zgoda

B-amylaza zaczyna się denaturować już ok. 68°C, powyżej 70°C ten proces znacząco przyspiesza - tak mam napisane u Esslingera i tego się będę trzymał. Co zdaje się potwierdzać odniesienie do Narzissa w 4 akapicie pewnego artykułu. A skąd wy macie te teorie?

Tess Szamatulski, Mark Szamatulski - Beer Captured, s. 164 Nie, nie mam tej książki i nie wiem ile warta jest ta receptura. O recepturach z Clone Brews (ten sam autor) nie mam najlepszego zdania, ale ta książka jest podobno lepsza.

Widzę, że to piwo zakwalifikowało się do finału w Żywcu, więc chyba muszę zweryfikować moje poglądy na to, jak powinien smakować Kolsch. Będzie okazja za parę miesięcy, w październiku wyskakuję na parę dni posmakować albierów do Dusseldorfu, to zahaczę o Kolonię i sprawdzę u źródła.

To jest to piwo Kolor: złotawy, lekko mgliste - pewnie jakbym się postarał przy nalewaniu, to by było całkiem przejrzyste Piana: niezbyt gruba, powoli się redukuje, zostaje na szkle, kilkumilimetrowy kożuszek trzyma się całkiem długo, bo gdzieś do połowy Zapach: świeży, lekki, delikatnie chmielowy, po ogrzaniu lekko winny, zachęcający do dalszego wąchania i picia Smak: wodnisty, piwo raczej puste w smaku, goryczka chmielowa bardzo nikła, nikły smak chmielu, jest jakiś niepokojący posmak typu cierpkość niedojrzałych owoców, narastający w miarę ogrzewania Wrażenie w ustach: wytrawne, lekkie, po ogrzaniu w ustach czuć alkoholowe szczypanie Wysycenie: dość niskie jak na piwo o niemieckim rodowodzie, piwo pije się jak woda gdy jest zimne, w miarę ogrzewania musowanie bąbelków na języku jest bardziej wyczuwalne (i wraz z tym nieco rośnie pijalność tego piwa) Nie jestem sędzią, więc opinię wydam według własnego upodobania, co lubię w kolońskim i co powinno w nim być (a czego nie). To piwo wspaniale pachnie i zapowiada niezłe wrażenia, niestety dopóki się go nie weźmie do ust - wtedy cały czar pryska. Brakuje mu tego, co w opisach BJCP pojawia się jako "well attenuated maltiness", czyli "niesłodka słodowość". Moim zdaniem jest zbyt wytrawne, co wyjałowiło je ze smaku. No i niestety jest też ta niepokojąca cierpkość, nie umiem określić czy to infekcja czy coś innego.

Bardzo mocny smak chmielowy - takie coś pewnie pasowałoby do jakiegoś IPA. Zapach niezbyt mocny, ale wyczuwalny. Nic z tych 40g nie poszło w goryczkę. Tak że wg mnie konkluzja jest taka - to działa, chmielenie zacieru daje wyraźny i mocny smak chmielu w gotowym piwie i wyraźny choć niezbyt mocny aromat. Nie jestem pewien, czy nie za dużo go nasypałem, może 30g by wystarczyło? No ale żonie bardzo smakowało, więc nie mam co narzekać.

#35 Hefe Weissbier Dunkel poszło do butelek (1x1l + 36x0.5l + 9x0.33l) z syropem ze 170g cukru białego, nagazowanie do 2.8 vol. CO2. Według obliczeń ma 5.3% alkoholu. Pachnie ciemno-monachijsko-słodowo i oczywiście banano-goździki oraz czekolada. Może nie będzie złe, ale i tak zrobię jeszcze jedną serię pszeniczniaków, tym razem na normalnych drożdżach (Weihenstephany czekają w lodówce). Saszetka z London Ale III w końcu ładnie napuchła i zrobiłem starter. Mam nadzieję, że do jutrzejszego wieczora skończą się mnożyć. W serii "anglików" planuję zrobić w kolejności bittera, milda (te 2 do kegów), premium bittera i porter.

Poszukaj w Sprzęcie, Wiktor opisywał swój wynalazek do napełniania butelek z kegów.

Jak czegoś po drodze w nim nie spieprzę, a tu jeszcze tyle czasu i tyle możliwości żeby napsuć... Nie ukrywam, że po tym jak mi się koźlak na Parpary przegazował to dubbla robiłem z myślą o Katowicach.

Ja zrobiłem odwrotnie, najpierw kupiłem wąż 8mm (bo się zasugerowałem opisem z BA), potem złączki i okazało się że mają mniejszą średnicę, a króciec jest na stałe zamontowany. Teraz muszę albo kupić wąż 6mm, albo złączki z szerszym króćcem. Żeby było ciekawiej, drugi komplet złączek mam taki jak w BA, z nakręcanym króćcem.

Rodzynki i figi zostały z chmielinami w garze.

Wczorajsze dzieło. #36 Dubbel Wrześniowy Piwo w stylu 18B Belgian Dubbel. Warzone dnia 23 czerwca 2011. Słody, ekstrakty i dodatki niesłodowane * słód wiedeński (Weyermann) 4.50kg * słód abbey (Weyermann) 0.70kg * cukier kandyzowany 0.25kg * słód karmelowy ciemny (Weyermann Caraaroma) 0.05kg Chmiele * Challenger gran. 2010 6.3% a-k 24g * Styrian Goldings gran. 2010 4.1% a-k 16g Dodatki do gotowania * rodzynki 200g * figi 200g Drożdże: Zymoferm Z039 Belgische Klosterbiere u. Ales 2 pokolenie Zacieranie * 69-63?C: 90' * 76?C: 5' Wysładzanie: 3x4.5l do objętości ok. 26l, nie zmierzyłem ekstraktu brzeczki przed gotowaniem Gotowanie / chmielenie * gotowanie 90' * 60' Challenger 24g * 15' Styrian Goldings 16g * 10' cukier 250g * 10' rodzynki 200g * 10' figi 200g Brzeczka nastawna i fermentacja burzliwa * wybicie (litrów): 23.00 * gęstość brzeczki (Blg): 16.50 * ilość brzeczki (litrów): 20.00 Nie wiem jaka wydajność, bo nie chce mi się liczyć - jest tyle ile chciałem i nawet ciut mocniejsze. Kolor w normie, celowałem w dolną granicę dla stylu i chyba trafiłem. Brzeczka przeraźliwie słodka, ale z odrobiną fajnej goryczki. Przełom jak na słód ze zachodu całkiem konkretny. W trakcie warzenia umyłem także butelki na dzisiejszy rozlew ciemnej pszenicy i niestety w zamieszaniu zapomniałem dać mech do gotowania. Drobiazg, mnie to przeszkadzać nie będzie, a jak piwo będzie dobre, to może i takie wyślę na konkurs do Katowic. O ile dotrwa. Drożdże zadane około północy. Rano zajrzałem do wiadra i stwierdziłem że fermentacja zasuwa w najlepsze, więc fermentor powędrował do piwnicy.

Jacek, sto lat w zdrowiu!

No jak miało nie wyjść? Pewnie że wyszło. Bardzo dobre piwo. Większość "mętu" osiadła razem z drożdżami (Wyeast Scottish Ale). Piwo nie jest całkiem klarowne, ale jak na w dużej mierze pszeniczne to więcej nie trzeba - jest trochę mgliste. Zapach, smak - to każdy musi sobie ocenić, czy mu pasuje. Czuć wyraźnie w tym piwie, że coś jest nie tak (nie tak, jak zawsze).

Jak zrobisz dobre, to nie będzie problemu posiedzieć parę godzin, nie takie rzeczy my ze szwagrem...

Najczęściej się gazuje do 2.5v/v - większość niemieckich i amerykańskich piw tak ma. Ja mam zasadę dla bezstylowych - im bardziej ekstraktywne i mocniejsze, tym mniej gazu.

Im dłużej używam 2.0 (na Mac OS X), tym bardziej przekonuję się, że nic nowego dla mnie względem 1.4 nie wnosi, a wręcz jest mniej użyteczne, bo wersja na Windows nie uruchamia się na Wine ani na CrossOver więc nici z przenośności między OS X i Linuksem. Dodatkowo program jest masakrycznie wolny w porównaniu do starszej wersji.

Jako że brzydzę się fałszywą skromnością, to bez ogródek stwierdzam - Nadreńskie Dawne jest zaj*bistym altbierem. Zapach ma czysty, słodowy i melanoidowy, lekko opiekany. Smak to dwa uderzenia młota kowalskiego, najpierw mocna słodowość i w chwilę potem potężna goryczka (ciut za długo zostaje, ze Spaltera byłaby lepsza). Przy tym dość wytrawne i pije się całkiem lekko, jak przystało na piwo sesyjne. Jak ktoś chce spróbować, to zapraszam, do końca tego tygodnia jestem słomianym wdowcem i nie ma przeszkód żeby urządzić jakąś libację. Następna okazja na początku lipca, ale nie gwarantuję że piwo jeszcze będzie.

Dokładnie "w ten deseń" (i też na drożdżach Czech Pils) zamierzam ćwiczyć jasne lagery w najbliższym sezonie. Ale wydaje mi się, że czas fermentacji jest trochę... optymistyczny? Naprawdę udaje Ci się przefermentować te piwa w tydzień?

Jacku, dziękuję za pomoc.

U mnie też 100% zgodności, 0 wysłanych, 0 w finale, 0 na pudle. Nie mam czasu na konkursa, rodzina dopomina się o piwo, trza warzyć a nie wysyłać butelki na zmarnowanie.

No to już jest bardzo konkretna wydajność.

Jak celujesz w Ale ale, to WB-06. Ale jak ma być lepsze, to S-04.

Jesteście rozpuszczeni jak dziadowskie bicze. Pierwsze piwo powinno się wypić nim ustąpi szok.

Z chmielinami i osadem gorącym.

Dla ustalenia uwagi - to "V" to objętość razem z osadami.