Stasiek

Ja wkładam do garnka po prostu miarkę i mierzę ile cm jest od dna do poziomu brzeczki. Znając średnicę garnka objętość wyliczam w excelu. A pomysł z ponacinaną łychą bardzo mi się podoba.

Coder! 100 lat! Samych udanych warek. Oraz żeby przynajmniej jedna z nich była na podium w Żywcu.

A mi się nasuwa jeszcze jedno pytanie:czy tworzywa sztuczne atestowane do żywności są również atestowane do przechowywania w nich alkoholu?

Gdzieś czytałem, że koszty grzania grzałkami wcale nie są tak wysokie jak się może wydawać. Grzałki mają dużo większś sprawność niż ogrzewanie gazowe. I sterować trochę łatwiej. Ale jeśli masz już sprawdzone przy CO rozwiązanie z gazem, to cóż... No tak... tylko że pomiędzy tym ostatnim przetrzymaniem ileś minut a gotowaniem jest jeszcze filtracja. Nie gotowany jest zacier tylko filtrat. Czyli albo całość trzeba przełożyć jakiegoś filtratora i filtrować z powrotem do kadzi, albo zamontować filtrator w kadzi i filtrować do innego garnka a potem przelać z powrotem... 1°C/min zabezpiecza przed przegrzaniami i jest podobno bezpieczne na enzymów. Wolniej można, ale to już niepotrzebnie wydłuża proces zacierania.

3 stopnie w górę było przy temperaturze 100°C, ale przy temperaturze ok 36-37°C pokazywał o dwa za mało, więc odchyłka jest nieliniowa. Hmm... skoro przy niecałych 40°C pokazuje o 2-3 za mało, a przy 100°C o 3 za dużo, to może więc w zakresie 50-70 będzie wskazywał prawidłowo? A poważnie to myślę, że plan który zaproponowałeś jest "bezpieczny" i będzie ok. Ja bym może tylko wysładzał trochę cieplejszą wodą...

Coś chyba linki nie bardzo przeszły, bo nie chcą mi się otworzyć... Tak czy inaczej - moja rada: na pewno kup ten tradycyjny. Chociażby po to, żeby zweryfikować pomiary. Nigdy nie używałem takich elektronicznych z sondą, więc się nie wypowiem, ale z powodzeniem używam termopary podłączonej do taniego multimetru cyfrowego. Np coś takiego: http://www.laro.com.pl/index.php5/sklep/mierni/1873

Zdecydowanie nie dodawać. 50g carafy by już z tego zrobiło ciemne piwo. A ty chciałeś dać 350g... Spokojnie możesz dopełnić pilzneńskim do 5kg. Ja niedawno robiłem pilsa z dodatkiem carapils i niewielkim dodatkiem monachijskiego a i tak wydaje mi się za ciemny.

Ja bym powiedział, że to brzmi bardzo czesko. Tym bardziej, że "zapomnieli" dodać "Polsko".

Ja byłem przy każdym. Nie ma co ukrywać przeżycie jest niesamowite. "Rękę" mówisz... No spoko, ale jutro jeśli warzysz to niestety beze mnie... Najbliższą "wolna" sobota za tydzień.

Gratulacje również ode mnie! No to mały został, hucznie przywitany na tym świecie. Właśnie miałem pisać że mi się Tomek przypomina - to było całkiem niedawno: w 2005r. Że nie wspomnę o Ani - rocznik 2002 i Agatce - 1999.

Spróbuję odpowiedzieć na dwa pytania: Ja bym zrobił pośredni. Tzn jakieś 10' w 72°C i 10' gotowania. Tyle carafy to Ci czarny wyjdzie ten pils. No chyba, że takie było zamierzenie.

Glukoza jest fermentowalna w 100%, ekstrakt w ok 55%-60% dlatego daje się go odpowiednio więcej. Gdzieś była tabelka z przeliczeniami glukoza/cukier/ekstrakt ale nie mogę jej teraz namierzyć. Ale tak jak napisał Kopyr, ze względu na dość wysoki blg lepiej uważać żeby nie przegiąć z ilością surowca do refermentacji. No i dwa, że stout nie powinien być mocno nagazowany. Kalkulator dla dry stout podpowiada żeby dać od 100 do 150g suchego ekstraktu.

Tak też robiłem. Tzn prawie tak. Najpierw jakieś 20-25 minut w 62-64°C, w międzyczasie odebranie dekoktu. A potem podgrzanie głównego nastawu do 66-67°C i kolejne 20-25 minut. Tylko mała uwaga: przy takim rozkładzie temperatur trzeba zmniejszyć ilość dekoktu, bo przy 1/3 to temperatura z 68°C podnosi się do ok 74-76°C.

30 minut na podgrzanie i zagotowanie dekoktu? A może czegoś nie zrozumiałem... Bo mi się rzadko udaje zejść poniżej 50'. Policzmy (dekokt odebrany podczas przerwy w 62°C): 10' - podgrzewamy do 72°C 10' - utrzymujemy 72°C 20' - podgrzewamy do wrzenia 15' - wrzenie. Razem: 55 minut. W tym czasie reszta nastawu stoi na przerwie scukrzającej. A rzadko kiedy robi się tak długą scukrzającą... Powyższe czasy wziąłem z jednego z moich dzienników warek. W moim przypadku najdłużej trwało podgrzanie do wrzenia. Może przy wydajniejszym palniku podgrzałbym te 10 minut szybciej, ale to i tak te 15' dłużej niż standardowa (30') przerwa scukrzająca.

Zastanawiam się czemu pozostałeś przy tych 15°Blg? Właściwie to tylko to wyraźnie wystaje poza styl 2B wg BJCP. Wystarczy że dodasz 3l wody a blg spadnie do ok 13,5 i już się "łapie". Kolor powinien się zmieścić (tym bardziej po dolaniu wody). IBU? Hmmm, tu może być problem, bo z kolei po dodaniu wody IBU Ci się zmniejszy a i teraz nie wygląda na za bardzo tęgi, ale może... Tak więc masz do wyboru: - dodasz wody (np przy przelewaniu na cichą) i wtedy blg nie będzie wystawać (ale z kolei może być za niskie IBU) - zostawiasz tak jak jest i na pewno wyjdzie bardzo dobre piwo (ale na pewno nie w stylu Bohemian Pilsener wg BJCP).

na 100% nie wydał "Chleba z własnego pieca"' date=' mam tę książkę i pan Vogel nie jest jej autorem[/quote'] Faktycznie, ciekawa sprawa. Taka sama (a przynajmniej taka się wydaje z wyglądu okładki) książka, a raz autorem jest p. Vogel, a raz panie Margret Merzenich, Erika Thier. Jak to możliwe?? Przy czym wujek gugiel na pytanie o "Chleb z własnego pieca" częściej zwraca p. Vogela...

13C. Oatmeal Stout Aroma: Mild roasted grain aromas, often with a coffee-like character. A light sweetness can imply a coffee-and-cream impression. Fruitiness should be low to medium. Diacetyl medium-low to none. Hop aroma low to none (UK varieties most common). A light oatmeal aroma is optional. Appearance: Medium brown to black in color. Thick, creamy, persistent tan- to brown-colored head. Can be opaque (if not, it should be clear). Flavor: Medium sweet to medium dry palate, with the complexity of oats and dark roasted grains present. Oats can add a nutty, grainy or earthy flavor. Dark grains can combine with malt sweetness to give the impression of milk chocolate or coffee with cream. Medium hop bitterness with the balance toward malt. Diacetyl medium-low to none. Hop flavor medium-low to none. Mouthfeel: Medium-full to full body, smooth, silky, sometimes an almost oily slickness from the oatmeal. Creamy. Medium to medium-high carbonation. Overall Impression: A very dark, full-bodied, roasty, malty ale with a complementary oatmeal flavor. Comments: Generally between sweet and dry stouts in sweetness. Variations exist, from fairly sweet to quite dry. The level of bitterness also varies, as does the oatmeal impression. Light use of oatmeal may give a certain silkiness of body and richness of flavor, while heavy use of oatmeal can be fairly intense in flavor with an almost oily mouthfeel. When judging, allow for differences in interpretation. History: An English seasonal variant of sweet stout that is usually less sweet than the original, and relies on oatmeal for body and complexity rather than lactose for body and sweetness. Ingredients: Pale, caramel and dark roasted malts and grains. Oatmeal (5-10%+) used to enhance fullness of body and complexity of flavor. Hops primarily for bittering. Ale yeast. Water source should have some carbonate hardness. Vital Statistics: OG: 1.048 ? 1.065 IBUs: 25 ? 40 FG: 1.010 ? 1.018 SRM: 22 ? 40 ABV: 4.2 ? 5.9% Commercial Examples: Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal Stout, McAuslan Oatmeal Stout, Maclay?s Oat Malt Stout, Broughton Kinmount Willie Oatmeal Stout, Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Tröegs Oatmeal Stout, New Holland The Poet, Goose Island Oatmeal Stout, Wolaver?s Oatmeal Stout ----------------------------------------------- 13C. Oatmeal Stout (Stout owsiany) Aromat: Łagodny aromat palonego zboża, często z kawowym charakterem. Lekka słodkość może sugerować kawowo-kremowe odczucia. Owocowość powinna być niska do średniej. Diacetyl średnio-niski do brak. Aromat chmielowy słaby do brak (najczęściej brytyjskie odmiany chmielu). Opcjonalnie delikatny aromat owsianki. Wygląd: Średnio brązowy do czarny kolor. Gęsta, kremowa, utrzymująca się długo, żółto-brązowa do brązowa piana. Może być nie przeźroczyste (w innym wypadku powinno być klarowne). Smak: Średnio słodkie do średnio wytrawne na podniebieniu wraz z kompleksowymi smakami owsa oraz ciemnego palonego zboża. Owies może nadać orzechowy, zbożowy albo ziemisty smak. Ciemne zboża mogą łączyć się z słodową słodkością nadając odczucia mlecznej czekolady albo kawy ze śmietanką. Średnia goryczka chmielowa zbilansowana w kierunku słodowym. Diacetyl średnio niski do brak. Smaki chmielowe od średnio niskich do brak. Tekstura: Od średnio pełna do pełna treściwość. Gładkie, jedwabiste, czasami nawet prawie oleista śliskość, która pochodzi od owsa. Kremowe. Od średnie do średnio wysokie nagazowanie. Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, bardzo treściwe, palone, słodowe ale wraz z obowiązkowym smakiem i zapachem owsianki. Komentarz: Biorąc pod uwagę słodkość, styl ten znajduje się pomiędzy słodkim (sweet) a wytrawnym (dry) stoutem. Istnieją odmiany od lekko słodkich po całkiem wytrawne. Poziom goryczki również może być różny, jak również wrażenie owsianki. Mały zasyp owsa może nadać pewną dozę jedwabistości w treściwości oraz bogactwo smaków i zapachów, natomiast duży zasyp owsa może być całkiem intensywny w smaku oraz z prawie oleistą teksturą smaku. Podczas oceny piwa należy pozwolić na różnice w interpretacji stylu. Historia: Angielska, sezonowa odmiana sweet stout, która jest mniej słodka od oryginału, oraz opiera się na owsianej treściwości i kompleksowości a nie na słodkości i treściwości wynikającej z użycia laktozy. Surowce: Słody pale, karmelowe oraz ciemne słody i palone zboża. Owies (5-10%+) używany by nadać pełną treściwość oraz kompleksowość smaku. Chmiel głównie do nadania goryczki. Drożdże górnej fermentacji. Woda powinna posiadać węglanową twardość. Podstawowe informacje: OG: 1.048 ? 1.065 IBUs: 25 ? 40 FG: 1.010 ? 1.018 SRM: 22 ? 40 ABV: 4.2 ? 5.9% Komercyjne przykłady: Samuel Smith Oatmeal Stout, Young's Oatmeal Stout, McAuslan Oatmeal Stout, Maclay?s Oat Malt Stout, Broughton Kinmount Willie Oatmeal Stout, Anderson Valley Barney Flats Oatmeal Stout, Tröegs Oatmeal Stout, New Holland The Poet, Goose Island Oatmeal Stout, Wolaver?s Oatmeal Stout Tłumaczył: Makaron

13D. Foreign Extra Stout Aroma: Roasted grain aromas moderate to high, and can have coffee, chocolate and/or lightly burnt notes. Fruitiness medium to high. Some versions may have a sweet aroma, or molasses, licorice, dried fruit, and/or vinous aromatics. Stronger versions can have the aroma of alcohol (never sharp, hot, or solventy). Hop aroma low to none. Diacetyl low to none. Appearance: Very deep brown to black in color. Clarity usually obscured by deep color (if not opaque, should be clear). Large tan to brown head with good retention. Flavor: Tropical versions can be quite sweet without much roast or bitterness, while export versions can be moderately dry (reflecting impression of a scaled-up version of either sweet stout or dry stout). Roasted grain and malt character can be moderate to high, although sharpness of dry stout will not be present in any example. Tropical versions can have high fruity esters, smooth dark grain flavors, and restrained bitterness; they often have a sweet, rum-like quality. Export versions tend to have lower esters, more assertive roast flavors, and higher bitterness. The roasted flavors of either version may taste of coffee, chocolate, or lightly burnt grain. Little to no hop flavor. Very low to no diacetyl. Mouthfeel: Medium-full to full body, often with a smooth, creamy character. May give a warming (but never hot) impression from alcohol presence. Moderate to moderately-high carbonation. Overall Impression: A very dark, moderately strong, roasty ale. Tropical varieties can be quite sweet, while export versions can be drier and fairly robust. Comments: A rather broad class of stouts, these can be either fruity and sweet, dry and bitter, or even tinged with Brettanomyces (e.g., Guinness Foreign Extra Stout; this type of beer is best entered as a Specialty Beer ? Category 23). Think of the style as either a scaled-up dry and/or sweet stout, or a scaled-down Imperial stout without the late hops. Highly bitter and hoppy versions are best entered as American-style Stouts (13E). History: Originally high-gravity stouts brewed for tropical markets (and hence, sometimes known as ?Tropical Stouts?). Some bottled export (i.e., stronger) versions of dry or sweet stout also fit this profile. Guinness Foreign Extra Stout has been made since the early 1800s. Ingredients: Similar to dry or sweet stout, but with more gravity. Pale and dark roasted malts and grains. Hops mostly for bitterness. May use adjuncts and sugar to boost gravity. Ale yeast (although some tropical stouts are brewed with lager yeast). Vital Statistics: OG: 1.056 ? 1.075 IBUs: 30 ? 70 FG: 1.010 ? 1.018 SRM: 30 ? 40 ABV: 5.5 ? 8% Commercial Examples: Tropical-Type: Lion Stout (Sri Lanka), Dragon Stout (Jamaica), ABC Stout (Singapore), Royal Extra ?The Lion Stout? (Trinidad), Jamaica Stout (Jamaica), Export-Type: Freeminer Deep Shaft Stout, Guinness Foreign Extra Stout (bottled, not sold in the US), Ridgeway of Oxfordshire Foreign Extra Stout, Coopers Best Extra Stout, Elysian Dragonstooth Stout 13D. Foreign Extra Stout Aromat: Umiarkowane do wysokich aromaty palonego zboża, może posiadać aromat kawowy, czekoladowy i/lub lekkie nuty spalenizny. Owocowość od średniej do wysokiej. Niektóre wersje mogą posiadać aromaty słodkości, melasy, lukrecji i suszonych owoców i/lub winne. Mocniejsze wersje mogą mieć aromaty alkoholowe (ale nigdy nie powinny być ostre, ciepłe, albo zagłuszające inne aromaty). Aromaty chmielowe słabe do brak. Diacetyl niski do brak. Wygląd: Kolor od bardzo głęboko brązowego do czarnego. Klarowność przeważnie ciężka do dostrzeżenia przez głęboki kolor (jeśli nie jest nieprzeźroczyste to powinno być klarowne). Piana wysoka żółtobrązowa do brązowa, długo utrzymująca się. Smak: Wersje Tropical mogą być słodkie bez mocnych smaków palonych i goryczki, natomiast wersje eksportowe mogą być umiarkowanie wytrawne (nadaje wrażenie że są lepszą/podwyższoną wersją Sweet Stout, albo Dry Stout). Charakter palonego zboża i słodu możę być umiarkowany do mocnego, aczkolwiek ostrość dry stout nie może być obecna. Wersja tropical może posiadać dużo estrów owocowych, gładkie smaki ciemnych słodów oraz uwydatnioną goryczkę, często posiadającą słodkie, jakby rumowe, posmaki. Wersje eksport skłaniają się do posiadania niższych estrów, bardziej palony charakter oraz mocniejszą goryczkę. Smaki palone obydwu wersji mogą smakować kawą, czekoladą, albo delikatnie spalonym zbożem. Lekkie do brak smaków chmielowych. Bardzo niski do brak diacetylu. Tekstura: Średnio pełna do pełna treściwość, często z gładkim kremowym charakterem. Może nadać rozgrzewających odczuć (nigdy gorących) od obecności alkoholu. Nagazowanie od umiarkowanego do umiarkowanie wysokiego. Ogólne wrażenia: Bardzo ciemne, umiarkowanie mocne, palone ale. Wersje Tropical mogą być słodkie, natomiast wersje eksport mogą być bardziej wytrawne oraz umiarkowanie ciężkie. Komentarz: Raczej szeroki styl stouta, może być zarówno owocowy i słodki, wytrawny i gorzki albo nawet z Brettanomyces. ... Myśl o tym stylu jako podwyższonej wersji dry i/albo sweet stouta, albo obniżonej wersji Imperial Stout bez chmielenia na smak i zapach. Mocno goryczkowe i chmielowe wersje opisane są jako American Stout 13E. Historia: Oryginalnie warzone w wysokich gęstościach na tropikalne rynki (od tego czasu znane jako "Tropical Stout"). Niektóre wersje butelkowe (tzn. mocniejsze) dry albo sweet stout również pasują do tego profilu. Guinness Foreign Extra Stout jest produkowany od wczesnych lat dziewiętnastego wieku. Surowce: Podobne jak w dry albo sweet stout, ale gęstsze. Słód pale oraz palone zboża i słody. Chmiel głównie do nadania goryczki. Można dodać dodatków niesłodowanych i cukru by podwyższyć gęstość początkową. Drożdże górnej fermentacji (aczkolwiek niektóre wersje tropical stout są fermentowane przy użyciu drożdży dolnej fermentacji). Podstawowe informacje: OG: 1.056 ? 1.075 IBUs: 30 ? 70 FG: 1.010 ? 1.018 SRM: 30 ? 40 ABV: 5.5 ? 8% Komercyjne przykłady: Wersje Tropical: Lion Stout (Sri Lanka), Dragon Stout (Jamaica), ABC Stout (Singapore), Royal Extra ?The Lion Stout? (Trinidad), Jamaica Stout (Jamaica); Wersje Export: Freeminer Deep Shaft Stout, Guinness Foreign Extra Stout (butelkowane, ale nie sprzedawane w US), Ridgeway of Oxfordshire Foreign Extra Stout, Coopers Best Extra Stout, Elysian Dragonstooth Stout Tłumaczył: Makaron

Przy przeglądaniu wiadomości z Odebrane są dostępne opcje: Odpowiedz | Skasuj | Cytuj. A przy przeglądaniu z Wysłane jest tylko "Skasuj". Czy byłaby możliwość dorobić "Cytuj"? Albo coś w stylu "przekaż dalej"? Niby można zgarnąć myszką i wkleić do nowej wiadomości, ale gubi się przy tym formatowanie...

Oj... pół kg barwiącego na pewno Ci wystarczająco "zaczerni" piwo. Obawiam się czy aby nie za bardzo. Zależy co chcesz uzyskać. Ja mam wrażenie, że słód barwiący dalej większe posmaki palone niż ekstrakt. Pewnie też zależy czy słód barwiący da się do zacierania, do filtracji, czy też jako zimny ekstrakt. Ale sam ekstrakt wnosi swoje "posmaki". Robiłem kiedyś testowo piwo tylko z ciemnego ekstraktu WES. Mimo, że lekkie (11blg) to miało lekko kwaskowe posmaki. Zapewne od słodów ciemnych/karmelowych, bo ten posmak się nie zmienia (tzn nie "idzie w kwas"). Myślę, że jak już dasz pół kg barwiącego, to ciemny tu już niewiele zmieni. Barwiący do refermentacji? Ciekawy pomysł. Pytanie tylko ile go dać? Czy wiesz jak bardzo on odfermentuje? w 40% w 50%? Bezpieczniej chyba dać ten bursztynowy. Albo glukozę.

Do typowych to np w sklepie WES lub Browamator. Tych mniejszych to szczerze mówiąc nawet nie znam...

Faktycznie w tekscie oryginalnym ani w tłumaczeniu nie ma nigdzie info, że ma to być ale. Zasugerowałem się tym co napisałeś: Spoko. Dobrze będzie. Powodzenia.

16blg - fakt trochę lekki ten porter bałtycki. Ale chyba pisałeś, że miał to być ale. Przecież porter będzie ze 3tyg fermentował. Nie zdąży się dobrze nagazować przed konkursem. Nie mówiąc o wyleżakowaniu...

Infam, 100 lat! Krzysiu, życzę Ci samych udanych warek i oby ten rok był równie (albo i lepiej) pomyślny w Żywcu...

Chyba chmiel się inaczej uwalnia do brzeczki niż do wody, więc wody to nie bardzo... Tak więc jak masz zapasteryzowaną brzeczkę to możesz ją użyć, a jak nie to jakiś ekstrakt słodowy. Ja tego jeszcze nie próbowałem robić (jakoś z reguły raczej przechmielam a nie niedochmielam ), ale robił tak Infam. I Kopyr. Zaraz się pewnie dopiszą.