WiHuRa

Wczorajsza degustacja 100% Peated Ale od kolegi buszi.
 
Parametry, 15°Blg, 6,5%, 35 IBU, słód ze słodowni Fawcett, zasyp 100% tego słodu
 
Aromat:
Na początek aromat wyraźnie torfowy, apteka, szpital, ale po chwili łagodnieje, na pewno nie jest on tak silny jak w przypadku słodu CM 30-45 pmm. To, że aromat nie aż tak intensywny niech świadczy fakt że w aromacie wyraźnie czuć estry, słodowość, to tego jakby ziołowa nutka, czyżbyś chmielil na aromat ?
Wygląd:
Piwo jasno żółte, nagazowanie średnie (piwo lane z kega), biała śnieżnobiała, opada do kożuszka.
Smak:
Oczywiście, głównie torfowy, słodowy, delikatnie ziemisty, nie ma tu jakieś szorstkości i zbytniej popiołowości.
Goryczka:
Dość wysoka, wyraźnie ziołowa, nawet może lekko pozostająca ale nie ma charakteru łodygowego
Odczucie w ustach:
pełne piwo, dość gładkie
 
Ogólnie:
Piwo bardzo mi smakowało choć może być nazbyt pełne jak na mój gust aczkolwiek piwo jest dobrze odfermentowane, wysoka goryczka dobrze balansuje smak. Potwierdza się tym samym zasada o której już pisałem, piwo 100% Peated musi mieć dość wysoką goryczkę, bez niej będzie słabo pijalne i męczące.
 
Słód CM vs Fawcett:
Co jednoznacznie mogę stwierdzić już po drugiej degustacji piwa na słodzie Fawcett. Słód Fawcett jest o wiele mniej aromatyczny pomimo podobnej zawartość fenoli, widać techologia jego wędzenia jest trochę inna niż w przypadku słodu ze słodowni Castle Malting. Ale za to słód Fawcett ma o wiele więcej torfowego smaku oraz jest mniej popiołowy i szorstki.

https://youtu.be/hzTcGsSkkeI

Wczoraj dostałem metryczkę mojego Grand Championa z Siedlec, przytoczę tylko fragmenty, które dotyczą chmielu.
Piwo było w stylu Bursztynowe Polskie Ale.
Użyłem odmian: Iunga, Oktawia, Izabella.
Aromat: Wyraźny cytrusowy aromat chmielowy.
Goryczka: Wysoka, lekko ściągająca i zalegająca (tutaj nie do końca się zgadzam )
Ogólne wrażenie: Więcej akcentów amerykańskich chmieli niż tradycyjnych polskich odmian. 
 
Z opisem goryczki się nie zgadzam do końca, ale każdy ma inną tolerancję i inny odbiór. Dla mnie jest super  
Generalnie, aż ciśnie się na usta: Da się? Da się  

Oczywiście dobrze zrobiłeś. Chmiel trzymamy w zamrażarce. Po wyjęciu nie trzeba go rozmrażać, można zdać bezpośrednio po wyjęciu.

Właściwie to masz dwie ścieżki teraz:
 
1) Zadałeś dzikie drożdże to brzeczki (były na owocach, mrożenie ich nie zabija), dobrze by było potrzymać piwo kilka miesięcy aż wszystkie cukry zostaną przez te drożdże przetworzone - a te potrafią więcej niż normalne saccharomyces. Niestety dobrze by było zrobić to w szkle a nie w plastikowym wiadrze aby uchronić piwo przed dostępem powietrza. Wtedy z tego piwa wyjdzie jakiś Wild/Sour Ale - jakoś tego piwa może wyjść różna, nie wiadomo co dokładnie było na owocach.
 
2) Pasteryzacja. Do tego łyżka gęstwy i wyliczona ilość cukru do refermentacji.

Jest już takie miejsce w Polsce - Karpackie Warsztaty Piwowarskie (https://www.facebook.com/Karpackie.WP)
 
Jest pomieszczenie, podstawowy sprzęt do warzenia (2 stanowiska) - można się zgłosić i uwarzyć sobie warkę, jak ktoś chce można to zostawić nawet na fermentację (aczkolwiek chłopaki zawsze zabierają brzeczkę do domu). Co lepsze, stanowiska są udostępnione całkowicie za darmo
 
Dodatkowy bonus - początkujący może również uwarzyć swoje piwo pod okiem doświadczonego piwowara domowego.

Dość niespodziewanie dostałem drożdże Wyeast 3638 Bavarian Wheat (2 lata przeterminowe ale powinny ruszyć) stąd i historyczna chwila w browarze:
Raz - po raz pierwszy będę warzył piwo latem (będzie problem z temperaturą ale coś się wykombinuje)
Dwa - po raz pierwszy będę warzył Hefe-weizena
 
Ale żeby nie było tak znowu klasycznie to pierwsza pszenica będzie z dodatkiem skórki pomarańczy, druga zaś będzie wędzona. Obie warki z przeznaczeniem na imprezy więc pewnie ... jeden dzień i kega nima
 
P.S. Nie wiadomo czy to otwarcie nowego sezonu czy jeszcze zamykanie starego? Chyba płynnie jedno włazi w drugie.

Moje doświadczenie z Magnum jest oparte tylko pod kątem lagerów. Wiadomo, w dolnej fermentacji trudniej uzyskać wysoką, czystą i przyjemną goryczkę. W tych samych warunkach udało mi się osiągnać (subiektywnie) lepszą jakoś goryczki na innych chmielach (Tradition, Iunga, Herkules) stąd nie widziałem powodu aby trzymać się przy Magnum. W Magnum goryczka nie była zła ale jak dla mnie może trochę nazbyt agresywna. Mogła być to kwestia jakości surowca. Piłem jednakże sporo różnych dolniaków na Magnum, również od doświadczonym piwowarów w żadnym z tych piw ta goryczka mnie nie zachwyciła. Podobnie mam np. z Brewer's Gold.
 
Chmielu i jego rodzajów jest pod dostatkiem, jak coś mi nie pasuje nie robię jeszcze kilka warek aby przekonać czy rzeczywiście tak jest, czy to był mój bład/inny czynnik/jakoś surowca itp - robie raptem kilkanaście warek na sezon więc używam tylko tych surowców które się u mnie sprawdzają i pasują memu podniebieniu.
 
Nie określiłbym tego chmielu jak złego i nie oradzam jego używania a jedynie spróbowania czegoś innego jeśli komuś charakter goryczki nie odpowiada, z adnotacją (jak to napisałem koledze PawelH wyżej) iż są równiez inne elementy które wypływają na odczucie goryczki stąd sama zamiana chmielu może nie przynieść oczekiwanej zmiany w jakości goryczki.

Naprawdę niezłe, alfabetyczne opracowanie wad piwa.
http://www.carolinabrewmasters.com/PDF/Complete_Beer_Fault_Guide.pdf

A gdzie tam. Whisky z CM 30-45 ppm zawsze mocno napier...la torfem. Niech kolega kupi sobie właśnie taki. 10% zasypu do Portera będzie w sam raz i da ledwie nute torfową, nie będzie ekstremalnie.
 
 
Zasyp widzę że raczej na około 20l. To nie za dużo tego chmielu ? Liczyłeś ile to IBU ?
 
 
Co do temperatur to lepiej już odwrotnie, dla burzliwej 15-18, a dla cichej cokolwiek.

Degustacja mojego Witka na FM20.
 

 
Właściwie wyszła smakowo jota w jotę tak jak poprzednia warka w zeszłym roku (też na tych drożdżach). W zapachu delikatne fenole przykryte przyprawą i skórką. Piwo dość klarowne, ledwie lekko opalizuje, nie wygląda jak Wit na pierwszy rzut oka. Piwo dość rześkie z bardzo delikatną nutą słodową, które sprawia że piwo nie jest puste. Całość dobrze się balansuje.
 
Drożdże potrzebują czasu do prawidłowej fermentacji, w zeszłym roku było podobnie. Teraz po tygodniu pomiar wskazał 4,5°Blg z początkowego 10,5°Blg, dość wolno, choć fakt że temp. była poniżej 20°C więc może to kwestia temperatury dla tego szczepu. Przelanie na cichą na 2 tygodnie w trochę wyższej temperaturze (około 20-21°C), zeszły jeszcze o 1°Blg.
 
Brzeczka została zadana z gęstwy po poprzednim piwie. Poprzednia warka która była lekkim Pale Ale ukazała i potwierdziła bardzo fajny potencjał tych drożdży. Piwo wyszło bardzo delikatne fenolowe, bardziej estrowe ale zarazem rześkiem i delikatne w smaku. 
 
Drożdże dostały u mnie robotę na umowę o pracę na czas nieokreślony

Postanowiłem kontynuować, odświeżyć, swój projekt Islay Ale - czy ale warzone z udziałem słodu whisky. Jak kto woli można nazywać to whisky ale, peated ale (peat tzn. torf). Była to jedna z moich pierwszych autorskich receptur i pierwsza receptura która świadomie dąży do określonego celu.

Od razu nadmienię, że nie jest to piwo dla wszystkich ale raczej bardzo bardzo niszowe - jeśli jesteś fanem torfowej whisky - Ardbeg, Laphroaig (właśnie na tym słodzie) ta receptura i piwo może Cię zainteresować. Dla reszty może być to piwo praktycznie na granicy pijalności. Jawnie ostrzegam!

Moja pierwsza receptura z tym słodem miała na celu głównie zapoznać się z jego aromatem. Teraz wiem, że aby osiągnąć maksimum smaku i aromatu trzeba zrobić to piwo z 100% udziałem słodu whisky. Po przeczytaniu sporej dawki lektury na zagranicznych forach podaje wskazówki do uwarzenie tego piwa:

Receptura 100% Peated Ale (Lager)

Wstępne założenia:
OG: dowolne
IBUs: nie mniejsze niż 30 IBU (goryczka potrzeba jest dla kontry słodowej słodu wędzonego)
EBC: dowolne

Surowce:
100% słodu whisky, w tym część tego słodu (5-10%) można we własnym zakresie przypiekać w piekarniku dla uzyskania słodu aromatycznego czy też lekko palonego. Własny słód nada nowych nut i pozwoli zachować 100% zasypu tym słodem.
 
Zacieranie:
Zdecydowanie na wytrawnie czyli około 45 min w przerwie maltozowej (około 64°C). Następnie około 15 min w 72°C. Można również zacierać "na lenia" w 66°C przez 60 min. Wygrzew opcjonalnie.

Chmielenie:
Dowolny chmiel, tylko na goryczkę, ewentualnie niewielkie ilości na aromat, chmiel nie może przykrywać aromatu słodu - zresztą ciężko będzie to osiągnąć, torf zdominuje całkowicie aromat. Goryczka jest bardzo istotnym elementem tego piwa, piwo wychodzi dość słodowe więc kontrująca goryczka odpowiednio balansuje piwo.

Drożdże:
W zasadzie dowolne drożdże, mogą być także lagerowe, kveik itp., najlepiej szczepy z wysokim odfermentowaniem, nie polecam drożdży które nie konsumują maltriozy (np. S-04)

Dostępne słody whisky na polskim rynku:
- Castle Malting mocny - zawartość fenolii 30-45 ppm
- Castle Malting średni - zawartość fenolii 15-25 ppm
- Castle Malting lekki - zawartość fenoli 2-9 ppm
- Brewferm - zwartość fenolli ~20 ppm (nie znalazłem dokładnych danych, prawdopodobnie przybliżony do CM średniego)
- Bruntal wędzony torfem - zawartość fenoli bardzo niska (słodowania nie mierzy ppm), każde partie mogę się nieco różnić, niektóre o bardzo nikłym aromacie wędzonym
- Fawcett Heavily Peated - zawartość fenolii 30-40 ppm (praktycznie teraz niedostępny)
- Fawcett Medium Peated - zawartość fenolii ~20 ppm
- Bestmalz Peated - zawartość fenoli 5-50 ppm (taki spory przedział podaje producent), z testów wynika że bliżej mu do 50ppm
- Wiking Malt Torfowy - zawartość fenoli 5-10 ppm 
- Crisp Heavily Peated - zawartość fenoli 50 ppm

Whisky o aromatach torfowych, przykłady:
- Ardbeg - whisky na słodzie whisky o zawartości fenolii 54 ppm
- Laphroaig - whisky na słodzie whisky o zawartości fenolii 40 ppm
Obie destylarnie mieszczą się na szkockiej wyspie Islay (stąd też moja nazwa piwa - Islay Ale).

Przykłady piw komercyjnych min. z częściowym udziałem tego słodu:
- Smokey Joe, Alebrowar (wersja "fanowska" ma 40% zasypu słodu CM 30-45 ppm)
- Smokey George, Rittmayer
- 100% Peated, Nogne

Komentarz:
Ten wątek będzie służył w rozwijaniu tej receptury, not degustacyjnych, eksperymentów w zasypem (własne podpiekanie słodów whisky), chmielem (wersje mocniej chmielone), czy drożdżami. Fanów whisky zapraszam do eksperymentowania z tym słodem - pamiętajcie - tylko 100%

Może opisz bardziej konkretnie samo wykonanie.

Chodzi o stabilną i przewidywalną jakość. Kupujesz Weyermanna i wiesz co wyjdzie, kupujesz Strzegom i możesz jedynie zakładać z pewnym prawdopodobieństwem.

Zamontowałem w końcu kran do mojego nowego kegeratora. Kran jest dość nisko ale chciałem aby wąż wchodził bezpośrednio pod półkę z butelkami i był do niej lepszy i swobodny dostęp. Niedługo montaż drugiego kranu.
 

Nie, formalnie to nie powinna być tak ustawiona Chodzi o to, że do standardowych wiader jej nie używam, leci grawitacyjnie. Jak chcesz używać cały czas pompy to powinna być delikatnie poniżej wymiennika, żeby się wypełniła. Mi takie ustawienie nie powoduje zapowietrzania więc ok. Ale powinna być niżej.
Mam zawór do dławienia brzeczki za wymiennikiem. Ten jest cały czas otwarty, na samym początku go tam wstawiłem i tak już został, potem dołożyłem za i tym dławię przepływ. Ułożenie pompy TU
Pompa śmiga, leci przez nią 100-95°C przez 20-30min i parę warek przepompowała, Ta od wymiennika ma dłuższy staż i jest ok.
Po wyłączeniu palnika robię wir i czekam z 5 min na ułożenie.
 

Do pompy ARDO montujesz nypel 3/4 i 3/8 wkręcasz je powoli i robi się gwint. Potem wykręcasz owijasz teflonem i wkręcasz z powrotem.
Dla lepszego mocowania (w przypadku 3/8 użyłem z zewnątrz poxipolu i wszystko skręciłem szeroką opaską (jak jeszcze klej nie zaschnął)
Jak już masz gwinty przy nyplach to możesz sobie przykręcić co chcesz redukcje, zawory, króćce na węże.
 

Używam Robusto, otwory nie przeszkadzają bo do nich pojemność tej skrzynki to i tak powyżej 50l, z wysładzaniem nie ma problemu, pokrywka jest właściwie zbędna. Do tego używam filtratora rurkowego ale na oplocie też może być. Pojemnik ten jest w Leroy i w Castoramie za około 42 zł. Przefiltrowałem na nim osiem 40l warek i jestem bardzo zadowolony.

Te łopaty są żenujące... Lepiej żeby nowy temat zakładał? Ja wolę jak ktoś odkopie stary, przynajmniej widać że szukał, a i często stare posty niosą fajną wartość merytoryczną.

Jeśli rozlewa się z wiadra, które służy tylko do rozlewu, można w nim poprostu zamontować drugi kranik + do tego drugą rurkę do rozlewu. Wszystko idzie 2x szybciej. W końcu Bóg dał nam dwie ręcę do roboty

Możesz ale lepiej tego nie rób. To będzie o kilka razy za dużo drożdży, zacznie się od razu fermentacja alkoholowa, piwo będzie płaskie i bez wyrazu. Najlepiej wlać brzeczkę do czystego, zdezyfekowanego pojemnika i zadać tylko świeże i czyste drożdże w odpowiedniej wyliczonej ilości.

Można to obliczyć. Należy odmierzyć objętość próbki, dolać odbierzoną objętość wody, ekstrakt się zmniejszy i tym samym można go zmierzyć. Później z proporcji policzyć jakie faktycznie było OG przed dolaniem wody.

Jak tak sobie czytam taki temat to myślę, że jakieś min. 100 warek muszę wylać do kanału bo nie odpowiadają teorii. Szkoda że w międzyczasie są już wypite i po konkursach na pudle, bo gdybym wiedział to wcześniej to nie trułbym szanownych sędziów utlenionym piwem. Tak się składa że przy zacieraniu spuszczam i zwracam zacier/filtrat do naczynia po czym chlup do kadzi zaciernej. Takie bąbelki we wężyku to dla mnie jakoś niezauważalna sprawa.

Więcej dystansu koledzy, w tym momencie byli lepsi i tyle.
Gratulacje dla laureatów.
Mariusz, szczególne gratulacje. Postawiłeś chyba kropkę nad "i", jeżeli chodzi o Puchar. Musiał by się zdażyć cud na biro, żeby któryś z nas Cię przegonił.
Brawo

Zadziwiający ten kolor. Wychodzi na to że ten słód miał coś w okolicy 15-20 EBC, jak monachijski ciemny. Być może wyższa barwa koreluje się z wyższym aromatem torfowym bo na pewno tą partię dłużej/mocniej dymili.
 
Co do zacierania to jak kto lubi w sumie, dla mnie lepsze są wersje wytrawne, słód wędzony chcąc nie chcąc zawsze wnosi wrażenie pełni więc nie ma co zostawiać nadmiaru cukrów niefermentowalnych.