Culter

Taniej by było urządzić losowanie.

Zamoczył tylko wihajster.

No patrz, a ja Ci psuję USOSweba co jakiś czas (aktualizacje) xD
Potwierdzam: jest katedra fermentacji na wydziale technologii żywności UR. Jako ciekawostkę dodam, że prowadzą też podyplomowe z piwowarstwa
 
A w temacie. Ja na Twoim miejscu bym się uparł na temat w dziedzinie piwowarstwa. Na AGH (chyba tam) był nawet przypadek pracy dyplomowej z budowy kadzi zacierno-warzelnej na bazie kociołka elektrycznego i sterownika Arduino. Pdf jest gdzieś w sieci.
 
 
 
Wysłane z Rivendell przy użyciu Palantíru
 
EDIT: Wspomniana praca to jednak na Politechnice Warszawskiej [KLIK]

Był taki temat w 2015 roku, w 2016 go brakowało. Robimy, więc na 2017. (kolejność alfabetyczna)
 
 
Albae Cerevisiae - III Flisacki KPD American India Pale Ale - Podlaski Konkurs Piw Domowych;  IV Łódzki KPD New Zealand IPA - VIII Częstochowski KPD Bractwa Piwnego American Russian Imperial Stout - II Jurajski KPD American Saison - VI Szczeciński Konkurs Piw Domowych American Stout - XV KPD PSPD American Wheat - II Beergoski KPD, Biała Wrona Belgian Blonde - Kuźnia Piwowarów 2017, Warszawski KPD 2017 im. Wojciecha Trześniowskiego Berliner Weisse z owocami/warzywami - III KPD o Puchar Probusa Biere de Brut - Podlaski Konkurs Piw Domowych Black IPA - Biała Wrona Bock - IV Międzynarodowy KPD Chorzów Brett Saison - XV KPD PSPD;  IV Łódzki KPD British Brown - Karpacki KPD; XI Pomorski KPD Czeska 10 - IV Lubuski KPD w Witnicy,  Dark Mild - Biała Wrona English Porter - XV KPD PSPD Foreign Extra Stout Barrel/Wood Aged - II Beergoski KPD Foreign Extra Stout Wędzony - VII Mikołajowy KPD Fruit Ale - XII KPD we Wrocławiu, X Toruński Zlot Piwowarów Domowych Gose - XV KPD PSPD Gose (z owocami) - II Beergoski KPD, Biała Wrona, Krakowski KPD, Grodziskie - Krakowski KPD, Grodziski KPD - Piwobranie 2017 Grodziskie (wariacje na temat Piwa Grodziskiego) - Grodziski KPD - Piwobranie 2017 Hefeweizen - IV Lubuski KPD w Witnicy, Piwo Roku Witnickich Piwowarów;  IX Poznański KPD Herbal Ale - Kuźnia Piwowarów 2017 India Pale Ale - Karpacki KPD Irish Red Ale - IV Międzynarodowy KPD Chorzów, III Flisacki KPD Jopejskie - VII Mikołajowy KPD Lager Wiedeński - XV KPD PSPD Lambik / Unblended Lambic - II Jurajski KPD; IX Poznański KPD Lichtenhainer - II Jurajski KPD Marcowe - IV Międzynarodowy KPD Chorzów Mild - XII KPD we Wrocławiu Milk Stout (z dodatkiem owoców) -  Warszawski KPD 2017 im. Wojciecha Trześniowskiego Munich Dunkel - Podlaski Konkurs Piw Domowych ; IV Łódzki KPD Northeast IPA/New England IPA/Juicy IPA - XV KPD PSPD, Krakowski KPD, VIII Częstochowski KPD Bractwa Piwnego, I KPD Chmiel Fest 2017,  Oatmeal Stout - VI Szczeciński Konkurs Piw Domowych Old Ale - XII KPD we Wrocławiu Pils - X Toruński Zlot Piwowarów Domowych Pils Czeski - Międzynarodowy Cieszyński KPD PSPD Pils Niemiecki - XII KPD we Wrocławiu Pils Nowofalowy - XV KPD PSPD Pilsner (Single Polish Hops) - VI Szczeciński Konkurs Piw Domowych Polskie Pszeniczne - XV KPD PSPD Porter (Angielski) - V Warmiński KPD, Porter Bałtycki - VII KONKURS PIW DOMOWYCH PSPD „PORTER BAŁTYCKI - PIWOWARSKI SKARB POLSKI”;  IV Łódzki KPD; IX Poznański KPD; XI Pomorski KPD Porter Bałtycki Wędzony -  Warszawski KPD 2017 im. Wojciecha Trześniowskiego Porter Bałtycki z dodatkami - III Flisacki KPD Rauch-Doppelbock - XV KPD PSPD Smoked Stout - Gwiazdkowy KPD Rosanke - V Warmiński KPD,  Russian Imperial Stout - IV Międzynarodowy KPD Chorzów Rye Wine - XV KPD PSPD Saison - X Toruński Zlot Piwowarów Domowych Sour Ale -  Warszawski KPD 2017 im. Wojciecha Trześniowskiego, VIII Częstochowski KPD Bractwa Piwnego Special Bitter - III KPD o Puchar Probusa Session IPA - Kuźnia Piwowarów 2017 Świąteczne - VII Mikołajowy KPD; Gwiazdkowy KPD Tea Pale Ale - Kuźnia Piwowarów 2017 Tripel Wild - II Jurajski KPD Tropical Stout - Kuźnia Piwowarów 2017 Wee Heavy - VII Mikołajowy KPD Weizenbock -  Warszawski KPD 2017 im. Wojciecha Trześniowskiego West Coast IPA - Kuźnia Piwowarów 2017,  Warszawski KPD 2017 im. Wojciecha Trześniowskiego Witbier -  IV Łódzki KPD White IPA - III KPD w Zielonej Górze Quadrupel - VI Szczeciński Konkurs Piw Domowych  
Kategorie otwarte:
Owocowe, kwaśne - VI Szczeciński Konkurs Piw Domowych; II Jurajski KPD Owocowe pszeniczne - V Warmiński KPD, Piwo niskoalkoholowe - VIII Częstochowski KPD Bractwa Piwnego Piwo z chili - VIII Częstochowski KPD Bractwa Piwnego 19-24 Plato, 40-80 IBU, >35 EBC, możliwe dodatki: szafran, marcepan, wędzona kiełbasa i/lub boczek, wanilia, kapusta - Piwo Jepiwkowe + Cracow Beer Academy  Experimental Beer: "From Lager to Heaven" - Biała Wrona Piwo owocowe - Biała Wrona Chmielowa woda/lemoniada - Krakowski KPD,  
Klony: 
BrewDog: Hardcore IPA - Biała Wrona BrewDog: Punk IPA - V Warmiński KPD, Schneider Aventinus Weizen Eisbock - II Jurajski KPD

Również polecam, w google scholar materiałów jest nieograniczona ilość, rzecz jasna nie po naszemu, ja pisałem o czynnikach wpływających na jakość piwa warzonego w domu, badania robiłem na hplc z kolumną od produktów fermentacji i kwasów organicznych, tej od szeroko rozumianych alfa kwasów niestety uczelnia nie chciała mi zasponsorować.

Ja polecam ogólnie na mojej uczelni (UR), mamy całą katedrę poświęconą fermentacji alkoholowej z kadrą specjalizującą się w różnego rodzaju trunkach, także u mnie nie było z tym problemu. Super sprawa przy okazji można porobić badania dla browarów i załapać ciekawe kontakty. Co do literatury to prawda ja czerpie czystą przyjemność z czytania artykułów czy też z ich tłumaczenia na nasz ojczysty język, same plusy zdobywać branżowe słownictwo i przy okazji można dowiedzieć się ciekawych rzeczy np. o izo-alfa kwasach, fermentacji piw mocno chmielonych itp. w przypadku mojej pracy. Magisterkę też na pewno będę pisał o naszej ulubionej branży ;D

W Brewing Science and Practice o pelletach jest jedna strona
w Brewing New technologies tak samo, ale zawsze.
 
Tu całkiem sporo o pelletach:
Clarke, B. J. (1986), HOP PRODUCTS. Journal of the Institute of Brewing, 92: 123–130. doi:10.1002/j.2050-0416.1986.tb04385.x
 
Tu o wpływie przechowywania: 
A Canbaş, H Erten, F Özşahin, The effects of storage temperature on the chemical composition of hop pellets, Process Biochemistry, Volume 36, Issue 11, May 2001, Pages 1053-1058, ISSN 1359-5113, http://dx.doi.org/10.1016/S0032-9592(01)00134-0.
(http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0032959201001340)

Wee Heavy: Opis stylu
Autor: Jamil Zainasheff; Tłumaczenie: Cichus
Opublikowano: grudzień 2013
 
Wielu piwowarów po wypróbowaniu różnych stylów skłania się do warzenia piw, a to bardziej chmielowych, a to bardziej słodowych. Zapewne picie jakiegoś konkretnego gatunku sprawia im większą przyjemność albo któryś wychodzi im po prostu lepiej. Teoria ta sprawdza się również w przypadku piw jasnych i ciemnych. Najprawdopodobniej jest to związane z parametrami wody, jaka leci u nich w kranach. Jak wiadomo, może to wpływać na eksponowanie cech słodowych albo tych pochodzących od chmielu. Dla piw o zaznaczonej słodowości teoretycznie lepsza będzie woda miękka.
 
Tym którzy preferują słodowe piwa (opowiedzieli się po słodowej stronie mocy – przyp. tłumacza) polecam mocne szkockie ale. Jest to odpowiednik IPA po stronie słodu. Znane również jako Wee-heavy jest to bardzo bogate, słodowe piwo. Nie mylić z szkockim mocnym ale. Aby uniknąć pomyłek najlepiej jest stosować po prostu nazwy Wee-heavy. Można je powiązać z innymi szkockimi ales, jako piwo o wyższym shillingu (?), ale jego wyższa gęstość początkowa klasyfikuje je jako zupełnie inny styl.
 
Dobre wee-heavy jest słodkie, ale nie zaklejające. Posiada bogaty chatakter słodowy i posiada rozgrzewającą, ale nie gryzącą nutę alkoholu. Odczucie słodkości zwiększają niska goryczka i zdecydowany poziom melanoidyn pochodzący z długiego gotowania i/lub dodatku słodów specjalnych. Fermentacja piw o tak wysokim ekstrakcie początkowym nie tylko wpływa na wysoki poziom alkoholu ale również tworzenie dodatkowo estrów owocowych. Dobre przykładowe piwo w tym stylu nie będzie miało tak czystego profilu, jak inne szkockie ales. Kolor powinien wahać się od jasno miedzianego, do ciemno brązowego z nierzadko występującymi rubinowymi refleksami.
 
Niestety, spora liczba sędziów wciąż najlepiej ocenia te najbardziej słodkie, pełne i alkoholowe piwa w tym stylu. Jeśli chcesz wygrać konkurs, musisz skupić się na wersjach mocniejszych. Wśród ich oczekiwań są: rozgrzewający alkohol, słodka, słodowa kompleksowość oraz nuty karmelu. Również punktowane są cechy charakterystyczne dla ciemnych piw, ale należy unikać paloności. Goryczka powinna tylko delikatnie kontrować słodową słodkość a aromat chmielu pochodzący z jego późnego dodatku, powinien być albo bardzo delikatny, albo wręcz niewyczuwalny.
 
Otrzymanie odpowiedniej słodowości w Wee-heavy jest wynikiem odpowiedniego doboru słodów. Aby uwarzyć piwo na pudło, należy zacząć od brytyjskiego słodu pale ale. Wnosi on słodową podbudowę, o ciasteczkowym charakterze, która jest bardzo pożądana w wyspiarskich piwach. Brytyjski słód pale jest ciemniejszy (5 do 7 EBC) od zwykłego Amerykańskiego słodu 2-row* albo pale (3 do 5 EBC), co przyczynia się do większej pełni smakowej. Niektórzy piwowarzy używają północnoamerykańskich słodów pale ale lub 2-row z dodatkiem 5–10% monachijskiego gdy nie mogą użyć odmian brytyjskich. W rezultacie nie da to jednak piwa o klasycznym wyspiarskim charakterze, ale wniesie przyjemną słodową podbudowę.
 
Dobrze, aby piwowarzy warzący z ekstraktów pozwolili sobie na użycie tychże zrobionych na bazie brytyjskiego słodu pale ale. Jeśli jednak używa się amerykańskich 2-row, powinno się zastowować częściowe zacieranie (?) z użyciem słodu monachijskiego lub biscuit. Dla warki 20-litrowej najlepiej niech stanowi to 5–10% całego zasypu.
 
W przypadku zacierania nalepiej sprawdza się zacieranie infuzyjne. Zastosowanie przerwy w 67–70 °C da dobry efekt. W przypadku piwa o wyższym ekstrakcie lub drożdży o niższym stopniu odfermentowania można zastosować temperaturę w dolnych granicach. W przypadku odwrotnym (wyższa gęstość początkowa, bardziej „żarłoczne” drożdże) należy ustalić wyższą temperaturę. Jeśli się wahasz najlepiej będzie zastosować przerwę w 68 °C.
 
Teoretycznie można uwarzyć dobry egzemplarz używając jedynie słodu bazowego i, dla nadania koloru, jęczmienia palonego (mniej niż 3%) oraz wydłużonego gotowania. Wydłużone gotowanie wpływa na podkreślenie słodowych aromatów, tak bardzo pożądanych w tym stylu. Sędziowie będą oczekiwali, zarówno w smaku, jak i zapachu nut karmelu. Na to również wpłynie wydłużone gotowanie. Najlepszym sposobem jest zagotować ~5L (cały czas mowa tu o warce 20 l) brzeczki przedniej dopóki nie stanie się ona gęsta i syropowata, a następnie dodanie do reszty. Wydłużone gotowanie nie zawsze będzie dawało jednak pożądany efekt. Z reguły da to za słaby karmelowy charakter lub pójdzie on w stronę toffi, który sędziowie mogą zinterpretować jako diacetyl.
 
Dlatego najprostszym sposobem jest zastosowanie słodów typu Crystal. Użycie ich w zasypie w ilości 5-10% powinno nadać odpowiedni charakter. Osobiście dzielę te słody pod względem ich koloru. Jaśniejsze dadzą słodsze, lekko karmelowe nuty, pośrednie wniosą więcej karmelu, a z kolei ciemne – rodzynki. Piwo powinno być ciemne dlatego dodanie palonych słodów, jak np. palony jęczmień wniesie delikatną paloną wytrawność oraz nada odpowiednią barwę, tak bardzo oczekiwaną przez sędziów.
 
Aby osiągnąć większą złożoność, można dodać więcej słodów specjalnych. Pszeniczny, Victory®, biscuit występują w bardzo wielu recepturach, ale wskazany jest umiar aby piwo nie stało się zbyt pełne lub zalepiające. Generalnie zaleca się użycie słodów specjalnych do 20% zasypu. Dodatek słodów palonych powinien być niski (poniżej 3%), jak wspominałem palone posmaki nie są mile widziane.
 
Aby przyciemnić piwo i otrzymać więcej melanoidynowych aromatów, należy zacząć od większej ilości brzeczki przed gotowaniem, dzięki czemu będzie można je wydłużyć do 2 lub więcej godzin. Nada to opowieni charakter piwu, który nie jest mozliwy do uzyskania za pomocą zastosowania słodów specjalnych. Wbrew temu co można przeczytać w internecie, w Wee-heavy nie powinno się stosować słodu wędzonego torfem. Nie jest to odpowiednie. To właśnie zastosowanie palonego jęczmienia i/lub wydłużonego gotowania nada piwu dymny charakter, który zarówno nie poczodzi od słodów, jak i wody
 
Do Wee-heavy naljepiej zastosować chmiele angielskich odmian, takich jak East Kent Goldings, Fuggles, Target, North-down lub Challenger. Dodanie chmielu na aromat można praktycznie pominąć. Jednak w przypadku jej zastosowania chmielowy aromat nie może zdominować słodu — 15 g delikatnych odmian jak Kent Goldings będzie naljepszym wyborem.
 
Chmielenie na goryczkę również powinno być podobnie subtelne. Goryczka powinna tylko delikatnie równoważyć słodowość. Jej poziom najlepiej dobierać pod początkowy ekstrakt w stosunku (IBU/OG) 0.2-0.4. Jedną z rzeczy na które należy zwrócić uwagę jest ilość palonych słodów specjalnych, które mogą wpływać na odczycie wytrawności i goryczny. W przypadku użycia jaśniejszych słodów dla nadania koloru np. crystal, piwo będzie słodsze niż takie, w którym użyte zostały słód podstawowy i palony. Przy chmieleniu na goryczkę powinno być to wzięte pod uwagę.
 
Fermentacja wszystkich szkockich ales wymaga zastosowania drożdży o czystym profilu. W Wee-heavy celem jest niższy poziom estrów i bogatsza słodowa pełnia, niż w innych brytyjskich ales.
 
Podczas gdy do szkockich ales o niższej gęstości początkowej preferuję White Labs WLP001 California Ale lub Wyeast 1056 American Ale, do Wee-heavy wolę używać drożdży o bogatszym charakterze i bardziej podkreślających cechy słodowe. Zarówno White Labs WLP028 Edinburgh Ale, jak i Wyeast 1728 Scottish Ale są doskonałym wyborem do tego stylu. Jeśli to konieczne można użyć innych drożdży. Najwżniejsze jest to, aby podkreślały one słodowy charakter piwa.
 
Fermentacja prowadzona w niskich temperaturach, odpowiednia ilość zadawanych drożdży, ich dobra kondycja oraz odpowiednie natlenienie brzeczki również będą miały wpływ na słodowy charakter piwa, obecność przyjemnego rozgrzewającego alkoholu oraz odpowiednie odfermentowanie (brak ulepkowatości) trunku. Dla piw o wyższym ekstrakcie, fermentację zaczynam od niższych zakresów temperatury i podnoszę ją przez kilka dni. Pozwala to ograniczyć produkcję rozgrzewającego alkoholu, pomaga drożdżą w odpowiednim odfermentowaniu i ogranicza poziom diacetylu w gotowym piwie do minimum.
 
*- z tego co się orientuję amerykański słód 2-row to mniej więcej odpowiednik naszego słodu pilzneńskiego.
 
Jeśli chodzi o prawa autorskie to pozwoliłem sobie przetłumaczyć ten atrykuł, ku chwale ojczyzny. Nie jestem jego autorem, ani nie należą do mnie żadne prawa autorskie z nim związane. Oryginalny artykuł można przeczytać pod tym linkiem
Chętnie przyjmę krytykę, zarówno hejt, jak i tą konstruktywną. Mile widziane uwagi co do składni, ortografii, literówek i innych błędów, których nie wychwiciłem.
 
PS. Receptury z tego artykułu pojawią się w innym terminie.

To nie większość popełnia błąd logiczny, tylko zauważyłem, ze Ty się czepiasz ogólnie przyjętej terminologii. "Cicha" o której my mówimy to jest skrót myślowy, tak samo jak mówimy 'ekstrakt' o ekstrakcie pozornym albo 'karmelizacja brzeczki' o zachodzących w niej reakcjach Maillarda. W angielskim używa się terminów primary i secondary fermentation, które są bardziej precyzyjne, ale u nas przyjęło się jak przyjęło i mamy burzliwą i cichą. U nich nie ma secondary fermentation dopóki nie przelejesz piwa do drugiego fermentora, tak samo u nas nie ma "cichej" rozumianej w potocznym znaczeniu.
 
A przelanie piwa do drugiego fermentora kiedy zachodzi "cicha" według Twojej definicji nadal jest błędem, bo nie chodzi tylko o to, że pozbywasz się większości drożdży, ale dostarczasz im tlen co powoduje, że chcą przejść znowu na metabolizm tlenowy i zajmują się innymi rzeczami zamiast po sobie sprzątać. 

a 7+7 to 14 dni, rozumiem że 14 dni to zdecydowanie za mało ale 2 tygodnie to już spoko jest ?

Witam wszystkich. 
 
Mam na imię Marcin, i zacząłem przygodę z warzeniem piwa w domu. Dwie warki już uwarzyłem (z ekstraktów), jedna refermentuje w butelkach, druga na burzliwej. Surowce na trzecią już czekają i ta będzie z zacieraniem. 
 
Pozdrawiam

Ta dyskusja całą jest jak głuchy telefon, zaczyna się od jakiegoś bełkotu w którym założyciel nie wyjaśnia przed czym przestrzega, a potem to już teoretycy  wsiadają na swojego konika i jadą  jak zwykle na manowce totalne od czapy...

Przeczytałem 'piwo stało w wiadrze po farbie"aż mi sie ciepło zrobiło:-)

Masz jeszcze inne tak ciekawe pomysły?

Wczoraj uwarzyłem ABW, wg. powyższej receptury w efekcie końcowym wyszło 22,5L brzeczki o gęstości 27,5 Blg.
To moje pierwsze piwo o tak wysokiej gęstości, brzeczka wydaje się być oleistą.
Po zadaniu 2L gęstwy drożdże chyba ruszyły , fermentacja odbywa się w temp 15,5 st.
 
 

Z książek wydanych przez poważne wydawnictwa naukowe:
Brewing- Science and practice
Essays in Brewing Science - Michael J. Lewis, Charles W. Bamforth
Brewing - Michael J. Lewis, Tom W. Young,
 
Ale dostępność, gdy nie jesteś studentem, może być naprawdę ciężka.
 
Oczywiście na początek Kunze - Technologia Piwa i Słodu  będzie najlepsza

Trochę nieprzydatny jest termometr z tolerancja +/-5C.
Kup w ikei za 25zl elektroniczny.
Filtrator ze sracz węża kosztuje 1/5 tego co ten w sklepie. Ten syfon...okej, ale ja używam zaworka grawitacyjnego. Fermentory kup sobie przezroczyste. Nie bedzie Cię kusić zeby zaglądać do środka góra.
Miarka do cukru do niczego tez Co sie nie przyda.
Do próby jodowej, jeśli juz musisz kup sobie w aptece zwykła jodynę.
Chłodnice kupisz na forum z rury karbowanej. Moge sie mylić, ale wydaje sie byc skuteczniejsza.
Pytaj dalej.
 
 
Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk

Przy takiej logice to faktycznie proponuję piwo do kibla, sprzęt na śmietnik i kupić sobie 0.7 czystej w biedrze.

Tak jak najbardziej. Pojawią się kiedy Strzegom wypuści je oficjalnie na rynek.

1. Do pojemnika nalej ok. 1/2 kubka gotującej wody i dolej trochę wody zimnej, aby temperatura spadła do ok. 93°C. Wsyp ok. 1/2 paczuszki żelatyny spożywczej (ok. 4 g) i wymieszaj dobrze. NIE gotuj żelatyny lub NIE syp żelatyny do gotującej wody.
 

 
 
 
2. Odczekaj ok. 10 min mieszając dobrze, aby żelatyna się rozpuściła.
 

 
 
 
3. Wlej żelatynę do ZIMNEGO piwa (5-15°C). Trzymaj w niskiej temperaturze przez ok. 3 dni aby piwo się wyklarowało.
 

 
4. Na zdrowie!

 
edit elroy: poprawiłem tytuł

Zostawię klasyka: 
 

Polecam bardzo dobry tekst: http://joemonster.org/art/35625
Może pomoże w nasunięciu odpowiedźi, pomimo, że nie jest o zupie i piwie.

Nie martw się, w Witbierze na drożdżach Gozdawy podczas burzliwej było czuć to samo. W gotowym piwie zapachu jaj nie było wcale.

wsypanie słodu "czekoladowego" nie czyni piwa czekoladowym.
wiecie, że u wayermanna odpowiednik czekoladowego nazywa się carafa?
i co wtedy wyjdzie stout fafarafa?