cemik1

Tak jak piszesz. Obliczenia są słuszne dla założeń, że znamy i wyznaczamy wagową ilosć cukru w objętości roztworu (g/l). W momencie, gdy naszymi miernikami są balingomierze wyskalowane w procencie wagowym, czyli g/kg dochodzi do błędów. W podawanym przeze mnie przypadku różnica wynosi 1Blg. Wiem, że browar to nie apteka, ale na przykład w niektórych konkursach jest to górny margines błędu. W arkuszu kalkulacujnym bardzo łatwo to precyzyjnie policzyć. Ja sam długi czas pamiętałem tylko (za Cieślakiem), że 1kg cukru to 0,6l płynu a w konsekwencji 0,6l alkoholu. I to wystarczało do obliczeń w pamięci. Wina i piwa wychodziły nie gorsze niż dzisiaj, gdy wspomagam się w obliczeniach komputerem. To, że inni liczą niepoprawnie nie powinno nas usprawiedliwiać. Nieśmy ten kaganek oświaty. W razie potrzeby służę wzorami w arkuszu właśnie. Co do energii, to sam byłem ciekaw, jaka jest rzeczywista sprawność palników gazowych i związane z tym koszty.

W rakim razie mam następujące uwagi: 1. Obliczenia cukrowe i alkoholowe wykonujesz z proporcji tak, jakby zawartość cukru była w g/l roztworu. W rzeczywistości balingomierze pokazują w procentach wagowych czyli g/g, Błędy uwidaczniają się przy większych stężeniach ekstraktu. Np. wg Twojego arkusza aby podbić Blg z 10 na 15 należy do 20l dodać 1100g cukru. W rzeczywistości potrzeba ich 1230g. Tyle samo cukru proponujesz dodać aby podbić te 20litrów z Blg20 na Blg25. W rzeczywistości trzeba dodać w tym wypadku 1440g. Wszystko to wynika, jak już pisałem, z nieuwzględnienia, że Blg to procenty wagowe a nie masa cukru w litrze roztworu. Aby robić to porawnie należy najpierw obliczyć ile mamy kilogramów cukru w roztworze oraz ile ich musimy docelowo mieć i dodać różnicę. 2. Czy w obliczeniach energii uwzględniasz różną sprawność grzejników gazowych i elektrycznych? Ma to niebagatelny wpływ na koszty.

W jakich jednostkach należy podawać "procent ekstraktu"? Objętościowych, wagowych, Blg?

Trochę dłuższy opis stylu można znaleźć na http://www.bjcp.org/2008styles/style26.php Dla mnie pewną zagadką są następujące wymagania: ...A light to moderate head with some retention is expected... ma być pianka a ta bez gazu raczej nie powstanie ...Carbonation will vary as described in the standard description. A still braggot will usually have some level of carbonation (like a cask bitter) since a completely flat beer is unappetizing. However, just as an aged barleywine may be still, some braggots can be totally still... i lepiej, aby było trochę nagazowane, choć są braggoty bez CO2. I tu mój dylemat. Mam w piwnicy odpowiadający opisowi produkt ale całkowicie (no prawie, bo lekkie psyknięcie po otwarciu jest) bez gazu. Czy to dyskwalifikuje go w konkursie lub znacznie ogranicza szanse na sukces? Proszę o opinię doświadczonych konkursowiczów lub sędziów, bo szkoda mi wysyłać dobrze odleżałe i smaczne, moim zdaniem, trunki niespełniające podstawowych wymagań konkursowych.

Niemcy, Austria, Słowacja, Czechy, Węgry... O Bałkanach nie wspominając.

Gdybyś nawet wymyślił silnik na wodę a podczas kontroli okazałoby się, że nie zapłaciłeś akcyzy za to, co masz w baku miałbyś takie same kłopoty jak jeżdżący na oleju opałowym. W naszym kraju około 20% wpływów do państwowej kasy pochodzi z danin związanych z transportem samochodowym. Dlatego oleje roślinne, alkohol, odzysk frytur, samochody elektryczne i inne temu podobne wynalazki nie mają szans.

Aż cztery stopnie różnicy przy niezbyt z natury burzliwej fermentacji pilsa? To mnie trochę zaskoczyłeś. Myślałem, że dla tej wielkości pojemników jest mniejsza. Co więc dzieje się w intensywnie fermentujących górniakach?

Oczywiście nikogo nie namawiam i nie zachęcam do łamania prawa. Chciałbym jednak wyjaśnić o co mi chodziło w poprzednim poście. U naszych sąsiadów (też członków unii) stosowane są dwa modele legalnej destylacji: - ryczałtowy podatek i destylacja na własne potrzeby określonej ilości alkoholu (bez prawa sprzedaży) - zgłoszenie destylacji i uproszczone procedury akcyzowo/podatkowe pozwalające wytworzyć określoną ilość destylatu, zarówno na potrzeby własne jak i na sprzedaż z gospodarstwa lub pobliskiego sklepu/knajpy.

Uwidaczniają się powyżej skutki wieloletniej antydestylacyjnej propagandy. W rzeczywistości: 1. Gdyby wprowadzić rozsądne stawki akcyzy/podatku (wzorem sąsiednich krajów) wpływy państwa mogłyby nawet wzrosnąć (legalizacja czarnej strefy). 2. Każde piwo/wino zawiera więcej szkodliwych substncji niż nawet najbardziej nieporadnie z niego stworzony destylat (różnica zostaje po gotowaniu w kotle).

Musisz odświeżyć bazę wiedzy. teraz obowiązuje trochę nowsza regulacja: Ustawa z dnia 18 października 2006 r.o wyrobie napojów spirytusowych oraz o rejestracji i ochronie oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20062081539 W poruszanym aspekcie jednak nie wnosi zmian. Wg niej nadal destylacja bezpośrednio po fermentacji na własny użytek jest zabroniona (artykuł 1 ustęp 2 i 3). Pozostaje legalna destylacja absyntu i ginu.

Robiłem to w ten sposób, że za pierwszym razem filtrowałem wszystko co było w młócie do sucha - to była przednia. Potem wysładzanie i tym, co otrzymamy zalewamy drugą zacieraną partię. Za drugim razem koniec odbioru zależy od tego, czy i ile dodajesz później ekstarktu/miodu/glukozy. Nie schodziłbym jednak poniżej 10Blg.

Warto. Z tym zacieraniem na dwa razy, to też dobry pomysł ale nie trzeba aż tak kombinować. Z pierwszego zacierania wziąć przednią brzeczkę. Pozostałością zatrzeć drugą partię słodu. I znowu przednią dodać do BW a z cienkusza zrobić jakieś owocowe.

i od składu cieczy (w naszym przypadku zawartości cukrów). Jak widać, że wrze to wrze. Co mają powiedzieć górale, gdyby mierzyli temperaturę wrzenia?

Dlatego, że klasyczny bałtycki jest na dolnych. Można robić różne uprosczenia, prawie lagerowy profill na górnych ale to już nie jest klasyka. Oczywiście nie neguję, że na górnych mogą wyjść dobre w smaku portery ale to już nie jest to, o co pytałeś zakładając wątek.

Z suchych polecam Saflager W-34/70. Z tym, że zawsze robiłem portera z gęstwy po pilsie.

Z powodzeniem stosuję meteodę późniejszego podbijania blg. W piwie, do którego dodaję cukier/miód/ekstrakt... zawsze robię to po kilku/kilkunastu dniach fermantacji (jak rozpędzą się drożdże). Dodatek najczęściej rozpuszczam w przegotowanej brzeczce odzyskanej z chmielin. Wstępne namnożenie drożdży też nie zaszkodzi. Rozpowszechniona jest opinia, że powinno się to robić na brzeczce piwnej. Ja jednak jej nie przechowujędo tych celów a do namnażania używam jabłkowego soku z kartonika. Jest pasteryzowany, ma 10Blg i drożdże ruszająna nim bez problemu. To nawyki z winiarstwa, które praktykowałem znacznie wcześniej niż piwowarstwo. Tak samo jest z rurkami fermentacyjnymi (a właściwie wężykami i butelkami z wodą), szkłem do fermentacji (choć i tutaj przechodzę na 19l butle z poliwęglanu, do wiader przekonać się nie mogę) i innymi podobnymi przywarami.

A u mnie zeszły w dziesięć dni w temperaturze ~22 stopnie z 14,5 do 1, ale to pewnie kwestia zbyt leniwego zacierania.

To trochę pojechałeś. Nie na litr, tylko na kilogram. Przy więszych stężeniach cukru zaczyna się rozjeżdżać. 1Blg=10g/kg w temperaturze 20°C (kiedyś było 15). Przeliczenia są proste, jeszcze raz wzory: gęstość G w g/cm3 lub kg/dcm3 na stopnie Ballinga B B = [(G - 1) * 266)] / G w drugą stronę stopnie Ballinga B na gęstość G G = 266 / (266 - Bllg) stopnie Ballinga B na ilość cukru C w kg/litr roztworu C = 2,66*B/(266-B) potencjalny alkohol A w % objętościowych A = 1000°C/17

Jeżeli nie masz zbyt wiele czasu a masz kasę (musisz mieć, bo ekstrakty sporo kosztują w porównaniu ze słodem) to zainwestuj w automatyczny kociołek np. typu szpadel.

Nigdy za bardzo się nad tym nie zastanawiałem, ale pierwszy post skłonił mnie do sprawdzenia, kiedy otwarto centrum handlowe. Wychodzi na to, że może nie warzyłem, ale pierwszą puszkę też podgrzałem z dzisięć lat temu. Kupiona w leroyu.

Są. Przynajmniej w mojej starej, która czeka na wymontowanie silnika oraz zakupionej w jej miejsce jest regolator obrotów wirowania.

Jeżeli pralka była działająca, możesz wykorzystać jej elektronikę (regulator obrotów).

Jest kilka metod: 1. Zwiększenie zasypu. 2. Podział przy filtracji/wysładzaniu na 2 lub nawet trzy piwa o różnym Blg. 3. Wysładzanie partiami, jak to opisał pepek84. 4. Dłuższe gotowanie i odparowanie nadmiaru wody 5. Dodawanie ekstraktu 6. Modyfikacja schematu zacierania i dodawanie cukru. Każda ma swoje wady i zalety z grubsza omówione przez poprzedników. Ja wybieram drugą w połączeniu z trzecią.

To IIPA podałem tylko jako przykład, jak może ulecieć dość solidne chmielene. Pisałem, że zaplątało się w lodówce.

Do napisania skłoniły mnie tematy najmocniejszego uwarzonego piwa i konkursu na portera bałtyckiego. Wyciągnąłem z piwnicy i zdegustowałem 2-4 letnie portery i BW. Wszystko przechowywane w temperaturze 8 stopni. I co? I nici z wysłania na konkurs starych porterów. Aromat chmielowy uleciał zupenie. Goryczki tylko ślady. W trakcie przechowywania doszło wiele nowych aromatów i smaków. Nie jestem dobrym opisywaczenm, ale generalnie wszystkie poszły w kierunku ciężkich południowych win np. porto. Dla mnie bardzo wartościowe i smaczne, ale nie w stylu. Zaplątało się też 18 miesięczne IIPA ciężko przecież chmielone ,w którym zupełnie nie odnalazłem aromatów a goryczka nie była na też na jakoś wybijającym sę poziomie. I to dochodzimy do właściwego pytania. Można znaleźć programu czy arkusze kalkulacyjne do obliczania IBU zależnie od ilości i parametrów chmielu oraz czasu gotowania. Dotyczy to goryczki. Co do aromatu,nie znam takich narzędzi i miar. Czy jest jednak pomoc, po zastosowani której mozna ocenić chmielowe parametry piwa po dość długim czasie przechowywania? Na przykład wpisujemy tam czas i temperaturę, A może macie jakieś własne doświadczenia i sugestie w tym temacie.