Szalas85

Trzeba przyznać, że grubo Mam jedną uwagę, a właściwie temat do przedyskutowania. Czy nazwa Grand Champion, nie jest przypadkiem zarezerwowana dla Cieszyńskiego KPD? A nawet jeżeli oficjalnie nie jest, to czy tak być nie powinno? Moim zdaniem jednak sama nazwa Grand Champion ma już wyrobioną markę i powinno jej się używać w stosunku do konkursu Cieszyńskiego. Wydaje mi się, że w każdym innym konkursie, najlepsze piwo konkursu powinno nazywać się Grand Prix. I proszę nie traktować tego jako atak Tak sobie tylko dywaguję.

#103 Twin-Pod (Smoked Rye Ale) Brzoza ~ 13,6 Blg, 33 IBU .... Data: 2016-11-01 Surowce: Viking wędzony brzozą - 2kg Żytni - 0,7kg Abbey - 0,15kg Karmelowy 30 - 0,15kg Drożdże: US-05 - gęstwa (125ml). Zacieranie 9L: 45°C - 15m 68°-66°C - 1h 20m 72°-70°C - 30m Wysładzanie - 9 Litrów - Wyszło: 16 Gotowanie 70 minut: 60' - Iunga 15g 15' - Cascade PL 15g 0' - Cascade PL 15g Dodatki na cichą: ?? OG: 13,6°Blg FG: ??°Blg Objętość: 11L Refermentacja: ?? Wydajność: x Odfermentowanie: ??% Fermentacja: Burzliwa: 13 dni - 15°-18° Cicha: 7 dni - 19°-15° Uwagi: Czas pracy 4,5h 30.11 - Rozlew.

#102 T-Fighter Gasoline (Black IPA) ~ 16,2 Blg, 51 IBU "Matka nie popuszcza i wciąż każe szukać Rebeliantów. A przecież w letni skwar czarny kombinezon pilota szczególnie daje się we znaki. Żołnierzu, wojna nie zając, zatankuj do pełna nim ruszysz na podbój galaktyki!" Kolejne piwo z serii New England, tym razem w wersji ciemnej. Ta warka ma na celu sprawdzenie jak sprawią się te drożdże w ciemnym piwie i przetestowanie słodu owsianego, którego nigdy wcześniej nie używałem. Zakładam, że piwo będzie jedwabiście gęste, ale jednocześnie wytrawne, z silnymi aromatami cytrusowych i ciemnych owoców typu czarna porzeczka. Jestem raczej zwolennikiem Black IPA, które mają charakter ciemnych słodów, czyli jakaś niewielka dawka czekoladowych aromatów powinna się pojawić. Zasyp: Jak zwykle do bólu prosty. Baza to Pale Ale, do teg 34% słodu owsianego, który mam nadzieje wprowadzić odpowiednią gładkość i sprawi, że piwo będzie miało soczysty odbiór. Słody ciemne zmielone na pył i dodane na ostatnie 20 minut zacierania powinny odpowiednio przyciemnić barwę. Mam nadzieję, że wprowadzą jedynie czekoladę, bez ostro palonych i popiołowych nut. Zacieranie: Na wytrawnie, 64 do 72, bez wygrzewu. Ostatnie 20 minut z przerwy zcukrzającej przeprowadzam w fermentorze. Chmielenie: Na goryczkę resztką Marynki, na aromat odmianami: Nelson, Chinook i Cascade. Nie do końca wiem czego spodziewać się po Nelsonie w ciemnym piwie, ale Cascade ma wprowadzić cytrus, Chinook trochę słodszych owoców, myślę, że pójdzie to w stronę właśnie czarnej porzeczki. Fermentacja: Początek w 14-15 stopniach, potem dość szybko jedziemy w górę, przez pierwsze 5 dni do 19 stopni i potem tydzień w mieszkaniu w 22. Data: 2016-11-02 Surowce: Pale Ale - 2kg Słód Owsiany - 1,2kg Carafa Special I - 0,115kg Carafa Special II - 0,215kg Drożdże: Funktown Pale Ale (jednodniowa gęstwa 125ml ) Zacieranie 10,5L: 64°C - 40m 72°C - 30m Wysładzanie - 8 Litrów - Wyszło: 15L Gotowanie 70 minut: 60' - Marynka 20g 5' - Nelson, Chinook, Cascade - po 15g 0' - Nelson, Chinook, Cascade - po 15g Dodatki na cichą: Nelson, Chinook, Cascade - po 20g, na 3 dni OG: 16,2°Blg FG: ??°Blg Objętość: 11L Refermentacja: ?? Wydajność: Źle ustawiłem parametry w Brewness, więc nieistotne. Odfermentowanie: ??% Fermentacja: Burzliwa: 5 dni - 14°-18°, 7 dni - 21°-22° Cicha: 7 dni - 15°-13° Uwagi: Czas pracy 4,5h Wylane w kanał - najprawdopodobniej infekcja z gęstwy, ponieważ drugie piwo na tych drożdżach również zakaziło się na etapie fermentacji.

Wybacz, wczesna pora była

#101 Obi Wan Kenobi (Vermont IPA: Single Hop Nelson) ~ 18 Blg, 46 IBU "Obi-Wan Kenobi, You're my only Hop" Zabieram się za ostatnio bardzo modny styl czyli Northeast / New England / Vermont IPA, nazwa wymienna, choć każda kolejna zawęża obszar geograficzny. Styl, który wydaje się być kompromisem pomiędzy mega wytrawnymi wersjami AIPA, a tymi słodszymi. Dużo niższa goryczka, za to duży nacisk położony jest na aromat. Do tego smothness i juicyness Po kolei więc: Zasyp: Jako baza oczywiście Pale Ale. Po ostatnich średnich doświadczeniach z płatkami owsianymi, dla uzyskania gładkości użyję płatków jęczmiennych, do tego stała pozycja w moich IPA, czyli szczypta Abbey i trochę pszesznicy, która ma dodać rześkości i też odrobinę gładkości. Zacieranie: Raczej na wytrawnie, bo drożdże których użyję i tak nie powinny zejść jakoś bardzo nisko. 45 minut w 65 stopniach i 35 w 72. Chmielenie: Będę chmielił jedną odmianą chmielu - Nelson Sauvin. Taki kaprys na single hopa Chmielu będzie dużo, bo aż 200g na różnych etapach: Do zacierania, na goryczkę, na aromat i dwukrotnie na zimno. Fermentacja w 14-15 stopniach przez pierwsze 5 dni, potem w mieszkaniu w około 21-22. Data: 2016-10-21 Surowce: Pale Ale - 2,5 kg Pszeniczny - 0,5 kg Płatki Jęczmienne - 0,4 kg Abbey - 0,2kg (6%) Drożdże: Funktown Pale Ale (półtora tygodniowa gęstwa 135ml ) Zacieranie 11,2L: 65°C - 45m 72°C - 35m (+20g Nelson) Wysładzanie - 8 Litrów - Wyszło: 15L Gotowanie 70 minut: 60' - Nelson 15g 7' - Nelson 35g + Whirfloc 1/4 kapsułki 0' - Nelson 30g Dodatki na cichą: Nelson 50g - na 6 dni Nelson 50g - na 2 dni OG: 18°Blg FG: ??°Blg Objętość: 11L Refermentacja: 58g na 10,5L Wydajność: 75% wg Brewness Odfermentowanie: ??% Fermentacja: Burzliwa: 13 dni - 15°-22° Cicha: 7 dni - 22°-13° Uwagi: Czas pracy 4h Wydajność wyszła nieco wyższa niż zakładałem - 18blg. 31.10 - Przelałem na cichą przy 6blg. Trochę za szybko, bo piwo dawało dość mocno aldehydem, ale potrzebowałem gęstwy. Zassałem sporo drożdży, żeby na cichej jeszcze doszło i zredukowało aldehyd. Zostawiłem w mieszkaniu w 22 stopniach. 04.11 - Wrzucona pierwsza dawka chmielu 50g Nelsona i fermentor zniesiony do piwnicy do temperatur oscylujących wokół 14-15 stopni. Za 2 dni dorzucę kolejne 50g Nelsona. 06.11 - Wrzucona druga dawka chmielu 50g Nelsona. Temperatura 14 stopni. Rozlew 08.11. 08.11 - Rozlane z dodatkiem 58g cukru na 10,5 litra piwa. Nafta, Mango, Melon, Marakuje, gładkie, goryczka na średnim poziomie. Bardzo ciekawe.

Ja wszystkie Stouty robię na "amerykańskich" szczepach i coś tam się udało wygrać w konkursach, więc polecam. W warunkach domowych jest mniejsze odfermentowanie niż w browarze, dlatego spokojnie zostanie sporo ciała.

Ja bym wyrzucił pszenicę, nie bardzo rozumiem zasadność dodania jej do stoutu. Co do zestawu ciemnych słodów, to w przeciwieństwie do kolegów na początku, ja nie mam zastrzeżeń, jest spoko, ale rzeczywiście od początku zacierania.

To jakiś trolling, czy naprawdę zadałeś 2 litry gęstwy?

2 limonki na 5 litrów piwa. Wycisnąć sok i zagotować w nim starty zest. Wszystko razem na 2-3 dni cichej do fermentora. Ilości są tak niewielkie, że możesz wlać nawet gorące.

#99 Twin-Pod (Smoked Rye Ale) Czereśnia ~ 14 Blg, 31 IBU .... Data: 2016-10-09 Surowce: Viking wędzony czereśnią - 2kg Żytni - 0,7kg Abbey - 0,3kg Drożdże: US-05 - gęstwa. Zacieranie 9L: 45°C - 15m 68°-66°C - 40m 72°-70°C - 20m Wysładzanie - 9,5 Litrów - Wyszło: 15 Wysładzanie: wysładzanie ciągłe do uzyskania 14,5L Gotowanie 70 minut: 60' - Iunga 15g 15' - Cascade PL 15g 0' - Cascade PL 15g Dodatki na cichą: ?? OG: 14°Blg FG: ??°Blg Objętość: 11,7L Refermentacja: ?? Wydajność: 71 % - wg. Brewness Odfermentowanie: ??% Fermentacja: Burzliwa: 13 dni - 15°-18° Cicha: 7 dni - 19°-15° Uwagi: Czas pracy 5h Gęstość przed gotowanie: 11,6. 19.10 - przelane na cichą przy 3,5blg #100 Twin-Pod (Smoked Rye Ale) Grusza ~ 14,9 Blg, 30 IBU Receptura na jutro, jutro też dłuższy opis. Data: 2016-10-09 Surowce: Viking wędzony gruszą - 2kg Żytni - 0,7kg Abbey - 0,3kg Drożdże: US-05 - gęstwa. Zacieranie 9L: 45°C - 12m 68°-66°C - 40m 72°-70°C - 40m Wysładzanie: wysładzanie ciągłe do uzyskania 15L Gotowanie 70 minut: 60' - Iunga 15g 15' - Cascade PL 15g 0' - Cascade PL 15g Dodatki na cichą: ?? OG: 14,9°Blg FG: ??°Blg Objętość: 11,5L Refermentacja: ?? Wydajność: ??% Odfermentowanie: ??% Fermentacja: Burzliwa: 13 dni - 15°-18° Cicha: 7 dni - 19°-15° Uwagi: Czas pracy 5h 19.10 - przelane na cichą przy 4blg

Info od organizatora - Ilość zgłoszeń będzie dzisiaj.

Zgodnie z tradycją, 29 września ogłaszamy kategorie przyszłorocznego XV KPD PSPD 2017. Staraliśmy się tak dobrać style, aby każdy znalazł coś dla siebie. Są style jasne i ciemne, tradycyjne i nowofalowe, kwaśne i dzikie. Część z nich jest prosta do uwarzenia nawet dla początkującego piwowara, a część stanowi wyzwanie nawet dla bardzo doświadczonego. Wybierając kategorie, staraliśmy się też zrobić to w taki sposób, aby sędziowie mogli to dość łatwo je ocenić - udało się to mniej lub bardziej, ale mam nadzieję, że nie przysporzy to zbyt dużych problemów. Konkurs odbędzie się w połowie czerwca 2017 roku. Opisy zamieszczone poniżej mają na celu wstępne zapoznanie piwowarów z historią stylów oraz podstawowymi informacjami dotyczącymi profilu piwa. Pełne opisy pojawią się do końca października. Szef Jury: Michał Jaskólski Organizator konkursu: Artur Kamiński Fanpage na Facebooku: https://www.facebook.com/grandchampionPSPD Regulamin i zgłoszenia: https://konkursy.pspd.org.pl/ Wyniki: Wyniki Eliminacji, Wyniki Finałów. Gose [9-14°Blg] – Styl o ponad 500-letniej historii, nawiązujący do tradycji niemieckiego piwowarstwa jeszcze sprzed Reinheitsgebot. Historycznie warzony w Saksonii jako piwo fermentacji spontanicznej, jest bliskim kuzynem belgijskich piw kwaśnych. Po II wojnie światowej Gose podupadło i omal nie zostało zapomniane. Wyniesione ponownie na fali współczesnej rewolucji piwnej, podobnie jak przed wiekami znów zdobywa popularność jako piwo smakowite i świetnie gaszące pragnienie. Zakwaszone bakteriami kwasu mlekowego, warzone z dodatkiem soli i kolendry, jest piwem o czystym profilu, kwaśno-słonym smaku i orzeźwiającym charakterze. Polskie Pszeniczne [10-13°Blg] - Kategoria nawiązująca do długiej tradycji spławiania rzeką Wisłą polskiego zboża i jeszcze dłuższej tradycji warzenia w Polsce piw pszenicznych. W celu upamiętnienia 550-lecia ustanowienia wolnej żeglugi wzdłuż całego biegu Wisły, Sejm RP ogłosił rok 2017 „Rokiem Wisły”, a PSPD ustanawia Polskie Pszeniczne jedną z kategorii XV KPD. Polskie pszeniczne traktujemy jako interpretację stylu American Wheat. Oczekujemy lekkiego, ale wyraźnie chmielonego piwa, w zasypie bazującego na słodzie pszenicznym. Kategoria przewiduje użycie tylko polskich odmian chmielu (chmiele o amerykańskim, angielskim czy niemieckim rodowodzie uprawiane w Polsce nie powinny być używane). English Porter [10-13°Blg] – Klasyczny, angielski styl piwa ciemnego, korzeniami sięgający początków XVIII wieku. U swojego zarania warzony w 100% z ciemnego (i taniego) słodu „brown” był szczególnie popularny wśród londyńskich robotników i tragarzy portowych. Nie będzie dużej przesady w stwierdzeniu, że angielski porter wespół z maszyną parową były filarami angielskiej, a później europejskiej rewolucji przemysłowej, która zapoczątkowała nowoczesny świat. Eksportowany m.in. na ziemie polskie stał się również inspiracją do powstania naszego Porteru Bałtyckiego. Porter angielski charakteryzuje się brązową barwą oraz przyjemną, ciasteczkową, opiekaną, lekko orzechową i karmelową, a także umiarkowanie paloną słodowością oraz wysoką pijalnością. Lager Wiedeński [11,5-13°Blg] – Pierwszym piwowarem, który rozjaśnił mrok XIX wiecznego lagera był Anton Dreher. Uwarzony przez niego po raz pierwszy w 1841 roku Lager Wiedeński był owocem połączenia bawarskiej tradycji fermentacji i leżakowania piwa w niskich temperaturach oraz zaadaptowania nowoczesnych, angielskich technik słodowania jęczmienia. W efekcie powstało pięknie prezentujące się w szkle klarowne piwo, o głębokiej miedzianej barwie z czerwonymi refleksami. Lager Wiedeński wyróżnia się w smaku słodowością o charakterze chlebowym, lekko opiekanym, pochodzącą ze słodu wiedeńskiego i/lub monachijskiego, zrównoważoną w końcówce smaku wystarczająco mocną chmielową goryczką, wniesioną przez szlachetne odmiany europejskiego chmielu. Nowofalowy Pils [11,5-13,5°Blg] – Gdyby Pilznera wynaleziono współcześnie, z pewnością do jego nachmielenia użyto by amerykańskich odmian chmielu! Nowofalowy Pils to próba ukazania nowej twarzy klasycznego lagera, rodem z XIX wiecznego Pilzna. Gdyby Pilznera wymyślono współcześnie, z pewnością byłby piwem o czystym profilu fermentacji, solidnej podbudowie słodowej, wyraźnej goryczce i bogatym aromacie nowofalowych odmian chmielu, który jednak nie przysłania całkowicie cech klasycznego Pilsa. Brett Saison [12-16°Blg] – Mający swoje korzenie w belgijskiej Walonii Saison, historycznie był piwem warzonym na farmach w chłodniejsze miesiące, a przeznaczonym do spożycia latem, przede wszystkim w okresie żniw. By móc skutecznie gasić pragnienie robotników rolnych warzony był jako piwo lekkie, musujące i przede wszystkim bardzo wytrawne. Mając na uwadze fakt, że dawniej piwo przechowywane było w drewnianych beczkach, niewątpliwie niektóre z ówczesnych Saisonów zawierały w sobie także drożdże „brettanomyces”. I właśnie użycie „brettanomyces” jest kluczem do tej kategorii XV KPD. Oczekujemy piwa w stylu Saison fermentowanego z udziałem (lub całkowicie za pomocą) drożdży z rodzaju „brettanomyces”. Wysokie odfermentowanie, wytrawność smaku i bogaty dobrze zbalansowany bukiet, w którym istotną rolę grają nuty "brett" to główne wyznaczniki tego stylu. American Stout [12,5-18°Blg] – Pierwszym amerykańskim browarem, który po zniesieniu prohibicji zaczął warzyć Stouta był kalifornijski „New Albion”. Był rok 1978. Dziś wspomniany browar już nie istnieje, a amerykańska interpretacja tego starego, brytyjskiego stylu przeszła znaczną ewolucję. Piwo stało się mocniejsze i jeszcze bardziej palone. Przede wszystkim jednak, do jego nachmielenia zaczęto używać nowoczesnych odmian amerykańskiego chmielu, co przełożyło się z jednej strony na jego wyraźniejszą obecność w profilu piwa, a z drugiej wzbogaciło stoutową paloność o charakterystyczne dla amerykańskiego chmielu nuty. Przygotowując się do warzenia tego stylu należy jednakże zwrócić uwagę na to, by w efekcie nie powstała Black IPA. Northeast IPA [14-17,5°Blg] Występuje także pod nazwami New England IPA oraz Vermont IPA. Stosunkowo nowy wariant stylu AIPA, zapoczątkowany przez amerykańskim browar „The Alchemist”. W założeniu miał on być łącznikiem pomiędzy wytrawnymi wersjami z zachodniego wybrzeża i znacznie lepiej zbalansowanymi, bardziej słodowymi wersjami ze wschodu USA. Najważniejszymi wyróżnikami Northeast IPA są: zdecydowanie chmielowy i owocowy charakter, gładkie odczucie w ustach, stonowana jak na IPA goryczka, „soczystość” smaku i świetna pijalność aż do ostatniego łyka. Rauch-Doppelbock [18-26°Blg] – W burzliwych czasach XVI wiecznych wojen religijnych, w celu umacniania katolicyzmu, do Monachium przybyli włoscy mnisi, uczniowie Św. Franciszka z Paoli. W ich zgromadzeniu panowała surowa reguła, m.in. wegetarianizm, a także ścisłe przestrzeganie postów i związany z nimi zakaz przyjmowania jakichkolwiek pokarmów. Najtrudniejszymi okresami dla mnichów były 4 tygodnie ścisłego postu poprzedzające Wielkanoc, oraz 4 tygodnie Adwentu przed Bożym Narodzeniem. O ile przyjmowanie pokarmów było wtedy całkowicie zabronione, o tyle piwo nie. Mając to na uwadze, do warzenia specjalnie na okres postu, mnisi opracowali recepturę „płynnego chleba”, czyli najbardziej treściwego i pożywnego piwa tamtych czasów. Nazwali je „Zbawca” (łac. Salvator). 500 lat później, jego spadkobiercą jest styl określany jako Doppelbock (podwójny koźlak), czyli bardzo mocne, silnie słodowe i melanoidynowe piwo, z nutami suszonych owoców. Do tego na potrzeby naszego konkursu, powinna wzbogacać je wyraźna wędzoność, jeszcze bardziej upodabniająca współczesne piwo do tego z czasów, kiedy słód zwykle suszony był dymem. Rye Wine [24°Blg+] – Jedną z cech charakterystycznych dla historycznego angielskiego piwowarstwa, było oddzielanie w trakcie filtracji pierwszej porcji, najbardziej skoncentrowanej w smaku i bogatej w cukry brzeczki, od kolejnych porcji, już o niższym ekstrakcie, a otrzymanych dzięki wysładzaniu gorącą wodą . Ta pierwsza porcja, zwana „first runnings” przeznaczana była do produkcji najlepszych, najdroższych i najmocniejszych piw. Wprawdzie najwcześniejsze wzmianki o angielskich „Barley Wine” i „Malt Wine” pochodzą jeszcze z XVIII wieku, to jednak za pierwsze piwo w tym stylu, uchodzi uwarzony po raz pierwszy około roku 1870 „Bass No.1”. Kategoria XV KPD „Rye Wine” jest nawiązaniem do starej tradycji angielskich „win słodowych”, ale z akcentem na osiągnięcie jeszcze większej gęstości i treściwości. Analogiczne do stylów „Barley Wine” i „Wheat Wine”, oczekujemy piwa bardzo mocnego, skoncentrowanego na słodowości, gęstego i oleistego, o wyraźnie żytnim charakterze. Charakter nowofalowych (lub szlachetnych) odmian chmielu jest pożądany, jednakże nie może dominować profilu.

Ktoś tu napisa, że chmiele australijskie dają tropiki co nie do końca jest prawdą. Świetne mango i marakuje można uzyskać chmieląc Citrą i Amarillo, albo Chinookiem. Galaxy z Australi daje mandarynke,przy innych tez roznie z tymi tropikami bywa.

#98 Dianoga (Funky American Wheat) ~ 12,4 Blg, 17 IBU Plan jest taki, żeby stworzyć bardzo gładkie, ekstremalnie pijalne, lekko kwaskowe, super aromatyczne piwo o bardzo niskiej goryczce Ze względu na duży udział różnego rodzaju płatków błyskawicznych, pewnie można byłoby to nazwać wielozbożowe Jednak piwo ma mieć wyraźny charakter Amerykańskiej Pszenicy. Jednocześnie tym piwem rozpoczynam serię New England Wheat, IPA, Black IPA i Double IPA Jeżeli oczywiście drożdże się sprawdzą, ale po kolei: Zasyp: Miało być po równo pszenicy i pale ale, ale jak zszedłem do piwnicy okazało się, że mam tylko 1,2kg pszenicy, musiałem więc w ostatniej chwili trochę pokombinować. Bazą jest więc Pale Ale, ale nie stanowi większości bo jest to 42% zasypu. Dodaję zgodnie z planem płatki pszenne, dla nadania lekkości i pijalności, płatki żytnie dla nadania pełni i gładkości, a owsiane trochę z przypadku, żeby wypełnić braki pszenicy, a przy okazji nadać jeszcze większej gładkości. Chmielenie: Nie chmielę w ogóle na goryczkę, sprawdziło mi się to ostatnio zdaje się w Żytniej IPA, a skoro nie potrzebuję wysokiej goryczki, to po co marnować chmiel na początek gotowania. Celuję w profil cytrusowy, stąd dawno przeze mnie nie używany Cascade. Do tego Simcoe, który daje aromat cytrusowy, a dopiero w smaku wychodzą czasami aromaty sosnowe. Do tego Citra, bo jest pewna, chociaż idzie raczej w strony multiwitaminy. Aromat cytrusowy uzupełnię zestem z limonek, nie chcę przegiąć ale różnie może być. Żeby nadać piwu dodatkowego wymiaru i pijalności, dodam również wyciśnięty sok z limonek. Wprowadzi to tylko odrobinę kwaśności, która z pewnością doda rześkości temu piwu Patent przetestowany na warce nr. 95 - tam wyszło fenomenalnie. Drożdże: Dostałem na moje oko jakieś 10-15ml gęstwy drożdży z The Yeast Bay - Funktown Pale Ale. Jest to, jak podaje producent, blend drożdży z Vermont i dzikich Saccharomyces. Nie do końca wiem czego się po tym spodziewać, ale jestem podekscytowany efektem jakie może to dać Na cichą ten sam zestaw chmieli, w szczególności Simcoe powinno zrobić robotę, bo na zimno daje jeszcze mocniejszy cytrus niż Cascade. Do tego w zależności od nachalności limonek, dodam je też na zimno bądź nie. Przy okazji tej warki, testuje Brewness i póki co jestem bardzo zadowolony. Jeżeli wszystko pójdzie dobrze, to wykupię wersję PRO. Data: 2016-09-24 Surowce: Pale Ale - 2,2 kg Pszeniczny - 1,2 kg Płatki Pszenne - 0,6 kg Płatki Owsiane - 0,6 kg Płatki Żytnie - 0,6 kg Drożdże: Funktown Pale Ale (starter 1L) Zacieranie 18L: 44°C - 10m 64°C - 40m 72°C - 40m Wysładzanie - 16,5 Litrów - Wyszło: 29,5L Wysładzanie: wysładzanie ciągłe do uzyskania 30L Gotowanie 70 minut: 10' - Cascade, Simcoe, Citra - po 15g 5' - 36g zestu z limonek i pomarańczy 5' - 400ml soku wyciśniętego z pomarańczy i limonek. 0' - Cascade, Simcoe, Citra - po 15g Dodatki na cichą: 10.10 - Cascade, Simcoe, Citra - w sumie 50g OG: 12,4°Blg FG: 2,5°Blg Objętość: 27L Refermentacja: ?? Wydajność: 81% wg Brewness Odfermentowanie: ??% Fermentacja: Burzliwa: 13 dni - 15°-18° Cicha: 7 dni - 15°-13° Uwagi: Czas pracy 5h 25.09 - Drożdże całkiem szybko ruszyły jeżeli biorąc pod uwagę budowę startera i ilość drożdży. Oznaki fermentacji pojawiły się przy około 20h od zadania drożdży. 27.09 - Piana drożdżowa opadła, nikłe oznaki fermentacji. 30.09 - Przeniosłem do mieszkania do 21-23 stopni, bo fermentacja właściwie stanęła. Pomiar wskazał około 5blg. 10.10 - Przelane na cichą przy 3,5blg i 4,5PH. Jeszcze dość intensywnie drożdżowe, ale jednocześnie bardzo gładkie, bardzo bardzo gładkie Dodałem 50g mieszanki Citra, Cascade, Simcoe. Będę chmielił jeszcze raz za 2-3 dni. 13.10 - Dodałem 50g Cascade'a i 50g Simcoe, na 2 dni. 16.10 - Rozlane do butelek + 142g cukru, na 2,4 vol. Jest dobrze. Degustacja, Uwagi: Odrobinę za dużo limonki, pomimo, że została dodana do kotła i tak góruje nad chmielem. Jest przyjemna, ale zbyt wyrazista. Sok wprowadził zbyt dużo kwaśności, piwo jest przyjemne, ale jak na styl, jest zbyt kwaśne.

W planach mam 4 piwa z takim samym zasypem i chmieleniem, z 4 nowymi słodami wędzonymi: jabłonią, wiśnią, czereśnią i gruszą. Wczoraj uwarzyłem pierwsze dwa z jabłonią i wiśnią. Zasyp: 67% Wędzonego 23% Żytniego 10% Abbey Chmielenie na 30 IBU: 60' - Iunga 15' - Cascade PL 0' - Cascade PL Wnioski mam bardzo podobne. Brzeczka nie pachniała wędzonką w ogóle. Z początku myślałem, że nos się szybko przyzwyczaił i po prostu nie czuje, ale po paru godzinach przy zadawaniu drożdży było tak samo słabo. Oczywiście na wnioski za wcześnie, ale nie spodziewam się wiele po tych słodach. Jeszcze kilka spostrzeżeń po wąchaniu samego słodu. Najbardziej intensywne są właśnie Wiśnia i Jabłoń, sam słód pachnie bardzo intensywny. Czereśnia i Grusza są bardziej stonowane, delikatne i subtelne w aromacie. Wydajność przy zacieraniu w normie.

#96 Twin-Pod (Smoked Rye Ale) ~ 14,8 Blg, 30 IBU Receptura na jutro, jutro też dłuższy opis. Data: 2016-09-18 Surowce: Viking wędzony jabłonią - 2kg Żytni - 0,7kg Abbey - 0,3kg Drożdże: US-05 - gęstwa. Zacieranie 9L: Zbiłem PH z 5,9 do 5,4 - 2,5ml Kwasu Mlekowego 45°C - 20m 68°-66°C - 40m 72°-70°C - 40m Wysładzanie - 9,5 Litrów - Wyszło: ?? Wysładzanie: wysładzanie ciągłe do uzyskania 15L Gotowanie 70 minut: 60' - Iunga 15g 15' - Cascade PL 15g 0' - Cascade PL 15g Dodatki na cichą: ?? OG: 14,8°Blg FG: 4°Blg Objętość: 11,5L Refermentacja: ?? Wydajność: 85% Odfermentowanie: ??% Fermentacja: Burzliwa: 13 dni - 16°-18° Cicha: 7 dni - 19°-15° Uwagi: Czas pracy 5h Przegrzałem delikatnie garnek za nim wlałem do niego brzeczkę po filtracji, który zaczął dawać przypalenizną, mam nadzieję, że nie przejdzie do piwa. Wędzonki po gotowaniu nie czuć, bardzo słabe te słody od Vikinga. 30.09 - Przelane na cichą przy 4,5 Blg. 16.10 - Rozlane do butelek, nagazowanie na 2.0 #97 Twin-Pod (Smoked Rye Ale) ~ 14,6 Blg, 30 IBU Receptura na jutro, jutro też dłuższy opis. Data: 2016-09-18 Surowce: Viking wędzony wiśnią - 2kg Żytni - 0,7kg Abbey - 0,3kg Drożdże: US-05 - gęstwa. Zacieranie 9L: Zbiłem PH z 5,9 do 5,4 - 2,5ml Kwasu Mlekowego 45°C - 15m 68°-66°C - 40m 72°-70°C - 40m Wysładzanie: wysładzanie ciągłe do uzyskania 15L Gotowanie 70 minut: 60' - Iunga 15g 15' - Cascade PL 15g 0' - Cascade PL 15g Dodatki na cichą: ?? OG: 14,6°Blg FG: 4°Blg Objętość: 10L Refermentacja: ?? Wydajność: 83% Odfermentowanie: ??% Fermentacja: Burzliwa: 13 dni - 16°-18° Cicha: 7 dni - 19°-15° Uwagi: Czas pracy 5h Wędzonki po gotowaniu nie czuć, bardzo słabe te słody od Vikinga. 2 litry brzeczki przedniej wylądowało na podłodze 30.09 - Przelane na cichą przy 3,5Blg. 16.10 - Rozlane do butelek, nagazowanie na 2.0

Dodałbym jeszcze symbol z klasyfikacji BJCP jeżeli styl jest sklasyfikowany.

Ok, w takim razie super, że ze strony Komisji był też sygnał poza forum Dzieki.

Jest kolosalna różnica pomiędzy konkursami które wymieniłeś, a Brackim konkursem. Otóż kategoria w konkursie Brackim rok rocznie jest znana, nie zmienia się. Moim zdaniem nie zaliczanie tego konkursu do Pucharu jest bardzo złą decyzją. No dobra ale Wrocław ma co roku jedną stałą kategorię też - Pils, tak samo np. Poznań - Weizen Więc jest cykliczny moim zdaniem jest, bo każdy wie, że będzie ta kategoria, a kiedy i gdzie zostanie ogłoszone to już przecież nie ważne. I nie widzisz różnicy pomiędzy konkursem Brackim, który jest od 6 edycji w tym samym terminie z tą samą jedną kategorią, a Wrocławiem i Poznaniem, które wymieniłeś i które oprócz Pilsa i Weizena, mają kilka innych kategorii?

Nie chcę zaśmiecać wątku Brackiego Konkursu. Nasuwa mi się pewne pytanie. Czy komisja techniczna wykonała krok w stronę organizatorów konkursu? Np. wysyłając maile do organizatorów z prośbą o decyzję czy zamierzają zgłosić konkurs do Pucharu? Albo czy komisja naciska na organizatorów o ogłoszenie kategorii z odpowiednim wyprzedzeniem? Bo przykładem konkursu Poznańskiego, mam wrażenie, że reakcja komisji jest dopiero post factum.