Grisette - I miejsce w kategorii Table Saison w MPPD 2025 oraz Grand Champion MPPD 2025

[kantor]

Grisette

9,7°Blg, 6 EBC, 25 IBU, 4,6% alk.

 

Gotowego piwa w butelkach 16l, po gotowaniu 19l, gotowane w garnku 20l

 

Woda kranówka z Tarnowa (około 102 ppm Ca, 12 ppm Mg2+, 15 ppm Na+, 14 ppm Cl-, 42 ppm SO42-, 262 ppm HCO3-)

+4 ml kwasu mlekowego (+2ml do wysładzania)

+2 g chlorku wapnia

+2 g gipsu piwowarskiego

 

Zasyp:

2,0 kg słód Pilzneński Viking

0,5 kg słód Pszeniczny jasny Weyermann

0,3 kg słód Barke monachijski Weyermann

 

Zacieranie:

68°C - 67°C - 15'

75°C - 70°C - 40'

75°C - mash out

 

Gotowanie:

60' - 5 g Citra 13,6% (2022)

15' - 10 g Citra 13,6% (2022) + 4 g mchu irlandzkiego + 1 g pożywki Wyeast

1' - 20 g Citra 13,6% (2022)

 

Fermentacja:

1 saszetka uwodnionych Fermentis BE-134

Fermentacja w Coolbagu chłodzonym zmrożonymi PETami z wodą:

0d - 17°C

1d - 18°C

2d - 19,5°C

3d - 21°C

4d - 19d - 23 - 24°C (w temperaturze otoczenia)

 

Butelkowanie:

Refermentacja cukrem 3,3 g cukru/0,5 l piwa (2,5 v/v )

 

Leżakowanie:

W temperaturze otoczenia (pewnie w większości w 23 - 24°C) przez około 3,5 miesiąca przed wysyłką na konkurs.

 

Komentarz (oczywiście subiektywny):

1. Piwo warzone z założenia nie na konkurs, tylko pod siebie, na rozruszanie drożdży, z założeniem jako American Grisette.

2. Jednakże mimo dodatku amerykańskiego chmielu, z wyłączeniem rozlewu, dla mnie w nim amerykański chmiel nie był wprost wyczuwalny - został przykryty przez efekty pracy drożdży, zwłaszcza po 1 - 2 miesiącach.

3. Na początku maja uznałem, że to sensorycznie stylowy Table Saison i wysłałem go na konkurs

4. Fermentis BE-134 jako diastaticusy długo dojadają (w butelkach) i pomimo dość długiej fermentacji, kończą fermentację w butelkach po około 2-4 miesiącach.

5. Wobec czego końcowe wysycenie z 2,5 v/v docelowo wg mnie wyszło koło 2,7-2,9 v/v (po zeszłorocznych doświadczeniach świadomie obniżyłem ilość cukru przy rozlewie aby finalnie otrzymać koło 2,7 - 2,8 v/v)

6. Patrząc na recepturę zwycięskiego Saisona z Warszawskiego, chyba można już oficjalnie napisać, że są świetne suchary do niedzikiej Belgii (przynajmniej do Saisonów ;))

7. W mojej opinii BE-134 dają świetny "konsumencki" profil Saisonowy, pod względem stylowości zazwyczaj mają zbyt dominującego (jak na styl) banana.

8. Ale banan jak to banan, dość szybko potrafi się zredukować

9. Jako bonusik dorzucam zdjęcie mojej Karty technologicznej/Raportu produkcyjnego/ Raportu kontroli jakości powyższej warki   (można sobie zobaczyć co notuję, z jaką częstotliwością)

10. W mojej opinii, poza przygotowaniem teoretycznym (które dalej uważam za kluczowe ;)) ważne do progresowania jest konkretne opisywanie technologiczne warek wraz (!) z analizą sensoryczną/organoleptyczną piwa w kilku czasookresach, wtedy gdy ma się odpowiedni materiał porównawczy (najlepiej co najmniej z 30-50 warek, najlepiej z dłuższego okresu) należy krytycznie porównać warki nieudane (i udane) w poszukiwaniu cech wspólnych (technologicznych), a następnie rzeczy wspólne z warek nieudanych należy wyrzucić z technologii, a te z udanych rozszerzyć ich stosowanie (ISO się kłania, wiem ) (nawet jeśli byłoby to sprzeczne z opracowaniami teoretycznymi(!)) (oczywiście analizę należy ponawiać cyklicznie)

(11.) To już było wiele razy i chociaż początkujący nigdy w to nie pójdą , to powtórzę - najłatwiej przyprogresować pracując cały czas na jednym szczepie drożdży (np. US-05), a dopiero później, po znaczącym postępach przenieść zdobytą wiedzę na inne szczepy.

[zasada]

Cytując klasyka: Dla takich chwil noc gra!

[Ununul]

Prawdziwy urok domowego hobby polega na tym, ze nie zawsze celem jest optymalizacja, a czasem wrecz zabawa. Czy z tego mozna sie cos nauczyc? Tak, ale raczej niewiele

Gratulacje!