Pierre Celis

Zanim ludzkość poznała unikatowe właściwości chmielu, piwo przyprawiano mieszanką ziół zwaną gruitem. Jej skład różnił się w poszczególnych rejonach i był ściśle chroniony. W końcu kto znał tajemnicę, ten mógł nieźle zarobić sprzedając gruit browarnikom. Gruitem dzisiaj nazywamy także piwa, które zostały uwarzone bez chmielu. Alba ze szkockiego browaru William Bros jest próbą odtworzenia dawnej receptury […] Post Alba, Williams Bros :: Piwne osobliwości pojawił się poraz pierwszy w Piwolog radzi .... Wyświetl pełny artykuł

Browar Lwówek na Wikipedii Strona www Wizytacja – rok 2010 Fot. Marcin Kawalec (MarcinKa) Wyświetl pełny artykuł

Z dumą prezentujemy plakat na imprezę. To dzieło zdolnych rąk Maćka Tołwińskiego (pracownia Panoramix). Charakterystyczna kreska to znak rozpoznawczy Maćka, tak jak zamiłowanie do kolaży i „prawdy życia” traktowanej z przymrużeniem oka. Trochę jego prac znajduje się tutaj. My się zachwycamy – a jak Wam podoba się plakat? Wyświetl pełny artykuł

28.02 robicie coś konkretnego? Dzisiaj krótka notka, ćpając Fervex nie jestem w stanie nic bardziej rozwiniętego z siebie wykrzesać. W lodówce czekają RISy, a tu człowiek połamany, zasmarkany i ma ogólnie dość. Żeby chociaż śnieg za oknem był. Na szczęście do następnej soboty już powinienem być w pełni fukcjonalny. Co jest ważne biorąc pod uwagę okazję – premierę Kingpin Geezer w Jednej Trzeciej. Jak już powszechnie wiadomo naszym „credo” są różne dodatki, lubimy kombinować ze smakami i aromatami. Poza tym jest to przyjmne piwowarskie wyzwanie, tak stworzyć recepturę żeby wszystkie smaki współgrały, nic nie starało się zagłuszyć reszty aromatów. Z kolei stouty są moim ukochanym gatunkiem piwa, do tego stopnia że wiele osób było zaskoczonym brakiem tego gatunku na premierze browaru. „Conan, what’s best in stouts?” – aromaty kawy, czekolady, wanilii, aksamitność. Czemu więc nie domontować do nich sprężarki i podnieść na wyższy poziom? Stąd w Geezerze wanilia burbońska, kawa single origin Yellow Bourbon, laktoza i dodatkowo płatki whisky na leżaku. Wanilia burbońska jest niesamowita, zupełnie inna niż „standardowe” laski wanilii, które można dostać w sklepach i przypominają bardziej zaschnięta gałązkę. Do tego całkiem przyjemnie się złożyło, że udało się dostać kawę z podobnej lokalizacji geograficznej. Tylko, że nie może być po najmniejszej linii oporu – przy pomocy ciężkiej pracy przyjaciół z Brisman Crew do kadzi trafiło 60 litrów espresso. Jest różnica. Laktozy dość mało – ma tylko delikatnie zwiększyć pełnię i słodycz piwa. Nie jestem zwolennikiem milk stoutów, które smakują tylko laktozą i są przeraźliwie słodkie. Smaki i aromaty to nie system zero-jedynkowy. Żeby dodać ostateczniego szlifu kompozycji – leżakowanie z płatkami po beczkach od whisky. Osobiście jestem zadowolony z efektu, jest tak ceniony przeze mnie balans. I jestem ciekaw czy Wam będzie smakowało. Marcin już coś kombinuje na premierę, ponoć Geezer będzie w dwóch wersjach Plus jest to dobra rozgrzewka przed 17.03. Przy okazji oficjalne afterparty premiery odbędzie się w forpoczcie rzemiosła na dalekich rubieżach – Piwnej Sprawie. Nie ma nudy Wyświetl pełny artykuł

Żytnie Pale Ale z irlandzkiego browaru Dungarvan. Browa [...] Wyświetl pełny artykuł

Kolejna degustacja w ramach Tygodnia z browarem Bazyliszek, tym razem jest to piwo Nowy Świat w stylu American Pale Ale. Nie jest to jednak zwykłe APA, gdyż oprócz nowofalowych chmieli dodano do niego także lawendę. Jak ten nietypowy dodatek sprawdzi się w połączeniu a owocowością zaoceanicznych chmieli? The post Tydzień z… browarem Bazyliszek – Nowy Świat, APA z lawendą appeared first on Małe Piwko Blog. Wyświetl pełny artykuł

Prawdę mówiąc nie wiem jak wy, moi drodzy czytelnicy, ale ja odnoszę wrażenie, że określenie „browar rzemieślniczy”, czy też „piwo rzemieślnicze” stało się w ostatnich latach powszechnym ogólnikiem. Ba! Śmiem twierdzić, że wiele osób nie zdaję sobie w ogóle sprawy, co tak faktycznie ono oznacza. Dla wielu sprawa jest oczywista. Piwo, które w nazwie zawiera słowo IPA czy też Stout z pewnością zostało wyprodukowane przez browar rzemieślniczy. Wystarczy wymienić takie ikony współczesnego piwowarstwa, jak: Brew Dog czy też Dogfish, które obecnie nie mają zbyt wiele wspólnego z tą filozofią produkcji, ale mimo to, dla wielu są ich najlepszymi przykładami. Co z tego, że dekadę temu wspomniane browary były faktycznie klasycznymi mikrusami, jeżeli dziś, wyglądają tak, jak te browary, przed którymi tak chętnie kiedyś kontestowały swoją odmienność. Czym się one dziś różnią od nich? Prawdę mówiąc, nie wiem. W obu przypadkach znajdziemy unitanki sięgające kilku pięter, wielko przemysłowe naczynia warzelne oraz komputery, które nadzorują nawet najmniejszy wycinek produkcji. Czy jest to w moim odczuciu złe? Ależ skąd! Po prostu takie piwa, z tego typu browarów, nie mają zbyt wiele wspólnego z tak zwanym „craftem”. Może to zabrzmi jak banał lub jak tetryczny światopogląd, ale zdecydowanie wolę pić piwa, które zostały stworzone od podstaw od rzemieślnika, niż od wielko przemysłowych producentów . Zdaję sobie jednak sprawę, że w dzisiejszych czasach coraz trudniej odnaleźć takie browary, które uprawiają swój kunszt, jak przed wiekami to czyniono. Na całe szczęście w piwnym świecie odnajdziemy wiele przykładów, gdzie wytwarza się piwo, jak przed dziesiątkami lat. Gdzie? O chociażby tu, w frankońskiej miejscowości Bad Windsheim, w Freilandmuseum. Wspomniany browar został założony w 1730 roku w Schlüsselfeld, a pod koniec lat 80-tych ubiegłego wieku przeniesiony został do żywego skansenu, w Bad Windsheim. To właśnie tam, po dziś dzień, wytwarzane jest piwo na sprzęcie liczącym sobie ponad sto lat oraz przy zastosowaniu techniki z początku XX wieku. W tym oto miejscu mamy możność obserwacji wykorzystania tacy chłodniczej, czy też wytwarzania słodu, metodą klepiskową. Tam także dane nam będzie przypatrywać się pracy warzelni dwunaczyniowej z 1852 roku. Całość robi naprawdę piorunujące wrażenie. Gdybyście nadal narzekali na małą ilość wrażeń , tuż obok tego browaru znajduje się inny browar z połowy XVII wieku, z wyposażeniem z XVIII wieku. Co prawda browar ten, służy obecnie bardziej jako eksponat muzealny niż żywy browar, ale raz do roku, grupa zapaleńców uruchamia jego i warzy piwo jak przed wiekami to czyniono. Na samo zakończenie wizyty warto wstąpić to miejscowej oberży, gdzie w otoczeniu zabytkowych wnętrz, można skosztować Kellera (4,8% alk.) lub Dunkela (4,7% alk.) z tytułowego browaru. Jednym zdaniem. Miejsce obowiązkowe do odwiedzenia przez każdego piwnego zapaleńca. Po lewej stronie kadź filtracyjna, po prawej kadź warzelna. . Kadź warzelna opalana drewnem. . W głębi taca chodnicza . Część słodowni klepiskowej . Śrutownik . Wyroby miejscowego browaru . Browar z XVII wieku . Część warzelna browaru . Gospoda firmowa browaru . Wnętrze gospody Wyświetl pełny artykuł

W części pierwszej przedstawiłem ogólne informacje o hermelínie oraz krótką propozycję piw pasujących do wersji marynowanej. Teraz przyszedł czas na przepisy. W tej części przestawię dwa sposoby przygotowania marynowanego sera. Kolejne znajdą się w części trzeciej. Wszystkie prezentowane przepisy przetestowałem... Continue Reading → Wyświetl pełny artykuł

Roggenbier 9-tka czy to się może udać? Czy ma sens warz [...] Wyświetl pełny artykuł

Podsyłaliście mi wczoraj na potęgę artykuł pt. Kiper pi [...] Wyświetl pełny artykuł

Kolejna degustacja w ramach Tygodnia z browarem Bazyliszek. Tym razem jedno z najciekawiej zapowiadających się piw – malinowy sour ale, czyli kwaśne piwo malinowe W malinowym chruśniaku. Jak wyszedł ten eksperyment? Czy wreszcie doczekaliśmy się polskiego kwasa na miarę belgijskich lambiców? The post Tydzień z… browarem Bazyliszek – W malinowym chruśniaku appeared first on Małe Piwko Blog. Wyświetl pełny artykuł

Browar Kormoran na Wikipedii Strona www Wizytacja – rok 2011 Wyświetl pełny artykuł

Degustacja American Wit IPA z warszawskiego browaru Bazyliszek. Czy kolejne piwo z Bazyliszka znów mnie zachwyci? Jak sprawdzą się amerykańskie chmiele w witbierze? Czy piwo z plastiku cały czas trzyma formę? The post Tydzień z… browarem Bazyliszek – Sawa appeared first on Małe Piwko Blog. Wyświetl pełny artykuł

Porter bałtycki to nasz skarb, piwowarska duma i w ogólnie: wiadomo. Ale który z porterów warzonych w Polsce jest najlepszy? Chcecie wiedzieć? To przyjdźcie i oceńcie sami. Zapraszamy na otwarty Wielki Test Porterów Bałtyckich. Sędziowie kontra piwosze Weekend 7 i 8 marca 2015 w Warszawie będzie pod znakiem portera. Nad czarnym i gęstym trunkiem pochylać się będą sędziowie piwni z PSPD oraz uczestnicy otwartego testu. Dwie równoległe imprezy, dzień po dniu. W pierwszej – eksperci. W drugiej – zwykli konsumenci. Zmagania nie będą lekkie – ocenie zostanie poddanych 13 najpopularniejszych porterów dostępnych na polskim rynku. W tym wielokrotni zwycięzcy międzynarodowych konkursów. Który okaże się najlepszy? Zmierz się z mocarzem Zadanie postawione przed oceniającymi nie jest lekkie, bo i porter to nie byle jakie piwo. Gęsty, ekstraktywny (zazwyczaj około 20%) jest pełen smaków i aromatów. Ocena takiego piwa nie jest łatwa. Nie bez znaczenia jest poziom alkoholu, który raczej nie spada poniżej 9%… Zdecydowanie nie pomaga w percepcji. Zmagania z pojedynczym porterem raczej nie powinny sprawić trudności wyrobionemu piwoszowi. Ale walka z 13 jednocześnie… Oczywiście, będziemy ułatwiać zadanie: robiąc przerwy, podając wodę do przepłukania ust i macę do oczyszczenia kubków smakowych. Nadal nie będzie to jednak zadanie dla słabeuszy. A Ty, czy czujesz się na siłach by zmierzyć się z 13 mocarzami naraz? Kiedy: 8 marca 2015 r Gdzie: Warszawa Natolin, pracownia Blok Żab Wstęp: 50 zł (liczba miejsc ograniczona, decyduje kolejność zgłoszeń) Zapisy: mailowo do 5 marca na: piwa.nek@poczta.fm Organizatorzy: Mazowiecki Oddział Terenowy Polskiego Stowarzyszenia Piwowarów Domowych, Piwo i Cydr Sponsor: sklep Skrzynka Piwa Zapraszamy! Wyświetl pełny artykuł

Piwne Newsy, a w nich nowe piwa, piwne festiwale, a to [...] Wyświetl pełny artykuł

W wyniku trwającej od kilku miesięcy wielkiej inwazji nowych browarów kontraktowych, coraz głośniej słychać opinie deprecjonujące wartość tego typu przedsięwzięć. Nierzadko słyszę lub widzę komentarze, iż warto pić tylko piwa powstające pod marką browaru, który je fizycznie uwarzył, a pozostałymi, „warzonymi na zamówienie”, nie ma sensu zawracać sobie głowy. Podobnie kwestia wygląda w przypadku powstawania... Read More The post Po co nam browary kontraktowe? appeared first on Małe Piwko Blog. Wyświetl pełny artykuł

Czołem! W imieniu Smaków Piwa i całej masy innych, pozytywnie zakręconych ludzi, chciałbym zaprosić Was na nową wrocławską imprezę – Kufelki na Kundelki!Idea imprezy jest prosta jak korkociąg – spotykamy się w wybranych lokalach, pijemy konkretne piwo, a cały dochód z tego piwa zostanie [...] Wyświetl pełny artykuł

Właśnie dziś mija równo rok od degustacji Sunny Ale z D [...] Wyświetl pełny artykuł

Pierwszy odcinek serii „Tydzień z…”, w której przez tydzień będę codziennie publikował degustację jednego z piw bohatera serii. W pierwszej serii pojawią się piwa z Browaru Bazyliszek. W poprzednim tygodniu był Prolog, zapowiadający serię, w którym zdegustowałem ziemniaczane IPA – Pyza na polskich dróżkach, a dziś pora, by oficjalnie rozpocząć cykl pierwszym odcinkiem dotyczącym piwa... Read More The post Tydzień z… Browar Bazyliszek – Pekin appeared first on Małe Piwko Blog. Wyświetl pełny artykuł

Hatlifter Stout z Grand Ridge Brewery, czyli australijs [...] Wyświetl pełny artykuł

Wilno, przepiękne miasto, które nie tylko może poszczycić się świetnie zachowanymi zabytkami architektonicznymi, ale również wieloma działającymi tam browarami. Dziś o jednym z nich, bez którego tamtejszy rynek byłby o wiele mniej barwny. Zapraszam was do Nowej Wilejki, lewobrzeżnej dzielnicy Wilna, w której to działa znany wszystkim piwoszom browar Vilniaus Alus. Przedsiębiorstwo to zostało założone w 2002 roku, w przemysłowym sektorze tej dzielnicy, w jednym z wielu hangarów znajdujących się w tym rejonie. Mimo, pewnych niedociągnięć wizualnych, browar przyciąga do siebie swoim wdziękiem. We wnętrzach, co prawda nie kryje się stara warzelnia, a jedynie klasyczna, osiemdziesięcio-hektolitrowa warzelnia, wyprodukowana w 2000 roku przez niemieckie przedsiębiorstwo oraz niezliczone tanki leżakowe. Dodatkowo, co z pewnością nie będzie dla wielu miłą wiadomością, browar wykorzystuje wielkopojemnościowe pionowe unitanki. Aktualnie browar skupił się gównie na produkcji piwa jasnego niefiltrowanego, dolnej fermentacji (o parametrach 5,0% alk. i 5,2% alk.) oraz piwa ciemnego, dolnej fermentacji (o parametrach 5,6% alk.). Dodatkowo browar produkuje piwo pszeniczne (5,0% alk.), ciemne pszeniczne (5,8% alk.), jasnego kozła (6,8% alk.), ciemnego kozła (7,5% alk.) oraz piwa ciężkie, wysoko ekstraktywne o wartości alkoholu 14,0%. Browar mimo, że swoją główną produkcję opiera na warzeniu piwa, która rocznie oscyluje przy wielkości 80 tysięcy hektolitrów, swoją ofertę kieruje również do konsumentów kwasu chlebowego, cydru oraz oranżad. Gro produkcji trafia na lokalny rynek w postaci beczek i flaszek, jednak ważnym aspektem w ich działalności jest produkcja na export, która trafia głównie na Łotwę, do Wielkiej Brytanii, do Rosji, oraz do Polski, gdzie trafia głównie do wielkopowierzchniowych sklepów). W kolejnych odsłonach zaproszę was do zapoznania się z tamtejszymi browarami restauracyjnymi, które niestety nie kuszą już tak, jak właśnie Vilniaus Alus. . . . . . . Wyświetl pełny artykuł

Podoba mi się ta nowa świecka tradycja. Zamiast obżerania się tłustymi pączkami mamy spotkanie z piwowarami i ich dymionymi/wędzonymi piwami. Kto uświetnił swą obecnością warszawskie Same Krafty? Wojtek Frączyk z Widawy (Porter Bałtycki Wędzony, Borsuk), Mateusz Bortel-Gogoliński z kontraktowego Kraftwerku (Leśny Dziad, Rogaty), Rafał Łopusiński z Bednar (Łowickie Smoked Pale Ale) oraz Marcin Chmielarz z kontraktowego Masona ze swoim McStoutem podrasowanym dodatkiem herbaty Lapsang Suochong. Wpadł też przechodzący z tragarzami Jacek Materski z Artezana i słusznie, bo na kranach lał się Smoked Pacific Ja swój wybór ograniczyłem do Leśnego Dziada, Rogatego oraz Borsuka. Ten pierwszy okazał się bardzo pijalny, z przyjemną chmielową rześkością, która jak się okazało pochodzi od niemieckiego Hallertauer Tradition. Dla mnie piwo wieczoru. Fanom chili natomiast polecam Rogatego, to akurat nie tyle wędzone co chocolate chili milk stout. Laktoza, czekolada i pełnia smaku były tu na umiarkowanym poziomie, a ton temu piwu nadawała rzeczona pikantność. Bardzo przyjemny okazał się Borsuk – optymalnie zbalansowany między wyrazistą wędzonką a gorzką czekoladą. A na deser otrzymaliśmy od Marcina po filiżance herbaty Lapsang Suchong. Ah, ten aromat podkładów kolejowych i torowiska w letni upalny dzień, kojarzący się z wakacjami… PS. Rada dla Mateusza: następnym razem zostaw swój mały czołg pod murami Starówki bo wjazd nim pod samą Kolumnę Zygmunta zawsze będzie podejrzany i słusznie ukarany Wyświetl pełny artykuł

Rogaty to Chocolate Chili Milk Stout z browaru Kraftwer [...] Wyświetl pełny artykuł

Degustacja American Pale Ale Chytra baba z Radomia z radomskiego browaru Pivovaria. The post Chytra baba z Radomia appeared first on Małe Piwko Blog. Wyświetl pełny artykuł

Walczę z Grypą. Mam jednak dwa nagrane wcześniej filmy. [...] Wyświetl pełny artykuł