Cichus

Filmy Fermentum Mobile, które pojawiły się dzisiaj na ich kanale dot. stosowania płynnych drożdży
 

I tu się mylisz.

I tu się mylisz.

W sobotę.

15B. Irish Stout   Overall Impression: A black beer with a pronounced roasted flavor, often similar to coffee. The balance can range from fairly even to quite bitter, with the more balanced versions having a little malty sweetness and the bitter versions being quite dry. Draught versions typically are creamy from a nitro pour, but bottled versions will not have this dispensederived character. The roasted flavor can be dry and coffee-like to somewhat chocolaty.   Aroma: Moderate coffee-like aroma typically dominates; may have slight dark chocolate, cocoa and/or roasted grain secondary notes. Esters medium-low to none. Hop aroma low to none, may be lightly earthy or floral, but is typically absent.   Appearance: Jet black to very deep brown with garnet highlights in color. According to Guinness, “Guinness beer may appear black, but it is actually a very dark shade of ruby.” Opaque. A thick, creamy, long-lasting, tan- to brown-colored head is characteristic when served on nitro, but don’t expect the tight, creamy head on a bottled beer.   Flavor: Moderate roasted grain or malt flavor with a medium to high hop bitterness. The finish can be dry and coffee-like to moderately balanced with a touch of caramel or malty sweetness. Typically has coffee-like flavors, but also may have a bittersweet or unsweetened chocolate character in the palate, lasting into the finish. Balancing factors may include some creaminess, medium-low to no fruitiness, and medium to no hop flavor (often earthy). The level of bitterness is somewhat variable, as is the roasted character and the dryness of the finish; allow for interpretation by brewers.   Mouthfeel: Medium-light to medium-full body, with a somewhat creamy character (particularly when served with a nitro pour). Low to moderate carbonation. For the h igh hop bitterness and significant proportion of dark grains present, this beer is remarkably smooth. May have a light astringency from the roasted grains, although harshness is undesirable.   Comments:When a brewery offered a stout and a porter, the stout was always the stronger beer (it was originally called a “Stout Porter”). Modern versions are brewed from a lower OG and no longer necessarily reflect a higher strength than porters. This is typically a draught product today; bottled versions are typically brewed from a higher OG and are usually called Extra Stouts. Regional differences exist in Ireland, similar to variability in English Bitters. Dublin-type stouts use roasted barley, are more bitter, and are drier. Cork-type stouts are sweeter, less bitter, and have flavors from chocolate and specialty malts. Commercial examples of this style are almost always associated with a nitro pour. Do not expect traditional bottle-conditioned beers to have the full, creamy texture or very long-lasting head traditionally associated with nitrogen dispense.   History: The style evolved from attempts to capitalize on the success of London porters, but originally reflected a fuller, creamier, more “stout” body and strength. Guinness began brewing only porter in 1799, and a “stouter kind of porter” around 1810. Irish stout diverged from London single stout (or simply porter) in the late 1800s, with an emphasis on darker malts. Guinness was among the first breweries to use black patent malt for porters and stouts in the 1820s. Guinness began using roasted barley after WWII, while London brewers continued to use brown malt. Guinness started using flaked barley in the 1950s, also increasing attenuation greatly. Guinness Draught was launched as a brand in 1959. Draught cans and bottles were developed in the late 1980s and 1990s.   Characteristic Ingredients: Guinness is made using roasted barley, flaked barley, and pale malt, but other breweries don’t necessarily use roasted barley; they can use chocolate or other dark and specialty malts. Whatever combination of malts or grains is used, the resulting product should be black. Cork-type stouts are perhaps closer to historical London-type stouts in composition with a varied grist not dominated by roasted barley.   Style Comparison: Lower strength than an Irish Extra Stout, but with similar flavors. Darker in color (black) than an English porter (brown).   Vital Statistics: OG: 1.036 – 1.044 IBUs: 25 – 45 FG: 1.007 – 1.011 SRM: 25 – 40 ABV: 4.0 – 4.5%   Commercial Examples: Beamish Irish Stout, Guinness Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout,  O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X  
 
 
 
15B. Irish Stout
 
Ogólne wrażenia: Ciemne piwo w wyraźnie zaznaczonym palonym smakiem, często podobne do kawy. Balans może być w przedziale od niemal całkowicie do lekko wytrawnego, gdzie bardziej zbalansowane wersje mają lekką słodowość zaś gorzkie wersje są całkowicie wytrawne. Wersje beczkowe są bardziej kremowe z powodu wyszynku azotem jednak wersje butelkowe nie posiadają tego charakteru. Palony charakter może być suchy i kawowo podobny do częściowo czekoladowego.
 
Aromat: Umiarkowane kawowo-podobne aromaty dominują; wyczuwalne delikatne nuty ciemnej czekolady, kakao i/lub na drugim planie palonego zboża. Estry średnio-niskie do braku. Aromaty chmielowe od niskich po brak, mogą przybierać aromaty kwiatowe lub ziemiste ale typowo aromat chmielowy jest nieobecny.

Wygląd: Kolor od ciemno-czarny do brązowy wraz z rubinowymi odblaskami. Cytując Guinnessa, „Guinness może wydawać się czarny ale rzeczywiście jest to bardzo ciemny z rubinowymi odcieniem „ Nieprzejrzysty. Piana gęsta, brązowa, długo utrzymująca się jest charakterystyczna w przypadku wyszynku azotem, nie należy spodziewać się takiej piany w butelkowych wersjach.

Smak: Umiarkowane palone zboża lub słód, średnia do wysoka chmielowa goryczka. Wytrawny finisz, średnio kawowo-podobne smaki wraz z nutką karmelu lub słodowości. Typowe kawowo-podobne smaki mogą przybrać charakter gorzko-słodki lub niesłodzonej czekolady, mogą pozostawać na finiszu. Czynniki balansujące to kremowość, średnia do niska owocowość oraz średni do braku aromat chmielowy (często ziemisty). Poziom goryczki dość zmienny, może przybierać palony charakter, wysuszać finisz, zezwala się na piwowarską interpretację.

Tekstura: Treściwość średnio lekka do średnio pełnej wraz z kremowym charakterem. Nagazowanie niskie do umiarkowane. Mimo wysokiej goryczki i dużego zasypu zbóż ciemnych to piwo w odczuciu jest niesamowicie gładkie. Odczuwalne można być lekkie ściąganie wynikające z użycia palonego zboża, ale ostrość nie jest mile widziana.

Komentarz: Kiedy browar oferował stouta i portera, stout był zawsze mocniejszym piwem (oryginalnie było nazywane Stout Porter). Nowoczesne wersje są warzone z niższym OG i już nie oznaczają większej mocy niż portery. Dziś jest to jest typowo beczkowy produkt, butelkowane wersje często są warzone z wyższym ekstraktem początkowym (OG) i zazwyczaj nazywane są Extra Stout. W Irlandii istnieją regionalne różnice, podobne do tych w przypadku angielskich bitterów. W Dublinie do stouta używa się palonego jęczmienia, jest on bardziej gorzki i suchy. W Cork stouty są słodsze, mniej gorzkie, posiadają aromaty od czekoladowych i specjalnych słodów. Komercyjne przykłady tego stylu często połączone są z wyszynkiem azotem. Nie należy spodziewać się bogatej, kremowej i pozostającej piany w przypadku piw refermentowanych w butelce.

Historia: Styl wyewoluował jak efekt próby przejęcia sukcesu London Porter. Oryginalnie był bardziej pełny i treściwy. W 1799 Guinness rozpoczął warzenie tylko porterów, a mocniejsze wersje portera około 1810 roku. Irlandzki stout narodził się z Londyńskiego pojedynczego stoutu (lub po prostu porteru) pod koniec XIX wieku, z naciskiem na ciemne słody. W latach 1820 Guinness był wśród pierwszych browarów które zaczęły używać palonego słodu do porterów i stoutów. Guinness zaczął używać palonego jęczmienia po II wojnie światowej podczas gdy londyńskie browary wciąż używały brązowego słodu. Guinness zaczął używać płatków jęczmiennych w latach 1950-tych tym samym podnosząc znacząco odfermentowanie. Marka Guinness Draught została utworzona w 1959 roku. Dystrybucja puszek i butelek wersji draught rozpoczęła się w latach 1980-1990.
 
Surowce: Guinnes używa palonego jęczmienia, płatków jęczmiennych i słodu pale. Jednak inne  browary niekoniecznie używają palonego jęczmienia, za to używają słodów czekoladowych, innych ciemnych i specjalnych słodów. Jakakolwiek kombinacja słodów czy zbóż zostałaby użyta, rezultatem powinien być czarny kolor piwa. Stouty z Cork być może są bliżej londyńskiego typu stoutu, gdzie zasyp jest różnorodny i nie dominuje w nim charakter palonego jęczmienia.
 
Porównanie styli: Niższa moc niż Irish Extra Stout, ale podobne w smaku. Ciemniejszy kolor (czarne) niż angielskie portery (brązowe).
 
Podstawowe informacje:
OG: 1.036 - 1.044 (9 - 11°Blg)
IBUs: 25 -45
FG: 1.007 - 1.011 (1,8 - 2,8°Blg)
SRM: 25 - 40
ABV: 4,0 – 4,5%

Komercyjne przykłady:Beamish Irish Stout, Guinness, Draught, Harpoon Boston Irish Stout, Murphy's Irish Stout, O’Hara’s Irish Stout, Porterhouse Wrasslers 4X

Popraw sobie pilzneński na pszeniczny, chyba, że to taki eksperyment - American Wheat bez pszenicy.
 
edit:
 
W sumie po przemyśleniu to może być wędzony dębem pszeniczny.   

Nalot policji.

Po pierwszej edycji ruszamy pełną parą do kolejnej edycji Podlaskiego KPD. Zaszły jednak pewne zmiany organizacyjne w terminie, po upalnym tegorocznym sezonie letnim, postanowiliśmy przenieść konkurs na okres przedwakacyjny, dokładny termin wraz z regulaminem zostanie podany do końca stycznia 2016.
 
 
Po raz kolejny w imieniu Podlaskiego Oddziału PSPD zapraszam do udziału w Podlaskim Konkursie Piw Domowych.
 
Nadchodząca edycja konkursu będzie składała się z trzech kategorii:
1. Witbier - BJCP2008, kategoria 16A
2. Bohemian Pilsner - BJCP2008, kategoria 2B
3. Brett Saison - bazę stanowi styl Saison(BJCP2008 16C), dodatkowo fermentowany z udziałem drożdży dzikich Brettanomyces.
 
Zapraszamy także na FB https://www.facebook.com/podlaskikpd/oraz www.piwowarskiepodlasie.pl gdzie będziemy uzupełniać wszelkie informacje o konkursie, oczywiście równolegle z tym tematem
 
Parterem konkursu ponownie jest restauracja Multibrowar
 
Formularz zgłoszeniowy dostępny pod adresem: http://www.piwowarskiepodlasie.pl/?q=pkpd/ii/formularz
 
Partnerzy

 
SPONSORZY

 
Konkursowe FAQ:
1. Czy mogę wystawić po jednym piwie w kilku kategoriach?
ODP: Tak, jeden piwowar/browar domowy może wystawić po jednym piwie w każdej z kategorii.

2.Czy będzie możliwość dostarczyć piwa na konkurs osobiście?
ODP: Tak. Należy jednak dopilnować terminów regulaminu. Lokal do którego są dostarczane piwa jest czynny do godziny 17.00.
Regulamin II PKPD.pdf
Opis kategorii IIPKPD.pdf

dwie ostatnie warki leżakują już w butelkach, czas wypróbować wady i zalety nowego niemieckiego chmielu: Hallertau Blanc
 
WARKA 73 - single hop Hallertau Blanc - 13 blg
 
Zasyp:
 
2,5 kg pale ale strzegom
0,15 kg caramel light bestmalz
 
zacieranie:
 
68 - 66 C - 60 minut
76 kilka minut
 
chmielenie:
 
5g hallertau blanc 8,7 alfa 60 min
15g na 30 min
15g na 0 min. i pozostawienie na 20 min.
15g zadam też na cichą
 
wysładzałem 2 razy po 4,5 litra,  wyszło skandalicznie mało, jakieś 9 litrów 13 blg. Słód był zbyt grubo ześrutowany. Drożdże to Mauribrew ale, gęstwa po ESB

W imieniu Wrocławskiej Inicjatywy Piwowarskiej mam zaszczyt zaprosić wszystkich piwowarów domowych, na wzięcie udziału w XI Konkursie Piw Domowych. W tej edycji po burzliwej dyskusji ustaliliśmy 4 kategorie:
 
1. Pils bohemski – styl znany i powszechnie lubiany. Bogata, złożona słodowość połączona z wyraźnie zaznaczoną goryczką oraz korzennym smakiem chmielu. Charakteryzuje się czystym smakiem oraz brakiem estrów owocowych. Pils powinien być rześki, złożony i dobrze zbalansowany. W BJCP znajduje się na pozycji 2B.   2. Wariacja  Berliner Weisse – kolejna luźna interpretacja stylu. Bazą jest Berliner Weisse, którego główne cechy powinny być wyraźnie zaznaczone w piwie. Dominuje ostro kwaskowaty, kwaśny charakter, może być obecny delikatny aromat Brettanomyces. Dominuje czysta mleczna kwaskowatość i może być ona bardzo mocna, aczkolwiek nie tak kwaśna jak lambic. Trochę przyjemnych chlebowych albo zbożowych smaków pszenicy jest zasadniczo zauważalne. Dodatki powinny być wyraźnie wyczuwalne oraz stanowią uzupełnienie cech piwa, tworząc dobry balans. Oceniana będzie pijalność oraz spójność piwa jak i pomysłowość piwowara. Jak co roku nie ograniczamy dodatków i wyobraźni piwowara, mogą to być słody wędzone, przyprawy, owoce oraz nietypowe nachmielenie.   3.English Brown Ale – obok Milda i Bittera, jedna z bardziej znanych odmian Ale. Posiada profil lekki, słodki, słodowy aromat z nutkami toffi, orzechowymi, i/albo nutami karmelowymi z wytrawnym finiszem. W aromacie i smaku występują aromaty chmielowe odmian brytyjskich. Równomierny balans słodowo chmielowy, wraz z niskim do braku smaku chmielowego pozwala wyczuć bardziej orzechowe, niż karmelowe cechy. W BJCP znajduje się na pozycji 11C.   4. RIS – najmocniejsze i najbardziej złożone piwo z rodziny Stoutów. Posiada intensywny w smak i zapach. Jest palone, owocowe i gorzko-słodkie, wraz z zauważalnym wpływem alkoholu. Posmaki ciemnych owoców idealnie łączą się z prażonymi, palonymi i smołowymi posmakami. W BJCP znajduje się na pozycji 13F.  
REGULAMIN : http://www.wrowar.pl/2016/04/regulamin-xi-konkursu-piw-domowych/
 
Serdecznie zapraszamy!
formularz_XI-WKPD_20163.pdf

"Później do beczki dodać należy drożdże i odczekać od 5 do 7 dni. Po tym czasie piwo będzie gotowe, by przelać je np. do butelek."
 
Brzmi jak zautomatyzowana wyrzutnia granatów

Jutro będę zbierał WLP 545 TO wieczorem mogę Ci podrzucić. Świeże, po dwóch tygodniach fermentacji.
 
Edit
Ewentualnie mogę mieć FM20.

Mówiłem Ci, daj 200 psylocybków i na konkurs

Bez sensu. Jak można organizować tak konkurs.
Tak czyli tak że ja nie wygrywam nie wysyłając a nawet nie warząc nań piwa.
Hanba i bez sensu. Wstyd piwologu, na całe forum.

A na poważnie to nie ma obowiązku startu. Nikt nie obiecywał że życie będzie uczciwe! Nie podobają ci się zasady? Nie akceptujesz ich? Zlej konkurs ciepłym moczem a dobre piwo wypij że smakiem.

Kiepskiemu piwu to i dwa lata nie pomogą.

Odpowiedź na wszystkie Twoje pytania brzmi "tak".

Odpowiedź na wszystkie Twoje pytania brzmi "tak".

A czym według Ciebie różni się Imperial Stout od RISa?

Opiszę swoje doświadczenia z tym szczepem a że był to mój pierwszy kontakt z drożdżami płynnymi opiszę na przykładzie 5 warek jak się ten szczep zachowuje. Wybór padł na "belgię" bo wcześniej poza kilkoma kupnymi piwami i kilkoma domowymi robionymi na T-58 nie miałem kontaktu z belgijskimi szczepami i chciałem spróbować tutaj swoich sił
Na początek o samym opakowaniu kto kupował od Fermentum Mobile ten już wie ale mnie zaskoczyła jakość opakowania. Fiolkę dostałem zapakowaną sztywno w "etui" ze styropianu w którym znajdowała się bliźniacza fiolka ale z zimną wodą. Drożdże zamawiałem pod koniec lipca w krótkiej przerwie między upałami. Producent i/lub sklep starają się o kondycję grzybów.
Jak przystało na płynne dzień przed planowanym warzeniem popełniłem starter 10 BLG (120g DME w 1,2l wody przygotowany wg zaleceń).
Po 24H drożdże opanowały kolbę:

 
Zaplanowałem 5 kolejnych warek w stylu belgijskim tak aby wypróbować je w kilku zasypach:
1 pokolenie BPA zadałem starter w całości
2 pokolenie  BPA II i dubbel warzone w jednym dniu zadana gęstwa bezpośrednio po zlaniu BPA.
3 pokolenie BIPA gęstwa po zlaniu BPA II i tygodniowa gęstwa użyta do Belgian Stout
 
Poniżej tabela przedstawiająca schemat zacierania odfermentowanie, itp. 

 
Objaśnienie do tabeli:
W kolumnie zacieranie wytrawne w moim przypadku oznaczało w 4 przypadkach 40 min. 62C i 30 min. 72C na słodko  natomiast 25 min 62C i 45 min 72C
Jak można zauważyć stopień odfermentowania piwa przy wytrawnym zacieraniu znacznie przekracza podane przez producenta 72-76% jedynie przy zacieraniu słodkim fermentacja utrzymuje się w widełkach. Moim zdaniem nie jest to złe bo styl belgijski powinien się charakteryzować wytrawnością ale nie wodnistością a jak widać można tym sterować temp. zacierania.
Następna sprawa dotyczy czasu fermentacji. Przy ekstrakcie początkowym wynoszącym 16 BLG i więcej czas fermentacji jest dość długi wg mnie, zwłaszcza że fermentacja przebiegała w pomieszczeniu ze stałymi 21-20C czyli środkowe zakresy podane przez producenta. Ze względu na brak możliwości pomiaru temp. piwa nie byłem w stanie określić temp. w wiadrze.
Przedostatnia sprawa to flokulacja i tutaj napiszę że choć jestem początkującym piwowarem (ledwie ponad 20 warek) to po 10 dniach po przelaniu na klarowanie piwo jest klarowne jak "kryształ". W tej chwili w butelkach mam  BPA i BPA II ale klarowność jest już "koncerniaka".
Ostatnia sprawa czyli wrażenia smakowe których w tej chwili za wiele nie podam bo piwo ledwie zabutelkowane albo się jeszcze klaruje w wiadrach ale przy butelkowaniu BPA i BPA II nie omieszkałem popróbować i moje wrażenia są jak najbardziej pozytywne i dobrze rokujące na leżakowanie. 
Młode BPA i BPA II w zapachu czysta "belgijskość" i żadnych zapachów siarkowych, czuć lekko owocowość i delikatnie na drugim planie przyprawy. W smaku słodowość, karmelowość(delikatna) trochę suszonych owoców (rodzynki morele) i wycofane przyprawy (pieprz) ale bardzo delikatne w porównaniu z 3 piwami jakie piłem na T-58 gdzie pieprz masakrował całość tutaj można powiedzieć że jest finezyjnie .
Kolejne moje wrażenia opiszę za 2-3 miesiące jak piwa leżakując ułożą się, zwłaszcza dubbel i stout.
Po jednym piwie z warki kapsluję w bezbarwne butelki, za jakiś czas pokażę wam klarowność wszystkich warek.
Tutaj link do mojego tematu:
http://www.piwo.org/topic/12430-browar-bonifacy/?p=364451

Po półrocznej przerwie,spowodowanej przeprowadzką, wracam z radością do warzenia. Na razie zaczynam od małych warek, W kuchni mam teraz płytę indukcyjną i nie odważę sie postawić na niej gara. ALe mam tez jednopoalnikową przenosną indukcję o mocy 2000W. Własnie gotuje sie na niej około 10 litrowa warka belgian pale ale, chmielona nelsonem, Temp. zacierania nie bardzo udawało mi sie utrzymywać, gdyż sprzęt nie opanowany jeszcze ale brzeczka szybko zawrzała, więc chyba da się tego uzywać z powodzeniem. 
 
Warka 69 BPA single hop nelson sauvin około 12 blg
 
2,5 kg pale ale strzegom
0,125 kg karmelowy 30 strzegom
 
Zacieranie było mniej więcej takie:
 
66-68C - 60 min
76C kilka minut
 
Chmielenie: 
 
3g Nelson Sauvin 11,4% alfa na 60 minut ( granulat )
8g Nelson Sauvin na 30 minut
10g Nelson Sauvin na 0 minut pozostawie w garze  po wyłączeniu palnika przez 15 minut.
 
Użyje suchych drożdży Gozdawa Belgian Fruit and Spicy, wcześniej uwodnionych.
A póki co zostało mi jeszcze 20 minut gotowania.
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
Ostateczne blg to 11,5. Po około 5 godzinach od zadania drożdży, wieczko od wiadra było już wybrzuszone, temp. fermentacji to 25 stopni C 

Nie moge napatrzec sie na to zdjecie, dwie takie slicznotki wlasnie sie produkuja i niebawem trafia do browaru. 
Nigdy nie mialem naboznego stosunku do przedmiotow, smieszylo mnie nazywanie samochodu w jakis 'ludzki albo zenski' sposob ale patrzac na tanki czuje ze mam ochote je wysciskac i wycalowac  
 

Nalot policji.

Skoro i tak już chcesz iść na skróty, to nie prościej dodać kwasu mlekowego? Zniknie problem konwersji skrobi.

Wielkie gratulacje!
Jest szansa na podzielenie się recepturami przez finalistów?

Dość niespodziewanie dostałem drożdże Wyeast 3638 Bavarian Wheat (2 lata przeterminowe ale powinny ruszyć) stąd i historyczna chwila w browarze:
Raz - po raz pierwszy będę warzył piwo latem (będzie problem z temperaturą ale coś się wykombinuje)
Dwa - po raz pierwszy będę warzył Hefe-weizena
 
Ale żeby nie było tak znowu klasycznie to pierwsza pszenica będzie z dodatkiem skórki pomarańczy, druga zaś będzie wędzona. Obie warki z przeznaczeniem na imprezy więc pewnie ... jeden dzień i kega nima
 
P.S. Nie wiadomo czy to otwarcie nowego sezonu czy jeszcze zamykanie starego? Chyba płynnie jedno włazi w drugie.