Ranking

Jeżeli liczysz wg naszego wiki, to masz całkiem dobrą wydajność. Maksymalnie to co jesteś w stanie wyekstrahować ze słodu to 80% (bo tyle mniej więcej stanowi jego skrobia, +/- kilka punktów procentowych). W przypadku słodu pszenicznego trochę więcej. Jeżeli enzymy będą miały lepszy dostęp do skrobi, przykładowo drobniej ześrutujesz, to wydajność Ci lekko wzrośnie. Tutaj warunek, pH ustabilizujesz w przedziale 5.2 - 5.6, za jakiś czas wstawię artykuł który zaczepia o ten temat. Drobniejsze śrutowanie ma wadę, może zatrzymać filtrację, zatem grubość śruty dobierasz do Twoich warunków. Dobre fałszywe dno może w tym pomóc (jeżeli myślałeś o zakupie tego plastikowego dziurawego wiadra, to wężyk z oplotu jest o wiele lepszy). Ale jest też inny sposób na zwiększenie powierzchni wymiany i dobrze sprawdza się w domowych warunkach. Zerknij tutaj oraz dwa posty niżej @darinho wstawił zdjęcie swojego filtratora. Również takiego używam i to co mogę Ci polecić to jeżeli zdecydujesz się na zakup to kup ten dłuższy i zwiń w spiralę. To tyle jeżeli chodzi o technologię. Druga sprawa to czas filtracji, który również ma duże znaczenie. Czas filtracji to inaczej zwolnienie odbioru brzeczki. Tym samym woda którą wysładzasz ma dłuższy kontakt z zacierem i jest w stanie o wiele lepiej rozpuścić cukier. Powolna filtracja również nie zbija mocno złoża co przekłada się na lepsze rozpuszczanie. Trzecia sprawa, temperatura. Można wysładzać chłodną wodą, wodą gorącą z kranu, ale prawda jest taka, że podgrzana woda do około 80 stopni lepiej rozpuszcza cukier i utrzymuje zacier w płynniejszej formie. Potraktuj również wodę do wysładzania kwasem by zbić jej pH, wtedy nawet długi kontakt nie wypuka garbników. Staraj się utrzymywać temperaturę zacieru w granicach lekko poniżej 80 stopni. W tym pomoże Ci docieplenie kadzi. Jeszcze tylko pojedynek co jest lepsze ciągłe zraszanie gorącą wodą czy też dolewanie na raty. Zraszanie docieplonej kadzi wygra, bo będzie utrzymywało lepiej wyższą temperaturę. Wysładzanie na raty pozwala lekko ochłodzić się zacierowi i staje się drobinkę gęstszy. Żeby nie było, ta różnica będzie bardzo mała jakbym miał strzelać to pewnie 1% przy gorącej wodzie. Wiele z powyższych wskazówek możesz wprowadzić w zasadzie bez kosztów lub z kosztami minimalnymi. Opcje droższe sobie przelicz czy Ci się to opłaca. Wg mnie wydajność w domowym browarze opłaca się podnosić, bo zawsze to mniej prądu/wody/słodu/szarpania się z ciężarem. Ale jeżeli odbija się to na komforcie i przyjemności z warzenia, to najlepiej sobie to darować. Każdy ma inne podejście

Specialty IPA: White IPA Aroma: Moderate fruity esters – banana, citrus, perhaps apricot. May have light to moderate spice aroma such as coriander or pepper from actual spice additions and/or Belgian yeast. Hop aroma is moderately-low to medium, usually American or New World type with stone fruit, citrus and tropical aromas. Esters and spices may reduce hop aroma perception. Light clove-like phenolics may be present. Appearance: Pale to deep golden color, typically hazy. Moderate to large, dense white head that persists. Flavor: Light malt flavor, perhaps a bit bready. Fruity esters are moderate to high, with citrus flavors similar to grapefruit and orange, or stone fruit like apricot. Sometimes banana-like flavors are present. Hop flavor is medium-low to medium-high and reflects citrusy American type hops. Some spicy clove-like flavors from Belgian yeast may be present. Coriander and orange peel flavors may be found as well. Bitterness is high which leads to a moderately dry, refreshing finish. Mouthfeel: Medium-light body with medium to medium-high carbonation. Typically no astringency, although highly spiced examples may exhibit a light astringency which is not distracting. Overall Impression: A fruity, spicy, refreshing version of an American IPA, but with a lighter color, less body, and featuring either the distinctive yeast and/or spice additions typical of a Belgian witbier. Comments: A craft beer interpretation of American IPA crossed with a witbier. History: American craft brewers developed the style as a late winter/spring seasonal beer to appeal to Wit and IPA drinkers alike. Characteristic Ingredients: Pale and wheat malts, Belgian yeast, citrusy American type hops. Style Comparison: Similar to a Belgian Wit style except highly hopped to the level of an American IPA. Bitter and hoppy like the IPA but fruity, spicy and light like the Wit. Typically the hop aroma and flavor are not as prominent as in an American IPA. Vital Statistics: OG: 1.056 – 1.065 FG: 1.013 – 1.016 IBUs: 40 – 70 SRM: 5 – 8 ABV: 5.7 – 7.0% Commercial Examples: Deschutes Chainbreaker IPA, Blue Point White IPA, Harpoon The Long Thaw, Sierra Nevada Snow Wit, New Belgium Accumulation Specjalne IPA: Białe IPA Aromat:Umiarkowane owocowe estry - banan, cytrusy, może morela. Może mieć lekkie do umiarkowanych aromatów przyprawowych takich jak kolendra czy pieprz z dodatków oraz/lub drożdży belgijskich. Aromat chmielowy umiarkowanie niski do średniego, zazwyczaj chmieli amerykańskich lub z "nowego świata" o aromatach owoców pestkowych, cytrusów i tropikalnych. Estry i przyprawy mogą zredukować odczuwanie aromatów chmielowych. Lekkie fenole goździkowe mogą być obecne. Wygląd: Blady do mocno złotego koloru, typowo mętne. Umiarkowana do dużej, gęsta, biała piana, która się utrzymuje. Smak: Lekko słodowy smak możliwe, że trochę chlebowy. Owocowe estry umiarkowane do wysokich z cytrusowymi posmakami jak grejpfrut czy pomarańcza, lub owoce pestkowe takie jak morela. Czasem posmaki bananowe są obecne. Smak chmielowy średnio niski do średnio wysoki odzwierciedlający cytrusowość amerykańskich chmieli.Trochę goździkowych posmaków od belgijskich drożdży może być obecnych. Kolendra i skórka pomarańczy również może być wyczuwalna. Goryczka jest wysoka co prowadzi do umiarkowanie wytrawnego i orzeźwiającego finiszu. Tekstura: Średnio- lekka treściwość z średnim do średnio wysokiego wysycenia. Typowo brak cierpkości, lecz w mocno przyprawowych przykładach może występować lekka cierpkość, która nie przeszkadza. Ogólne wrażenia: Owocowa, przyprawowa, orzeźwiająca wersja amerykańskiego IPA z jaśniejszym kolorem i mniejszą treściwością połączone z drożdżami i/lub dodatkami typowymi dla belgijskiego witbiera. Komentarz: Kraftowa interpretacja hybrydy AIPA z witbierem. Historia: Amerykańscy piwowarzy kraftowi opracowali ten styl, jako późno zimowe/wiosenne piwo sezonowe by zadowolić zarówno pijących wity, jak i pijących IPA. Surowce: Jasne i pszeniczne słody, belgijskie drożdże i cytrusowe chmiele amerykańskiego typu. Porównanie stylów: Podobne do belgijskiego wita z wyjątkiem chmielenia do poziomu AIPA. Gorzkie i chmielowe jak IPA, ale owocowe, przyprawowe i lekkie jak wit. Chmielowy aromat i smak nie są tak wyraziste jak w AIPA. Gęstość: OG: 1.056 – 1.065 FG: 1.013 – 1.016 IBU: 40 – 70 SRM: 5 – 8 ABV: 5.7 – 7.0% Komercyjne przykłady: Deschutes Chainbreaker IPA, Blue Point White IPA, Harpoon The Long Thaw, Sierra Nevada Snow Wit, New Belgium Accumulation

Też o tym pomyślałem ale nie nie chodzi tylko o gushing; kolega stwierdził, że piwo "smakowało okropnie, było zepsute". Moim zdaniem więc infekcja w tej jednej butelce się rozwinęła.

Może po prostu źle domyta butelka...

Śrutuję sam na śrutowniku ręcznym dokładnie tym: Śrutownik stołowy BREWFERM. Jutro będę robić Lagera Wiedeńskiego to może zrobię w miarę dokładne zdjęcie grubości śrutowania jaka mi wychodzi. Kupowałem kiedyś śrutowany i wydaje mi się że u mnie wychodzi podobnie albo nawet troszkę drobniej. Ale jutro po warzeniu wstawię zdjęcie mojego śrutu.

Napisz coś o śrutowaniu , bo jak masz "sklepowe" śrutowanie to możesz sobie 4 fałszywe dna kupować i wynik będzie dalej do bani.

Tak, jak najbardziej.

Masz dużą kolbę. Może warto rozpatrzeć dorobienie litra brzeczki i powiększenie startera? Do soboty jeszcze się namnożą. 2 litry będą ok

Ruszyły. Kręcić w zasadzie już nie trzeba, najlepiej jakbyś miał gotową brzeczkę żeby już go zadawac. No i jeśli drożdże mialy ważność do września, to starter ten jest zdecydowanie za mały, żeby osiągnąc pożądaną ilość drożdży, a co za tym idzie profil smakowy.

25.10.2018 warka 302 White IPA (receptura własna) SKŁAD: Malteurope Mep@pils - 6 kg Pszenica niesłodowana - 4 kg Magnum 12% - 50 g Simcoe 13,7% -30 g Columbus -12,4% - 30 g Citra 12% - 30 g Mosaic 12,4% - 30 g Przyprawy: Kolendra 20 g, Trawa cytrynowa 15 g, Kardamon 4 ziarna, 10 g liści kaffiru Drożdże: Forbiden Fruit zbiór I obydwa wiadra Śrutowanie: 10 kg w kilka minut. ZACIERANIE: woda do zasypu - 30l 68-65C- 70' 10' - 74C mash out WYSŁADZANIE: 10+10+10 = około 30 litrów z korektą 11 ml kwasu mlekowego do 5,2 pH GOTOWANIE 70': 70' Magnum 50 g 30' Columbus 20 g 5' po 15 g Simcoe, Mosaic i Citra, 7 g Mchu irlandzkiego oraz przyprawy na flame out w 65C po 15 g Simcoe, Mosaic, Citra, 10 g Columbus Po gotowaniu parametry piwa: Wyszły 39l o gęstości 13,5 blg przy wydajności 63% oraz IBU 62 Odczyt z refraktometru: 14 Brix SG: OG - 1.055 Chłodzenie chłodnicą zanurzeniową do 20C w 30 minut około 200 litrów. FERMENTACJA: 302.1 21 litrów Planowana burzliwa: 20C -14 dni Cicha 20C: Citra+Mosaic FG - 1.01? wiadro I 302.2 18 litrów Planowana burzliwa: 20C -14 dni Cicha 20C: Simcoe + Mosaic FG - 1.01? wiadro II [EDIT] 10.11.2018 Warka 302.1 White IPA 21 l z dodatkiem 40 g Citry i 30 g Mosaic. Warka 302.2 White IPA 18l z dodatkiem 30 g Citry i 40 g Simcoe. 18.11.2018 Zlewam też warkę 302 White IPA: wersja Citra Mosaic do kega 18,5 l oraz 5 butelek 0,5l wersja Simcoe Mosaic do kega 18l - Czas pracy 7 h - Miałem małą bardzo ważną pomoc. Młody już się uczy

Rzecz tak banalna, że aż wstyd iż wcześniej na to nie wpadłem. Tzn wpadłem, ale "nie było czasu". Dotychczas do butelkowania używałem kranika na dnie fermentora (pierwsza warka), potem rurki do butelkowania, takiej z zaworem uruchamianym przez dotknięcie o dno butelki (za dychę ze sklepu piwowarskiego). O wiele szybsza niż kranik, ale jednak... Rurka do butelkowania ma pewną wadę. Szybkość nalewania zależy od poziomu piwa w fermentorze. Bardzo. O ile pierwsza butelka napełnia się w akceptowalnym czasie, to ostatnie zdążą się refermentować zanim nalejesz do końca. W dodatku butelkę trzeba unieść i precyzyjnie trzymać tak aby uruchomić przepływ i nie przydusić go dnem flaszki. To dwie wady. Aha, rurka jest sztywna i potrafi spaść z kranu. To trzy wady. Powolność, słaba upierdliwe dozowanie i tendencja do spadania z kranu. W dodatku nie pasuje do dowolnego kranu tylko do wynalazku firmy Biowin, który ma tę wadę i zaletę, że się przekręca - potrafi się rozszczelnić, ale póki tego nie zrobi, ułatwia stawianie fermentora na płaskim. No dobra, cztery wady. Nikt sie nie spodziewa hiszpańskiej inkwizycji. Aż tu nagle ładny czerwony mundurek żółta żarówka. Przecież mam wężyki silikonowe. Zdjąłem z rurki przelotkę do mocowania na kranik i założyłem metrowy wężyk, którego drugi koniec nasadziłem na kran w kadzi rozlewno-filtracyjnej*, zaś samą kadź postawiłem na stole spawalniczym**. Rozlew przyspieszył rakietowo. Ostatnia z 69 butelek dzisiaj poszła szybciej niż pierwsza przy użytej normalnie rurce do butelkowania. Cały nastaw 30l cydru we flaszki 330 i 500 ml poszedł mi dzisiaj w pojedynkę szybciej, niż normalnie z bratem robimy. jedną ręką przekładam tylko rurkę do kolejnch butelek, drugą nakładam kapsle. Po 20 flaszkach kapslownica, każdą zakapslowaną do skrzynki i następna seria. Obojętnie czy butelkujesz z kranika, dekantując czy lejkiem - kupno rurki rozlewnej z zaworkiem i 1-2m wężyka silikonowego 10mm przyzpieszy butelkowanie zauważalnie (a nawet krotnie) za cenę 2-3 butelek kraftów. Warto. *poświęciłem dwa fermentory na kadź rozlewno-filtracyjną. Jeden ma kranik przy samym dnie, a drugi ma dno podziurawione jak po ciężkim ostrzale. Służą do zacierania/wysładzania oraz do rozlewu, chłodzenia i przechowywania chłodnicy. Nie fermentuję w tym zewnętrznym. ** stół spawalniczy dlatego, że jest wysoki, a i tak warzę w spawalni. Dzięki palonemu codziennie silnemu łukowi, to wbrew pozorom najbardziej sterylne pomieszczenie jakie można sobie wyobrazić. Moc łuku elektrycznego przy spawaniu to kilkadziesiąt lamp UV wiszących w przeciętnym gabinecie lekarskim, świecących jednocześnie. Warzywa przechowuję w spawalni, bo nie gniją nawet przy obecnej pogodzie. Nawet sala operacyjna nie jest tak naświetlona.

Dzisiaj zabutelkowałem jeszcze dwa piwa, dwumetrowym wężykiem. Zbiornik na schodach, butelkowanie w spawalni-browarze. 1,5m słupa piwa robi robotę. Butelka w 3 sekundy a nie w 15. Szykuję sobie miejsce na browar niedzielony ze spawalnią (choć przez nią doświetlwany łukiem UV) i już wiem, że piwo będę butelkowac z górnej półki, prawie 2m słupa.

Nie sposób się z tym stwierdzeniem nie zgodzić Jednym słowem - SH z polskiej sceny rzemieślniczej są piwami skrojonymi pod piwowarów domowych

To przewaznie ci sami, co "bez zadnego trybu"