WiHuRa

Tylko cena z przesyłką wychodzi jak za tego Brewferm'a kupionego w Polsce (gwarancja na miejscu 3 lata). Różnice w parametrach niewielkie.

15B. Irish Stout Overall Impression: A black beer with a pronounced roasted flavor, often similar to coffee. The balance can range from fairly even to quite bitter, with the more balanced versions having a little malty sweetness and the bitter versions being quite dry. Draught versions typically are creamy from a nitro pour, but bottled versions will not have this dispensederived character. The roasted flavor can be dry and coffee-like to somewhat chocolaty. Aroma: Moderate coffee-like aroma typically dominates; may have slight dark chocolate, cocoa and/or roasted grain secondary notes. Esters medium-low to none. Hop aroma low to none, may be lightly earthy or floral, but is typically absent. Appearance: Jet black to very deep brown with garnet highlights in color. According to Guinness, “Guinness beer may appear black, but it is actually a very dark shade of ruby.” Opaque. A thick, creamy, long-lasting, tan- to brown-colored head is characteristic when served on nitro, but don’t expect the tight, creamy head on a bottled beer. Flavor: Moderate roasted grain or malt flavor with a medium to high hop bitterness. The finish can be dry and coffee-like to moderately balanced with a touch of caramel or malty sweetness. Typically has coffee-like flavors, but also may have a bittersweet or unsweetened chocolate character in the palate, lasting into the finish. Balancing factors may include some creaminess, medium-low to no fruitiness, and medium to no hop flavor (often earthy). The level of bitterness is somewhat variable, as is the roasted character and the dryness of the finish; allow for interpretation by brewers. Mouthfeel: Medium-light to medium-full body, with a somewhat creamy character (particularly when served with a nitro pour). Low to moderate carbonation. For the h igh hop bitterness and significant proportion of dark grains present, this beer is remarkably smooth. May have a light astringency from the roasted grains, although harshness is undesirable. Comments:When a brewery offered a stout and a porter, the stout was always the stronger beer (it was originally called a “Stout Porter”). Modern versions are brewed from a lower OG and no longer necessarily reflect a higher strength than porters. This is typically a draught product today; bottled versions are typically brewed from a higher OG and are usually called Extra Stouts. Regional differences exist in Ireland, similar to variability in English Bitters. Dublin-type stouts use roasted barley, are more bitter, and are drier. Cork-type stouts are sweeter, less bitter, and have flavors from chocolate and specialty malts. Commercial examples of this style are almost always associated with a nitro pour. Do not expect traditional bottle-conditioned beers to have the full, creamy texture or very long-lasting head traditionally associated with nitrogen dispense. History: The style evolved from attempts to capitalize on the success of London porters, but originally reflected a fuller, creamier, more “stout” body and strength. Guinness began brewing only porter in 1799, and a “stouter kind of porter” around 1810. Irish stout diverged from London single stout (or simply porter) in the late 1800s, with an emphasis on darker malts. Guinness was among the first breweries to use black patent malt for porters and stouts in the 1820s. Guinness began using roasted barley after WWII, while London brewers continued to use brown malt. Guinness started using flaked barley in the 1950s, also increasing attenuation greatly. Guinness Draught was launched as a brand in 1959. Draught cans and bottles were developed in the late 1980s and 1990s. Characteristic Ingredients: Guinness is made using roasted barley, flaked barley, and pale malt, but other breweries don’t necessarily use roasted barley; they can use chocolate or other dark and specialty malts. Whatever combination of malts or grains is used, the resulting product should be black. Cork-type stouts are perhaps closer to historical London-type stouts in composition with a varied grist not dominated by roasted barley. Style Comparison: Lower strength than an Irish Extra Stout, but with similar flavors. Darker in color (black) than an English porter (brown). Vital Statistics: OG: 1.036 – 1.044 IBUs: 25 – 45 FG: 1.007 – 1.011 SRM: 25 – 40 ABV: 4.0 – 4.5% Commercial Examples: Beamish Irish Stout, Guinness Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout, O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X 15B. Irish Stout Ogólne wrażenia: Ciemne piwo w wyraźnie zaznaczonym palonym smakiem, często podobne do kawy. Balans może być w przedziale od niemal całkowicie do lekko wytrawnego, gdzie bardziej zbalansowane wersje mają lekką słodowość zaś gorzkie wersje są całkowicie wytrawne. Wersje beczkowe są bardziej kremowe z powodu wyszynku azotem jednak wersje butelkowe nie posiadają tego charakteru. Palony charakter może być suchy i kawowo podobny do częściowo czekoladowego. Aromat: Umiarkowane kawowo-podobne aromaty dominują; wyczuwalne delikatne nuty ciemnej czekolady, kakao i/lub na drugim planie palonego zboża. Estry średnio-niskie do braku. Aromaty chmielowe od niskich po brak, mogą przybierać aromaty kwiatowe lub ziemiste ale typowo aromat chmielowy jest nieobecny. Wygląd: Kolor od ciemno-czarny do brązowy wraz z rubinowymi odblaskami. Cytując Guinnessa, „Guinness może wydawać się czarny ale rzeczywiście jest to bardzo ciemny z rubinowymi odcieniem „ Nieprzejrzysty. Piana gęsta, brązowa, długo utrzymująca się jest charakterystyczna w przypadku wyszynku azotem, nie należy spodziewać się takiej piany w butelkowych wersjach. Smak: Umiarkowane palone zboża lub słód, średnia do wysoka chmielowa goryczka. Wytrawny finisz, średnio kawowo-podobne smaki wraz z nutką karmelu lub słodowości. Typowe kawowo-podobne smaki mogą przybrać charakter gorzko-słodki lub niesłodzonej czekolady, mogą pozostawać na finiszu. Czynniki balansujące to kremowość, średnia do niska owocowość oraz średni do braku aromat chmielowy (często ziemisty). Poziom goryczki dość zmienny, może przybierać palony charakter, wysuszać finisz, zezwala się na piwowarską interpretację. Tekstura: Treściwość średnio lekka do średnio pełnej wraz z kremowym charakterem. Nagazowanie niskie do umiarkowane. Mimo wysokiej goryczki i dużego zasypu zbóż ciemnych to piwo w odczuciu jest niesamowicie gładkie. Odczuwalne można być lekkie ściąganie wynikające z użycia palonego zboża, ale ostrość nie jest mile widziana. Komentarz: Kiedy browar oferował stouta i portera, stout był zawsze mocniejszym piwem (oryginalnie było nazywane Stout Porter). Nowoczesne wersje są warzone z niższym OG i już nie oznaczają większej mocy niż portery. Dziś jest to jest typowo beczkowy produkt, butelkowane wersje często są warzone z wyższym ekstraktem początkowym (OG) i zazwyczaj nazywane są Extra Stout. W Irlandii istnieją regionalne różnice, podobne do tych w przypadku angielskich bitterów. W Dublinie do stouta używa się palonego jęczmienia, jest on bardziej gorzki i suchy. W Cork stouty są słodsze, mniej gorzkie, posiadają aromaty od czekoladowych i specjalnych słodów. Komercyjne przykłady tego stylu często połączone są z wyszynkiem azotem. Nie należy spodziewać się bogatej, kremowej i pozostającej piany w przypadku piw refermentowanych w butelce. Historia: Styl wyewoluował jak efekt próby przejęcia sukcesu London Porter. Oryginalnie był bardziej pełny i treściwy. W 1799 Guinness rozpoczął warzenie tylko porterów, a mocniejsze wersje portera około 1810 roku. Irlandzki stout narodził się z Londyńskiego pojedynczego stoutu (lub po prostu porteru) pod koniec XIX wieku, z naciskiem na ciemne słody. W latach 1820 Guinness był wśród pierwszych browarów które zaczęły używać palonego słodu do porterów i stoutów. Guinness zaczął używać palonego jęczmienia po II wojnie światowej podczas gdy londyńskie browary wciąż używały brązowego słodu. Guinness zaczął używać płatków jęczmiennych w latach 1950-tych tym samym podnosząc znacząco odfermentowanie. Marka Guinness Draught została utworzona w 1959 roku. Dystrybucja puszek i butelek wersji draught rozpoczęła się w latach 1980-1990. Surowce: Guinnes używa palonego jęczmienia, płatków jęczmiennych i słodu pale. Jednak inne browary niekoniecznie używają palonego jęczmienia, za to używają słodów czekoladowych, innych ciemnych i specjalnych słodów. Jakakolwiek kombinacja słodów czy zbóż zostałaby użyta, rezultatem powinien być czarny kolor piwa. Stouty z Cork być może są bliżej londyńskiego typu stoutu, gdzie zasyp jest różnorodny i nie dominuje w nim charakter palonego jęczmienia. Porównanie styli: Niższa moc niż Irish Extra Stout, ale podobne w smaku. Ciemniejszy kolor (czarne) niż angielskie portery (brązowe). Podstawowe informacje: OG: 1.036 - 1.044 (9 - 11°Blg) IBUs: 25 -45 FG: 1.007 - 1.011 (1,8 - 2,8°Blg) SRM: 25 - 40 ABV: 4,0 – 4,5% Komercyjne przykłady:Beamish Irish Stout, Guinness, Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout, O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X

Historia nieprzetłumaczona, może ktoś luknie bo nie miałem do tego weny (info na PW żeby tu nie smiecić to wstawię tłumaczenie). Dziękuje koledze msto za tłumaczenie historii.

16B. Oatmeal Stout Overall Impression: A very dark, full-bodied, roasty, malty ale with a complementary oatmeal flavor. The sweetness,balance, and oatmeal impression can vary considerably. Aroma: Mild roasted grain aromas, generally with a coffeelike character. A light malty sweetness can suggest a coffeeand-cream impression. Fruitiness should be low to mediumhigh. Diacetyl medium-low to none. Hop aroma medium-low to none, earthy or floral. A light grainy-nutty oatmeal aroma is optional. Appearance: Medium brown to black in color. Thick, creamy, persistent tan- to brown-colored head. Can be opaque (if not, it should be clear). Flavor: Similar to the aroma, with a mild roasted coffee to coffee-and-cream flavor, and low to moderately-high fruitiness. Oats and dark roasted grains provide some flavor complexity; the oats can add a nutty, grainy or earthy flavor. Dark grains can combine with malt sweetness to give the impression of milk chocolate or coffee with cream. Medium hop bitterness with the balance toward malt. Medium-sweet to medium-dry finish. Diacetyl medium-low to none. Hop flavor medium-low to none, typically earthy or floral. Mouthfeel: Medium-full to full body, with a smooth, silky, velvety, sometimes an almost oily slickness from the oatmeal. Creamy. Medium to medium-high carbonation. Comments: Generally between Sweet and Irish Stouts in sweetness. Variations exist, from fairly sweet to quite dry, as well as English and American versions (American versions tend to be more hoppy, less sweet, and less fruity). The level of bitterness also varies, as does the oatmeal impression. Light use of oatmeal may give a certain silkiness of body and richness of flavor, while heavy use of oatmeal can be fairly intense in flavor with an almost oily mouthfeel, dryish finish, and slight grainy astringency. When judging, allow for differences in interpretation. History: A variant of nourishing or invalid stouts of the late 1800s using oatmeal in the grist, similar to the development of sweet stout that used lactose. An original Scottish version used a significant amount of oat malt. Later went through a shady phase where some English brewers would throw a handful of oats into their parti-gyled stouts in order to legally produce a ‘healthy’ Oatmeal Stout for marketing purposes. Most popular in England between the World Wars, was revived in the craft beer era for export, which helped lead to its adoption as a popular modern American craft beer style that uses a noticeable (not symbolic) quantity of oats. Characteristic Ingredients: Pale, caramel and dark roasted malts (often chocolate) and grains. Oatmeal or malted oats (5-20% or more) used to enhance fullness of body and complexity of flavor. Hops primarily for bittering. Can use brewing sugars or syrups. English ale yeast. Style Comparison: Most are like a cross between an Irish Extra Stout and a Sweet Stout with oatmeal added. Several variations exist, with the sweeter versions more like a Sweet Stout with oatmeal instead of lactose, and the drier versions more like a more nutty, flavorful Irish Extra Stout. Both tend to emphasize the body and mouthfeel. Vital Statistics: OG: 1.045 – 1.065 IBUs: 25 – 40 FG: 1.010 – 1.018 SRM: 22 – 40 ABV: 4.2 – 5.9% Commercial Examples: Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal Stout 16B. Owsiany Stout Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, bardzo treściwe, palone, słodowe ale wraz z obowiązkowym smakiem i zapachem owsianki. Słodycz, balans oraz wrażenie owsa może znacząco się różnić. Aromat: Łagodny aromat palonego zboża, często z kawowym charakterem. Lekka słodkość może sugerować odczucia kawy ze śmietanką. Owocowość powinna być niska do średniej. Diacetyl średnio-niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak, kwiatowy lub ziemisty. Opcjonalnie delikatny aromat owsianki. Wygląd: Średnio brązowy do czarny kolor. Gęsta, kremowa, utrzymująca się długo, żółto-brązowa do brązowa piana. Może być nie przeźroczyste (w innym wypadku powinno być klarowne). Smak: Podobny do aromatu, umiarkowany smak od palonej kawy do kawy ze śmietanką, niska do średnio-wysoka owocowość. Owies i ciemne palone słody wprowadzają kompleksowość, owies może nadać orzechowy, zbożowy albo ziemisty smak. Ciemne zboża mogą łączyć się z słodową słodkością nadając odczucia mlecznej czekolady albo kawy ze śmietanką. Średnia goryczka chmielowa zbilansowana w kierunku słodowym. Średni słodki do średnio wytrawny finisz. Diacetyl średnio niski do brak. Smaki chmielowe od średnio niskich do brak, typowo kwiatowy lub ziemisty. Tekstura: Od średnio pełna do pełna treściwość wraz z gładkością, jedwabiste, czasami nawet prawie oleista śliskość, która pochodzi od owsa. Kremowe. Od średnie do średnio wysokie nagazowanie. Komentarz: Biorąc pod uwagę słodkość, styl ten znajduje się pomiędzy słodkim (Sweet) a irlandzkim (Irish) stoutem. Istnieją odmiany od lekko słodkich po całkiem wytrawne, także inne są wersje angielskie i amerykańskie (amerykańskie wersje są bardziej chmielowe, mniej słodkie i mniej owocowe). Poziom goryczki również może być różny, jak również wrażenie owsianki. Mały zasyp owsa może nadać pewną dozę jedwabistości w treściwości oraz bogactwo smaków i zapachów, natomiast duży zasyp owsa może być całkiem intensywny w smaku oraz z prawie oleistą teksturą, wysuszający finisz i nieznaczne zbożowe ściąganie. Podczas oceny piwa należy pozwolić na różnice w interpretacji stylu. Historia: "Wariant odżywczy, tzw. "niepoprawny" stout z końca XIX wieku zawierał w zasypie owies i był bardzo zbliżony do rozwijanej wersji Sweet Stoutu z laktozą. Oryginalna, szkocka wersja tego stylu zawierała bardzo dużą ilość słodu owsianego. W następnym okresie pojawiły się nieuczciwe praktyki, kiedy to niektóre z angielskich browarów dodawały garść owsa do swoich stoutów warzonych techniką parti-gyled*, dzięki czemu legalnie mogły używać nazwy Oatmeal Stout do celów marketingowych. Najbardziej popularny w Anglii w okresie międzywojennym, następnie reaktywowany w erze piw rzemieślniczych w celach eksportowych. To pomogło doprowadzić do przyjęcia Oatmeal Stoutu w nowoczesnym, amerykańskim piwowarstwie rzemieślniczym, jako popularnego stylu produkowanego z zauważalną (nie tylko symboliczną) ilością owsa." Surowce: Słody pale, karmelowe oraz ciemne słody (często czekoladowe) i palone zboża. Owies lub słód owsiany (5-20% lub więcej) używany by nadać pełną treściwość oraz kompleksowość smaku. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można używać cukrów lub syropów cukrowych. Drożdże górnej fermentacji. Porównanie stylu: Więszkość jest pomiędzy Irish Extra Stout a Sweet Stout wraz z dodanym owsem. Istnieje wiele wariacji, słodkie wersje są bardziej jak Sweet Stout ale zamiast laktozy jest owies, wytrawniejsze wersje posiadają bardziej orzechowy smak, bogactwo Irish Extra Stoutu. Obie wersje podkreślają ciało i odczucie w ustach. Podstawowe informacje: OG: 1.045 - 1.065 (11,2 - 15,9°Blg) IBUs: 25 - 40 FG: 1.010 - 1.018 (2,6 - 4,6°Blg) SRM: 22 - 40 ABV: 4.2 - 5.9% Komercyjne przykłady: Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Broughton Scottish Oatmeal Stout, Figueroa Mountain Stagecoach Stout, St-Ambroise Oatmeal Stout, Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal Stout -- * parti-gyled - metoda świetnie wytłumaczona na blogu No to .... po piwku!

16A. Sweet Stout Overall Impression: A very dark, sweet, full-bodied, slightly roasty ale that can suggest coffee-and-cream, or sweetened espresso. Aroma: Mild roasted grain aroma, sometimes with coffee and/or chocolate notes. An impression of cream-like sweetness often exists. Fruitiness can be low to moderately high. Diacetyl low to none. Hop aroma low to none, with floral or earthy notes. Appearance: Very dark brown to black in color. Can be opaque (if not, it should be clear). Creamy tan to brown head. Flavor: Dark roasted grain/malt impression with coffee and/or chocolate flavors dominate the palate. Hop bitterness is moderate. Medium to high sweetness provides a counterpoint to the roasted character and hop bitterness, and lasts into the finish. Low to moderate fruity esters. Diacetyl low to none. The balance between dark grains/malts and sweetness can vary, from quite sweet to moderately dry and somewhat roasty. Mouthfeel: Medium-full to full-bodied and creamy. Low to moderate carbonation. High residual sweetness from unfermented sugars enhances the full-tasting mouthfeel. Comments: Gravities are low in England, higher in exported and US products. Variations exist, with the level of residual sweetness, the intensity of the roast character, and the balance between the two being the variables most subject to interpretation. Some versions in England are very sweet (low attenuation) and also low in ABV (Tennent’s Sweetheart Stout is 2%), but is an outlier compared to the other examples. These guidelines mostly describe the higher gravity, more balanced, export versions rather than the low alcohol, very sweet versions that many find quite difficult to drink. History: An English style of stout developed in the early 1900s. Historically known as “Milk” or “Cream” stouts, legally this designation is no longer permitted in England (but is acceptable elsewhere). The “milk” name is derived from the use of lactose, or milk sugar, as a sweetener. Originally marketed as a tonic for invalids and nursing mothers. Characteristic Ingredients: The sweetness in most Sweet Stouts comes from a lower bitterness level than most other stouts and a high percentage of unfermentable dextrins. Lactose, an unfermentable sugar, is frequently added to provide additional residual sweetness. Base of pale malt, and may use roasted barley, black malt, chocolate malt, crystal malt, and adjuncts such as maize or brewing sugars. Style Comparison: Much sweeter and less bitter than other stouts (except the stronger tropical stout). The roast character is mild, not burnt like other stouts. Somewhat similar in balance to oatmeal stouts, albeit with more sweetness. Vital Statistics: OG: 1.044 – 1.060 IBUs: 20 – 40 FG: 1.012 – 1.024 SRM: 30 – 40 ABV: 4.0 – 6.0% Commercial Examples: Bristol Beer Factory Milk Stout, Left Hand Milk Stout, Lancaster Milk Stout, Mackeson's XXX Stout, Marston’s Oyster Stout, Samuel Adams Cream Stout. -- 16A. Słodki Stout Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, słodkie, mocno treściwe, delikatnie palone ale, które sugeruje kawowo kremowe lub słodzone espresso. Aromat: Umiarkowany aromat palonego zboża, czasami wraz z nutami kawowymi i/albo czekoladowymi. Często występuje wrażenie kremowej słodkości. Owocowość może być niska do umiarkowanie wysokiej. Diacetyl niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak z kwiatowymi albo ziemistymi nutami. Wygląd: Kolor od bardzo ciemno brązowego do czarnego. Może być nieprzejrzyste (jeśli nie, powinno być klarowne). Piana kremowo brązowa do brązowej. Smak: Dominują wrażenia ciemno palonego zboża/słodu wraz z kawowymi i/lub czekoladowymi akcentami. Umiarkowana goryczka chmielowa. Średnia do wysoka słodkość nadaje kontry dla palonych cech i goryczki chmielowej oraz pozostaje do finiszu. Niskie do umiarkowane estry owocowe. Diacetyl niski do brak. Balans pomiędzy ciemnymi zbożami/słodami a słodkością może być różny, od całkiem słodkiej do dość wytrawnej i troszkę palonej. Tektura: Średnio pełna do pełna treściwość i kremowość. Nagazowanie niskie do umiarkowanego. Wysoka resztkowa słodkość od nieprzefermentowanych cukrów potęguje odczucie pełni. Komentarz: W Anglii gęstość początkowa jest niższa, wyższa w wersjach eksportowych oraz produktach z USA. Istnieją wariacje, z różnym poziomem resztkowej słodkości, intensywnością charakteru palonego, balans pomiędzy tymi dwoma jest początkiem odmiennych podejść w interpretacji . Niektóre wersje w Anglii są bardzo słodkie (niskie odfermentowanie) a także mają niską zawartość alkoholu (Tennent’s Sweetheart Stout ma 2% alk. obj.), ale odstają one w porównaniu do pozostałych przykładów. Ten opis w większości opisuje piwa o wyższej gęstości początkowej, bardziej zbalansowane, raczej wersje exportowe niż niskoalkoholowe, bardzo słodkie wersje są dość trudne to picia. Historia: Angielska odmiana stoutu rozwinięta w początkowych latach XX wieku. Historycznie znana jako „mleczny” albo „kremowy” stout, zgodnie z prawem to określenie nie jest w Anglii już dozwolone (ale jest akceptowane gdzie indziej). Słowo „mleczny” pochodzi od użycia laktozy, albo cukru mlecznego jako środka słodzącego. Pierwotnie reklamowany jako napój krzepiący dla chorych oraz matek karmiących. Surowce: Słodkość w większości słodkich stoutów pochodzi od niższego poziomu goryczki niż w większość innych stoutów oraz wyższej zawartości nieprzefermentowanych dekstryn. Laktoza, jako cukier niefermentowany, jest często dodawana by nadać dodatkową resztkową słodkość. Słód pale jako bazowy, można użyć palonego jęczmienia, słodu barwiącego, słodu czekoladowego, karmelowego i dodatków takich jak kukurydza oraz innych cukrów. Porównanie stylu: Bardziej słodki i mniej gorzki niż inne stouty (wyłączając mocniejsze wersje Tropical Stout). Palony charakter jest umiarkowany, nie tak mocny jak w innych stoutach. Trochę podobny w balansie to owsianego stoutu aczkolwiek z większą dozą słodkości. Podstawowe informacje: OG: 1.044 - 1.060 (11 - 14,7°Blg) IBUs: 20 - 40 FG: 1.012 - 1.024 (3,1 - 6,1°Blg) SRM: 30 - 40 ABV: 4 - 6% Komercyjne przykłady: Bristol Beer Factory Milk Stout, Left Hand Milk Stout, Mackeson's XXX Stout, Marston’s Oyster Stout, Samuel Adams Cream Stout

Dokładnie, jak chcesz robić po taniości to najlepszy jest ... whirlpool. Jak już bedziesz miał fundusze kup sobie hop stoper, na pośrednie rozwiązania szkoda kasy.

Można ale to już styl inny niż te które mieszczą się w kategorii otwartej. Na początku podany był tylko zakres ekstraktu ale docelowo dokładny spis stylów musiał być żeby mieć odniesienie oceny.

Jeśli dodasz płatki i będą wyraźnie wyczuwalne nie zmieścisz się w żadnej kategorii. Lepiej odlej parę litrów bez płatków i wystaw w konkursie, przy wypłenianiu formularza zgłoszeniowego (będzie on-line) będziesz musiał wybrać dokładny styl (patrząc na OG to będzie FES) i pod kątem tego co wybierzesz piwo zostanie ocenione. http://www.piwo.org/topic/18951-20160402-iv-karpacki-kpd-i-zlot-piwowar%C3%B3w-domowych/

Nie przesadzajcie, to nie wyprawa na księżyć. Na tym garnku z cieknkiej blachy nie potrzeba Ci chłodzenia, parę sekund i dziura otwornicą będzie zrobiona (+ wolniejsze obroty).

Nie pomogę. Otwornice pożyczyłem bo nie chciałem właśnie kupować na jeden raz.

Kilka butelek mojej Amercian Pale Ale już się refermentuje, wstawie pewnie po nowym roku. Aktualna lista (z czwartku 17.12.2015): Browar Bajbus - Belgijska Ameryka 15°Blg Browar Bajbus - Amber Ale Browar Rychlak i Syn - Zakonne Wszechmocne

W tym roku A.D. 2015 zostało mi jeszcze jedno piwo do uwarzenia. Zaraz po świętach powstanie piwo na ćwierćfinały Karpacki Bitw Piwowarów Domowych - #85 Smoked Amber Ale, czyli podwędzone amerykańskie bursztynowe ale. Piwo będzie też początkiem serii wędzonych piw bo póki powstało tylko jedno (100% Peated Ale) a regularne 5-6 warek w sezonie jednak wychodziło.

NAGRODA GŁÓWNA IV KARPACKIEGO KPD Spośród zwycięzców kategorii otwartych - IPA i Stout - wybrany zostanie zdobywca Nagordy Głównej IV Karpackiego KPD. Zdobywca tej nagrody uwarzy na swojej recepturze piwo w Starym Browarze Rzeszowskim. Dziekujemy Staremu Browarowi Rzeszowskiego na współpracę oraz ponowne wsparacie naszego konkursu! https://www.facebook.com/BrowarRzeszowski

A to jest problem, podkładki nierdzewne odkupiłem od forumowicza, nie mają oznaczeń.

Trzeba było kupić słód taki jak w temacie tego wątku.

Otwornicą.

Zrobię ci fotkę bo muszę jeszcze raz na chwilę rozkręcić.

Spoko. Właśnie myślę żeby kupić bo zima kiepska i fermentację pilsów muszę zrobić w lodówce.

Da się przestawić samemu prawie pełne 42l wiadro?

Sparzenie dezynfekuje i wyciąga trochę tanin, dzięki temu płatki nie są takie "ostre". Odlej sobie kilka litrów piwa, dodaj płatków i sam zobaczysz efekt. To są kwestie dość indywidualne.

Gotowanie a moczenie w alko daje inny efekt w piwie. Ile płatków i na jaki czas zależy od tego co chcesz osiągnąć w piwie i ogólnie jakie to jest piwo.

Udało się już potwierdzić nagrody dla laureatów (miejsca I, II i III) więc z satysfakcją mogę je ogłosić: Sklep Alepiwo przeznaczy dla obu kategorii: za I miejsce – bon zakupowy na wartość 100 zł za II miejsce - bon zakupowy na wartość 75 zł za III miejsce - bon zakupowy na wartość 50 zł Sklep Browamator przekaże dla obu kategorii: za I miejsce – bon zakupowy na wartość 200 zł za II miejsce - bon zakupowy na wartość 150 zł za III miejsce - bon zakupowy na wartość 100 zł Firma Fermentum Mobile przekaże dla obu kategorii: za I miejsce – 1 fiolka drożdży FM oraz 2l kolba Erlenmayera za II miejsca – 1 fiolka drożdży FM za III miejsce – 1 fiolka drożdży FM Dziękujemy bardzo sponsorom za mocne wspracie naszego konkursu! Będzie jeszcze nagroda główna, ale o tym w przyszłym tygodniu.

Od pierwszej swej kadzi warzelnej (kociołek Lidl) nabyłem sporą praktykę w tym elemecie.

Po rancik, jak zwykle