Makaron

a skąd wiesz ? Jakby to powiedzieć... z doświadczenia

9A. Szkockie lekkie 60/- Aromat: Od lekkich do średnich aromatów słodowej słodkości, uwydatnione przez lekkie do umiarkowane aromaty karmelizacji powstałe podczas warzenia (kettle carmelization) Większość przykładów posiada lekki aromat chmielowy, delikatne aromaty owocowe, niski poziom dwuacetylu i/albo niski do średni aromat torfowy (wszystkie aromaty są opcjonalne). Aromat torfowy może wydawać się ziemisty, wędzony, albo bardzo delikatnie palony. Wygląd: Od głębokiego bursztynu do ciemno miedzianego koloru. Przeważnie bardzo klarowne, co wynika z bardzo długiej prowadzonej w niskich temperaturach fermentacji. Niska do umiarkowana, kremowa od żółtobiała do żółtobrązowa piana. Smak: Słodowość jest podstawowym smakiem, ale nie jest zbyt intensywny. Wstępna słodycz jest przeważnie uwydatniona przez niska do umiarkowaną karmelizacje podczas warzenia (kettle carmelization), jak również jest uwydatniona przez niski poziom dwuacetylu. Estry owocowe mogą być od umiarkowanych do braku. Goryczka chmielowa może być od niskiej po umiarkowaną, ale balans chmielowo-słodowy jest zawsze po stronie słodowej. Smak chmielowy jest od słabego do niewyczuwalnego. Niski do umiarkowany charakter torfu, jest opcjonalny i może wydawać się ziemisty albo wędzony. Przeważnie ma zbożowy, wytrawny finisz, jako wynik dodania małych ilości niesłodowanego palonego jęczmienia. Tekstura: Średnio niska do średnia treściwość. Niskie do umiarkowane nagazowanie. Czasami troszeczkę kremowe,ale przeważnie wytrawne w wyniku dodatku palonego jęczmienia. Ogólne wrażenia: Czyste słodowe wraz z wytrawnym finiszem, prawdopodobna odrobina estrów i okazjonalnie mała nutka torfowej ziemistości (dymu). Większość piw mają całkiem wytrawny finisz biorą pod uwagę relatywnie słodki posmak na podniebieniu i jako taki posiada inny balans chmielowo-słodowy jak Strong Scotch ale. Komentarz: Balans chmielowo-słodowy jest od delikatnie do umiarkowanie skierowany w stronę słodu. Jakiekolwiek smaki karmelowe wynikają z karmelizacji podczas chmielenia, a nie od słodu karmelowego (czasami mylone jest z dwuacetylem). Jakiekolwiek wędzone smaki pochodzą od drożdży, albo wody, a nie od wędzonych torfem słodów. Używanie słodów wędzonych torfem by otrzymać torfowy charakter powinno być ograniczane. Bardzo wędzone piwa raczej powinny być ujęte w kategorii Other Smoked Beer (22B) niż w tej kategorii. Historia: Tradycyjne szkockie piwo sesyjne oparte na lokalnych surowcach (woda, słód) wraz z mniejszą ilością chmielu (jako wynik potrzeby importu z Anglii). Długa prowadzona w niskich temperaturach fermentacja jest tradycyjna w szkockim piwowarstwie. Surowce: Szkockie albo angielskie słody pale ale jako baza. Mała ilość palonego jęczmienia dla nadania koloru i smaku i wytworzenia wytrawnego, delikatnego palonego finiszu. Chmiele angielskie. Czyste smakowo, relatywnie nisko odfermetnowujące drożdże górnej fermentacji. Niektóre komercyjne browary dodają małe ilości słodu crystal, amber, albo pszenicznego oraz dodatków niesłodowanych takich jak cukier. Opcjonalny torfowy ziemisty i/albo wędzony charakter powinien pochodzić od tradycyjnych drożdży i lokalnych słodów oraz wody, niż od wędzonych słodów. Podstawowe informacje: OG: 1.030 ? 1.035 IBUs: 10 ? 20 FG: 1.010 ? 1.013 SRM: 9 ? 17 ABV: 2.5 ? 3.2% Komercyjne przykłady: Belhaven 60/-, McEwan?s 60/-, Maclay 60/- Light (wszystkie piwa są wersjami beczkowymi nie eksportowanymi do USA)

A mi najlepiej smakuje rzemieślnicze piwo klarowane tradycyjnie

6A. Kremowe Ale Aromat: Ulotne nuty słodowe. Słodki, kukurydziany zapach i niski poziom DMS. Aromat chmielowy delikatny lub żaden. Może być użyta dowolna odmiana chmielu, lecz ani chmiel ani słód nie dominuje. Słabe estry maga występować w niektórych przypadkach, ale nie są wymagane. Brak dwuacetylu. Wygląd: Kolor jasny słomkowy do umiarkowanego złotego, zwykle jaśniejszy. Niska do średnia piana, ze średnim do mocnym nagazowaniem. Piana nie musi utrzymywać się dobrze ze względu na duże dodatki surowców niesłodowanych. Doskonała perlista czystość. Smak: Słaba lub średnio słaba goryczka chmielowa. Niska do średnia słodowa słodkość, w zależności od gęstości początkowej i odfermentowania. Przeważnie mocno odfermentowane. Zarówno słody jak i chmiele nie dominują w smaku. Często można wyczuć niski lub średni posmak kukurydzy pochodzący z dodatków kukurydzy, a także nieco DMS. Finisz może być różny od nieco wytrawnego do lekko słodkiego. Lekkie estry owocowe są dopuszczalne. Brak dwuacetylu. Tekstura: Ogólnie lekkie i rześkie, chociaż treściwość piwa możne dojść do poziomu średniego. Gładka tekstura ze średnim do wysokim odfermentowaniem; mocniejsze odfermentowanie może nadać finisz "gaszący pragnienie". Wysokie nagazowanie. Wersje uwarzone do wyższych gęstości początkowych mogą nadać wrażenia rozgrzania alkoholowego. Ogolne wrażenia: Czyste, mocno odfermentowane, amerykańskie pełne smaku "grillowe" piwo. Komentarz: Klasyczne amerykańskie Cream Ales (t.j. z czasów przed prohibicją), były nieco mocniejsze, bardziej chmielone (w tym tez chmielone na zimno), oraz bardziej goryczkowe (25-30+ IBU). Te wersje powinny wejść w kategorie ?specjalistyczne/eksperymentalne piwa?. Większość dzisiejszych przykładów komercyjnych są w granicach 1.050-1.053 OG i goryczką rzadko przekraczającą 20 IBU. Historia: Jest to wersja amerykańskiego lagera zrobiona z użyciem drożdży górnej fermentacji. Produkowane przez browary piw górnej fermentacji by konkurować z browarami lagerów ze stanów północno-wschodnich i z rejonu środkowo-atlantyckiego. Kiedyś nazywane ?piwem musującym?, obecnie ?ale?, czasami używa się do niego drożdży dolnej fermentacji, chociaż historycznie nie krzyżowano tych dwóch odmian drożdży. Czasami używa sie sposobu krausen w celu nagazowania piwa. Kondycjonowanie na zimno nie było używane historycznie, chociaż dzisiejsze browary czasami używają tej metody. Skladniki: Najczęściej używane sa składniki amerykańskie, takie jak słód 6-rzędowy, lub kombinacja 6- I 2- rzędowego słodu amerykańskiego. Dodatki mogą zawierać do ok. 20% glukozy lub innych cukrów podczas gotowania. Miękka woda jest preferowana. Dowolne rodzaje chmieli mogą być użyte podczas chmielenia na goryczkę i kończącego. Podstawowe informacje: IBU: 15-20 SRM: 2.5-5 OG: 1.042-1.055 FG: 1.006-1.012 ABV: 4.2-5.6% Przyklady komercyjne: Genesee Cream Ale, Little Kings Cream Ale (Hudepohl), Anderson Valley Summer Solstice Cerveza Crema, Sleeman Cream Ale, New Glarus Spotted Cow, Wisconsin Brewing Whitetail Cream Ale.

Ale nikt tego nie neguje cokolwiek ma kontakt z piwem wnosi dodatkowe ryzyko, ale przy odpowiednim stopniu czystości jest to mało prawdopodobne. Podstawą radzenia sobie z infekcją jest zwiększenie reżimu czystości. To może dotyczyć zarówno sprzętu, otoczenia jak i rąk podczas pracy z piwem. Inna kwestia to zostawienie dużej ilości drożdży w piwie które ma dlugo dojrzewać. Ja bym autolizy drożdży sie jednak obawiał. W wypadku piw przeznaczonych do szybkiego spozycia albo odpuszczam sobie cichą albo robię ją krótką(kilka dni).Ale nie robię cichej nie z obawy na infekcje ale z czystego lenistwa.

Wygra jakiś konkurs

nie udał mi się spiąć gmail i piwo.org. Wyświetla się informacja, że nie można nawiązać połączenia z pop EDIT Jednak dałem rade.... jak zwykle zabrakło prostego czytania ze zrozumieniem. Było opisane dokładnie przez Elroy`a

He he, mam ten sam problem. Będę musiał nadrobić zaległości jak w końcu dam radę wrócić na swoje mieszkanie.

Jak coder wspomniał, można zapobieć natlenieniu i efektów autolizy przy pomocy dwóch kegów. Les Howarth wspomniał jakiś czas temu, że on przenosi piwo do pierwszego kega, jak piwo odfermentuje do przynajmniej 90%. Później cicha fermentacja przebiega w kegu jakiś czas, a następnie przetłacza piwo do drugiego kega, z którego po okresie dojrzewania podaje piwo. Piwo nie ma kontaktu z dużą ilością drożdży i śmieci po fermentacji, naturalnie się nagazowuje i nie ma kontaktu z tlenem.

Ja jednak na miejscu 2 postawił nieprawidłową fermentację (zbyt ciepłą zwykle). Ale piwo nie zakażone jest wypijalne.

i dlatego najbezpieczniejsze wydaje mi się nie zlewanie na cichą .......... Niestety może to samo się stać ,ale w butelkach.

Dodam jeszcze,że najlepiej na cichą piwo przenieść w momencie odfermentowania 90% cukrów fermentowalnych. Umożliwi to na stworzenie bariery co2 o której wspomniał Kopyr, a zarazem nie spowoduje zatrzymania fermentacji.

Bakterie tlenowe, beztlenowe co za różnica jeśli by sie nie dostały do piwa to by go nie popsuły. Jeśli nie przez sprzęt to jednak ta bakteria musiała jakoś tam sie znaleść.

Ja bym raczej zaczął od reżimu sanitarnego. Dobry pomysł, oprócz moczenia sprzętu to spryskiwacz ze środkiem dezynfekcyjnym, którego nie trzeba spłukać. I używać go tak często jak to konieczne. Co do skrócenia cichej to ostrożnie bo skutki autolizy drożdży mogą być równie nieprzyjemne co infekcja.

Osoby zainteresowane powinny zadzwonić, bo ze zdjęć widać tylko znaczek recyklingu. Nie zauważyłem niestety znaczka noża i widelca. Ale to nie znaczy, że pojemnik nie jest przeznaczony do kontaktu z żywnością.

No i wróciłem na moje mieszkanie. O kurde jaki burdel W końcu internet na ekranie, a nie w komórce!! Nareszcie! No i dobra passa wczoraj zdałem egzamin językowy, który pozwala mi rozpoczęcie kursu w collegu, zatem zaczynam kurs A+ w trybie open learning.

A na jakiej zasadzie działa chemixpro czy oxi?

Piwo miało 1.014 czyli ok 3.5 wczoraj-10 dzień fermentacji, przeniosłem na cichą może jeszcze spadnie troszeczkę. Czyli może jeszcze nic straconego.

Ja bym liczył mniej więcej tyle co dla płynnego koncentratu słodowego.

Podłącze sie do wątku. Co byście uwarzyli z tego? Słody:brown, melanoidowy, pszenny czekoladowy,brytyjski czekoladowy , specjal b, black, prazony jęczmień,brytyjski crystal, carapils, pszenny, lager, pilznienski, pale, monachijski, wiedeński. Z chmieli mam sybilla, fuggles, lublin, marynka,northern, willemiette. Z drożdży nottingham, s04, s05, Wyeast 3068, leniwe thames valley i california lager. To co mam w szafie. Jakie macie pomysły? Bo mi sie pomysły skończyły. W planach mam cream ale. Ale co później? Czekam na pomysły.

Ja w ogóle przestałem kegowac piwa które wymagają wyższego nagazowania. Po dodaniu więcej niż 60-80g. cukru na keg już mam problemy. No i pierwszy dzień po obniżeniu ciśnienia, do ciśnienia roboczego troche piwo sie bardziej pieni. Jedynie mocne schłodzenie pomaga.

Według opisu producenta drożdży Fermentis, zalecają używanie T-58 i S-33 jako drożdży do kondycjonowania w butelce. Czyli jednak górne, przynajmiej według Fermentis. Edit: z tego co pamiętam drożdże dolne radzą sobie z jednym cukrem więcej zawartym w piwie, czyli bylo by ryzyko dofermentowania piwa. Ale to tylko teoria.

Jednak nie wylałem piwa, caly czas bardzo powoli fermentuje. Dzisiaj piwo ma 5 blg. Czyli zjechało w tydzień z 10.5 do 5. Chyba do tych drożdży jestem mało cierpliwy. Zamerdałem fermentorem i znacze czy w ciągu 3 dni cos sie zmieni.

Jedynie z gotowaniem w nadciśnieniu spotkałem sie w wypadku przygotowaniu dodatków niesłodowanych.

Wydaje mi sie ze cofnięcie sie do piw z przed rewolucji przemysłowej jest nie możliwe. Bo zarówno surowce jak i technologia produkcji nie jest możliwa do odtworzenia z przed tego okresu.