Pieron

Warka #27 Dry Stout
pilzneński 6,8kg
płatki jęczmienne 0,8kg
jęczmień prażony 0,35kg
carafa II 0,35kg
barwiący 0,15kg
czekoladowy 1200 0,1kg
 
Zacieranie 21l:
płatki skeikowane w tem. 95C 15min i dodane razem ze słodem
63C - 40min + 1,5ml k. m. 80%
72C - 25min
78C filtracja
 
Wysładzanie 25l z 6ml k. m. 80%
Chmielenie 38l :
magnum 25g - 60min
heltertau 25g - 45min
heltertau 10g - 30min
perl 20g - 35min
lubelski 30g - 15min
 
Brzeczka rozwodniona 12,2l wody do 46l(2x23l)
OG - ~12,5Blg
FG - S-04= 4Blg (1,015)
FG - DN=3,4Blg (1,013)
ABV:
S-04=4,6%
DN=4,8%
 
Wydajność BT - 94%
IBU - 39,1
Gęstwa S-04 i Danistar Nottingham

Witajcie,
Mimo reakcji moderatora, temat jest na tyle widać gorący, że echa nie ustawały nawet po jego zamknięciu. Dyskusje o słuszności, czy też nie, etykiet z Alebrowaru, nie służą ani poprawie umiejętności piwowarskich, ani pogłębiania wiedzy użytkowników piwo.org. Przyczyniły się do pogorszenia atmosfery i konfliktu między forumowiczami (mam nadzieję, że wyjaśnicie sobie to prywatnie i sprawa skończy się uściskiem dłoni). Podjąłem zatem decyzję o skasowaniu tego wątku, a złe emocje niech opadną przy dobrym domowym piwie. Wasze zdrowie!

Trzeci Zlot połączony z konkursem konsumenckim (tym razem jednak w trzech jasno określonych stylach), odbędzie się 14 grudnia 2013. W celu przygotowania piw informuję o kategoriach już teraz. Tymczasem polecam relację z II Zlotu.

Weizenbock
Dry Stout
Imperial India Pale Ale

Wraz z kolegą jejski zlepiliśmy opis Polskiego Ale, za jakiś czas pojawi się opis w formie jaką proponuje PSPD.
Proszę o komentarze
 
 
Polskie Ale
 
 
Aromat: Przeważnie od umiarkowany do umiarkowanie mocny aromat chmielu. Wynikający z dodania chmieli na koniec gotowania albo/i chmielenia na zimno. Przeważnie przedstawiające charakter chmieli polskich (najczęściej lubelskiego). Lekkie nuty owocowe są do zaakceptowania. Opcjonalnie bardzo niskie do niskie aromaty karmelowe. Bardzo niski poziom dwuacetylu jest akceptowalny.
 
 
Wygląd: Słomkowy do złocisty kolor. Klarowne. Umiarkowana biała długo utrzymująca się piana.
 
 
Smak:Przeważnie umiarkowanie do umiarkowanie mocne smaki chmielowe przeważnie przedstawiające cechy chmieli polskich (najczęściej lubelskiego i marynka). Obecność smaków chmielowych jest wspierana przez delikatne smaki słodowe. Balans chmielowo-słodowy wyraźnie skłania się w kierunku goryczki i smaków chmielowych. Smaki karmelowe przeważnie są nieobecne, ewentualnie mogą być bardzo delikatne. Estry owocowe mogą być w zakresie od brak do umiarkowanie słabych. Umiarkowana do umiarkowanie mocna goryczka chmielowa wraz z wytrawnym finiszem. Bardzo niski poziom do brak dwuacetylu.
 
 
Tekstura: Lekka do średnio lekka treściwość. Nagazowanie umiarkowane do mocne.
 
 
Ogólne wrażenia: Rześkie, wyraźnie goryczkowe i chmielowe piwo. Czyste w smaku, mało estrowe i fermentowane w dolnym zakresie temperatur dla danego szczepu.
 
 
Historia: Na początku rozwoju piwowarstwa amatorskiego w Polsce baza surowcowa była bardzo zawężona. Na podstawie łatwo dostępnych surowców powstał ten styl, który odzwierciedlał braki na polskim rynku piwowarskim.
 
 
Surowce: Słód pilźnieński, ewentualnie jasny słód karmelow do korekty koloru i zwiększenia treściwości. Najczęściej piwo chmielone jest chmielem Marynka jako chmiel goryczkowy i chmielem Lubelskim jako chmiel aromatyczny. Inne chmiele hodowane w Polsce są dopuszczalne. Drożdże górnej fermentacji o czystym profilu smakowym takie jak Danstar Nottingham, US-05.
 
 
Podstawowe informacje:
Gęstość początkowa: 11 - 13°Blg
Goryczka: 25 - 45 IBU
Gęstość końcowa: 2 - 3.5°Blg
Kolor: 2 - 8 SRM
Alkohol objętościowo: 4%-5.5%
 
Link do dokumentu google share: https://docs.google....h_v71RH95o/edit

Bardzo się cieszę że temat zakwitł i wydał owoc w postaci tego opisu. Sprawa jest mi bliska od paru lat i mam nadzieję że piwo się spopularyzuje. Opis jest jak dla mnie czytelny i chyba zamknięty? W tym wypadku postępowanie jest odwrotne niż w przypadku tworzenia stylów przez browary. Najpierw domowe, potem rzemieślnicze, a następnie komercyjne. Myślę że tak może się stać. Uważam że najważniejsze jest promowanie tego stylu ( bo chyba o stylu w tej chwili możemy mówić) wśród piwowarów domowych. To naprawdę dobre i nie skomplikowane piwo! Dzięki Arku za poświęcenie w temacie

Gratulacje dla laureatów, podziękowania dla organizatorów!

W końcu jakiś większy wysiłek też musi być.

Jeśli ktoś z okolicy chciałby bym w jego imieniu dostarczył piwa do Piwiarni Żywieckiej to proszę o kontakt i dostarczenie piw do jutra.

Tak więc otrzymałem odpowiedz od Pana Dwornika z Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa, Państwowy Instytut Badawczy, Zakład Hodowli i Biotechnologii Roślin.
 
 
"Przesyłam zdjęcie odkrytej wiosną karpy chmielowej,aby wyjaśnić pewne szczegóły jej budowy.

U dołu zdjęcia widoczna jest bardziej brązowa wieloletnia karpa chmielu,z której wyrastają boczne lub pionowe korzenie.
Z karpy ? w ubiegłym roku wyrosły pędy chmielu. Te fragmenty pędów, które były podsypane glebą (jako kopczyk czy grobelka) są zgrubiałe. Na tych zgrubiałych ubiegłorocznych pędach będących do dzisiaj pod ziemią widoczne są ?oczka? ? pąki pędów, na zdjęciu lekko różowe.
W przypadku Pana roślin ? na powierzchni gleby pojawiły się pierwsze wschodzące, wybijające pędy, które pochodzą (proszę spojrzeć na zdjęcie) z górnych oczek ubiegłorocznych pędów i to jest zjawisko niepożądane.
 
Zasada jest taka: W każdym roku ? w drugiej dekadzie kwietnia należy te ubiegłoroczne pędy odciąć prawie na granicy karpy tzw. starego drzewa, aby nie dopuszczać do niekontrolowanego rozrostu karpy.
Jeśli rośliny są zbyt młode (1 ? 2 lata) można pozostawić na tych ubiegłorocznych pędach najwyżej 1 parę ?oczek?.
Po odcięciu fragmentów pędów ubiegłorocznych, karpę należy obsypać glebą warstwą 3 ? 4 cm, a następnie do karpy należy zamocować drut, sznurek (przewodnikowy) lub inne podpory np. w produkcji amatorskiej tyczki.
 
Główne wschody chmielu rozpoczną się w maju i do ok. 20 maja należy naprowadzić na 1 przewodnik (tyczkę) 2 - 3 pędy. Potem już tylko pielęgnacja roślin (np. pasynkowanie) ewentualna ochrona roślin przed chorobami i szkodnikami...."
 
No to teraz wiadomo o co chodzi z tym chmielem

Lepszą pianę, przynajmniej tak mi się wydaje.

Konkurs już za niespełna 3 tygodnie, zatem czas przedstawić ostateczną listę nagród.
 
Kategoria Belgian Tripel:
 
1. Bon 100zł Piwodziej.pl + Bon 150zł TwojBrowar.pl
 
2. Bon 75zł Piwodziej.pl + Kapslownica stołowa CentrumPiwowarstwa.pl + Bon 50zł Alepiwo.pl
 
3. Bon 50zł Piwodziej.pl + Bon 50zł oraz profesjonalne mieszadło 52cm od Homebrewing.pl
 
Kategoria Piwo Zielone:
 
1. Zestaw surowców Russian Imperial Stout od Piwodziej.pl + Kapslownica Ferrari od CentrumPiwowarstwa.pl
 
2. Zestaw surowców Foreign Extra Stout od Piwodziej.pl + Bon 50zł oraz profesjonalne mieszadło 52cm od Homebrewing.pl
 
3. Zestaw surowców Stout od Piwodziej.pl + Bon 50zł AlePiwo.pl

A który to półmaraton to interes?

To znowu ja, tym razem audycja radiowa . W oryginale, który szedł 1 stycznia o 9 rano, poprzeplatany był muzyką zespołu Tołhaje. Fajne to było.
http://www.radio.rze...je-w-bieszczady

A tu się z kolegą nie zgodzę, bo w Wiśle i innych wypoczynkowych KURORTACH pobiera się opłatę właśnie za czysty luft.

Wg hrabiego Chodkiewicza w dziele "Nauka robienia piwa" z 1811 piwo pijalne pojawiło się za czasów Luidgardy żony Przemysława II i było uważane za lepsze od piw brandenburgskich, (dotarłem do informacji, że chodzi o browar w Kaliszu, który Luidgarda założyła) które wtedy wiodły prym. Niemniej jednak ciężko stwierdzić jakie to było piwo, więc ten trop, jest jeszcze do przetarcia.
 
Kolejny fakt to już konkretna data, a mianowicie rok 1551, kiedy Król Zygmunt August dał przywilej dwóm cudzoziemcom-Negelinowi i Ulrychowi do ulepszenia i wdrożenia oszczędności w warzeniu piwa.
 
Prawdziwa bomba pochodzi z roku 1665 gdzie w dziele Joha Colero o bardzo długim tytule (zaczyna się AEconomia Ruralis...) jest napisane konkretnie, co można zacytować w całości, bo jest to dość zrozumiałe: " In Pohlen hats mancherley Weissbier die sehr gut seyn, den Durst stillen, wohl nehren und gut Gebuet gelehren" (w Polsze najprzedniejsze piwo białe co pragnienie gasi, posilne jest i dobrze czyni)-tak z grubsza.
 
I rzeczywiście Chodkiewicz później podaje, że najpierwsze zboże do piwa to Tritium Hybernum var. Polonicum zwane też Weizen czyli po prostu nasza pszenica, która, jako że w największej ilości idzie do produkcji wódki, powinna być też najczęściej używana do warzenia piwa. Mimo że wspomina jęczmień i że w całej Europie z niego się warzy, to jednak wspomina go na 4tym miejscu (pszenica-żyto-owies-jęczmień).
 
Odnośnie chmielu, poza tym że nie ma o nim mowy w czasach słowiańskich, najlepszy pochodził z Podlasia, z ziemi krakowskiej, sandomierskiej i kaliskiej, a do roku 1856 najlepsze polskie piwa były warzone m.in. w Warszawie, Krakowie, Korczynie, Piotrkowie, Garwolinie, Brzezinie, Przemyślu, Łowiczu i we Lwowie. Wszystkie te piwa były fermentacji górnej, fermentacja dolna dopadła Polskę w drugiej połowie XIX wieku dopiero. Oczywiście co książka pojawia się piwo grodziskie.
 
Tłumacz książki Schmidta z 1820 roku podaje, że w Polsce do roku 1720, znane były głównie piwa lekkie i stołowe, co z pewnością sugeruje, że były to takie piwa, o jakich Klonder pisał "cienkusze".
 
XV wiek przynosi nam tylko wiersz Jakuba Trembeckiego, w którym mamy niejako opisy poszczególnych piw, ale konkretów za wiele nie ma, więc przytoczę go w całości:
 
w państwie naszym znajdziesz piwa rożne;
Klarowne i wystałe. Najdziesz tu Leszczyńskie,
Łagodne, z gęstą pianą obaczysz Brzezińskie,
Albo Łowieckie, co więc chłopom gęby krzywi,
Albo Wareckie, którym Warszawa się żywi.
Ujskie i to przyjemne, gdy nieprzypalone,
Wielickie nie mniej sławne, które garła słone
Swą wdzięczną treścią chłodzi. Nie gań Żółkiewskiego.
We Lwowie będąc, miej się do Jezuickiego,
Zielone Biłgorajskie, jak lipiec się pije,
a w głowie jak wino wianeczkiem się wije.
Na Międzyrzeckie każdy podróżny się kasze.
Popiwszy nim, jeszcze go weźmie do flasze.
Kolne też, iż graniczy tuż obok z Prusami,
O lepszą swoim piwem z ich idzie birami
I wdzięczną łuną krasi pijących jagody,
A równą miarą daje ciepła i ochłody.
Kiedyć się też Prusami zdarzy kiedy jechać,
Świętych Siekierek piwa niesłuszna poniechać.
A kiedy zaś do Gdańska popłyniesz z szkutami,
Zażyjże dubelbiru z pany gdańszczanami.
Tylżyńskie i łagodne, i wraz mocne piwo,
Za specyjał go bierze do Żmudzi co żywo
 
Ogólnie rzecz biorąc, co potwierdza Andrzej Klonder w "Napoje fermentacyjne w Prusach Królewskich w XVI-XVII wieku. Produkcja, import, konsumpcja" to Pierwsza kwestia, przez długi okres rządziła górna fermentacja jeśli chodzi o piwo. Chmielu używano i dzikiego i sprowadzanego (Fryzja, Niderlandy, Saksonia) i miejscowego. Piwo biało toruńskie było BEZCHMIELOWE. Piwa dubeltowe zaś mogły zawierać świnie bagno, bieluń, kąkol, wilcze łyko, a nawet makówki-może stąd we wierszu Trembeckiego jest "zażyjże", a nie "napijże się"
 
Fakt smutny, 70% piw była pozbawiona gazu, alkoholu i smaku-tzw. piwo obrzazłe i kwaśność. Literatura ówczesna podawała ratunek, więc dodawanie soli, rogu jelenia, świeżych jaj, itd. Na porządku dziennym był potaż i kreda.
 
Rodzaje piwa: czerwone (pełne jęczmienne), białe (pszeniczne), dubeltowe (czarne jak smoła, gęste jak syrop, Klonder uważa, że był to koncentrat piwa, który dolewano do piw innych), stołowe (tafelbier-mogące mieć aż 3%), cienkusze. Piwa przeznaczone do starzenia zawierały dwukrotnie więcej chmielu niż zwykłe, codzienne.
 
Wiek XVIII i dalej to niestety sprowadzanie piw z zagranicy i próby ich naśladowania, o tym np. traktuje książka Sroczyńskiego.
 
Doszedłem dziś (31.10.2012) do nowych wniosków. A mianowicie skoro Falimierz nie podaje, jakoby chmiel, poza działaniem leczniczym, wchodził w skład piwa, możemy przyjąć, że panowie Ulrych i Negelin są odpowiedzialni za wprowadzenie chmielu do polskiego piwowarstwa.
 
U Schmidt'a odnajdujemy, tak jak i u Sroczyńskiego w rozdziale o piwie białym dwa bardzo podobne przepisy (słód pszenny, jęczmienny, brak chmielu, za to zioła-piołun, dzięgiel i jałowiec które tłumacz chwali tymi słowy: przydanie piołunu i dzięglu może mieć wiele dogodności pod względem zdrowia). Nie ma mowy tutaj o przydawaniu goryczy sensu stricte, bo wówczas Polacy lubili piwo słodkie, a dodatki ziołowe miały na celu przyczyniać się li tylko do konserwowania napoju. Teoretycznie tej wykładni odpowiada piwo sztetyńskie (szczecińskie), podane przez Sroczyńskiego, nie ma tam co prawda dzięgla i piołunu-zastąpił je imbir, ale stosunk słodu pszennego i jęczmiennego pozostaje, pojawia się też chmiel, ale porównując inne przepisy, w małej ilości.
 
Przechodząc do kwestii mocy. Wiele źródeł podaje, że najwcześniejsze piwo polskie było pite świeże-czyli warzono je przed ważną uroczystością lub przechowywano chwila moment, zanim się zepsuło. Krystyna Bockenheim w "Przy polskim stole" stwierdza, że takie piwo mogło mieć 2-3%, było słabo odfermentowane i bardzo często kwaśne, gdyby je potrzymać dłużej. Z opisów Jędrzeja Kitowicza i dalszych autorów oraz np. analizy jak pito na dworze Artusa w Gdańsku wynika, że piwo było traktowane jako napój chłodzący i pito go cały czas w ilości od 4-12 litrów podczas posiedzenia na głowę, tak więc za mocno ono nie było, i jak podaje Andrzej Klonder najpopularniejsze było piwo lekkie alias cienkusz. Z książki wydanej w Brukseli w 1856 roku pt. "Kompletny traktat produkcji piwa i destylacji" z jednej z tabelek wynika, że ówczesne piwa, z wyjątkiem brytyjskich i monachijskiego Salvatora, który miał aż(!) 6% plasowały się w przedziale 3-4,5%, co tylko potwierdza, że w Polsce do roku 1720 były piwa b.słabe, a później też wcale nie pojawiły się jakieś wielkie mocarze.
 
Z książki Klondera, którą udostępnił mimazy, widać, że na terenie Prus królowało piwo jęczmienne, a gdzie indziej mieszanki, w których większość stanowiła pszenica. Chmiel nie był też tak oczywisty. Na zachodzie Niemiec było Grutbier, w XIX wieku jeszcze na Podhalu było piwo owsiane też bez chmielu, a w Toruniu królowało, o tym już wspominałem białe bezchmielowe tafelbier-stołowe. Klonder uważa, że więcej chmielu zawierały piwa pełne jęczmienne, a stołowe mniej, a inne wcale. Piwa, ktore warzył lud były na sto procent niechmielone.
 
Reasumując piwo polskie było pszenno-żytnio-orkiszowe, naturalnie górnej fermentacji, średnio nagazowane, do roku 1551 nie zawierało chmieli, były tam zioła, mógł być miód, i było piwem niestarzonym. Zawartość alkoholu aż do roku 1720 wahała się między 2-4,5% (później pojawiły się piwa angielskie, które były mocniejsze i które naśladowano-porter 6%, London Ale 8% i Burton Ale 9%).
 
Z Encyklopedii Rolnictwa z 1899 roku wynika, że Polacy byli również zwolennikami piw słodowych, mało gorzkich i dopiero od roku 1856 pojawiły się piwa bawarskie (miało 4%, lager miał 3% przy okazji, bock miał 3,5%, a witbier'y miały 2,25%, we Francji piwo mające 4% było uważane za "forte") i monachijskie, co odmieniło modę-podobna sytuacja miała miejsce w przemyśle alkoholowym, gdzie wódki i likiery wybitnie słodkie zostały zastąpione przez wódki bardziej wytrawne, np. do roku 1900 Smirnoff produkował wódkę z dużym dodatkiem anyżu, bo innej na dworze nie chciano pić).

Jak co roku chętnie zapraszam piwowarów domowych do wzięcia udziału w spotkaniu piwowarów domowych z okazji 17 marca czyli Patryka.
Tym razem impreza odbędzie się w Chorzowie, tam gdzie Śląskie Spotkania Weny.
Jak co roku będzie konkurs piw domowych, które oceniają sami piwowarzy domowi. Tym razem chodzi mi na myśli parę kategorii, w szczególności coś porządnie wędzonego. Jednak po przemyśleniu chcąc NASZYCH zachęcić do warzenia pod konkurs może by jednak uwarzyli coś Zielonego (nie tylko o kolor chodzi ale bardziej o smak - "może czas przenieść smak zielonej pleśni w pianę").
Czekam jednak na Wasze (uczestników) propozycje powiedzmy do 22-go tego miesiąca. Sam myślałem na czymś wędzonym (bo lubię), na schwardzbierze (którego uwielbiam, szczególnie tą porą) oraz Zielonym (dzięki temu uwarzymy coś porządnego i w tym samym czasie mamy konkurs co w Szczecinie) - no myślę że będzie to większą inspiracją dla piwowarów ze południa.
 
Impreza niestety jak poprzednie zamknięta oraz limitowana - kto pierwszy ten lepszy!!!!! (zgłoszenia na PW).

To chyba jest różnie. Jak ja oglądałam to był szampon przeciwłupieżowy

Decyzja już podjęta. Na pewno będzie to SCHWARZBIER.
Raz że jest na to sezon, dwa że bardzo lubię ten gatunek, wydaje się mało popularny. Dla mnie to ciemniak z charakterem. Teraz czekam na Wasze interpretacje.
Zastanowię się nad drugą kategorią, myślę, że po w Nowym Roku będzie wszystko jasne.

Mi też nie spada, choć ja mam bojler.

Buty za sto parę zł w decathlonie, do pomiaru czasu smartfon i endomondo. Biegam średnio raz w tygodniu, opona nie spada

Gratulacje dla wszystkich laureatów .
Nieśmiało wysłałem pierwszy raz piwo na konkurs. Po cichu liczyłem że uda się do finałowej 12-stki dostać, no ale żeby od razu być na pudle!! Szok .
I to w tak zacnym gronie doświadczonych piwowarów i piwowarek!

ufff nareszcie chwila prze komputerem
 
Najpierw ważne informacje dla uczestników i kibiców
 
NAGRODY
http://www.4stronypiwa.pl/index.php/2012/12/nagrody/
 
 
WYNIKI
http://www.4stronypiwa.pl/index.php/2012/12/wyniki/
 
I najważniejsze WIELKIE PODZIĘKOWANIA dla wszystkich którzy przybyli, uczestniczyli i wspierali mnie podczas organizacji tego konkursu.
 
pozdrawiam
Tomek

Na reszcie i my wróciliśmy do domu, i chcemy serdecznie podziękować Ci, Tomku, za wspaniale zorganizowany konkurs, za zaszczyt, że mogłem sędziować, oraz za miły popołudnie i wieczór, które mogliśmy spędzić razem. Wszystkim obecnym i uczestniczącym też dziękujemy z serca za miłą atmosferę i towarzystwo. Po prostu było warto dojechać do Krakowa!
 
Do najbliskiego zobaczenia z Wami wszystkimi!
 
Volker & Karin
 
P.S. Szczególne podziękowania, Dori, za dostawę zamówionych drożdży. Ściskam, Volker

Metryczki Alta wysłane mailem, jeżeli ktoś nie dostanie, proszę o kontakt

A za tydzień o tej porze, każdy piwem mnie wspomoże