coder

Jeżeli masz dość zimno w tym browarze, mógłbyś wieczorem wrzucać słody do wody ~10°C i ustawiać włącznik czasowy na ~5 rano, jakbyś wstał juz by było zatarte i gotowe do filtracji.

Bakterie gram-pozytywne: pediococus, lactobaccilus, zwane bakteriami kwasu mlekowego Żyja w środowisku beztlenowym, fermentują cukry do kwasu mlekowego, proteiny ich mniej interesują Niektóre pediokoki tworzą diacetyl i ocet. Ogólnie pediokoki tworzą nieprzyjemne posmaki i zapachy i mętność. Zakażenie następuje naczęściej przez skamieniałe resztki osadu, pod kamieniem piwnym mogą przeżyć nawet solidną dezynfekcję. Lactobaccilus potrzebują odrobiny tlenu do przetwarzania węglowodanów w kwas mlekowy. Nie produkują zapachów, tylko kwaśność i zmetnienie. Oba gatunki tworza sznurki lub żelatynę w fementorze. Lactobactilus delbruckii (ph 5.6-5.8, <55°C) to szczep ciepłolubny, żyje na słodzie. Jest przydatny do zakwaszania zacieru, daje przyjemną kwaśność. Najlepiej żyje w 35-49°C, w warunkach beztlenowych. Są spowalniane przez chmiel, w gorzkiej brzeczce lub piwie zwykle nie przeżywają. W zacierze lub ciepłym filtracie działają zwykle termofilne lactobaccilus, w zimnej brzeczce, młodym piwie, i z rzadka w gotowym piwie zwykle Peddiococus cerviceae (opt. pH 5.5, temp. 21-25°C) Często infekcja pochodzi z powietrza lub gęstwy. ww. bakterie sa najważniejszymi źródłami infekcji piwa. W gotowym piwie mają małe szanse na przeżycie, chyba, że jest sporo białek, albo osadu, albo aminokwasów z autolizy drożdży. gram-negatywne Bakteria coliform (coli) Clostridium butryricum - butyric acid bacteria; działają poniżej 40°C, tworzą zapach zjełczały. Bakterie kwasu octowego infekują przez kontakt z powietrzem, poniżej 50°C , więc działają głównie w fermentorze. Chmiel ich nie tłumi. Są mocno tlenowe, robią mocne kwasy owocowe i ocet, czasem zmętnienie. Na powierzchni tworzą czasem oleisty lub pleśniowy (pellicle) film. Zwykle są wprowadzane w czasie dekantacji (oksydacja). Gdy szybko dodamy drożdże, zużyja one tlen, ale przy dekancjacji spokojnego piwa należy bardzo uważać, żeby go nie napowietrzyć. Ekwipunek też może być źródłem infekcji. Większość kwaśnych piw jest winą tych bakterii. Acetobacter utlenia etanol do kwasu octowego. Gluconobacter tworzy ocet i gluconic acid Bakterie coliform tworzą DMS (gotowane warzywa), przenoszą sie z wodą, lubią temp. 37°C. Aerobacter tworzy wymiotny, warzywny, lub siarkowy smak i sznureczki na fermentacji. Rozwijają sie najszybciej w zimnej brzeczce - należy skracać fazę lag. Żródłem infekcji jest najczęściej woda używana do płukania ekwipunku. Odpowiada im szeroki zakres temperatur, ale poniżej pH 4.4 zwykle są stłumione, i w dalszej części fermentacji rzadko wystepują. Hafnia tez pracuje na brzeczce, przenoszą sie z gęstwą (pH opt. 6.0) produkują DMS, diacetyl, pachną selerem, źle znosza spadek pH, w piwie raczej nie przeżywają. Zymomonas są rzadkie, robią aldehyd octowy i siarkowodór.

Tak, pH wody jest nieistone, ale ważne, że jest miękka, prawdopodobnie ustali się w rozsądnym zakresie. Ale zalezy tez, jaki masz zasyp, czy same słody jasne?

Właśnie taki terrarystyczny 80W wypalił mi ładne kółko z dna pudła styropianowego.

To jest chyba najlepsza inwestycja. Uważaj, zeby przewód grzewczy nie dotykał styropianu, może go przetopić.

Ostrożność nie zawadzi - dodaj najpiew 1 ml, zobacz jak wyszło piwo i ew. następnym razem daj wiecej. Albo rozwodnij 1:40, i dodaj 1 ml do kufla, zobaczysz, czy coś czuć w smaku.

kiedys pytałem Bnp o siarkowy (bo mam cz.d.a) dostałem zjebkę ;-) To jest najlepsze do piwa, tylko trzeba ostroznie dawkować, bo jest mocny. Po jego dodaniu powstają siarczany - naturalny składnik wody. Chyba, że robisz piwo słodowe i wolisz mieć chlorki - wtedy lepiej wziąć kwas solny.

Jeżeli nie ma domieszek, możesz używac taki techniczny, tego się daje 2-3 ml A może masz solny albo siarkowy?

Jak na złość nigdzie nie starają się wyjasnić mechanizmu (poza tą hipoteza o stracaniu białek), ale w USA, gdzie robienie piwa z ekstraktów jest powszechne, jest to oczywistością (pogorszenie smaku w partial boil) , można to napotkać w wielu miejscach, np w BYO: http://www.byo.com/stories/wizard/article/section/121-mr-wizard/431-can-you-hold-off-the-addition-of-malt-extract-in-an-all-extract-or-partial-mash-recipe-until-the-end-of-the-boil This method also appeals to the homebrewer who cannot easily boil large volumes of wort and who does not want to boil highly concentrated wort. The reason most seasoned brewers wish to avoid boiling concentrated wort and diluting later with water is that color and flavor are sacrificed and hop utilization goes down. When the concentrated wort is diluted to the desired original gravity, it is usually different from its counterpart boiled at a lower concentration and with all the required water in the kettle from the beginning. ...poświęca się kolor i smak....

Tak, ktoś tu podrzucił link na forum

Może nie apteka, ale uwierz mi, 50g jęczmienia palonego albo słodu zakwaszającego robi róznicę. Ze już o chmielu nie wspomnę. Ostatnio kupiłem sobie wagę jubilerską za 30 zł, można ważyć z dokładnością 0.1g na niewielkie pieniądze.

Tak, możesz przygotować sobie zakwaszony zacier - przepis podałem gdzieś w wątku o książce Noonana. Ale jak pisał przedmówca, łatwiej użyć kwasu mlekowego albo fosforowego.

i nie mając na to żadnych dowodów. E tam, John Palmer to nie jest takie znowu niepotwierdzone źródło, wiedza jest po prostu na tyle świeża, że nie została zapisana tekstowo, trzeba te perły madrości wydłubywać z wywiadów i audycji, np. tej: http://thebrewingnetwork.com/shows/Brew-Strong/Brew-Strong-09-01-08-Head-Retention Zresztą co za różnica, czy stącają się białka, czy zachodzą inne reakcje - powszechnie wiadomo, że gotowanie zagęszczonej brzeczki "partial boil" pogarsza smak piwa, i na nasze potrzeby to wystarcza. Co do tego cienkusza: Bezebub, napisz ile Blg ma brzeczka w pierwszym garze, a ile w drugim, to rozjaśni sprawę.

Korzystamy jak widzę z innych źródeł Chodzi mi o to, że nie moge znaleźć żadnych poważnych źródeł mówiących o strącaniu białek w skoncentrowanej brzeczce, widzę, że jest to raczej wiedza szeptana, niepotwierdzona eksperymentalnie. Natomiast w wielu miejscach piszą o pogorszeniu się smaku piwa przy stosowaniu techniki "partial boil" - gotowania zagęszczonego i rozcieńczania w fermentorze; nie wnikając w przyczyny tego pogorszenia. Co do rozcieńczania - nie widzę wielkiej róznicy między rozcieńczaniem przegotowaną wodą a przegotowanym cienkuszem; poza większą wydajnością. Zło dzieje sie przy gotowaniu skoncentrowanej brzeczki.

Poszukałem w internecie i ta wiedza nie jest szeroko znana. Co do "boiling concentrated wort" piszą zwykle, że zwiększa karmelizację, zaciemnia kolor i pogarsza wykorzystanie chmielu. O białkach usłyszałem w jakiejś audycji o pianie i jest to bardziej hipoteza. Tak czy inaczej, w USA popularne jest zaczynanie warzenia od "stovetop" - piwo z ekstrtaktów, chmielone w zageszczeniu, w takim garnku jaki mamy w kuchni - 8, 10L, i rozcieńczane wodą przed fermentacją. Jest zgoda co do tego, że gdy adept jupi duzy garnek, jakośc piw skokowo się poprawia. @dori: wpływ alkoholu (etanolu) zbadano eksperymentalnie - facio dolewał różne porcje wódki przy rozlewie do butelek i potem badał pianę - nie było żadnej róznicy. Może alkohole wyższe, może coś innego; np. właśnie to gotowanie. @belzebub - na twoim miejscu rozcieńczałbym brzeczkę z grubsza po równo, a i najlepiej chmielił obie po połowie chmielu - przeciez to tyle samo roboty.

Gotowanie zagęszczonej brzeczki źle wpływa na piwo, głównie poprzez strącanie zbyt dużej ilości białek. Mocne piwa na ogół mają słabą pianę - to jest właśnie efekt.

Chmiel to jedno, ale większą szkodę robisz piwu gotując je zagęszczone, to takie HGB, największy winowajca marnego smaku piw przemysłowych. Główna szkoda to strącane za dużej ilości białek - piwo będzie mało treściwe i bez piany.

Nie dajcie się zwariować, ta wielowiekowa tradycja doboru szkła zaczęła się raptem w latach 60-tych XX wieku i jest bardziej wymysłem marketingu niz potrzeb piwoszy. Wcześniej ludzie byli zadowoleni, jeżeli w ogóle mieli w ogóle szkło w domu.

Tak, w ten sposób łatwiej sie kleikuje i można mniej gotować, ale znaczenie ekonomiczne ma to tylko dla browarów przemysłowych, możesz sobie odpuścić.

Od synka (2 klasa podstawówki) dowiedziałem się, że to co uważamy za wróbla to jest mazurek: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mazurek_(ptak) a wróbel występuje faktycznie rzadko: http://pl.wikipedia.org/wiki/Wr%C3%B3bel_zwyczajny

Możesz włożyć taki chmiel do piekarnika, od razu czuć smrodek. Może na patelni też będzie. Ostatnio zrobiłem witbiera na takim 3 letnim lubelskim, i na panelu dostał uwagę "za mało goryczki". Z tych chmieli co masz najlepszy byłby lubelski, szlachetny. Tylko dla tegorocznego to pewnie nie znasz alfakwasów, a dla zeszłorocznego pewnie też, bo lubelski starzeje się bardzo szybko.

Tak' date=' myslę że to byłby wdzieczny smak - porterek z posmakiem potu końskiego gdzieś w końcówce.[/quote'] Widzę, że kolega masz berdzo cenne doświadczenia życiowe, skoro potrafisz odróżnić takie samki. To doświadczenie jest dostępne dla każdego, wystarczy wypic buteleczkę Orval, on jest fermentowany m.in. Brettanomyces; po angielsku ten smaczek jest zwany horsey.

Tak, myslę że to byłby wdzieczny smak - porterek z posmakiem potu końskiego gdzieś w końcówce.

Ja ja bym taką bekę zakaził Brettanomyces i używał do fermentacji belgów i porterów. Nawet byłaby lepsza od dębowej, bo nie bałbym sie jej zostawiać pustej, nie rozeschnie się.

No to pomimo tylu papierków urzednicy nie dopilnowali jakości wina A na serio, to zanim zdążycie porządnie wejść na rynek, ktoś już zdąży zepsuć polskim winom markę...