bart3q

US-05 ( WLP-001) jak dla mnie dają całkiem czysty neutralny profil . Co dotyczy esterów i reszty " serów  " , czy zawsze to wina tych właściwych drożdży , zwłaszcza w podwyższonych temp. ? Dzisiaj  kolega przyniósł na próbę piwo zrobione na WLP-001 namnożonych pre zemnie  w warunkach bliskich do sterylnych . Pierwszy raz nie wyczułem tam nic nie niepokojącego . A przed tym , cuda panie , cuda      . Do czego zmierzam .... dość sporo posmaków w piwie dają żyjątka które jakimś cudem przedostali się tam wbrew naszej woli i w zależności od warunków tam powstających rozwijają się czy tylko przebywają . Wnosząc mniej lub bardziej odczuwalne zmiany smaku i aromatu . Ciągłe przebieranie w drożdżach i recepturach nie dopinając sprawy higieny robi mętlik w głowie , ponieważ i tak nie możemy zweryfikować przyczynę powstanie tych lub innych posmaków i zapachów . Nie koniecznie te zapachy i smaki odrzucające  . Npr. niektóre bakterii dają przyjemne zapachy  jabłuszka , goździki , bananów .  A co dotyczy temp. fermentacji ... jak ktoś świadomie chcę ją zawyżać , wbrew rekomendacjom producenta drożdży dla konkretnego gatunku , to jak później można oceniać ilość eterów i fuzli ? Przecie to bezsens .  Chce się fermentować w 22C to trzeba szukać szczep który tolerancyjny do takich temp. IMHO   .

 

[OT]Czwarty dzień 2016, a juz silny kandydat na post roku.[/OT]

16D. Foreign Extra Stout   Overall Impression: A very dark, moderately strong, fairly dry, stout with prominent roast flavors.    Aroma: Moderate to high roasted grain aromas, often with coffee, chocolate and/or lightly burnt notes. Low to medium fruitiness. May have a sweet aroma, or molasses, licorice, dried fruit, and/or vinous aromatics. Stronger versions can have a subtle, clean aroma of alcohol. Hop aroma moderately low to none, can be earthy, herbal or floral. Diacetyl low to none.   Appearance: Very deep brown to black in color. Clarity usually obscured by deep color (if not opaque, should be clear). Large tan to brown head with good retention.   Flavor: Moderate to high roasted grain and malt flavor with a coffee, chocolate, or lightly burnt grain character, although without a sharp bite. Moderately dry. Low to medium esters. Medium to high bitterness. Moderate to no hop flavor, can be earthy, herbal, or floral. Diacetyl medium-low to none.    Mouthfeel: Medium-full to full body, often with a smooth, sometimes creamy character. May give a warming (but never hot) impression from alcohol presence. Moderate to moderately-high carbonation. Comments: Also known as Foreign Stout, Export Stout, Foreign Export Stout. Historic versions (before WWI, at least) had the same OG as domestic Extra Stouts, but had a higher ABV because it had a long secondary with Brettanomyces chewing away at it. The difference between domestic and foreign versions were the hopping and length of maturation.    History: Stronger stouts brewed for the export market today, but with a history stretching back to the 18th and 19th centuries when they were more heavily-hopped versions of stronger export stouts. Guinness Foreign Extra Stout (originally, West India Porter, later Foreign Extra Double Stout) was first brewed in 1801 according to Guinness with “extra hops to give it a distinctive taste and a longer shelf life in hot weather, this is brewed [today] in Africa, Asia and the Caribbean. It [currently] makes up 40% of all the Guinness brewed around the world.”   Characteristic Ingredients: Pale and dark roasted malts and grains, historically also could have used brown and amber malts. Hops mostly for bitterness, typically English varieties. May use adjuncts and sugar to boost gravity.   Style Comparison: Similar in balance to an Irish Extra Stout, but with more alcohol. Not as big or intense as a Russian Imperial Stout. Lacking the strong bitterness and high late hops of American Stouts. Similar gravity as Tropical Stout, but with a drier finish, higher bitterness, and less esters.   Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.075 IBUs: 50 – 70 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 30 – 40 ABV: 6.3 – 8.0%   Commercial Examples: Coopers Best Extra Stout, Guinness Foreign Extra Stout, The Kernel Export Stout, Ridgeway Foreign Export Stout, Southwark Old Stout  
 
--
 
 
16D. Foreign Extra Stout

Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, umiarkowanie mocne, dość wytrawne, stout z wyraźnymi palonymi smakami.
 
Aromat: Umiarkowany do wysokiego aromat palonego zboża, często wraz z kawowymi, czekoladowymi i/lub przypalonymi nutami. Owocowość niska do średnia. Może posiadać słodki aromat, lub też melasy, lukrecji, suszonych owoców i/lub winne. Mocniejsze wersje mogą mieć, czysty i subtelny aromat alkoholowy. Aromat chmielowy od umiarkowanego do braku, może być on ziemisty, ziołowy lub kwiatowy. Diacetyl niski lub brak.

Wygląd: Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się.

Smak: Umiarkowany do wysokiego smak palonego zboża oraz słodów wraz z kawowym, czekoladowym oraz lekko palonymi akcentami, aczkolwiek bez ostrości. Umiarkowanie wytrawne. Estry od niskich do średnich. Goryczka od średniej do wysokiej. Smak chmielowy od braku do umiarkowanego, może być ziemisty, ziołowy lub kwiatowy. Diacetyl średnio niski do braku.
 
Tekstura: Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewających odczuć (nigdy gorących) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego.

Komentarz: Znany także jako Foreign Stout, Export Stout, Foreign Export Stout. Historyczne wersje (przez I wojną światową, przynajmniej) posiadały tą samą gęstość początkową jak krajowe Extra Stout aczkolwiek miały większą ilość alkoholu z racji dłuższego leżakowania z Brettanomyces które go podnosiły. Różnica pomiędzy wersjami krajowymi a zagranicznymi polegała na chmieleniu i długości leżakowania.

Historia: Mocniejszy stout warzony dziś na eksport ale historycznie na przestrzeni XVIII i XIX wieku była to o wiele bardziej chmielona i mocniejsza eksportowa wersja stoutu. Guinnes Foreign Extra Stout (oryginalnie, West India Porter, później Foreign Extra Double Stout) po raz pierwszy został uwarzony w 1801 roku, zgodnie za Guinnessem, wraz „ekstra chmieleniem aby nadać mu indywidualny smak i dłuższą przydatnością do spożycia na ciepłych wodach, jest warzony do Afryki, Azji i Karaibów. Stanowi 40% udział ze wszystkich uwarzonych Guinnessów z całego świata.” (??)
 
Surowce: Słód Pale Ale oraz palone słody oraz zboża, historycznie również można użyć brązowych i bursztynowych słodów. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można dodać dodatków niesłodowanych i cukru by podwyższyć gęstość początkową.
 
Porównanie stylu: Podobny balansem do Irish Extra Stout ale z większą ilością alkoholu. Nie tak intensywny jak Russian Imperial Stout. Pozbawiony mocnej goryczki i późnego chmielenia jak w amerykańskich stoutach. Gęstością podobny do Tropical Stout, jednak z wytrawniejszym finiszem, wyższą goryczką i mniejszą ilością estrów.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.056 - 1.075 (13,8 - 18,2°Blg)
IBUs: 50 - 70 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 6,3 - 8%

Komercyjne przykłady: Coopers Best Extra Stout, Guinness Foreign Extra Stout, The Kernel  Export Stout, Ridgeway Foreign Export Stout, Southwark Old Stout

15C. Irish Extra Stout   Overall Impression: A fuller-bodied black beer with a pronounced roasted flavor, often similar to coffee and dark chocolate with some malty complexity. The balance can range from moderately bittersweet to bitter, with the more balanced versions having up to moderate malty richness and the bitter versions being quite dry.   Aroma: Moderate to moderately high coffee-like aroma, often with slight dark chocolate, cocoa, biscuit, vanilla and/or roasted grain secondary notes. Esters medium-low to none. Hop aroma low to none, may be lightly earthy or spicy, but is typically absent. Malt and roast dominate the aroma. Appearance: Jet black. Opaque. A thick, creamy, tan head is characteristic.   Flavor: Moderate to moderately high dark-roasted grain or malt flavor with a medium to medium-high hop bitterness. The finish can be dry and coffee-like to moderately balanced with up to moderate caramel or malty sweetness. Typically has roasted coffee-like flavors, but also often has a dark chocolate character in the palate, lasting into the finish. Background mocha, biscuit, or vanilla flavors are often present and add complexity. Medium-low to no fruitiness. Medium to no hop flavor (often earthy or spicy). The level of bitterness is somewhat variable, as is the roasted character and the dryness of the finish; allow for interpretation by brewers.   Mouthfeel: Medium-full to full body, with a somewhat creamy character. Moderate carbonation. Very smooth. May have a light astringency from the roasted grains, although harshness is undesirable. A slightly warming character may be detected.   Comments: Traditionally a bottled product. Consumers expect a stout to always have a black color; the flavor intensity from whatever made it black is what consumers expect in their beer. Not all breweries make a dry, roasty version typical of Guinness; a more balanced and chocolaty version is equally acceptable. History: Same roots as Irish stout, but as a stronger product. Guinness Extra Stout (Extra Superior Porter, later Double Stout) was first brewed in 1821, and was primarily a bottled product. Described by Guinness as a “more full-bodied beer with a deeper characteristic roasted bitterness and a rich, mature texture. Of all the types of Guinness available today, this is the closest to the porter originally brewed by Arthur Guinness.” Note that in modern times, Guinness Extra Stout has different strengths in different regions; the European version is around 4.2% and fits in the Irish Stout style.   Characteristic Ingredients: Similar to Irish Stout.   Style Comparison: Midway between an Irish Stout and a Foreign Extra Stout in strength and flavor intensity, although with a similar balance. More body, richness, and often malt complexity than an Irish Stout. Black in color, not brown like a porter.   Vital Statistics: OG: 1.052 – 1.062 IBUs: 35 – 50 FG: 1.010 – 1.014 SRM: 25 – 40 ABV: 5.5 – 6.5%   Commercial Examples: Guinness Extra Stout (US version), O’Hara’s Leann Folláin, Sheaf Stout         15C. Irish Extra Stout
 
Ogólne wrażenia: Pełne, ciemne piwo ze zdecydowanym palonym charakterem, często podobne do kawy i ciemnej czekolady wraz z kompleksową słodowością. Balans może być od umiarkowanie gorzko-słodkiego do gorzkiego, z tymże bardziej zbalansowane wersje mają do umiarkowanej słodowości zaś gorzkie wersje są dość wytrawne.
 
Aromat: Umiarkowane do umiarkowanie wysokiego kawowo podobne aromaty, często w drugim planie z niewielkim aromatem ciemnej czekolady, kakao, ciastek, wanilii i/lub palonego zboża. Estry od średnich do braku. Aromat chmielowy od niskiego do braku, może być lekko ziemisty lub przyprawowy, ale zazwyczaj aromat chmielowy nie występuje. Słód i paloność dominuje aromat.

Wygląd: Ciemno czarny, nieprzejrzysty. Gęsta, kremowa, brązowa piana.

Smak: Średnie do średnio wysokie ciemne palone zboża lub słodowość wraz z średnią do średnio wysoką goryczką chmielową. Finisz może być wytrawny, kawowo podobne akcenty mogą być od zbalansowanych do umiarkowanie karmelowych lub słodowych. Typowo posiada smaki kawowo podobne ale często także ciemnej czekolady które pozostają do finiszu. W tle mocha, ciastka lub wanilia wprowadzają kompleksowość smaku. Owocowość średnia do niskiej. Smak chmielu średni do braku (często ziemisty lub przyprawowy). Poziom goryczki jest zróżnicowany tak samo jak poziom paloności oraz wytrawności w finiszu, zezwala się na interpretację przez piwowarów.

Tekstura: Średnio pełne to pełnego z nieco kremowym charakterem. Średnie nagazowanie. Bardzo gładkie. Może posiadać lekkie ściąganie od palonych zbóż aczkolwiek szorstkość jest niepożądana. Lekko rozgrzewający charakter może być odczuwalny.

Komentarz: Tradycyjnie butelkowany produkt. Konsumenci oczekują stoutu która musi zawsze być czarny, intensywny smak nieważne od czego powstał to jest to czego konsumenci oczekują w ciemnym piwie. Nie wszystkie wersje są wytrawne I palone jak robi to Guinness, bardziej zbalansowane czekoladowe wersje są w równym stopniu akceptowane.

Historia: Posiada korzenie w irlandzkim stoucie jednak jest mocniejszą wersją. Guinnes Extra Stout po raz pierwszy został uwarzony w 1821 roku i był głównie piwem butelkowanym. Guinness opisuje go jako „bardziej pełne piwo z głębokim charakterem gorzkiej paloności, bogatą i dojrzałą teksturą". Wszystkie wersje Guinnessa są do dziś dostępne, ten jest najbliższy do pierwotnego porteru uwarzonego przez Artura Guinnessa. Należy zauważyć, że w dzisiejszych czasach, Guinnes Extra Stout ma inną moc w zależności od regionu, europejskie mają 4,2% alkoholu i wpasowują się bardziej w Irish Stout.
 
Surowce: Podobne do Irish Stout.
 
Porównanie stylu: Pośrodku Irish Stoutu i Foregin Extra Stotu jeśli chodzi o moc i intensywność smaku, aczkolwiek podobny jeśli chodzi o balans. Bardziej pełny, bogaty i często z większą kompleksową słodowością niż Irish Stout. Czarny kolor, nie brązowy jak portery.
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.052 - 1.062 (12,9 - 15,2°Blg)
IBUs: 35 -50
FG: 1.010 - 1.014 (2,6 - 3,6°Blg)
SRM: 25 - 40
ABV: 5,5 – 6,5%

Komercyjne przykłady: Guinness Extra Stout (US version), O’Hara’s Leann Folláin, Sheaf Stout

20B. American Stout   Overall Impression: A fairly strong, highly roasted, bitter, hoppy dark stout. Has the body and dark flavors typical of stouts with a more aggressive American hop character and bitterness.    Aroma: Moderate to strong aroma of roasted malts, often having a roasted coffee or dark chocolate quality. Burnt or charcoal aromas are acceptable at low levels. Medium to very low hop aroma, often with a citrusy or resiny character. Medium to no esters. Light alcohol-derived aromatics are also optional.   Appearance: Generally a jet black color, although some may appear very dark brown. Large, persistent head of light tan to light brown in color. Usually opaque.   Flavor: Moderate to very high roasted malt flavors, often tasting of coffee, roasted coffee beans, dark or bittersweet chocolate. May have the flavor of slightly burnt coffee grounds, but this character should not be prominent. Low to medium malt sweetness, often with rich chocolate or caramel flavors. Medium to high bitterness. Low to high hop flavor, generally citrusy or resiny. Low to no esters. Medium to dry finish, occasionally with a lightly burnt quality. Alcohol flavors can be present up to medium levels, but smooth.   Mouthfeel: Medium to full body. Can be somewhat creamy, particularly if a small amount of oats have been used to enhance mouthfeel. Can have a bit of roast-derived astringency, but this character should not be excessive. Medium-high to high carbonation. Light to moderately strong alcohol warmth, but smooth and not excessively hot.   Comments: Breweries express individuality through varying the roasted malt profile, malt sweetness and flavor, and the amount of finishing hops used. Generally has bolder roasted malt flavors and hopping than other traditional stouts (except Imperial Stouts). History: A modern craft beer and homebrew style that applied an aggressive American hoping regime to a strong traditional English or Irish stout. The homebrew version was previously known as West Coast Stout, which is a common naming scheme for a more highly-hopped beer.   Characteristic Ingredients: Common American base malts and yeast. Varied use of dark and roasted malts, as well as caramel-type malts. Adjuncts such as oatmeal may be present in low quantities. American hop varieties. Style Comparison: Like a hoppy, bitter, strongly roasted Extra or Export Stout. Much more roast and body than a Black IPA. Bigger, stronger versions belong in the Russian Imperial Stout style. Stronger and more assertive, particularly in the dark malt/grain additions and hop character, than American Porter.   Vital Statistics: OG: 1.050 – 1.075 IBUs: 35 – 75 FG: 1.010 – 1.022 SRM: 30 – 40 ABV: 5.0 – 7.0%   Commercial Examples: Avery Out of Bounds Stout, Deschutes Obsidian Stout, North Coast Old No. 38, Rogue Shakespeare Stout, Sierra Nevada Stout   
 
--
 
 
20B. American Stout

Ogólne wrażenie: Dość mocny, bardzo palony, gorzki, chmielowy ciemny stout. Posiada ciało oraz smaki ciemnych słodów jak stout oraz bardziej agresywny charakter amerykańskich chmieli i goryczki.
 
Aromat: Umiarkowane do mocnych aromaty słodów palonych, często posiadają aromaty palonej kawy albo gorzkiej czekolady. Aromaty spalenizny albo węgla drzewnego są akceptowane na niskim poziomie. Średni do niskiego aromat chmielowy, często z cytrusowym albo żywicznym aromatem chmieli amerykańskich. Estry od średnich do braku. Lekkie aromaty alkoholowe są również opcjonalne.
 
Wygląd: Generalnie ciemno czarny kolor, aczkolwiek niektóre przykłady mogą wydawać się bardzo ciemno brązowe. Wysoka, długo utrzymująca się piana koloru od żółto brązowego do jasnobrązowego. Przeważnie nieprzejrzyste.

Smak: Umiarkowane do bardzo mocnych smaki palonych słodów, często smakujące kawą, palonymi ziarnami gorzkiej kawy, albo gorzko-słodkiej czekolady. Może mieć delikatny smak  przypalonej kawy, nie powinien być uwydatniony. Niska do średniej słodkość słodowa, często z bogatymi smakami czekolady albo karmelu. Średnia do mocnej goryczka. Smak chmielowy może być od słabego do mocnego i generalnie odzwierciedla cytrusowy albo żywiczny charakter chmieli amerykańskich. Estry niskie do braku. Średni do wytrawny finisz, okazjonalnie wraz z lekką nutką spalenizny. Smaki alkoholowe mogą być obecne nawet na średnim poziomie, ale muszą być gładkie.
 
Tekstura: Średnia do pełna treściwość. Może być raczej kremowe, w szczególności gdy w celu wzmocnienia treściwości były użyte małe ilości owsa. Może zawierać troszeczkę palonej ostrości, ale ten charakter nie powinien być zbytnio uwydatniony. Średnio wysokie do wysokie nagazowanie. Lekka do umiarkowanie mocnej ciepłość alkoholowa, ale gładka i niezbyt gorąca.

Komentarz: Browary prześcigają się w zróżnicowaniu w profilu palonego słodu, słodkości słodowej, smaku i zapachu słodowego oraz ilości chmieli użytych do nadania smaku i zapachu chmielowego. Generalnie ma mocniejsze smaki palonego słodu i chmielu jak inne tradycyjne stoutu (oprócz Imperial Stout).
 
Historia: Współczesne browary rzemieślnicze i domowe stworzyły bardziej agresywną amerykańską chmielową wersje dla mocnych tradycyjnych angielskich i irlandzkich stoutów. Pierwotne domowe wersje były znane jak West Coast Stout, i jest to powszechny schemat nazwy dla bardziej chmielowych piw.

Surowce: Powszechne amerykańskie słody bazowe i drożdże. Używa się różnych ciemnych i palonych słodów, jak również słodów karmelowych. Dodatki niesłodowane takie jak owies mogą być użyte w małych ilościach. Amerykańskie odmiany chmielu.
 
Porównanie stylu: Podobny do chmielowego, gorzkiego, bardzo palonego Extra lub Export Stoutu. O wiele bardziej palony i pełny niźli Black IPA. Większe, mocniejsze wersje należą do stylu Russian Imperial Stout. Mocniejsze i bardziej stanowcze, zwłaszcza w dodatku ciemnych słodów/zboża oraz chmielowego charakteru, niż amerykańskie portery.

Podstawowe informacje
OG: 1.050 - 1.075 (12,4 - 18,2°Blg)
IBUs: 35 - 75 
FG: 1.010 - 1.022 (2,6 - 5,6°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 5 - 7%

Komercyjne przyklady: Avery Out of Bounds Stout, Deschutes Obsidian Stout, North Coast Old No. 38, Rogue Shakespeare Stout, Sierra Nevada Stout

16C. Tropical Stout   Overall Impression: A very dark, sweet, fruity, moderately strong ale with smooth roasty flavors without a burnt harshness.   Aroma: Sweetness evident, moderate to high intensity. Roasted grain aromas moderate to high, and can have coffee or chocolate notes. Fruitiness medium to high. May have a molasses, licorice, dried fruit, and/or vinous aromatics. Stronger versions can have a subtle clean aroma of alcohol. Hop aroma low to none. Diacetyl low to none.   Appearance: Very deep brown to black in color. Clarity usually obscured by deep color (if not opaque, should be clear). Large tan to brown head with good retention.   Flavor: Quite sweet with a smooth dark grain flavors, and restrained bitterness. Roasted grain and malt character can be moderate to high with a smooth coffee or chocolate flavor, although the roast character is moderated in the balance by the sweet finish. Moderate to high fruity esters. Can have a sweet, dark rum-like quality. Little to no hop flavor. Medium-low to no diacetyl. Mouthfeel: Medium-full to full body, often with a smooth, creamy character. May give a warming (but never hot) impression from alcohol presence. Moderate to moderatelyhigh carbonation.   Comments: Sweetness levels can vary significantly. Surprisingly refreshing in a hot climate.   History: Originally high-gravity stouts brewed for tropical markets, became popular and imitated by local brewers often using local sugars and ingredients.   Characteristic Ingredients: Similar to a sweet stout, but with more gravity. Pale and dark roasted malts and grains. Hops mostly for bitterness. May use adjuncts and sugar to boost gravity. Typically made with warm-fermented lager yeast.    Style Comparison: Tastes like a scaled-up sweet stout with higher fruitiness. Similar to some Imperial Stouts without the high bitterness, strong/burnt roastiness, and late hops, and with lower alcohol. Much more sweet and less hoppy than American Stouts. Much sweeter and less bitter than the similar-gravity Export Stouts.   Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.075 IBUs: 30 – 50 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 30 – 40 ABV: 5.5 – 8.0%   Commercial Examples: ABC Extra Stout, Dragon Stout, Jamaica Stout, Lion Stout, Royal Extra Stout     --     16C. Tropical Stout
 
Ogólne wrażenia: Bardzo ciemny, słodki, owocowy, umiarkowanie mocny z łagodnym palonym smakiem bez palonej szorstkości.
 
Aromat: Ewidentnie słodki, intensywność umiarkowanie do wysokiego. Palone zboża od umiarkowanych do wysokich, może posiadać kawowe lub czekoladowy nuty. Owocowość od średniej do wysokiej. Może posiadać aromat melasy, lukrecji, suszonych owoców i/lub winny. Mocniejsze wersje mogą posiadać subtelny i czysty aromat alkoholowy. Aromat chmielowy od niskiego do braku. Diacetyl od niskiego do braku.
 
Wygląd: Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się.

Smak: Dość słodki wraz z gładkim smakiem palonego zboża, stłumiona goryczka. Palone zboża oraz słody mają charakter od umiarkowanego do wysokiego wraz z gładkim smakiem kawy i czekolady, palony charakter jest umiarkowanie balansowany przez słodki finisz. Owocowe estry od umiarkowanych do wysokich. Może posiadać słodkie, podobne do ciemnego rumu cechy. Smak chmielowy od niskiego do braku. Diacetyl średnio niski do braku.
 
Tekstura: Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewających odczuć (nigdy gorących) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego.

Komentarz: Poziom słodkości może znacząco się różnić. Nieoczekiwanie orzeźwiający w gorącym klimacie.
 
Historia: Pierwotnie wysokiej gęstości stouty warzone dla marketów w krajach tropikalnych, stały się popularne i kopiowane przez lokalnych piwowarów, często z użyciem lokalnych cukrów i składników.
 
Surowce: Podobnie do Sweet Stoutu ale z wyższą gęstością. Jasny słód i palone słody i ziarna. Chmiel w większości na goryczkę. Można używać dodatków i cukrów aby podnieść gęstość. Zazwyczaj używane drożdże dolnej fermentacji w wyższych temperaturach fermentacji.
 
Porównanie stylu: Smakuje jak skalowany Sweet Stout z większa owocowością. Podobny do niektórych Imperial Stoutów ale bez wysokiej goryczki, mocnej/przypalonej paloności i chmielenia na aromat oraz z niszą zawartością alkoholu. O wiele bardziej słodki i mniej chmielony niż American Stout. Bardziej słodki i mniej gorzki niż podobnej gęstości Export Stouty.

Podstawowe informacje: 
OG: 1.056 - 1.075 (13,8 - 18,2°Blg)
IBUs: 30 - 50 
FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg)
SRM: 30 - 40 
ABV: 5,5 - 8%

Komercyjne przykłady: ABC Extra Stout, Dragon Stout, Jamaica Stout, Lion Stout, Royal Extra Stout

Wedle
mojego doświadczenia piwowarskiego wiedzy jaką zgromadziłem  moich nie wybitnych zdolności sensorycznych  oraz doświadczenia w konsumpcji piwa rzemieślniczego  Śmiem pokusić się o stwierdzenie że wpływ na wytrawność/odczucie wytrawności mogą mieć wpływ nastepujące czynniki ( kolejność nie związana z istotnością )
 
1) Zacieranie Pasowało by przepisać cały temat z wiki - dodatkowo wytłuścić pewne fragmenty i może conieco uzupełnić. Istotne jest - nie wszyscy odrazu to kumają - że enzymy ( alfa i beta amylaza ) działają w sposób ciągły w pewnych zakresach temperatury ( i pH - o tym później ) - przy czym w optimum dla jednego już/jeszcze działa drugi. więc jeśli zależy ci na bardzo, na zacieraniu na super słodko/wytrawnie to powinieneś zacierać w zakresie w którym 'nieporządany' enzym działa jak najdalej od swego optimum - ja zacieram 60-62 dla piw gdzie zależy mi na wysokiej fermentowalności oraz 68-72 dla słodkich ( aczkolwiek na częste zacieranie aż tak wysoko to mi brakuje odwagi )  Kolejny nie pomijalny aspekt to szybkość konwersji - dokładnych liczb nie znam ale przychodzi mi na myśl zasada pareto 80/20 lub 70/30 - czyli więdzkość roboty jest zrobiona na samym początku - czyli czas przerw ( oraz szybkość podgrzewania! ) ma znaczenie. I jeszcze jedno - im wyższa temperatura tym więcej skrobii się 'wypłuka' - stąd zjawisko że po szybkiej negatywnej jodowej nagle panika że w czasie wygrzewu jodowa jednak jest pozytywna - czyli skrobii na dekstryny jeszcze jest gdy zacierasz bardzo nisko - warto wtedy albo wydłużyć przerwę, albo wygrzewać bardzo wolno, albo pominąć mashout i wyższe przerwy 2) Szczep drożdży Galileuszem nie będę gdy napiszę, że są szczepy głębiej i płycej odfermentowujące - generalniekażde drożdżę na maltozę patrzą łasym okiem, również na cukry proste jak fruktoza/glukoza czy na niektóre wielocukry ( sacharoza ), problem w tym ( wynikający z natury oraz wcześniejszego punktu ), że 2+2 w równaniu 'konwersji' równe nie będzie 4 ale 2 i coś + 1 i coś - innymi słowy powstanie prócz maltozy trochę 'brudnej' maltozy - i to właśnie czyni różnicę niektóre szczepy potrafią jeść więcej a inne to francuskie pieski 3) Fermentacja To najbardziej istotny etap z punktu widzenia piwowara. Zostało to powiedziane wielokrotnie ale nigdy nie będzie powiedziane to zbyt wiele razy. Drożdże muszą być w dobrej kondycji i w odpowiedniej ( nie zawsze optymalnej - wtedy świadomość i celowość jest wymagana ) ilości oraz warunki im zapewnione muszą sprzyjać oczekiwanemu profilowi. Zbyt duża ich ilość może doporwadzić do niedofermentowania, zbyt mała ilość może prowadzić do niedofermentowania, wracając do retoryki z poprzedniego punktu - to jest jak z dziećmi- jak nie przypilnujesz to zjedzą ciastka przed kotletem a w konsekwencji kotlecik zostanie na stole. Tu należy przytoczyć mądre porzekadło "pamiętaj słowa Matki, zjedz mięsko, zostaw ziemniaczki". 4) Woda skład wody ma wpływ na proces, jak wspomniane było wcześniej temperatura i pH ma wpływ na optymalne działanie enzymów. na pH ma jeszcze wpływ zasyp oraz modyfikacje wody. Temat długi ... trudny ... nie drążmy  5) Zasyp - karmele Im więcej słodów karmelowych tym więcej ciężkich do przejedzenia przez drożdże cukrów. Jasne słody karmelowe wnoszą więcej odczuwalnej słodyczy ( moje zdanie ), choć moje doświadczenie np z carahell przeczy tej teorii  6) Zasyp - inne zboża Niektóre zboża wnoszą cierpkość - ona z koleji wzmaga odczucie wytrawności ( i goryczki ) Inne wnoszą oleistość - które podnoszą odczucie pełni Świetnym przykładem jest żyto, któreużyte odpowiednio może skutować oboma powyższymi rezultatami. 7) Ekstrakt To bardzo poączony temat z punktem 1) i 3) Im więcej 'cukru' w brzeczce tym więcej apetycznych i nie apetycznych dań dla drożdży. W czasie przetwarzania cukru powstaje ( o jakże nie porządany ) alkohol ( głównie etylowy ), który w dużym stężeniu jest niesprzyjający dla drożdży. Drożdże nagle znajdują się w na tyle nie przyjaznym środowisku, że nawet te lepsze kawałki dań nie są dla nich apetyczne. 8) Chmiele Intensywne chmielenie nowofalowymi chmielami na aromat i na zimno może wystrychnąć na dudka nasze zmysły. Zapach słodki i mimo bardzo nisko odfermentowanego piwa to mamy mega słodkość - nawet jak jest skontrowana goryczką. cud ? nie sądze. 9) Inne dodatki Zarówno fermentowalen i nie fermentowalne mogą mieć wpływ. Cukier zwiększa odfermentowanie 'nakręca korbę dorżdżą', drewno wzmaga odczucie wytrawności, różne zioła - najczęściej też. 10) problemy sensoryczn Koleja rzecz mająca wpływ na to czy piwo jest wytrawne czy słodkie jest już totalnie poza procesem produkcji piwa - coś co ty interpretujesz jako słodkie może być wytrawne, coś co ty interpretujesz jako nie goryczkowe może mieć 100IBU. Wszystko zależy od balansu i ignorancji badź erudycji sensorycznej.     Na koniec czuje się w obowiązku dodać dwa sprostowania 1) od każdej z powyższych zasad można znaleźć dużo wyjątków  2) jeden mądry człowiek powiedział "co działa u mnie, nie koniecznie będzie działać u ciebie"

Witam.
Dawno nie odzywałem się na forum ale że dziś sylwester a ja spędzam go w domu (małe dziecko...) to postanowiłem jakoś ten czas sobie zagospodarować.
Dostałem jakiś czas temu modulik ESP8266 od żółtych braci i jakoś mnie tak natchnęło, że może wykorzystać go do sterowania lodówką zamiast zamawiać sterownik. Po dwóch godzinach zabawy i trzech grzebania po necie miałem gotową zabawkę.
Prezentuje to się tak:


Do zabawki użyłem:
- ESP8266 v01
- czujnik DS18B20
- AMS1117 3.3V (LDO)
- przekaźnik 3V 8A LMR2-3D
- pierdołki (dioda 1N4148, MOSFET 2N7000, rezystor 4,7kOhm, płytka uniwersalna, stara ładowarka z telefonu)
Schematów nie wrzucam bo po pierwsze nie chce mi się ich rysować a po drugie każdy kto będzie chciał skorzystać z tego wpisu to albo się zapyta albo będzie wiedział jak podłączyć czujnik DS18B20 i przekaźnik do ESP.




Cała magia zaczyna się po oprogramowaniu tego maleństwa. Po paru minutach szukania inspiracji na kod trafiłem na forum www.esp8266.com gdzie znalazłem masę wiedzy na temat tego maleńkiego układziku. Znalazłem nawet większość kodu do moich potrzeb. Po krótkim dostosowaniu kod wygląda tak:
memclear cls let emp = 0 let setp = 12 let wl = 1 let hist = 0.5 wprint "<head>" wprint "<meta http-equiv='refresh' content='6;URL=/input?'>" wprint "</head>" print "Komora fermentacyjna WiFi na ESP8266" print Button "Ustaw temperature:" [ustaw] textbox setp wprint "<br>" Button " Ustaw histereze: " [ustaw] textbox hist print wprint "Chlodzenie=" wprint htmlvar(wl) wprint "<br>" wprint "Aktualna temperatura=" wprint htmlvar(emp) wprint "<br>" print button "Koniec" [koniec] wprint "<br>" timer 5000 [odswiez] wait [wlacz] po 0 1 let wl = "1" Wait [wylacz] po 0 0 let wl = "0" Wait [ustaw] Wait [odswiez] temp 0 emp let plus = setp + hist let minus = setp - hist if emp > plus then goto [wlacz] if emp < minus then goto [wylacz] Wait [koniec] timer 0 wprint "<a href='/'>Menu</a>" end czyli tylko kilka linijek, ale efekt jest warty zabawy:


Do tego zrobiłem zaczytywanie temperatury do MySQL i wyświetlanie tego w formie wykresu razem z informacją o włączeniach i wyłączeniach lodówki. Ale to w następnym odcinku.

Dosiego!

Czy istnienie wyszukiwarki ma sens?

Opis brett ale:
http://nowa2.pspd.org.pl/wiki/brett-ale/
 
Od jakiegoś czasu jest też dostępny opis rauchpilsa, chyba nikt nie wrzucał:
http://nowa2.pspd.org.pl/wiki/rauchpils/
 
Reszta stylów jest jeszcze opracowywana.

Nie wiem ale się wypowiem.

Mild 15 blg i bez karmelowych?

Nie wiem ale się wypowiem.

Nie wiem ale się wypowiem.

https://www.youtube.com/watch?v=orUXFLy7KU0

Jak otwierasz na max to betonujesz złoże, wcale się nie dziwię że Ci się zbija. Ja kilka razy tak miałem - otwierałem na max, najpierw leciało szybko ale później tragedia... Teraz otwieram powoli, zwiększając stopniowo przepływ do ok 1l/min i nie mam problemów z filtracją. Oczywiście pod warunkiem że nie dopuszczę do odsłonięcia złoża.

"Niestety w Polsce średnio widzę byt takie browaru, zaraz znalazłby się milion januszy którzy by robili byle jakie i gówniane piwo bo dziengi można naruchać". Matko i córko nie wierzę w to co czytam. Może jak ktoś całe życie siedzi w Polsce i czyta wiadome media to ma takie przekonanie, że Polaki zwierzaki to tylko batem należy chlastać bo nic innego z nas nie będzie.
 
Jesteśmy pierwszą najbardziej poszukiwaną siłą roboczą w Europie i trzecią na świecie. Przypomnę, że jak rozregulowano rynek w '89 to wyszło nam to na plus, nie na minus. Jedyną rzeczą, która podnosi poziom dóbr i usług jest konkruencja. Milion Januszy może tylko zadziałać na plus.Właścicielowi pubu/baru/restaruracji nie będzie się opłacało kupienie kiepskiego piwa bo nikt za nie nie zapłaci. Klienta oszukasz raz, stracisz na zawsze. Jeżeli nie mam racji to dlaczego najlepszych rzeczy nie produkuje Korea Północna? Pełna kontrola jakości od początku do końca.

Dość kontrowersyjny temat, wiem. Takie po prostu odniosłem wrażenie po wczorajszej imprezie mojego klubu piwowarskiego w Anglii.
 
Przyszedł jeden gość, którego nie widziałem już wieki. Pytam się co robił, a on na to, że był zajęty rozbudową domowego browaru. Teraz ma wybicie 100 litrów. Pytam się go po jaką cholerę mu 100 litrów piwa na raz. W odpowiedzi się dowiedziałem, że część dla siebie,a reszta w kegi i sprzedaje po lokalnych pubach. Tak, tak. Piwo, które robi w mieszkaniu obok kanapek i owsianki sprzedaje legalnie do pubów. Bez żadnych sanepidów, iharsów, służb celnych, pierdzielarsów i straży pożarnej. Miałem w Polsce knajpę. Jak sobie przypomnę ile łażenia było ze wszytkim to aż żal coś ściska. Nasza wolność gospodarcza jest 100 lat za murzynami
 
 

Mi też tak się wydawalo puki nie zrobiłem kilku kursów sensorycznych. Teraz prawie w każdym swoim piwie coś znajduję.

mam je na zdjęciu 

Patrząc na konkursy w PL to nie za szybko - generalnie rzecz ujmując to do poziomu konkursu podlaskiego jeszcze długo wszystkim ciężko będzie się nawet zbliżyć

Serfując po zakątkach jutuba niechcący trafiłem na to;)

 

"jest karmelowe, jasne i miodowe, dziewczyny gotowe, no to wszyscy spiż!:

Zlałem przed chwilą warkę 196 AIPA do 18,5l do kega i 8*0,5l i 1*0,33l butelek przy 2,9 blg - 1,011FG. Aromat kręci w nosie Jak będzie mocniejszy niż teraz to będę, bardzo ale to bardzo zadowolony z piwa. 
 
A jutro jadę do Częstochowy na premierę mojego piwa z Browaru Wąsosz pochwalę się tutaj, tak wygląda oficjalnie piwo uwarzone na recepturze z warki 140: http://browarwasosz.pl/piwo-bozonarodzeniowe-ft-krzysztof-czechanowski/
 
Teraz tylko pytanie czy doliczać sobie 70 hl do dorobku piwowarskiego czy nie?  

Jasny słód czy ekstrakt? Bo wiem że warzysz z ekstraktów, czyżbyś próbował zacierania?