Ranking

Cześć, Istnieje lista kategorii konkursowych 2019, a ja postanowiłem stworzyć listę konkursów w 2019 roku z kategoriami Gdybym o czymś zapomniał lub gdzieś się pomylił to proszę o komentarz Kuźnia Piwowarów 2019 - 12.01.2019 DDH New England, Brut IPA, American Wit z dodatkami, Black IPA z dodatkami. II Owidzki Konkurs Piw Domowych - 08.02.2019 Albae Cerevisiae. Biela Vrana 2019 - 23.02.2019 Brett IPA, German Wheat Beer, British Golden Ale, American Porter, Speciality IPA – Red IPA, Oud Bruin, Speciality Smoked Beer. Lager Than Life w Londynie - 09.03.2019 Lager. V KPD w Zielonej Górze - 09.03.2019 Brut IPA. VIII Szczeciński KPD - 15-17.03.2019 Schwarzbier, Brut IPA, Wheat Wine, Flanders Red Ale. VI Łódzki Konkurs Piw Domowych - 13-14.04.2019 Earl Grey APA, Owocowe pszeniczne, Porter Bałtycki, Under Ten Sour Ale z dodatkami, Weizen Stout, West Coast IPA. V Podlaski Konkurs Piw Domowych - 10-11.05.2019 Petite/Belgijskie Piwo Stołowe, Black IPA, Eisbock. Konkurs cydrów domowych Pomona - połowa maja 2019 Cydr wytrawny, Brett Cider. IV Beergoski KPD - 17-18.05.2019 White IPA, Best Bitter, American Pale Ale. KPD na Litwie Aludarių taurė 2019 - 18-19 maja Konkurs obejmuje 123 style piwne podzielone na 8 kategorii. Wszystkie style piwne znajdują się w pliku pdf załączonym w poście odnośnie konkursu. Tutaj przedstawię tylko kategorie: Lagers, Pale Ales, India Pale Ales, Amber and brown ales, Porter and stouts, Strong ales, Wheat ales, Sour and Speciality beers. Mistrzostwa Polski Piwowarów Domowych 2019 - 30.05-02.06.2019 Jasne Pełne (Světlý Ležák) , Kellerbier, Doppelbock, Roggenbier, Munich Dunkel, Owocowy Berliner Weisse, Grodziskie, Saison, American Wheat, Brut IPA, Brett IPA, Coffee American Pale Ale, American Barleywine, Wędzony Foreign Extra Stout, Belgian Dark Strong Ale, Russian Imperial Stout. III Krakowski Konkurs Piw Domowych - V/VI 2019 Pils Niemiecki, Wild APA. XIV Konkurs Piw Domowych we Wrocławiu - czerwiec 2019 Pils bohemski, Sour Ale, West Coast IPA, Belgian Blonde. Grodziski Konkurs Piw Domowych - 21.06.2019 Grodziskie, Grodziskie - wariacja. VI Międzynarodowy Konkurs Piw Domowych w Chorzowie - lipiec 2019 Koźlak, Lager wiedeński, Altbier, Blond, Porter Angielski, Pils amerykański Raciborski Konkurs Piw Domowych - lipiec 2019 Monachijskie Ciemne, Milk Stout. VII Warmiński Konkurs Piw Domowych - sierpień 2019 Rosanke, Polskie Pszeniczne, APA z herbatą, Niskoalkoholowe APA. IX Międzynarodowy Cieszyński KPD - 30-31.08.2019 Czeski Pils/Jasne Pełne - Světlý Ležák Porter Bałtycki X Częstochowski Konkurs Piw Domowych Bractwa Piwnego - 7 września 2019 Double IPA, American Barley Wine, Porter Bałtycki, Belgian Tripel, Piwo Grodziskie, Herbaciana IPA (Tea IPA), Black Rye IPA, Piwo Ziołowe - Gruit, Cydr, Piwo niskoalkoholowe IX Warszawski Konkurs Piw Domowych - październik 2019 Brett English Barleywine, Sour Imperial IPA, Belgian Dubbel, Fruit Gose, Lager Wiedeński, Smoked Stout, Session IPA. V Flisacki KPD - październik 2019 Albae Cerevisiae, Belgian Dubbel, Ciemne Grodziskie. XIII Pomorski Konkurs Piw Domowych - listopad 2019 Porter Bałtycki, Saison. IX Mikołajkowy Konkurs Piw Domowych American Stout, English Barley Wine, Piwo świąteczne, Wild Belgian Dark Strong Ale. III Gwiazdkowy KPD - grudzień 2019 Christmas Ale, Smoked RIS, SMaSH Polish Ale

A jak samopoczucie następnego dnia po wypiciu 2 butelek tego trunku?

Oficjalne wyniki II Gwiazdkowego KPD [DOT PSPD] Zdobywcą Grand Prix II Gwiazdkowego Konkursu Piw Domowych 2018 został Janusz Švach za piwo w stylu Wędzone pszeniczne. Wyniki w poszczególnych kategoriach: Christmas Ale: I Damian Wadas (35,33 pkt) II Paweł Tokarski (29,67 pkt) III Radosław Sopiński (27,33 pkt) IV Mikołaj Lejtman (27,00 pkt) V Mikołaj Pieczyński (26,33 pkt) VI Bartek Kurenko (24,67 pkt) VII Michał Matysiak (24,33 pkt) VIII Henryk Cimała (23,67 pkt) Black NEIPA: I Maciej Palusiński (38,00 pkt) II Paweł Błaś (32,50 pkt) III Wojciech Staszewski (32,00 pkt) IV Artur Milczarczyk (29,75 pkt) V Hubert Krech (29,00 pkt) Wędzone pszeniczne: I Janusz Švach (37,33 pkt) II Mikołaj Pieczyński (35,00 pkt) Wszystkim laureatom serdecznie gratulujemy! Bardzo proszę

Gratuluję odwagi i braku wyobraźni. Chcesz komuś albo sobie krzywdę zrobić? Wysłane z oddziału Poczty Polskiej przy użyciu Tapatalka

Nie wiedziałem, że Dorota takie coś zrobiła :) Wydaje mi sie, że przydałby się ten temat tak czy tak, bo jest "na miejscu", nie trzeba szukać :D

To zdecydowanie za dużo dla w miarę sensownego smaku. Jak jest zaecane 18-25 to trzymaj się lepiej tej dolnej granicy. Poczekaj ze 2 tygodnie i butelkuj. Jak chcesz to zlej na cichą, ale nie teraz, tylko za jakiś tydzień. Ja zazwyczaj nie zlewam. Chyba, że drożdży potrzebuję.

na sylwestra jak znalazł, a i święta można pierwszą degustacją obskoczyć

7+7 i nie ma zmiłuj, może i butelki będą wybuchać ale chociaż w dwa tygodnie można mieć gotowe piwko

Pełne wyniki finałów poproszę...

Fermentacja się zakończyła Drożdże Ci powiedziały?

W tej temperaturze się namnażały. Większość cukrów, jak sam odczytałeś z termometru, zjedzą w 19°C (o ile nie miałeś przez chwilę więcej), a to wysoka temperatura. Jeśli jesteś wrażliwy na wyższe alkohole czy aldehyd octowy, będzie Ci się to ciężko piło. A jedno i drugie powstanie, bo drożdży było mało — rehydratacja trwała za długo i drożdże zaczęły umierać z głodu. Część na pewno zabił też szok osmotyczny. Oczywiście, efekty sam ocenisz za kilka…kilkanaście miesięcy. Wnioski będą bezcenne.

Akurat pojawił się fajny wpis o fermentacji. Poczytaj bo warto. http://www.beerfreak.pl/dekalog-fermentacji-piwa-domowego/

Skrobia i jej konwersja do cukrów prostych a przynajmniej prostszych. Zastanowiło mnie to pytanie kolegi @Fenris. I zrozumiałem, że nie rozumiem jak te enzymy tak naprawdę działają Nie dało mi to spać i sprawdziłem w tych źródłach. [1] Principles of Brewing Science : A Study of Serious Brewing [2] Skojarzylem, że moja ulubiona strona z temperaturami kleikowania jest w zasadzie o konwersji skrobi a kleikowanie to tylko jeden z etapów. [3] Nie mogło się obejść bez super artykułu o biochemii piwa Na sam koniec warto obejrzeć ten film, w którym jest to wyjaśnione w kilka minut. Wnioski spisuję poniżej, może komuś się przyda. W brzeczce mamy wiele cukrów, które w zasadzie prawie zawsze składają się z cząsteczek glukozy. Glukoza wygląda tak (zaczerpnięte z [1]): Te numerki oznaczają ponumerowane atomy węgla. Jako, że związki organiczne to związki węgla to literki C najczęściej się nie pisze. Na każdym z tych ‘skrzyżowań’ przy numerku jest atom węgla. Glukoza ma taką właściwość, że jest w stanie łączyć się w bardziej złożone cząsteczki. Jeżeli dołączymy do powyższej cząsteczki drugą. Połączymy ze sobą węgiel 1 z węglem 4 za pomocą tlenu to będziemy mieli maltozę. Dygresja pisząc wiązania mam na myśli wiązania alfa 'α'. Inne z punktu widzenia piwowara domowego są mniej ciekawe, bo tworza inne związki i wymagają innych enzymów do rozłożenia, których w brzeczce nie ma. Przykładem takiego innego cukru jest celuloza która zamiast wiązań alfa ma wiązania beta. Dodając kolejną cząsteczkę do szeregu (ponownie 1,4) będziemy mieli trójcukier nazwany maltotriozą. Dodając kolejne cząsteczki glukozy wiązaniem 1,4, i trochę upraszczając, zbuduje się długa nitka zwana amylozą. Zobaczcie, że dołączana jest cząsteczka glukozy zawsze po prawej stronie. Lewy koniec takiej nitki nazywa się nieredukujący prawy do którego dołączyliśmy cząsteczki to koniec redukujący. Będzie to ważna za chwilę. Amylozy, mogą się łączyć ze sobą i ich natura jest taka, że łączą się ze sobą za pomocą tlenu co 20-30 cząsteczek glukozy wiązaniem 1,6. To stanowi około 4% połączeń. Wiązanie takie wygląda tak (zaczerpnięte z [1]): Tylko te dwa rodzaje wiązań potrafią budować bardzo złożone struktury - amylopektyny. Przykładowo (zaczerpnięte z [1]): G - to cząsteczka glukozy. Myślniki między nimi to wiązania 1,4, strzałki w górę to wiązania 1,6. W rzeczywistości połączonych cząsteczek glukozy są ogromne ilości. Amylopektyny i Amyloza to w naszym rozumieniu skrobia. Po lewej stronie każdej z linii to koniec nieredukujący po prawej redukujący (tam może się doczepiać kolejna cząsteczka glukozy). Wkraczają nasi czterej bohaterowie, bardzo znani i lubiani: α-amylaza, β-amylaza, i mniej znani, teochę w cieniu, dekstrynaza graniczna oraz α-glukozydaza. Do tej pory myślałem, że α-amylaza jest w stanie rozerwać wiązanie 1,6. Oczywiście było to uproszczenie wyczytane w którejś z książek. Nie jest to jednak prawda. Wiązanie 1,6 jest w stanie rozciąć enzym dekstrynazy granicznej, stąd jej nazwa. Dekstrynaza graniczna jest niestabilna w temperaturach zacierania i wg artykułu [2] oraz [3]. W temperaturze powyżej 62.5°C staje sie coraz mniej znacząca. Właśnie dlatego mamy sporo dekstryn w piwie, ale to za chwilę. Zacierając w niskich temperaturach sporo tych wiązań zostanie rozbitych i w efekcie będzie bardziej fermentowalana brzeczka. Ale też mocno ją wytrawi za sprawą alkoholu. Dekstryny powodują, że piwo jest bardziej pełne w smaku. Dygresja, w How To Brew, Palmer określa piwa z dużą ilością dekstryn jako 'fart beers' Enzym α-glukozydaza (ang. maltase) ma optimum w zakresie 30°C - 40°C, powyżej 45°C ulega denaturacji (zniszczeniu) i nie jest już zdolny do pracy. A to co potrafi robić, to odcinać cząsteczki glukozy z końców nieredukujących. I kolejny problem. W takiej temperaturze nie zaszło jeszcze kleikowanie, skrobia nie została uwolniona. Ten enzym niewiele ma do roboty jak wrzuciłeś słód do wody o temperaturze 40°C. Chyba, że podzielimy zasyp, powiedzmy na pół. Część zatrzemy (bo najpierw się skleikuje) ponownie obniżymy temperaturę do 40 stopni i dodamy drugą część zasypu. Tak robią pszenicę w Weihenstephan (polecam spróbować na szczepie WY3068 Weihenstephan Weizen). Dodatkowa glukoza ma znaczny udział w produkcji estrów. Będzie zauważalnie więcej banana (dzięki @Undeath za materiały o tym) Wróćmy do znanych bohaterów. β-amylaza, potrafi rozbijać tylko wiązania 1,4 i odcinać dwie połączone cząsteczki glukozy czyli maltozę. Dodatkowo ma inne ograniczenia. Odcina tylko od strony końca nieredukującego oraz jak jest blisko wiązania 1,6 to nie potrafi się tam ‘wcisnąć’ i zostawia w efekcie kilka cząsteczek glukozy. Nie znalazłem ile dokładnie, na rysunkach w artykułach widać, że są to 2 cząsteczki glukozy przed wiązaniem 1,6, nie musi to być prawda. Zatem wydawałoby się, że szybko skończy i się zablokuje. Bo obedrze skrobię z wszystkich nieredukujących końców, dotrze do wiązań 1,6 i dalej stoi. Otóż nie, bo wchodzi α-amylaza, cała na biało. Taki berserker. Tnie wiązania 1,4 (i tylko te) na ślepo, losowo. To ona robi końce nieredukujące dla β-amylazy. Jest jeszcze jedna ważna sprawa. Enzym α-amylazy nie potrafi działać bez wapnia. Brzeczka mająca poniżej 50 mg/l wapnia nie zrobi dobrego piwa, Wapń jest również zawarty w słodzie, jasne słody mają go około 90mg/kg. Zalecane jest około 200 mg/l [1]. Z wapniem też nie ma co przesadzać, bo zrobi kolejne problemy, jak mętne piwo po nagazowaniu. Zauważyłeś, że jak podnosisz temperaturę to zacier staje się bardziej płynny po jakimś czasie. To właśnie α-amylaza rozcinając długie łańcuchy na krótsze i powoduje upłynnienie zacieru. Kolejne ograniczenie α-amylazy to to, że nie potrafi odcinać pojedynczych cząsteczek glukozy, oraz kończy działanie przynajmniej jedną cząsteczkę przed wiązaniem α-1,6 Tak wygląda tabla optymalnej pracy poszczególnych enzymów: Enzym Temperatura °C pH α-glukozydaza 30 - 40 ~6 dekstrynaza graniczna 60-62.5 5,5 β-amylaza 60-65 5.4-5.6 α-amylaza 72-75 5.6-5.8 We wszystkich przypadkach wypadkowe pH wynosi około 5.5. Wypadkową temperaturą dla β-amylazy i α-amylazy jest zakres od 65 - 68°C. Dlaczego tak?Ponieważ w temperaturze 69°C β-amylaza stanie się nieaktywna po kilku-kilkunastu minutach [2]. Pozwoliłem sobie pożyczyć obrazek z [2], aby to wszystko zwizualizować. Podsumowując. Niebieskie strzałki to β-amylaza, odcina maltozę od końca nieredukującego i nie jest w stanie podejść bliżej jak na dwie cząsteczki glukozy od wiązania 1,6. Enzym czerwony to α-amylaza tnie losowo. To odetnie maltozę, to maltotriozę, to jakiś dłuższy łańcuch. Po odcięciu jest duża szansa, że będzie nowy koniec nieredukujący dla β-amylazy, w efekcie szybciej się będzie zacierało. Dekstrynaza graniczna (zielona) w wyższych temperaturach ma małe szanse na działania i w efekcie zostawi większość wiązań 1,6. To będą bardziej złożone i niefermentowalne cukry, dekstryny. Również jak nie pozwolimy β-amylazie zbyt długo działać i podniesiemy temperaturę powyżej tych 70°C w efekcie szybko wyłączając ją. Następnie pozwolimy trochę podziałać α-amylazie, powiedzmy w 72°C, to otrzymamy więcej długich cukrów jak maltotrioza. Oraz jeszcze dłuższych, które są zbyt skomplikowane dla drożdży by je zjadły. Oczywiście jak będzie działała odpowiednio długo, to uszczupli trochę wapnia (bo potrzebuje go do działania) i jest szansa, że wyprodukuje sporo więcej cukrów fermentowalnych. Tutaj już wchodzi warsztat i wyczucie piwowara. Dlatego też piwa zacierana w 74°C mają negatywną próbę jodową, są zatarte z punktu widzenia piwowara, chociaż mają mniej fermentowalnych cukrów. Jeszcze ciekawostka z [1]. Piwa które mają przerwę w 70-74 stopniach mają najczęściej lepszą pianę. Dzieje się tak na skórek łączenia krótszych białek z niektórymi dekstrynami. Optimum przypada na 72 stopnie. Jest to częsta temperatura w schematach zacierania. Została w zasadzie znaleziona empirycznie jako wynik obserwacji. Dopiero niedawno nauka znalazła potwierdzenie obserwacji. Na sam koniec mash-out, lub jak kto woli wygrzew. Dlaczego w 78°C? Dlatego, że gorąca woda może wypłukać jeszcze trochę skrobi, która się schowała gdzieś głębiej, powiedzmy w grubszych cząsteczkach śruty. W tej temperaturze α-amylaza jest jeszcze trochę aktywna. Zatem jest duża szansa, że zdąży tę skrobię resztkową rozłożyć. Skrobia jest niekorzystna w piwie. Powoduje jego zmętnienie i stanowi pożywkę dla bakterii. W długiej perspektywie bakterie mogą zacząć żyć i psuć piwo. To tyle, mam nadzieję, że się podobało. Zachęcam do przeczytania przynajmniej artykułów, które wymieniłem na początku. Tam jest to wyjaśnione bardziej szczegółowo. Jeżeli zauważyłeś błąd daj mi znać. Mam nadzieję, że nie pokręciłem pojęć i definicji podczas tłumaczeń. Nie jestem zawodowo związany z chemią/biochemią i wiele z tych pojęć było dla mnie nowe.

Ostatnią warke trzymałem 7 dni + 3 dni cichej i wyszło spoko, butelki też nie strzelały.

Tak, pils w tych temp. ps o diacetylu poczytał i wyczuł, a o temp fermentacji nie ?

Świeży chmiel na zimno (w piwach "z resztek" z tą świeżością różnie bywa), więcej chmielu na zimno.