Bogi

Do wymrażania, czy też free-distillation, nadają się bardziej lager'y, szczególnie koźlaki, ale nie zawsze się udają. Idealnym przykładem jest amerykański applejack czyli zagęszczony cydr, ale nie idący drogą calvados'u. Sam proces skupia się na zagęszczeniu napoju i jednakowoż intensyfikacja-alkoholizacja to cel, czasem celem jest właśnie tylko usunięcie wody. Warto, jeśli jest taka potrzeba, względnie takie afrykanarium za oknem, przeprowadzić próby na piwach sklepowych i zobaczyć jak zmieniają się parametry w przypadku wymrożenia 1/4 piwa, a jak w przypadku zagęszczenia połowy.
RIS powinien podlegać głównie czasowi, ewentualnie starzeniu w beczce.

Porter żywiecki warka 01/12/2018. Cena 2,5zł (Promocja TESCO)
 
Czekolada z mlekiem, Odrobinę kawy ziarnistej Nie byłbym człowiekiem Gdybym nie pragnął mocy siarczystej Aczkolwiek w dolnej nucie Jest jak w palcu co szuka dziury w bucie Kawa z mlekiem ponad wszystko Bez większego uwielbienia Niebezpiecznie smakuje schwarzbier'em Trzeba odpalić 09.10* dla duszy ukojenia Kaskadowa paloność w smaku Nie o to pod stocznią walczylim, chłopaku Jednowymiarowość, kolejny kapsel do loteryi Żeby tylko nie było z tego Jakiejś-ci chryi Pełny Schwarzbier wart rymu Nie ma ognia, to i nie będzie dymu.   *warka uważana za lepszą pod względem porterowości

No ale to tak będzie ,totalnie spamerski temat z byle jakimi recepturami Zenków którym się wydaje, ze zrobili dobre piwo, bo starym wyjadaczom raczej nie będzie się tego chciało pisać, nawet jakby umieścili coś fajnego to zginie to w zalewie nijakości.
 
Jak ktoś jest w miarę ogarnięty, widzi to pieprzenie o kolejnych ipach to po protu nie pisze nic na forum, bo na jakiego grzyba, od tego są nowooswieceni neofici z 30-50 warkami na koncie.

Czy jesteś w stanie wymienić przynajmniej 5 aromatów, charakterystycznych dla piw górnej fermentacji?
 
Prawidłowa odpowiedź to tak lub nie    w końcu jest pytanie o to czy indagowany jest w stanie wymienić, a nie o to żeby wymienił.

Czy jesteś w stanie wymienić przynajmniej 5 aromatów, charakterystycznych dla piw górnej fermentacji?
 
Prawidłowa odpowiedź to tak lub nie    w końcu jest pytanie o to czy indagowany jest w stanie wymienić, a nie o to żeby wymienił.

Czy jesteś w stanie wymienić przynajmniej 5 aromatów, charakterystycznych dla piw górnej fermentacji?
 
Prawidłowa odpowiedź to tak lub nie    w końcu jest pytanie o to czy indagowany jest w stanie wymienić, a nie o to żeby wymienił.

O zachowaniu Twojego krajana. Jak warzę z ekstraktów to jestem gorszy, że wypomina mi jakieś puchy?  Ewentualnie, jeśli nie mnie-choć tak wynika z kolejności postów, to kto mu dał prawo wypominać innym piwowarom jak warzą? W dodatku oceniać piwa, których nie pił? Więcej pokory, a nie kopyry?

Ktoby przypuszczał, że punx not dead? Historycznie przypominam klasyk (moja młodość):
 

Pewnie liżą się po jajach w domowym zaciszu i poklepują nawzajem przez neta po plecach, jakiś chyb syndrom sztokholmski

Od 5ego czerwca 

Z racji wizyty u znajomych w Będzinie parę piw wypiłem. Pierwsze to Tyskie 14-dniowe z pub'u przy muzeum. Muzeum warte zwiedzenia, kolekcja zacna, ciekawe eksponaty (np. butelki po alkoholach produkowanych w gorzelni tyskiej), w ramach biletu jedno piwo, ale marne, lepszą opcją byłaby możliwość wyboru piwa, ale do przeżycia. O wiele ciekawsze piwo, to Guido jasne pite 320 m pod ziemią w kopalni Guido w Zabrzu. Typowy piwniczny Kellerbier, natomiast Schwarzbier, który już kiedyś piłem, tym razem trafiona warka. Oczywiście zwiedzanie kopalni przed konsumpcją piw to absolutny mus.
 
Kolejne piwa to browar Gloger, który je warzy, ale sygnuje nazwami innych browarów-najprawdopodobniej nieistniejących. Pierwsze piwko to Ostry Dyżur Belgian Saison pieprz, owoce sadowe, trochę gumy balonowej, w smaku bardzo lekkie, słodkie, mało chmielu, cena 8zł. Drugie piwko to Biały Miś American Lager. Prawda jest taka, że tej ameryki ani w zapachu ani w smaku. Piwo już sygnowane Glogerem to Sztos, ale nawet ceną nie przypomina znanych sztosów, do tego ma to być Belgian IPA, a tu ani jednego, ani drugiego, nieciekawe.
 
Następna seria to browar Staropolski ze Zduńskiej Woli i seria "Piwna Mapa Świata." Smaczny okazał się French Saison korzenne, wyraziste, może za ciężkie na "sezona", ale ok, Coffee Stout bardziej mleczny niż kawowy, głównie ziarnisty, Whisky Stout zbyt wędzony, korzenno-dymny, męczący.
 
Za to najbardziej smakował mi Koźlak raciborski, przywieziony do stolika przez wąskotorówkę w Gliwicach, w restauracji PKP

Bo tam przecież było tyle alkoholu, że trzeba to podkreślić, nie jakiś tam etanolek.
 
Już widzę taką "recenzję" mleka:
 
W zapachu bardziej kozie niż deklarowane krowie. Za dużo laktozy, popracuj nad technikami dojenia i temperaturą w oborze.

Bo tam przecież było tyle alkoholu, że trzeba to podkreślić, nie jakiś tam etanolek.
 
Już widzę taką "recenzję" mleka:
 
W zapachu bardziej kozie niż deklarowane krowie. Za dużo laktozy, popracuj nad technikami dojenia i temperaturą w oborze.

Narodził się nowy styl, Fucking Russian Imperial Stout Porter (skrót to będzie FRISP, a na etykiecie oczywiście frisbee ), łychy w dłoń! Teraz czy pierwszy sufiks będzie odnosił się do tego, że ma być jeszcze gęstszy niż najgęstszy czyli imperial?

I oto właśnie chodzi i na tym to polega
 
https://beerandbrewing.com/8-tips-for-successful-cellaring/(współczesna ciekawostka, zwłaszcza wyniki degustacji na końcu artykułu)

Yeast nutrient to pożywka, dodaje się ją do win, miodów, do piw mocniejszych, może być zwykła, może być tak zwana kombi, kosztuje grosze. Potem w tym co cytujesz jest mowa o napowietrzeniu fermentatora, którą należy wykonać za pomocą nie do końca przekonanego/chętnego 5-latka, z braku którego masz sam potrząsać fermentatorem

Ale... ale czymże jest ów "balans"? Mógłbyś go sprecyzować... a raczej doprecyzować pojęcie? Używasz słowa które jest rozumiane jako "równowaga" bądź "wyważenie". Powiedz jednak między czym a czym musi być ta równowaga, to wyważenie? Bo wiesz jak dla mnie skoro każde piwo to konkretny styl to jego ogólna faktura, smak i aromat powinny się zgadzać z powszechnie przyjętym opisem stylu. A skoro się z tym stylem zgadza to piwo w Twoim rozumieniu ma balansować między czymś jeszcze innym a czymś zupełnie innym? Czy co?


 

Stare piwa mogą być dobre, mogą być lepsze i mogą najlepsze - ale też mogą być "tylko" średnie - czego dowodem jest ów 30-letni porter z Żywca.
https://youtu.be/GTZkkU_P6Ik

 
I tak - i nie. Dokładnie jak z winem. Są wina deserowe, codzienne, bardziej lekkie i uniwersalne, są też wina konkretne, na specjalne okazje. Z piwem jest podobnie - ot, choćby zwykły pilzner czy lager albo taka apa są piwami codziennymi, do picia. Ale już takie barley wine czy ris nie służą do picia (słowo to rozumiem jako ugaszenie pragnienia) ale do degustacji, coś na wzór starożytnej ambrozji...

Piołunem, wrotyczem, tują itd zajmuję się od roku 1998. Erowid powtarza wszystko to, co było podawane w książkach publikowanych w latach 80-tych, łącznie z pseudo-badaniami podawanymi w The Lancet i ta "wiedza" pokutuje do tej pory.
 
Domowe ekstrakty piołunu to wszelkiej maści piołunówki albo likiery gorzkie. Co więcej poza kwestią izomerów warto zaznaczyć, że piołun rosnący w Polsce jest odmianą niskotujonową*, więc trzeba by użyć bardzo dużo ziela, zbieranego w lipcu najpóźniej, macerować bardzo długo-(im dłuższa maceracja, tym więcej goryczy, dlatego zaleca się macerować piołun maksymalnie 6 godzin jeśli ma z tego być nalewka, likier, itd, zaś do 48 godzin jeśli później ma zostać poddany destylacji), żeby wydobyć zeń raptem 20-30 mg/kg tujonu, mimo tej małej nadal zawartości tujonu w ekstrakcie, trunek tak powstały zbliży nas do greckiej nazwy piołunu czyli apsinthion, i będzie po prostu nie do picia
 
*Przeprowadzaliśmy badania nad różnymi piołunami i ich chemotypem, wyniki były następujące:
 
20g piołunu z Pontarlier (właśnie tego używają Szwajcarzy) 27mg/kg
tyle samo mojego piołunu z balkonu 6 mg/kg
i tyle samo piołunu z Fougerolles 14 mg/kg
 

Piołun zawiera tujon składający się z izomerów alfa i beta. Bardziej szkodliwy jest alfa, ale jest go mało, beta wykazuje szkodliwość na poziomie linalool'u czyli znikomą. Nikt nigdy nie miał halucynacji po absyncie, żeby tujon zaczął mieć wpływ na układ nerwowy, należałoby wypić 6 litrów absyntu o mocy 68%, co zaowocowałoby tylko ciężkim zatruciem etanolem i śmierć.

Pan Różański szukał halucynacji po piciu nalewki piołunowej. Zioła macerujemy w alkoholu mocniejszym, bo przy każdym zakresie procentów wydobywamy inne kwestie. Przy maceracji w formie dygestii albo perkolacji w mocniejszym alkoholu wydobywamy najistotniejsze składniki olejku eterycznego danej rośliny, w przypadku słabszego alkoholu wydobywamy też składniki niepożądane, jak np. gorycze, które mogą mieć znaczny wpływ na smak. Ekstrakty do nalewek robimy na spirytusie rozcieńczonym do odpowiedniej mocy, dla ziół optymalne jest 56-80%, w przypadku gotowego ekstraktu, możemy go dodać dopiero do wódki i skorygować moc i smak syropem cukrowym, wówczas otrzymujemy nalewkę.
Dlatego zrób po prostu nalewkę mniszkową, aczkolwiek nie jest to dobra nalewka. Z korzenia będzie typowo gorzka na żołądek, zaś z kwiatem dosłodzona miodem taka sobie. Mniszek lekarski ma większe zastosowanie w winiarstwie, choć też nie są to wina wybitne. Natomiast polski las zawiera dużo więcej ciekawszych ziół, dających smaczne trunki niż mniszek.

Osobiście radziłbym zrobić normalnie ale, a z chmielem gotować odpowiednią ilość mleczu. Z drugiej strony, zastąpiłbym kwiaty mleczu, kwiatami wrotyczu, da ciekawsze nuty, a i ładnie zagra z chmielem przez sznyt kamforowy. Jeśli jednak ten przepis podany, to tam przede wszystkim brakuje słodu jęczmiennego, więc diabli wiedzą co z tego wyjdzie, równie dobrze można zrobić wino i dochmielić, przynajmniej się nie przegazuje.

1700g ekstraktu słodu jęczmiennego jasnego, 1200g miodu, 30g chmielu choćby Marynka przez 30 minut, razem z tym 50g kwiatów, to wszystko na 5 litrów wody, rozpuścić ekstrakt, dać chmiel i kwiaty, najlepiej w siateczce gotować 30 minut, wyjąć, dodać miód, wyłączyć palnik, rozpuścić miód, uzupełnić lodowatą wodą, zmierzyć blg, jeśli za mało, dodać cukru trzcinowego demerara, zmierzyć znów blg, zmierzyć temperaturę, jeśli będzie odpowiednia (poniżej 20 stopniu, maksymalnie 25) zadać udowodnione drożdże piwowarskie, fermentować, przelać na cichą przy końcu fermentacji burzliwej, zostawić do dofermentowania, zmierzyć blg, ocenić zapach i smak, rozlać do butelek, na każdą dać miarką odpowiednią ilość cukru, zakapslować (albo do patentów), trzymać tydzień w domu, wynieść do piwnicy, po miesiącu skosztować.
A lepiej zrobić zwykłe ale, przed rozlewem dać do każdej butelki 5-10ml ekstraktu mleczu, który powstanie z maceracji w alkoholu 70-75% przez okres tygodnia, dwóch.

Odnośnie objętości, to obserwuję, że piwo jest szybciej nagazowane, jeśli trafi do butelek 0,33 lub 0,5, powyżej trzeba dłużej czekać.
 
Oczywiście nagazowanie nie jest wyznacznikiem, że piwo już należy spożyć, ono może być dobre, ale powinno być jeszcze lepsze. Np. bardzo gęste piwa mogą się nagazować i jako tako ułożyć po krótkim okresie czasu-miesiąc-dwa, ale potrzebują co najmniej pół roku, a nawet całego, żeby można je było z czystym sumieniem otwierać.  Na nagazowanie Korsarskiego #2 czekałem rok, Korsarskie #3 nagazowało się w ciągu miesiąca-nie ma więc reguły.
 
Kolejna kwestia to tzw. equiilbrium czyli szczyt możliwości danego trunku, dotyczy to nie tylko piwa. Przyjmuje się, że co 5 lat warto byłoby sprawdzać jak to dojrzewanie przebiega i dla ale maksymalny okres to 25 lat, dla piw ciężkich i gęstych spokojnie 90 lat , natomiast dla mocno chmielonych lub niskoalkoholowych (za wyjątkiem lambików-40 lat) to maksymalnie rok. Jeżeli w trakcie leżakowania odnajdziemy equilibrium dla naszego piwa, to wówczas trzeba liczyć się z tym, że lepsze już nie będzie, może stanąć na tym poziomie i stopniowo tracić na walorach albo w ciągu paru dni nawet bardzo zaniżyć swoją wartość.
 
Equilibrium dobrze zrozumieć na przykładzie win, przykładowo barolo rocznik 2012 jest jeszcze niepijalne, w roku 2019 ma być doskonałe czyli powinno być najsmaczniejsze, aczkolwiek jako że nadal młode można śmiało je trzymać do 2029, kiedy nadal będzie doskonałe, ewentualnie może zdradzać minimalne oznaki starzenia. Z drugiej strony bordeaux z tego rocznika należy pić już teraz, w 2019 może osiągnąć ostatnie dni swojego equilibrium, a w 2029 będzie nadawało się tylko do zlewu albo zagęszczenia. W przypadku wina białego typu tokajskiego rocznik 2012 to rocznik ch...y czyli wypicie wina teraz to już jest po ptokach, co nie zmienia faktu, że wino starsze z fenomenalnego rocznika 2000 nadal nie doszło do swojego equilibrium i jest bardzo dobre dziś jak i za 100 lat.
 
Niestety, w piwie ciężko jest wyodrębnić kwestię roczników, dlatego trzeba sprawdzać co jakiś czas i zapisywać jak było, co później można przełożyć na kolejne warki danego piwa.

Po 9 miesiącach to najwyżej wyjdzie jak z gazowaniem, takie piwa są jeszcze za młode, żeby oceniać czy za 3 lata będą lepsze-jest duża szansa.
 
W AIPA co najwyżej mógł się chmiel cofnąć, ciężko żeby cokolwiek więcej zyskała, tak będzie w większości piw mocniej chmielonych a o niskich parametrach. Kiedyś piłem bardzo starego witbier'a, jedną z pierwszych warek, zepsuty nie był, ale przyjemności nie sprawiał, odczuwalność alkoholu i kwaśności się zwiększyła, a zniknęła rześkość i przyprawowość. Witbier to też piwo do picia dosłownie "tydzień po warzeniu."