scooby_brew

Ja tez sprobowalem swoich sil w tej lamiglowce i wyszly mi takie dwie receptury: http://www.piwo.org/forum/viewtopic.php?pid=11098#p11098 Przerobilem te receptury z magazynu BYO, uzywajac ProMash. Paulaner Hefe ma tam 7.5 lbs. pszenicy i 3.25 lbs. pilsa. Druga receptura, Double Eagle Ale, ma wg. magazynu BYO 7.0 lbs. pale malt i 3.0 lbs. pszenicy (+ 0.5 lbs. munich). Tej receptury nie potrafilem dokladnie "przeniesc" na partial mash, ale wyszlo mi cos podobnego ze stosunkiem jeczmienia do pszenicy w proporcji 60%-40%, zamiast 70%-30%.

Oto dwa przepisy pszeniakow (jeden w stylu bawarskim i drugi amerykanskim) zrobione w stylu "partial mash", czyli uzywajac zarowno slodow jak i ekstraktow. Do stworzenia receptury uzylem po jednej puszce slodu pszenicznego WES, i zalozylem, ze ma wydajnosc ok. 1.035. Ekstrakt pszenny WES jest mieszanka 80% pszenicy i 20 % jeczmienia: http://www.homebrewing.pl/ekstrakt-slodowy-wes-pszeniczny-17kg-p-23.html Pierwszy pszeniak to klon Paulaner Heffe, przerobiony z receptury z magazynu BYO. Chmiel mozesz zastapic Lubelskim, drozdze mozesz zastapic Fermentis Safbrew WB-06. Dekokcja z 30 min przerwa na 131*F (55°C), 45 min na 153*F (67°C). Gotuj warke przez 90 min, ale chmiel dodaj na 60 min. Druga receptura to typowy "pszenniak" amerykanski. Ok. 60% jeczmienia i 40% pszenicy, z malym dodatkiem slodu specjalistycznego i poznych chmieli. Wlasciwie to chcialem przerobic recepture klonu piwa Double Eagle Ale, ale ten ma 70% jeczmienia i 30% pszenicy, wiec bylo to niemozliwe uzywajac puszki WES (80%-20%). Ta receptura jest wiec czyms podobnym tylko w proporcjach 60-40. Chmiele Perle pewnie moglbys zastapic Marynka a Hallertauer Lubelskim. Drozdze mozesz zastapic Fermentis Safale US-05. Zacierasz tu tylko slod pale, wiec ja bym zrobil to 1 godz. w temp. 152*F, (67°C). PS. Upewnij sie, aby NIE uzyc drozdzy bawarskich do pszenniaka amerykanskiego, bo ci wyjdzie woda po brudnej szmacie zamiast piwa LOL. Ja tak kiedys sprobowalem i musialem wylac cale 5 galonow piwa

W ksiazce "Radical Brewing" autor Randy Mosher opisuje m.in. styl "Munich Dunkel". Pisze on np ze kiedys warzono ten styl piwa ze 100% slodu Munich, ale dzisiaj czesto dosypuje sie mala ilosc ciemnego slodu dla koloru. Podaje taka recepture: PS. Zobacz tez BJCP dla Munich Dunkel: http://www.piwo.org/forum/t715-04B-Munich-Dunkel.html i na Munich Helles: http://www.piwo.org/forum/t663-01D-Munich-Helles.html

Ja mam podane 5.2% ABV, w magazynie BYO. OG = 1.044, FG = 1.007. BTW, Podobno Newcastle, chociaz jest kategorowany jako Brown Ale, jest naprawde mieszanka dwoch piw: 2/5 Old Ale i 3/5 Amber Ale

Strona internetowa Fermentis podaje tylko ze Weihenstephan jest miastem w Bawarii, niedaleko Monachium (Munich). Ale nie o to mi chodzilo. Ktore drozdze do lagerow sa lepsze, suche czy tak jak w pszennych i ales plynne? I ktore sa najlepsze, jakie drozde do jakich rodzajow piwa itd?

W moim wypadku najwiekszym klopotem jest temperatura. Do fermentacji burzliwej polecaja 50-60*F, czyli 10-15°C, a do spokojnej 40-50F, (4-10C). Ja mam teraz w garazu 38F=3C, czyli za zimno. W piwnicy mam 18C, czyli za cieplo. Na razie rozwiazalem to w ten sposob ze z garazu wchodzi sie do domu przez pokoj pralni, wiec tam teraz fermentuje, z uchylonymi drzwiami do garzu. W ten sposob jest tam 15°C. Tylko ze jest to rozwiazanie tymczasowe a nie na stale. Moze zbuduje sobie chlodnie w piwnicy, zobacze. Inna sprawa to drozdze do lagera. Jakich uzywac? Tutaj mi polecaja plynne, ale tu nie spotkalem nikogo kto warzy duzo lagerow, wszyscy warza ales. Na razie uzylem Fermentis Saflager 34/70 , bo z forum Piwo.org wyczytalem ze waszym zdaniem to sa dobre drozdze. Uwazylem Marzer i Pils, czy polecacie tez inne drozdze czy 34/70 jest wporzadku?

Wiec po 8 latach warzenia zabieram sie bardziej serio za lager (piwa dolnej fermentacji). Jak dotad warzylem prawie wylacznie ales, glownie z powodu tego ze nie mialem pomieszczenia z wystarczajaco niska temp. Teraz w nowym domu mam garaz dolaczony do domu, przez co temp. utrzymuje sie ok. 4*-10°C, chociasz na zewnatrz jest -7°C (ta zima jest zimna jak sk@$#!). Pomyslalem sobie wiec, ze powinienem sprobowac warzenia lagerow. Wiem, ze uzytkownicy tego Prosze o sugestie i porady?

Thobeta, Jedyne 2 receptury do Urquell, ktore obecnie posiadam to ta z magazynu BYO i druga z ksiazki "Clone Brews": http://www.piwo.org/forum/p6062-28-08-2008-04-01-08.html#p6062. Receptura z BYO jest ta sama, ktora ty masz w poscie #1:

Wesolych Swiat i Smacznego Piwa!

Pieron, jezeli mowisz o filmach Chrisa Knight z YouTube to on uzywa "food grade lubricant" (smar kulinarny?) do smarowania uszczelek, nie wazeline kosmetyczna. Ja osobiscie smaru kulinarnego wcale nie uzywam (IMO nie jest konieczny). do mycia kega on uzyl OxiClean, a do sterylizacji Star-San. Jestem w szoku ile osadu było po rozebraniu złączki - pokazane w części drugiej. Przyznam się że nigdy nie czyściłem złączek. Filmy są rewelacyjne. Instruktaż pierwsza klasa. Ten osad w zlaczkach to jest chmiel, bo wczesniej mial w kegu IPA.

Zestaw podobny do mojego:

Ja mam bardzo podobny gar z aluminium, w US (poza warzeniem piwa) one uzywane sa do smarzenia indykow. Ok. 2/3 domowych browamatorow (all-grain) uzywa tych zestawow. Pozostala 1/3 uzywa duzych ALUMINOWYCH kegow przerobionych na garnki. Jakos nigdy nie slyszalem, ze aluminium jest niedobre dla zdrowia. Z tego co wiem, aluminum jest uzywane w kuchniach swiata od stuleci.

Uszczelki mozesz dokupic, ale czesto wystarczy po prostu odwrocic uszczelke na druga strone i podlaczyc pod wysokie cisnienie na kilka minut, aby to sie "ulozylo". Czasami CO2 wycieka pod malym cisnieniem, ale kiedy dodasz wiecej cisnienia (ok 30-40 PSI), to uszczelka sie bardziej "przyklada" do kegu. Jezeli CO2 przecieka ci z pod przykrywki, to czasami wystarczy przestawic przykrywke w odwrotnym kierunku. Niby przykrywka powinna pasowac w dowolnym kierunku, jednak czasami uszczelka sie "przyzwyczaja" do jednej strony. Dlatego jezeli masz kilka kegow, lepiej jest nie mieszac przykrywek i uzywac tej samej przykrywki do tego samego kegu.

Z tego co czytalem, to osoba ktora jest odpowiedzialna za pozyczenie tego "dziwnego" jezyka smaku wina do okreslania smaku piwa byl Michael Jackson "The Beer Hunter". Michael Jackson byl krytykiem jedzenia i wina w magazynie z Kaliforni, gdy zaczal dolaczac artykuly na temat piwa i w jaki sposob polaczyc smak danego piwa do danenej potrawy. On pierwszy zaczal uzywac okreslen smaku wina do piwa. Dlatego dzisiaj piwo moze byc "metalic"-metalowe, "long"-dlugie, "short"-krutkie, "woody"-drewniane, "rounded"-okragle etc. Przeczytaj ten artykul: http://www.beerhunter.com/documents/19133-001715.html

Tylko ze "lemons are sour" a nie "acidy". Ogolnie prawie wszystkie rodzaje jedzenia sa "sour", a "acidy" sa rzeczy poza jedzeniem (stomach, batterys etc.) Jedynym wyjatkiem, gdzie "acidity" (kwasowosc, poziom kwasu), okresla smak artykulu spozywczego jest wino. Tylko wino ma wiele okreslen smaku pozyczonych od innych dziedzin zycia, np. wino moze byc nie tylko "acidy", ale takze "nosy", "coppery", "broad", "coarse", "corky", "earthy", "deep" etc.

"Kwasnosc i poziom kwasu moze byc niska do sredniej, chociasz nie powinna zaslonic innych charakterow smaku". Sourness is a noun expressing a taste of food, i.e. sour apples, sour grapes, sour pickles, sauerkraut. Acidity on the other hand means ?a degree of acid?, and it rarely pretends to food. Most often it?s used as a scientific term, like ?acidity of the stomach?, ?acidity of soil?, etc. The only example I can think of right now when the term ?acidity? pretends to food or drink is the ?acidity of wine?. This is probably how the term ?acidity? got into the beer tasting vocabulary in the first place. So in Polish I would say the term ?sourness? means ?kwasnosc?, and the term ?acidity? means ?poziom kwasu?.

To ja ci podam recepture do Two Hearted Ale z magazynu BYO: 5 gallons/19 L, all-grain OG = 1.058 FG = 1.012 IBU = 56 SRM = 8 ABV = 5.9% 9.33 lbs. (4.2 kg) 2-raw Pale malt 2.0 lbs. (0.91 kg) Vienna malt 0.5 lbs. (0.23 kg) Crystal (10*L) 0.33 lbs. (0.15 kg) Carapils malt (6*L) 0.5 oz./14gr. Centennial hops (60 min) 0.5 oz./14gr. Centennial hops (45 min) 0.5 oz./14gr. Centennial hops (30 min) 0.5 oz./14gr. Centennial hops (15 min) 0.33 oz./9.4gr. Centennial hops (0 min) 0.33 oz./9.4gr. Centennial hops (dry hop) 0.5 tsp. Irish moss (15 min) Wyeast 1272 (American Ale II), White Labs WLP051 (California 5), or yeast cultured from the bottle 0.75 cups corn sugar (for priming).

6A. Cream Ale Aroma: Faint malt notes. A sweet, corn-like aroma and low levels of DMS are commonly found. Hop aroma low to none. Any variety of hops may be used, but neither hops nor malt dominate. Faint esters may be present in some examples, but are not required. No diacetyl. Appearance: Pale straw to moderate gold color, although usually on the pale side. Low to medium head with medium to high carbonation. Head retention may be no better than fair due to adjunct use. Brilliant, sparkling clarity. Flavor: Low to medium-low hop bitterness. Low to moderate maltiness and sweetness, varying with gravity and attenuation. Usually well attenuated. Neither malt nor hops prevail in the taste. A low to moderate corny flavor from corn adjuncts is commonly found, as is some DMS. Finish can vary from somewhat dry to faintly sweet from the corn, malt, and sugar. Faint fruity esters are optional. No diacetyl. Mouthfeel: Generally light and crisp, although body can reach medium. Smooth mouthfeel with medium to high attenuation; higher attenuation levels can lend a ?thirst quenching? finish. High carbonation. Higher gravity examples may exhibit a slight alcohol warmth. Overall Impression: A clean, well-attenuated, flavorful American lawnmower beer. Comments: Classic American (i.e., pre-prohibition) Cream Ales were slightly stronger, hoppier (including some dry hopping) and more bitter (25-30+ IBUs). These versions should be entered in the specialty/experimental category. Most commercial examples are in the 1.050?1.053 OG range, and bitterness rarely rises above 20 IBUs. History: An ale version of the American lager style. Produced by ale brewers to compete with lager brewers in the Northeast and Mid-Atlantic States. Originally known as sparkling or present use ales, lager strains were (and sometimes still are) used by some brewers, but were not historically mixed with ale strains. Many examples are kräusened to achieve carbonation. Cold conditioning isn?t traditional, although modern brewers sometimes use it. Ingredients: American ingredients most commonly used. A grain bill of six-row malt, or a combination of six-row and North American two-row, is common. Adjuncts can include up to 20% flaked maize in the mash, and up to 20% glucose or other sugars in the boil. Soft water preferred. Any variety of hops can be used for bittering and finishing. Vital Statistics: OG: 1.042 ? 1.055 IBUs: 15 ? 20 FG: 1.006 ? 1.012 SRM: 2.5 ? 5 ABV: 4.2? 5.6% Commercial Examples: Genesee Cream Ale, Little Kings Cream Ale (Hudepohl), Anderson Valley Summer Solstice Cerveza Crema, Sleeman Cream Ale, New Glarus Spotted Cow, Wisconsin Brewing Whitetail Cream Ale ******************************************************************* 6A. Cream Ale Aromat: Lekkie nuty slodowe. Slodki, kukurydziany zapach I niskie poziomy DMS. Aromat chmielowy niski lub zaden. Moze byc uzyty dowolny rodzaj chmieli, lecz ani chmiel ani slod nie dominuje. Slabe estery maga byc obecne w niektorych przypadkach, ale nie sa wymagane. Brak biacetylu. Wyglad: Kolor jasny slomkowy do sredniego, chociasz zwykle bardziej jasny. Mala do sredniej piana, ze srednia do wysokiej karbonacja. Trwalosc piany moze byc nieco gorsza z powodu pomocniczego uzycia. Doskonala perlista czystosc. Posmak: Niska lub sredio-niska goryczkowosc chmielowa. Niska do sredniej slodowosc I slodkosc, w zaleznosci od gestosci I rozcienczenia alkocholowego. Czesto dobrze rozcienczony alkoholem. Zarowno slody jak I chmiele nie dominuja w smaku. Czesto mozna znalezc niski lub sredni posmak kukurydzy pochodzacy z dodatkow kukurydzianych, a takze nieco DMS. Koncowka moze byc nieco sucha lub lekko slodka, pochadzaca z kukurydzy, slodow lub cukru. Lekkie estery owocowe sa mozliwe. Brak biacylu. Paleta: Ogolnie lekka I swieza, chociaz cialo piwa moze dojsc do poziomu sredniego. Gladka paleta ze srednia do wysokiego rozcienczenia alkocholowego; wyzsze poziomy rozcienczenia moga dac koncowke ?gaszenia spragnienia?. Wysokie nagazowanie. Przyklady wyzszej gestosci moga okazac cieplosc alkoholowa. Ogolna impresja: Czyste, dobrze rozrzedzone alkoholem, pelne smaku, amerykanskie piwo ?do scinania trawy?. Uwagi: Klasyczne amerykanskie Cream Ales (t.j. z czasow przed prohibicja), byly nieco mocniejsze, bardziej chmielone (w tym tez chmielenie na sucho), I bardziej goryczkowe (25-30+ IBU). Te wersje powinny wejsc w kategorie ?specjalistyczne/eksperymentalne piwa?. Wiekszosc dzisiejszych przykladow komercyjnych sa w granicach 1.050-1.053 OG I goryczkowosc rzadko przekracza 20 IBU. Historia: Jest to wersja amerykanskiego lagera zrobiona z drozdzami gornej fermentacji. Produkowane przez browary piw gornej fermentacji w kompetycji z browarami lagerow ze stanow polnocno-wschodich I ze stanami z rejonu srodkowo-atlantyckiego. Kiedys nazywane ?piwem musujacym?, obecnie ?ale?, czasami uzywa sie do niego drozdzy lagera, chociasz historycznie nie krzyzowano tych dwoch rodzaji drozdzy. Czasami uzywa sie sposobu krausen w celu nagazowania piwa. Lezakowanie na zimno nie bylo uzywane historycznie, chociaz dzisiejsze browarnie czASAMI uzywaja tego sposobu. Skladniki: Najczesciej uzywane sa skladniki amerykanskie, takie jak slod 6-rzedowy, lub kombinacja 6- I 2- rzedowego slodu amerykanskiego. Dodatki moga zawierac do ok. 20% glukozy lub innych cukrow podczas gotowania. Miekka woda jest preferowana. Dowolne rodzaje chmieli moga byc uzyte podczas chmielowania goryczkowego I konczacego. Podstawowe statystyki: IBU: 15-20 SRM: 2.5-5 OG: 1.042-1.055 FG: 1.006-1.012 ABV: 4.2-5.6% Przyklady komercjalne: Genesee Cream Ale, Little Kings Cream Ale (Hudepohl), Anderson Valley Summer Solstice Cerveza Crema, Sleeman Cream Ale, New Glarus Spotted Cow, Wisconsin Brewing Whitetail Cream Ale.

OK, ja wezme Ligh Hybrid, bo glupio mi ze szyscy tu tlumacza a ja tu siedze na rekach

A ja sie zawsze zastanawialem, co macie na mysli piszac "kozlak". Tewraz juz wiem! lol

Postanowilem uwarzyc klona Pete's Wicked Brown Ale. Poniewaz jest zimno i nie chce warzyc na zewnatrz, wiec robie to w kuchni z uzyciem ekstraktu zamiast slodu pale (ekstrakt+slody specjalistyczne). 2 puszki ekstraktu plynnego Coopers Light (3 kg) 1/2 lbs. (0.23 kg) Crystal 90 4 oz. (0.11 kg) slodu czekoladowego 4 oz. (0.11 kg) slodu Black Patent. 0.75 oz. (21 gr) Cascade 60 min. 1 oz. (28 gr) Brewers Gold 0 min. Fermentis US-05 Safale OG: 13.65 Plato.

Hmmm... Old Peculier, jeden z moich ulubionych. Chyba wiem co bede warzyl nastepnym razem lol

Ja obliczam wydajnosc po prostu przez wpisanie receptury danego piwa na ProMash. Po uwarzeniu brzeczki wpisujesz uzyskana gestosc, i ProMash podaje ci wydajnosc tej warki. Mozesz tez w podobny sposob dostosowac sobie recepture do twojej wydajnosci, zwiekszajac lub zmniejszajac ilosc slodow w recepturze aby uzyskac potrzebna gestosc. PS. Ja mialem w tym roku klopoty z wydajnoscia slodu pszennego, i okazalo sie ze powodem bylo zle srutowanie. Ludzie pracujacy w moim sklepie piwowarskim zaczeli srutowac slod pszenny razem z innymi slodami w recepturze, przez co nie byl on wystarczajaco zesrutowany. Teraz powrocili juz do wczesniejszego sposobu i srutuja slod pszenny osobno. http://www.piwo.org/forum/t486-Niska-wydajnosc-slodu-pszennego.html

Niedawno uwarzylem podwojna warke Bawarskiego Hefeweizena. Potem podzielilem to na dwie warki po 5 gal(19 l) i w jednej uzylem drozdzy plynnych White Labs Hefeweizen WLP-300, a do drugiej drozdzy suchych Fermentis Safebrew WB-06. Wczoraj to zabutelkowalem i mialem okazje to sprobowac: Obydwa piwa wyszly dosyc podobne do siebie, chociasz WLP-300 mial znacznie wiecej bananow w zapachu i smaku, a WB-06 mniej bananow ale przez to wiecej gozdzikow. Kolor jest praktycnie identyczny (ok. 4-5 SRM). Atenacja byla nieco lepsza w WB-06. OG: 1.060. FG (WB-06): 1.010 FG (WLP-300): 1.013 W sumie WLP-300 wyszedl lepszy w smaku i zapachu, podczas gdy WB-06 okazal sie szybszy w fermentacji i latwiejszy w uzyciu.

W moim przypadku zacieranie infuzyjne nie zdawalo egzaminu, wiec dzisiaj kiedy robie piwo ktore potrzebuje przerw w zacieraniu, robie pierwsze przerwy w garnku a potem na ostatnia przerwe przelewam zacier do coolera. Wg. rownania z ksiazki johna Palmera: 1. robisz zacier z 10 lbs. slodu (G=10) 2. pierwsza przerwa: 130'F (TI=130) 3. druga przerwa: 150'F (T2=150) 4. poczatkowa ilosc wody w zacierze: 10 quarts (WM=10) 5. temp dolewanej wody: 210'F (TW=210) 6. ilosc wody w quarts, ktora musisz dodac do zacieru (WA=4) Oznacza to, ze "w teorii" potrzebujesz 1 gal gotujacej wody aby podniesc temp z 130'F do 150'F. W teorii. W rzeczywistosci, otrzymywalem temp nizsza niz 150'F. Moze to z powodu mojego systemu, np. za duzy cooler, moze cos innego. Dlatego teraz, jezeli potrzebuje zrobic przerwy, uzywam do tego garnka, a ostatnmia przewrwe robie w coolerze. Latwo i bez klopotow