Makaron

Pochodzenie Portera Bill Cooper odrobił zadanie domowe i opowiedział nam na temat pochodzenia portera. Bill zaciągnął większość informacji z książki History of Brewing? autorstwa H.S.Curran i ?Old British Beers and how to Brew Them? autorstwa Dr John Harrison oraz członków the Durden Park Beer Circle. Porter rzekomo został stoworzony przez Ralph`s Harwood`a w browarze Bell Brewery Shoreditch w 1722 roku, oryginalnie został nazwany "Entire" albo "Entire Butt". W tamtym okresie większość londyńskich piw było ciemnego koloru i były warzone z słodu brown. Woda Tamizy była odpowiednia dla piw ciemnych. Te ciemne piwa musiały znieść konkurencje piw typu pale ale warzonych na prowincji i które były uwielbiane przez szlachte. Najlepszym okresem na warzenie piwa była wiosna i jesień, gdy było łątwiej kontrolować temperaturę. To powodowało, że typy piwa były dostępne w sprzedaży w tym samym czasie, new brown ale, old albo stale brown ale i przywożone piwa pale. Żadne z nich dobrze się nie przechowywało i by ukryć dziwne posmaki klieńci prosili o mieszanie piw. Bardzo popularną mieszanką było new brown, old stale brown i pale. Harwood próbował uwarzyć piwo tak by w jednym piwie emulować mieszanke. Piwo to stopniowo stało się popularne wśród pracowników fizycznych, pracowników manualnych i tragarzy (ang. porter), z tego powodu piwo to znane było jako ?porter?. Do roku 1726 piwo to było warzone przez większość londyńskich browarów. Piwo to bylo lepszej jakości, mocniejsze i mocno chmielone, przez co przechowywało się lepiej, oraz nie wymagało droższych słodów typu pale, ale za to wymagało dłuższego dojrzewania. Z tego powodu styl ten lepiej pasował większym browarom, które mogły sobie pozwolić na długie przechowywanie piwa. Nikt nie wie jak ten porter smakował. Opisy wskazują, że był warzony o gęstości 1080 (19,3 Blg), 0.75 uncji ( 20g) na galon (4,5 litra), ale nie wiadomo jaki typ ani jakiej jakości chmiel był używany. Powszechną praktyką było zacieranie słodu z chmielem trzy krotnie i gotowanie brzeczki osobno by uzyskać 3 piwa o coraz to gorszej jakości. Harwood połączył te trzy piwa, dlatego to piwo nazywało się ?Entire? (ang. cały). Aby uzyskać ciemniejszy kolor tego portera trzeba było upiec słód w tak gorącej temperaturze jak to możliwe, co ciągnęło za sobą , że twarde drewno paliło się gwałtownie i produkowało dym, które nadawało piwu posmaki dymne, aczkolwiek posmaki dymne zmniejszały się wraz z przechowywaniem piwa. Nie jest do końca wiadomo czy dojrzewanie piwa było wystarczające by usunąć posmaki dymu zanim piwo trafiło do sprzedaży. Warzenie portera ewoluowało wraz z latami. Przed 1790 zdano sobie sprawe, że uzyskiwany ekstrakt ze słodu brown jest o 15% niższy niż z słodów pale, co spowodowało zmiany w zasypie, gdzie słód pale i amber zamieniły większe proporcje słodu brown. Również w tym samym okresie gęstość piwa spadła do 1060 ( 14.7 Blg). Do roku 1810 mocniejsze portery były warzone do OG 1075 i były znane jako stout-porter. W 1817 nastąpił znaczący krok do przodu, gdy David Wheeler wprowadził jego obrotowy bęben do prażenia słodu, który był opalany bezdymnym koksem, co spowodowało uzyskanie słodu barwiącego (black, patent) oraz słodu czekoladowego (chocolate malt), co z czasem spowodowało uzyskanie słodu karmelowego (crystal malt). Zasyp mógł teraz zawierać w większości słody typu pale wraz z relatywnie niewielką ilością słodów ciemnych ,które były niezbędne dla nadania ciemnego koloru, co było chętnie adaptowane przez piwowarów. Do roku 1830 styl rozciągał się na następujące jakościowe gatunki od common porter, best porter, keeping albo export porter, stout, double stout, triple stout, do najmocniejszego ze wszystkich Russian stout. Żaden z tych piw nie posiadał dymnego posmaku. Przygotowane przez Bill Cooper dla Scottish Craft Brewers.

Przepraszam, że po angielsku, ale jeśli będzie zainteresowanie tym tematem to przetłumacze. The Origins of Porter Bill Cooper had done some homework and presented a talk on the origins of porter. Bill drew much of the information from ?History of Brewing? by H.S.Curran and ?Old British Beers and how to Brew Them? by Dr John Harrison and members of the Durden Park Beer Circle. Porter is reputed to have been devised by Ralph Harwood at the Bell Brewery Shoreditch in 1722. and was originally called Harwood's "Entire" or "Entire Butt" At the time most London beer was brewed from brown malt and was dark in colour. Thames water was suited to dark beers These brown beers were being challenged by more costly pale ales brewed in the provinces and which were favoured by the gentry. The favoured brewing seasons were Spring and Autumn when it was easier to control temperatures. This resulted in 3 beer types usually being on sale at one time, new brown beer, old or stale brown beer and the incoming pale beers. None of them were good keeping beers and to mask off flavours punters began to ask for mixed beers. A popular mix was one part each of new brown, old stale brown, and pale. Harwood was aiming to brew a single beer to emulate the mixtures. This gradually became popular with the manual workers, labourers and porters and became known as "porter". By 1726 this style was being brewed by most of the London brewers. It was a better quality beer, stronger and generously hopped so therefore kept better, and did not require the more expensive pale malts, but it did require longer maturation. It was thus better suited to the larger brewers who could afford to store large stocks of beer. No-one knows what this early porter tasted like. Records show that it was brewed to an OG of 1080 Hop rated were 0.75 oz ( say 20mg ) per gallon but again we have no knowledge of the type or quality of the hops.It was the practice to mash the grist with the hops 3 times and boil the worts separately to produce 3 beers of decreasing quality. Harwood apparently combined the 3 brews one the beer, hence the name "Entire". To achieve the darker colour of this porter it was necessary to kiln the malt as hot as possible which entailed burning hardwood as fiercely as possible which produced smoke which flavoured the beer, although the smokiness receded with storage. But it is not clear whether the maturation period was sufficient to remove all traces of smoke before the beer went on sale. Porter brewing evolved over the years. By 1790 it was recognised that extracts from brown malt were 15% less than from paler malts which led to a change in the grist, with pale and amber malt replacing a significant proportion of the brown malt. Also by this time the OG had dropped to nearer 1060. By 1810 stronger porters were being brewed to an OG of upwards of 1075 and were known as stout-porters. In 1817 there was a major step forward when David Wheeler introduced his rotary drum roaster fired by smokeless coke, which enabled black (or patent) malt, and chocolate malt to be produced., followed some time later by crystal malt. Grists could now contain mostly pale malts with a relatively small quantity of the darker malts to give the necessary dark colour and were eagerly adopted by the brewers By 1830 porters and stouts ranged in quality from common porter, best porter, keeping or export porter, stout, double stout, triple stout, and strongest of all, Russian stout. None of these would have had a smokey flavour ..

A ja będę warzył piwo w Polsce około 1,5hl

Chłodzenie podczas transportu w Indiach? Piwo musi wytrzymać upały sięgające 50°C i nie zmieniać smaku. W jednym z przewodników o Indiach (Rough Guides - Kerala) wyczytałem, że dodają gliceryny do piwa jako środek konserwujący.

Myślałem, że Horch-Kurz dotyczy tylko dekokcji dwuwarowej. W sumie nie jest to głupi pomysł trzymać się tradycji i warzyć dane style piwa wedle tradycji, ale trzeba je dostosować do dzisiejszych słodów.

Ostatnio się zastanawiałem nad słusznością dwóch przerw scukrzających. Mianowicie w 62°C i 72°C. Czy przy nowoczesnych słodach bardzo silnych enzymatycznie naprawdę dzieląc czas na przykład 20miniut w 62°C i 40min w 72°C naprawdę uzyska się piwo bardziej treściwe niż 60 minut w 66°C ? W końcu beta amylaza może pociąć skrobie prawie w całości w tym czasie, a alfa amylaza będzie dalej pracowała w wyższych temperaturach. Czy przypadkiem nie będzie dalej cięła już pociętych cukrów na cukry fermentowane? Czy ktoś może mi to logicznie wyjaśnić?

Ok policzyłem wydajność zakładając ,że słód ma 310 LDK. Czyli 310*5 kg = 1550. Teraz licze ile cukrów przeszło do brzeczki 25*62 (15blg = 1.062) = 1550. Wynika z tego, że uzyskałeś 100% wydajność ze słodu. Oraz po naszemu (25 * 1.05 * 15) / 5 =78,5

Zmień ballingometr i zmierz dokładnie w 20°C .Bo Wydajność 97% wydaje mi się mało realna.

Co za różnica. Oby to nie były chemikalia. Dobrze wymyć wymoczyć przez noc w chlorowym roztworze, silniejszym niż zwykle i można używać.

Moczenie w roztworze chlorowym przez noc też pomaga. Ale czasami faktycznie stare metody jak ryż są bardzo przydatne

Mi się obiło o uszy, że jest to konserwant. Przy mojej wycieczce do Indii nie miałem okazji pić piwa z gliceryną.

Witam na forum.

1.Proponuje Fuggles dla nadania smaku i aromatu, na goryczke może być Marynka. 2.Safale S-04, albo Danstar Nottingham z suchych drożdży. 3.Tyle się daje by uzyskać typowe dla brytyjskich piw niskie nagazowanie. Jeśli nie lubisz tak rozgazowanego piwa to dodaj 150g

A ja zaproponuje lekturę Technologia piwa i słodu autora Wolfgang Kunze.

Dołączam się do życzeń! Wszystkiego NAJ

Wymagałaby dokładnej pracy. Ciężko być pewny które rejony są dostatecznie wysterylizowane. Roztworem chlorowym zalewasz wszystko, a jodyne widać gdzie napryskałeś.

Moim zdaniem są łatwiejsze i pewniejsze metody czyszczenia i sterylizacji. Gąbka płyn i szczotka do czyszczenia, chlor do sterylizacji. Do sterylizacji mozesz użyć też jodofor albo PVP-iodine generalnie to to samo http://www.midmeds.co.uk/videne-antiseptic-aqueous-solution-500ml-p-2105.html. używasz tego w rozcienczeniu jodofor 0.7ml na litr, a PVP-iodine 10% w 1.2ml na litr wody. Nie trzeba tego płukać ,wystarczy wysuszyć, kontakt z powierzchnią 60 sek. wystarczy. Można również użyć tego w spryskiwaczu.

IPA nie jest piwem dla początkujących. Generalnie to co piłeś na 90% nie było prawdziwym English IPA, a jedynie dzisiejszą wersją, ja bym to nazwał Summer bitter. Bo English IPA powinien być mocny i bardzo gorzki. A cechy chmielowe są typowe dla ordinary/premium/strong bitter. To co poczułeś w zapachu to typowe cechy chmielu brytyjskiego. Mój ulubiony gatunek piwa

Czy ktoś wie gdzie można kupić garnki emaliowane? Poza BA chyba nikt już nie sprzedaje. Piwodziej.pl ma w ofercie, ale wisi brak na magazynie.

W moim lokalnym sklepie za rogiem te koncentraty są sprzedawane właśnie w tej cenie czyli w okolicach 10-12 funtów. Więc raczej nie jest to przecena, a "chłyt marketingowy"

He he, Jakbym miał taką możliwość, to bym po prostu odmalował na biało, wstawił półkę zakleił dach by nie kapało tanim kosztem i wstawił chociażby plastikowy browar elektryczny jak z brytyjskich stron . Cisza i spokój cenie bardziej niż warunki warzenia

Na spotkania SCB przychodzi Bill Cooper. Facet ma 80 lat od 40 warzy piwo i widział jak moda się zmienia przez poprzednie okresy. Bardzo wiele od niego można się nauczyć, ale samemu mówi, że samemu się uczy na spotkaniach z doświadczeń innych. Zatem to hobby naprawdę może zająć całe życie.

Swego czasu używałem pieca do warzenia. Z czasem i doświadczeniem w obsłudze dało rade, ale nie należy do wygodnych. Jednak elektryka czy gaz jest o niebo wygodniejsze.

W temperaturze 78°C st C nie dezaktywują się wszystkie enzymóy. Dlatego nie podgrzewa się powyżej 80°C ,bo zależy nam by cały czas aktywna była alfa amylaza, która dotnie wypłukane podczas wysładzania skrobie. Generalnie ja robie mashout by rozrzedzić zacier (nie trzeba tak długo wysładzać) i by podnieść temperaturę by filtracja przeszła szybciej.

Niektóre rzeczy mają znaczenie w przypadku przemysłowej ilości. Jak ty zmniejszysz wydajność o 5% to nic się nie stanie, w końcu użyłeś 4-5kg słodu i 5% nie ma wielkiego znaczenia. Ale jak zasyp składa się z 2500kg to strata 5% już jest wymierną stratą. Do tego jak w browarze warzą 12 warek na dobre to już mówimy o stratach pokaźnych.