skybert

Luz - nie ma się co unosić, ignoruj takie uwagi jak Ci przeszkadzają i rób swoje bo to i tak nic nie daje 
 
Zapomnij o mierzeniu piwa po fermentacji refraktometrem , sprzęt przydatny do mierzenie brzeczki w czasie zacierania. To całe przeliczanie jest bez sensu. Zwykły cukromierz pokarze Ci wszystko z lepszą dokładnością. Skup sie na prawidłowej propagacji drożdży, temperaturze fermentacji, długości fermantacji, kup przezroczysty fermentor, będziesz wszystko widział co się dzieje itd.  

Ciężko ten gwint znaleźć w Polsce. Potrzebne będą przejściówki.
 
Np. coś takiego  z 1/4 MLF na  1/4 NPT - w tym sklepie kupowałem.  
 
Z 1/4 NPT już sobie poradzisz.
 
 
Edit:
@smola ta redukca co Ci podałem wyżej nie zadziała bo jest męska - męska a Ty potrzebujesz oczywiście żeńska - męska  
 
Ta będzie odpowiednia - MPT to jest to samo co NPT (Male pipe thread)
 
Żeby to dobrze się uszczelniło będziesz potrzebował jeszcze taką małą uszczelkę z tworzywa na końcówkę tego nypla (coś jak na końcu złączek ball lock) - bo te gwinty są cylindryczne.
 
 

@Szagi
Problem z przed miesiąca ale nie widziałem pełnej odpowiedzi - może się komuś przyda:
 
Ciemna barwa piwa (ciemniejsza niż oczekujemy lub wynika z surowców) może być spowodowana przez 2 zjawiska:
 
Jak wcześniej wspomniano - silne i zbyt długie gotowanie brzeczki powoduje że robi się ona ciemniejsza -  tworzą się melanoidyny i brzeczka/ekstrakt się karmelizuje. Intensywne wrzenie jest potrzebne (np. aby był dobry przełom albo aby pozbyć się DMS) ale nie ma co przesadzać i po ok 15 min (w pierwszych 15 min powinien być przełom) można zmniejszyć moc i dodać chmiel. Uznaje się że 3 do 5 litrów odparowania na godzinę jest ok. Oczywiście są style gdzie intencjonalnie przedłużamy gotowanie właśnie aby skarmelizować brzeczkę i otrzymać więcej melaniodyn.
 
Drugie i ważniejsze od gotowania to zbyt wysokie pH brzeczki a wcześniej pH zacieru i pH wody do wysładzania. PH zacieru mierzone w temp. zacierania powinno być ok 5.2 -5.3. Wody do wysładzania poniżej 6.  W czasie wrzenie pH brzeczki jeszcze spada i powinno być poniżej 5.
 
Niskie pH w czasie wrzenia przeciwdziała: a) ciemnieniu piwa b) zapewnia mniej ostrą goryczkę i c) zwiększa utylizację chmielu.
 
Gotowe piwo powinno mieć pH ok 4,2 - 4,5. Piwo o takim ph jest stabilne nie ciemnieje, lepiej się klaruje.
 
Na każdym z etapów zacierania lub warzenia pH można skorygować mierząc uprzednio ph-metrem lub zwykłymi paskami lakmusowymi i dodając np. kwasu mlekowego, słodu zakwaszającego (do zacierania) lub stosując przerwę „zakwaszającą”
 
 
 
 
 
    
 
 
 
 
 

Cześć, Po kilku latach przerwy w warzeniu też w czasie tej pandemi postanowiłem wrócić do budowy HERMS'a żeby się czymś zająć. Część rzeczy kupiłem jeszcze za Wielką Wodą jak byłem z 5 lat temu bo kiedyś były u nas niedostępne ale większość kupowałem przez internet teraz. Mi zeszło trochę krócej z budową bo pierwszy zakup garnków zrobiłem 11.10 czyli półtorej miesiąca ale ostatnie 2 tygodnie byłem na urlopie i praktycznie całe dnie poświęcałem na budowę.  Postanowiłem napisać w Twoim wątku bo koszty jakie mi wyszły są trochę wyższe. Około 2100zł wydałem w USA plus 4650 zł teraz, czyli w sumie 6750... i to jeszcze nie wszystko (stół, być może hop stopper)Zaznaczam że wszystko praktycznie zrobiłem sam (oprócz spawania tigiem)
 
Dziś robiłem próbę na wodzie i jestem mega zadowolony. Wkrótce pierwsze warzenie. Czekam jeszcze na króćce do chłodnicy.
Być może założę osobny wątek i opiszę system, zrobiłem trochę fotek w czasie budowy. Genaralnie wzorowałem się na The Electic Brewery i Spike Brewery.   
Pozdrawiam i witam po przerwie na forum.
).

Cześć, Po kilku latach przerwy w warzeniu też w czasie tej pandemi postanowiłem wrócić do budowy HERMS'a żeby się czymś zająć. Część rzeczy kupiłem jeszcze za Wielką Wodą jak byłem z 5 lat temu bo kiedyś były u nas niedostępne ale większość kupowałem przez internet teraz. Mi zeszło trochę krócej z budową bo pierwszy zakup garnków zrobiłem 11.10 czyli półtorej miesiąca ale ostatnie 2 tygodnie byłem na urlopie i praktycznie całe dnie poświęcałem na budowę.  Postanowiłem napisać w Twoim wątku bo koszty jakie mi wyszły są trochę wyższe. Około 2100zł wydałem w USA plus 4650 zł teraz, czyli w sumie 6750... i to jeszcze nie wszystko (stół, być może hop stopper)Zaznaczam że wszystko praktycznie zrobiłem sam (oprócz spawania tigiem)
 
Dziś robiłem próbę na wodzie i jestem mega zadowolony. Wkrótce pierwsze warzenie. Czekam jeszcze na króćce do chłodnicy.
Być może założę osobny wątek i opiszę system, zrobiłem trochę fotek w czasie budowy. Genaralnie wzorowałem się na The Electic Brewery i Spike Brewery.   
Pozdrawiam i witam po przerwie na forum.
).

Cześć, Po kilku latach przerwy w warzeniu też w czasie tej pandemi postanowiłem wrócić do budowy HERMS'a żeby się czymś zająć. Część rzeczy kupiłem jeszcze za Wielką Wodą jak byłem z 5 lat temu bo kiedyś były u nas niedostępne ale większość kupowałem przez internet teraz. Mi zeszło trochę krócej z budową bo pierwszy zakup garnków zrobiłem 11.10 czyli półtorej miesiąca ale ostatnie 2 tygodnie byłem na urlopie i praktycznie całe dnie poświęcałem na budowę.  Postanowiłem napisać w Twoim wątku bo koszty jakie mi wyszły są trochę wyższe. Około 2100zł wydałem w USA plus 4650 zł teraz, czyli w sumie 6750... i to jeszcze nie wszystko (stół, być może hop stopper)Zaznaczam że wszystko praktycznie zrobiłem sam (oprócz spawania tigiem)
 
Dziś robiłem próbę na wodzie i jestem mega zadowolony. Wkrótce pierwsze warzenie. Czekam jeszcze na króćce do chłodnicy.
Być może założę osobny wątek i opiszę system, zrobiłem trochę fotek w czasie budowy. Genaralnie wzorowałem się na The Electic Brewery i Spike Brewery.   
Pozdrawiam i witam po przerwie na forum.
).

W związku z zamiarem zmierzenia się ze stylem California Common postanowiłem poczytać trochę na jego temat. Ponieważ chciałem podzielić się tymi informacjami z osobą nie znającą w ogóle angielskiego pomyślałem, że w takim razie spróbuję coś przełożyć na nasze. Znalazłem mały artykuł na stronie czasopisma Brew Your Own
 
Filolog, w dodatku angielski ze mnie jak z koziej d?. trąbka więc wybaczcie niedociągłości i szorstkość języka. Artykuł przetłumaczyłem na szybko bez szukania wyrafinowanych słówek i poprawności gramatycznej. Chodziło mi o sens, ale wszelkie uwagi od znających język i temat lepiej mile widziane.
 
Powody, aby uwarzyć to piwo są dwa ? piłem kiedyś Anchor?a i mi smakował . No i drugi powód to konkurs w Żywcu 2012. Może dzięki tym paru informacjom parę osób się zdecyduje i spróbuje swoich sił. Im większa konkurencja tym lepiej.
 
California Common: Style Profile
 
Author Horst D. Dornbusch
Issue December 2004
 
California Common: Amerykański styl dla zwykłych ludzi
 
California Common jest to styl piwa pochodzący z Nowego Świata. W rzeczywistości i wszyscy się z tym zgadzają, jest to jeden z dwóch klasycznych, naprawdę amerykańskich styli. To drugie to Cream Ale. California Common jest dziwnym piwem, zasadniczo jest lagerem które jednak smakuje bardziej jak ale. Niektórzy zwą go piwem hybrydowym inni mniej dżentelmeńscy nazywają go bękartem. Jest to piwo do wspólnego ?żłopania? zarówno przez mężczyzn jak i kobiety. Przypomina szorstkie i ciężkie dni Gorączki Złota na Alasce w 1890 roku, kiedy to ogromna liczba mężczyzn -mieszkańców San Francisco czekała w dokach w kolejkach na transport statkiem na bogatą północ.
 
W latach poprzedzających budowę Kanału Panamskiego dostępność importowanego piwa nie była wystarczająca na tyle aby zaspokoić spragniony kolektyw poszukiwaczy przybyłych ze wszystkich zakątków kraju a nawet świata. Nic dziwnego że przedsiębiorczy właściciele piwiarni/szynkarze szybko wypełnili tą pustkę poprzez warzenie własnego piwa na miejscu. Ponieważ niemieccy imigranci zdominowali wtedy amerykańskie browary włączając w to Browar Kalifornijski, jako pionierzy zaczęli wtedy warzyć lagery ?ale inne lagery.
 
California Common, a can-do and make-do style
 
Zanim człowiek opanował technologię do kontrolowania całego procesu warzenia, jak również sposób dystrybucji gdzie miejsce dostawy jest bez znaczenia - człowiek mógł uwarzyć tylko takie piwa, jakie pozwalała mu natura w dodatku musiał stosować surowce dostępne lokalnie. U podnóża Alp czy w Monachium w trakcie mroźnych zim zaczęto fermentować piwa w niskich temperaturach i wtedy to pojawiły się lagery. Tylko drożdże odporne na takie warunki klimatyczne i niskie temperatury mogły fermentować brzeczkę. Natomiast w Nadrenii nigdy nie było wystarczająco zimno aby warzyć lagery ani wystarczająco ciepło aby warzyć ale w sposób brytyjski. Rezultatem tego była niskotemperaturowa fermentacja Altbiera i jego blond kuzyna Kolscha. Z drugiej strony na Wyspach Brytyjskich, wysokotemperaturowa fermentacja rozkwitała, co spowodowało rozwój styli od najjaśniejszego pale ale do najciemniejszego stouta.
 
W tym czasie w dalekiej Kalifornii urządzenia browarnicze były dużo prymitywniejsze niż w Europie a klimat był dużo cieplejszy. Według strony internetowej Anchor Brewing Company, kalifornijska scena piwowarska w XiX wieku prowadzona była głównie przez niemieckiego pochodzenia przedsiębiorców. Mieli takie nazwiska jak Behlmer, Böse, Freyer, Garms, Hage-mann, Hansen, Lurmann, Schleemann, Schröder, Schwarz, Thode, Veen, Win-deler i Wunder. Zgodnie z tradycją ziemi ojczystej, używali oni drożdży lagerowych, prawdopodobnie sprowadzonych z wschodniego wybrzeża. Jeśli chodzi o słody i chmiel to prawdopodobnie używali wszystkiego, co było dostępne na rynku lokalnym. Z tych składników, robili swoje piwa w płaskich otwartych kadziach fermentacyjnych. Nawet po wynalezieniu chłodzonych kadzi w Monachium w 1870, te technologie nie były jeszcze dostępne dla pionierów w Golden Bay.
 
Niezależnie od rodzaju szczepów lagerowych które, stosowali na początku pierwsi piwowarzy, jest prawdopodobne że dosyć szybko zmutowały ze względu na środowisko nie-lagerowe. Nic więc dziwnego że charakter pierwszych piw warzonych w San Francisco był odzwierciedleniem czasów i okoliczności w jakim żyli browarnicy. W rezultacie powstało piwo, które, choć dolnej fermentacji, smakowało bardziej jak ale, prawdopodobnie z dużym posmakiem owocowym oraz maślanym.
 
Początkowo, piwo wywodzące się z wybrzeży San Francisco zwane było Steam Beer. Pochodzenie tej nazwy nie jest do końca jasne. Według jednej fantazyjnej teorii, z kalifornijskich beczek z 1890 po odszpuntowywaniu, gdy wyciągano korki przed wyszynkiem, przez otwór wydostawały się ?pióropusze pary?. Inna Teoria sugeruje, że nazwa ta odnosi się do nazwy silnika parowego. Silniki parowe zaczynały być instalowane w niektórych browarach kalifornijskich. Browary wyposażone już w taki sprzęt z dumą chwaliły i reklamowały się nowoczesnym sprzętem zainstalowanym w ich browarach. W związku z tym zaczęto browary kojarzyć z silnikiem parowym a piwo nazwano Seam Beer (Piwo Parowe).
 
Niezależnie od tego, jaka jest prawda, ze względów prawnych, browary warzące steam beers obecnie są powszechnie znane jako California Common. Słowo ?steam? jest znakiem towarowym należącym do Kompanii Piwowarskiej Anchor w San Francisco.
Przed rokiem 1960 stylowi Steam Beer groziło ?wymarcie?. Coraz więcej browarów zaczynało mieć kłopoty kiedy to masowy lager zaczął zwiększać swój udział w rynku. To wtedy Fritz Maytag kupił jeden z ostatnich browarów ?parowych? ? a mianowicie Anchor. Browar ten został założony w 1850 r przez dwóch niemieckich imigrantów. W 1896 r został przejęty przez innych z pochodzenia niemieckich, ale urodzonych w USA piwowarów Otto Schinkel?a and Ernst Baruth?a. Po kilku zmianach własnościowych w roku 1965 Fritz Maytag nabył browar tuż przed jego zamknięciem i uczynił go jednym z największych sukcesów amerykańskiego browarniczego przebudzenia.
 
Opowieść o przypadkowym California Common
 
Znając historię California Common nic dziwnego, że styl ten z ma dość szeroki zakres specyfikacji. Jeśli chodzi o precyzyjne określenie widełek dla parametrów California Common nie jest to łatwe dla ekspertów a nawet dla Association of Brewers Beer Style Guideline. Pojawiają się różne zakresy dla różnych parametrów. Jednak nie ma sensu spierać się ponieważ wiemy że oryginalne warzone piwa miały bardzo szeroką rozpiętość. Na przykład zakres kolorów w tym stylu może być całkiem szeroki, od jasnego do czerwonego bursztynu. Współczesne wersje mają zazwyczaj kolor od jasno-bursztynowego do koloru miedzi. Zawartość alkoholu może zmieniać się od poziomu około 4,5% do około 5,5%. Skład surowcowy też nie jest specjalnie określony.
 
Szybki przegląd literatury potwierdza, iż w przeszłości zdecydowana większość piw kalifornijskich była etykietowana, jako California Common, pomimo że piwa te mogłyby być spokojnie zaklasyfikowane jako inny styl właśnie ze względu na skład zasypu. Dobrym tego przykładem jest rzemieślniczy pub który zaczął warzyć piwo pod nazwą German Lager a skończył z nazwą California Common.
 
Jakiś czas temu mój przyjaciel, piwowar-rzemieślniczy zadzwonił do mnie, żeby mnie zapytać czy mogę wziąć udział w teście smaku. Uwarzył Munich Helles?a z prawidłowym zasypem, piwo zapowiadało się bardzo obiecująco. Niestety, w połowie fermentacji burzliwej, coś się w nocy stało, być może była to awaria zasilania. Nikt nie wie. Ale kiedy pojawił się w piwnicy następnego ranka, jego Helles fermentował w komfortowej temperaturze ale dla ale?i czyli 20C. Piwo było prawie całkowicie odfermentowane.?Pomyślałem, że zanim wyleję to piwo do kanalizy powinienem zasięgnąć opinii kogoś innego? ? powiedział przygnębiony.
 
Rzeczywiście, piwo smakowało jak ale, było zbyt owocowe z dicetylem i estrami, surowe i nieprzyjemne. Pomyślałem wtedy że byłoby wstyd wyrzucić prawie 12 hektolitrów piwa. A co jeśli można je uratować? Zasugerowałem mu, aby postępował dalej tak jak zwykle i wziął pod uwagę pozbycie się diacetylu. Zarekomendowałem mu, aby obniżył ponownie temperaturę tanka, zamknął zbiornik i zostawił piwo w spokoju, aby dojrzewało przez kilka tygodni. To podsunęło mu pomysł aby zmienić nazwę warki na California Common.
 
Profil smakowy tej warki który prawdopodobnie ujawnił się dopiero po pewnym czasie, w rzeczywistości dopasował się do profilu smakowego Califiorni. Oczywiście to nie było piwo które on zamierzał uwarzyć ale takie właśnie piwo otrzymał. Po 3 tygodniach piwo o takiej właśnie nazwie pojawiło się w ofercie pubu. Zdobyło dużą popularność wśród klientów i znikło z oferty bardzo szybko. Tak, więc mój przyjaciel na niewielką skalę przypadkowo odtworzył sposób powstawania tego gatunku w San Francisco w 1890 r.
 
Wnioskiem tej opowieści nie jest to że California Common jest stylem który powstał dzięki zwyczajnym błędom. Przeciwnie, pokazuje że charakter różnych styli, kiedy zostaną połączone razem, mogą stworzyć unikalny styl zaskakująco przyjemny w smaku. W tym sensie, California Common jest pierwszym prawdziwym amerykańskim stylem, powstałym z połączenia kilku elementów i tradycji piwowarskich. Jeśli uznać Amerykę jako tygiel do wytopu szkła to California Common może być uznany jako wytopione z niego szkło.
 
Składniki i proces
 
Pomimo szerokiej definicji stylu, istnieje kilka wytycznych dotyczących zasypu i procesu, które muszą być przestrzegane przez browary, aby osiągnąć autentyczne California Common. Na przykład, odczucie w ustach powinno być średnie, piwo nie powinno być ani za lepkie ani za cienkie. Oznacza to nie używanie niesłodowanego ziarna do zacierania oraz niestosowanie słabo odfermentowujących drożdży.
 
Biorąc pod uwagę to, że pod koniec XIX wieku ziarno/jęczmień do warzenia pochodziło najprawdopodobniej z okolic San Francisco, California Common jest chyba najbardziej autentycznym stylem Amerykańskim w skład którego wchodziły wyłącznie lokalne składniki. Większość piw mogła być warzona z udziałem 6-cio rzędowego słodu. Obecnie domowi piwowarzy nie mają takich ograniczeń, jeśli chodzi o dostępność różnych gatunków słodu. Dla czystego profilu smakowego jako bazę, należy użyć najwyższej jakości słodu Pale Ale. Słod Pilzneński jest również odpowiedni jak udowodnił mój przyjaciel warząc Heklles?a/Cammon?a. Dodatek słodu monachijskiego nadaje odpowiedni kolor i nadaje piwu pełni. Aby osiągnąć bardzo blady kolor można dodać Caramel Pils zamiast słodu monachijskiego. Aby natomiast uzyskać głęboko bursztynowy kolor, należy dodać słód karmelowy Crystal o SRM/Lovibond nie większym niż 60. Należy unikać ciemnych słodów które dadzą ciemniejszy kolor oraz niepożądane posmaki które są nieprawidłowe w California Common.
 
Podczas gdy początkowo, postrzeganie stylu California Common opierało się bardziej na słodowości niż na ?chmielowości?, to teraz końcówka powinna mieć charakterystyczny dla amerykańskich styli chmielowy aromat. W teorii powinniśmy wybrać chmiel goryczkowy, który nie jest intensywny oraz chmiel aromatyczny o szlachetnym, mocnym aromacie. W praktyce amerykańskie, brytyjskie i kontynentalne europejskie chmiele mogą być stosowane w California Common. Ponieważ jednak szukamy klasycznego odpowiednika stylu a nie inspiracji czy eksperymentów do receptury wybrałem chmiel Cluster na chmielenie goryczkowe i aromatyczne . Jest to odmiana chmielu z zawartością alfa kwasów na poziomie 6% (receptura poniżej).
 
Cluster jest najbardziej tradycyjnym wyborem, ponieważ był to jeden z najpowszechniejszych odmian chmielu uprawianych od wybrzeża do wybrzeża w Stanach Zjednoczonych w XIX wieku. Pochodzenie genetyczne Cluster?a nie jest znane, ale prawdopodobnie jest to krzyżówka chmielu angielskiego z dzikim chmielem amerykańskim. Jeśli preferujesz bardziej współczesny amerykański smak/aromat, można wykorzystać ostrzejsze odmiany Northwest jak: Galena na goryczkę, Willamette na aromat. Aby uzyskać bardziej ostre, odmienne piwo możesz zawsze użyć kwiatowo-aromatycznego chmielu Cascade.
Browar Anchor używa własnych drożdży do warzenia Stema?a. Ten szczep drożdży jest dość charakterystyczny i dobry sensoryk może go odróżnić za niepowtarzalny aromat jaki dają. Niemniej jednak zostały opracowane drożdże, które bardzo przypominają oryginalne drożdże używanie w browarze Anchor i są powszechnie dostępne dla piwowarów domowych.
 
Biorąc pod uwagę historyczne korzenie stylu California Common, powinniśmy używać drożdży dolnej fermentacji, które zostały zaadoptowane do stosunkowo wysokiej temperatury, która panowała w San Francisco XIX wieku. Najbardziej popularne to Wyeast 2112 California Lager and White Labs WLP 0810 San Francisco. Oba szczepy fermentują brzeczkę w stylu California Common w optymalnym zakresie temperatur 14-18 C. W związku z tym jest niemal pewne, że poziom diacetylu w dzisiejszych piwach jest dużo niższy niż w tych warzonych w 1890 roku. Jeśli jednak chcesz podkreślić owocowość piwa fermentuj je w temperaturze 22C.
 
Callifornia Common powinno być dobrze nagazowane. Jeśli piwo ma być serwowane z kega, powinno być schłodzone i wypychane pod ciśnieniem 1-1,4 atmosfery.
 
Powyższe informacje to potencjalnie dobre wiadomości dla piwowarów domowych. Temperatura w większości domów przypomina kalifornijski klimat od zimy do lata. Jako piwowarzy domowi mamy duży komfort aby spróbować uwarzyć w domu California Common lub bardzo zbliżone piwo w tym stylu. Nie potrzebujemy do tego lodówki, wystarczy jakaś ciemna spiżarka lub piwnica.
 
Horst Dornbusch has been brewing ales and lagers since 1972, both as a homebrewer and, in the 1990s, as the owner of a brewing company. In 2000 he was awarded a Bronze Medal at the Great American Beer Festival in Denver, Colorado for his Dornbusch German Ale, an Altbier. When not busy brewing, he is a beer writer and contributes ?Style Profile? to every issue of Brew Your Own.

Skooby a jakie EBC bądz SRM ma ten słód czekoladowy z receptury?
0,9 kg to trochę dużo.

3 bary przez 3 dni to trochę dużo. Przegazowałeś. Następnym razem spróbuj 2,5 x 3.
Znaczenie ma też długość węża piwnego. Są na to tabele w zależności od średnicy, generalnie im dłuższy tym lepiej ale rozsądna długość to 1,8-2,5m.

BrewPI składa się z dwóch elementów (i dodatków, ale to pominiemy).
 
RaspberryPi, czyli mały komputer, który żre mało prądu, system ma na karcie SD (linux najcześciej) i pozwala na łączenie się z internetem.
Arduino, czyli zestaw mały elektronik, mikrokontroler, który podłączamy do RaspberryPi i on przesyła mu dane z termometrów, oraz włącza lub wyłącza chłodzenie/grzanie.
 
Ma to się do siebie trochę jak komputer + akcesoria, np drukarka. Gdzie Raspberry to komputer, a Arduino to drukarka.
 
Razem tak naprawdę to działa jak SMC-1000 z mądrzejszym software, który ma bardziej wyszukany algorytm, bo korzysta z dwóch sond (jedna mierzy temperaturę w lodówce, druga w brzeczce) i bierze pod uwagę bezwładność temperaturową brzeczki, żeby nie chłodzić/grzać zbyt długo.
 
Dodatkowo, ponieważ to jednak komputer, program napisany przez ludzi z BrewPi rysuje wykresy i daje możliwość zobaczenia ich przez przeglądarkę.
 
Ja mam jednak inny pomysł.
Znalazłem w sieci informacje jak do samego RaspberryPi podłączyć sondę temperatury i mam zamiar takie coś złożyć i samemu napisać program, który będzie zbierał dane z tej sondy, zapisywał w bazie danych i częstował ślicznym wykresem dostępnym przez przeglądarkę.
Sam mam STC-1000p (przeprogramowany STC-1000, żeby był trochę mądrzejszy), który do kontroli temperatury mi wystarczy, a wykresy byłyby czymś fajnym.

Możesz też zjeść zastępując ocet do galarety dpowiednio rozcieńczając np. do 10% .

Tak, to fałszywe dno robi robotę. W sobotę też filtrowałem na nim ale żadne drobinki mi nie przelatywały, czyściutka brzeczka, stąd wniosek że śruta była grubsza. Ja tu kupuję ześrutowany słód więc spokojnie śrutuj grubiej a będziesz zadowolony. Przy wysładzaniu ciągłym i wysokiej temperaturze wody do wysłądzania o wydajność nie masz sie co przejmować.
 
Przy takim wysładzaniu młóto lubi się zbijać zwłaszcza jak zbierze się dużo wody nad młótem. Nacinaj go co jakiś czas albo zamieszaj delikatnie górną warstwę, w ten sposób rozluźnisz go trochę. Spróbuj ustawić dopływ wody równy odpływowi brzeczki i poziom wody na młótem ustal tak ok 3cm.

PAŹDZIERNIKOWE POKAZY WARZENIA.
 
Zapraszamy wszystkich chętnych na październikowe pokazy warzenia piwa. Na pokazach uwarzymy piwa z procesem zacierania, omówimy techniki i użyte surowce. Pokazy odbędą się w Rzeszowie, w lokalu na ulicy Langiewicza (szczegóły po zgłoszeniu).
 
Terminy pokazów:
 
piątek, 10 października 2014, start godzina 18:00
Uwarzymy Iunga Single Hop Pale Ale, jasne, lekkie, wytrawne piwo chmielone tylko i wyłącznie polską odmianą chmielu Iunga.
 
piątek, 24 października 2014, start godzina 18:00
Uwarzymy West Coast India Pale Ale, jaśniejsza i bardziej wytrawna wersja popularnego stylu American IPA.
 
Pokazy są darmowe, jednak ze względu na ograniczonią wielkość pomieszczenia prosimy o wysyłanie zgłoszeń na adres karpackiewp@gmail.com, po otrzymaniu zgłoszenia przekażemy szczegóły dotyczące pokazu.

Mam żal że odpuściłem trochę forum ale I'm back .
Ekipa już nie ta sama widze choć wiele znajomych nicków ciągle widzę.
Witam po długiej przerwie , mam nadzieję że czas pozwoli itg.
 
Co z tym zamykaniem wątków?
Jake dalej próbuje nawracać niewiernych?

Mam żal że odpuściłem trochę forum ale I'm back .
Ekipa już nie ta sama widze choć wiele znajomych nicków ciągle widzę.
Witam po długiej przerwie , mam nadzieję że czas pozwoli itg.
 
Co z tym zamykaniem wątków?
Jake dalej próbuje nawracać niewiernych?

Debiutujemy w Kłodzku z konkursem piw domowych. Nasza załoga jeszcze mała, ale pewnie każdy z nas z tego powodu będzie pracował za dwóch.
Konkurs odbędzie się w ramach większej imprezy w Kłodzku - "Forum tradycji" - podczas której prezentować się będą lokalni producenci oraz mniejsze browary. W kolejnych postach będę informował Was o różnych faktach związanych z konkursem i imprezą.
Korzystamy z okazji bliskości granicy z Czechami, więc będzie to konkurs dla polskich i czeskich piwowarów. Tak się ten pomysł spodobał pewnym gremiom, że został w większej części dofinansowany z funduszy unijnych
Liczę na pytania związane z konkursem i jakby co to też o wyrozumiałość - nie na co dzień robimy takie wydarzenia.
Zapraszam!

Dzisiaj przyszedł czas na Kult.
 
[media]http://www.youtube.com/watch?v=zm2gSEBmGgo[/media]

To nie miejsce na taką dyskusję, a szkoda, bo chętnie bym podyskutował. Jak w rzeczywistości wygląda rzekoma energooszczędność? Biorąc pod uwagę fakt, że ruska lodówka działa od 20 lat, a w tym samym czasie inne "energooszczędne" wymienione być musiały na nowe 4 razy. Dlaczego 4? Miałem Amice, zepsuła się. Serwisant stwierdził, że nie warto naprawiać, a w ogóle to Amica 5-letnia tylko do wymiany się nadaje, taką żywotność jej producent przewiduje. Wracając do pytania, co pochłania więcej energii (o kasie nie wspomnę)
Czy lodówka, która zużywa odrobinę więcej prądu?
Czy 4 inne, które;
-trzeba wyprodukować
-transportować (magazyny, sklepy, wreszcie nasze mieszkanie)
-po 5 latach znowu transportować na złom
-i to samo z następną
-i tak 4 razy
A w tym czasie, ruski czołg stoi sobie i grzecznie patrzy, jak te "energooszczędne" sprzęty w efekcie zużywają nieporównywalnie więcej energii (o kasie nie wspomnę ).

Mogłeś potrzymać dłużej. Te drożdże powinny dać radę ale 6 blg to za dużo. Na cichej z mniejszą ilością drożdży będzie ciężko. Przenieś do wyższej o kilka stopni temperatury ale 20-21 nie przekraczaj. Nie zaszkodzi a może pomoże...

Przejżałem wątek i współczuję bnp.
Co do powyższego cytatu.
 
Miałem i mam do czynienia z obydwoma reduktorami - ze spawalniczym zawodowo.
Reduktory utrzymującw stałe ciśnienie to nie jest to samo co reduktory utrzymujące stały przepływ. Taki jest fakt.
Nie ma w tym żadnej nieprawdy gdy ktoś poleca dedykowany sprzęt jak Bóg przykazał. Ta Ameryka została już odkryta.
To że coś da się zrobić stosując zamiennik i kombinując to co innego. Wiem że się da. Wiele rzeczy da się zrobić ale nie jest to dla wszystkich jak choćby alkohol, absynt, paliwo i inne rzeczy. Łyżeczką też da sie fundament pod dom wykopać.
Różnica w cenie to 20 zł więc nie widzę sensu aby podniecać się jakąś tajemną wiedzą.

Nie masz racji Jacenty, trzeba wiedzieć kiedy należy dla dobra sprawy i tematu oko przymknąć, a kiedy wynajdywać błąd, czy literówkę.
 
W takich sytuacjach, jeżeli jest to rażące, użyj zgłoś i temat, jak to było już niejednokrotnie, jest zamykany. Nie nauczysz nikogo ortografii przez internet, a jedynie generuje to nie potrzebne dywagacje.
 
edit: przepraszam, że post na raty ale piszę z tapatalku i coś mnie rozłącza.

Zdjęcia z konkursu w Galerii:
 
 

Dziś wysłałem metryczki wszystkim uczestnikom Karpackiego KPD.
 
 
Współpraca przy tym Konkursie dała mi duuuużo satysfakcji. Przypomniałem sobie stare, dobre czasy i to było naprawdę miłe Ogromne podziękowania dla Roberta, Wojtka, Tomka, Jacka, Piotrka, Łukasza.
 
Jeszcze raz gratulacje dla zwycięzców KKPD !
 
Niespodzianka ? Któż by się spodziewał, że - wydawałoby się - pogardzany styl Standard American Lager tak ożywi szanowne Jury ?!

Wszystkie piwa biorące udział w konkursie zostały zakodowane przez przewodniczącego. Trochę pracy było - dzięki Ziemek. Lista zamknięta.
 
Po drobnej korekcie poniżej prezentujemy uczestników konkursu:
 
Standard American Lager:
 
1. Borowski Mariusz
2. Bystryk Mariusz
3. Chrząszcz Łukasz
4. Czerwonka Tadeusz
5. Dziełak Czesław
6. Gerula Grzegorz
7. Juszczak Piotr
8. Kiełbowicz Marcin
9. Krysiak Jan
10. Łopata Agnieszka
11. Michna Jacek, Michna Beata
12. Mijał Jerzy
13. Miler Andrzej
14. Miler Jerzy
15. Odrobny Przemysław
16. Pachoł Grzegorz
17. Pitala Waldemar
18. Zach Krzysztof
 
Extra Special/Strong Bitter:
 
1. Barancewicz Michał
2. Bilski Sławomir
3. Boinski Mateusz
4. Borowski Mariusz
5. Chrząszcz Łukasz
6. Czerwonka Tadeusz
7. Czogalla Adam, Targońska Anna
8. Dziełak Czesław
9. Gładysz Piotr
10. Górski Mateusz
11. Grzegorczyk Michał
12. Jakubas Artur
13. Jeleń Arkadiusz
14. Jędrzejewski Marcin
15. Juszczak Piotr, Juszczak Martyna
16. Kantor Łukasz
17. Kiełbowicz Marcin
18. Kierszniowski Szymon
19. Kojro Łukasz
20. Kołodziejczyk Marcin
21. Krysiak Jan
22. Kukuła Adrian
23. Kula Krzysztof
24. Łopata Agnieszka
25. Maniewski Michał
26. Markowski Bartosz
27. Mijał Jerzy
28. Miler Andrzej
29. Niedlich Szymon
30. Odrobny Przemysław
31. Pachoł Grzegorz
32. Panasiuk Marcin
33. Pawlik Robert
34. Pitala Waldemar
35. Podolski Paweł
36. Porada Wojciech
37. Rychlak Bogumił
38. Sojka Marcin
39. Stachowski Jacek
40. Suchecki Arkadiusz
41. Walas Michał
42. Wojnarski Piotr
43. Wróbel Adam

Przepraszam za jakość, ale zrobione na szybko. W najbliższym czasie zamieszczę zdjęcia na sklepie, będzie można się dokładnie przyjrzeć.