzymy 82 °Oe, gęstość moszczu winnego wynosi 1.0820 kg/dm3. Głownie stosowana w Niemczech, Luksemburgu i Szwajcarii.
***Skala Baumé (°B, Bé°, Be° albo Baume) do pomiaru gęstości cieczy stosowana w Francji i Hiszpanii.
 
Kupno
Wybrałem model na eBay. Jako iż jest to Mój pierwszy zakup międzynarodowy, a zarazem pierwszy kontakt z eBay, w celu płatności zarejestrowałem się na PayPal. U niektórych sprzedawców nie można płacić przy pomocy Paypal, jedyną opcja  jest zapłata karta płatniczą. Dla osób które obawiają się podawania danych karty bankomatowej polecam skorzystanie z karty internetowej BZWBK albo w mBanku eKARTA. Przelałem odpowiednią kwotę na konto PayPal, pieniądze pokazały się na koncie po 2 dniach roboczych. Przed zakupem należy na PayPal przewalutować zł na dolary, po zalogowaniu się na konto klikamy Saldo konta PayPal, następnie Zarządzanie walutami wyberamy dolary amerykańskie i potwierdzamy przyciskiem Ustaw jako podstawowy. W przypadku gdy nasze środki nie będą w dolarach PayPal przy płatności będzie nas prosił o podanie danych z  karty kredytowej.
 
17.04.2015 Refraktometr zakupiony, pieniądze przelane czas dostawy między 04.05.2015 – 27.05.2015.
Refraktometr doszedł po 10 dniach od zamówienia, jestem zdziwiony tak szybkim terminem

 
Kalibracja
W celu jak najmniejszego błędu pomiaru refraktometrem powinno się urządzenie skalibrować. Refraktometr kalibrujemy poprzez naniesienie na powierzchnie pryzmatyczną kilka kropli wody destylowanej o temperaturze 20°C, następnie tak zamykamy płytkę osłonową aby woda destylowana pokryła całą powierzchnie pryzmatyczną, bez pęcherzyków powietrza i suchych stref. Refraktometr kierujemy w stronę światła, patrzymy przez okular i regulujemy nim aż linia oddzielająca strefę ciemną od jasnej będzie ostro widoczna. Przy pomocy małego śrubokręta, który znajduje się w zestawie kręcimy śrubą kalibracyjną tak aby linia wskazywała 0°Blg. Podejrzewam, że raz skalibrowany refraktometr długo będzie wykonywał pomiar bez żadnych błędów.

 
Współczynnik korekcyjny
Podczas wykonywania  pomiarów brzeczki za pomocą  refraktometru, odczytany wynik niekoniecznie jest wynikiem dokładnym, ponieważ każdy refraktometr wyskalowany jest w skali Brix dla  wodnych  roztworów sacharozy , a brzeczka piwna ma inną gęstość niż woda z cukrem. Refraktometry ściągane z chin nie dają powtarzalnych wyników, przekonałem się o tym przy ostatniej warce kiedy kilka pomiarów różniło się od siebie o 0,5°Brix.
Swój indywidualny współczynnik korekcyjny brzeczki powinno wyznaczyć się indywidualnie dla danego sprzętu. W tym celu można skorzystać z arkusza, który pobrałem z tej strony, plik Excel bez żadnych przeróbek, pierwsza kolumna data, temperatura próbki w °F, pomiar w °Brix i °Blg. Autor tego artykułu zaleca na początek wyznaczenie współczynnika z 30 próbek, później można dodać próbki z warzonych piw.
 
Do wyznaczenia współczynnika, przygotowałem sobie areometr, który w wodzie o temp 20°C wskazuje 0°Blg.
Przygotowałem sobie 6 próbek, słód zacierałem w 200ml wody przez 15min w kubku termicznym. Zasyp w ilościach 26g, 31g, 37g, 42g, 48g oraz 54g.
Następnie odstawiłem próbki do uzyskania 20°C, każdą z próbek zmierzyłem Blg areometrem następnie 6 razy każdą z próbek refraktometrem. Refraktometr po każdej próbce czyściłem wodą. Dane wprowadziłem do arkusza i uzyskałem swój współczynnik   0,9895.
 
 
wort_correction_factor_1.0 donbeer.xls

Mam jeszcze jedno pytanie odnoście White IPA. Jaki przyjąć stopień nagazowania?