Oskaliber

Szczerze powiedziawszy, to portery czy risy wcale się tak dobrze nie starzeją, jak się powszechnie na forum sądzi. Pierwszy rok, dwa, max 3 często owszem, ale dłużej to już jest większa szansa, że będzie gorzej niż lepiej. Co oczywiście nie jest regułą, bo dużo zależy od konkretnego piwa i takiego jakie procesy starzenia w nim zagrają pierwszoplanową rolę. Zreszta nawet jak utlenienie pójdzie w jakieś fajne sherry, to powinno być one jeszcze zbalansowane z pozostałymi cechami piwa, bo ris smakujący tylko i wyłącznie sherry nie jest dla mnie zbyt ciekawym piwem. To tak na marginesie, bo wartości kolekcjonerskiej czy sentymentalnej nie neguję. Jak ktoś chce sobie odkładać to droga wolna, ale trzeba się z tym liczyć.

Wszelkie 'męty' są potencjalnym źródłem infekcji, bo mogą stanowić zbitki mikroorganizmów i do tych wewnątrz nie dostanie się środek odkażający. Czy faktycznie stanowi to poważne źródło zagrożenia? Nie wiem, ale jakbym planował czekać rok na piwo to osobiście bym nie ryzykował.

Ma to sens tylko i wyłącznie z edukacyjnej strony. Można zobaczyć jak rozwija się utlenienie i jakie aromaty wnosi (choć i tu bardziej jest sens próbować po roku, dwóch, trzech niż 5, 10, 20). Bo jeśli chodzi o walory smakowe, to każde piwo będzie już zupełnie innym piwem niż na początku i w 99% przypadkach zdecydowanie gorszym.

Jak na 100% brett to dosyć długo. Ale to może wynikać właśnie na przykład ze zbyt małej ilości komórek, o co przy 100% brett nie trudno. U mnie w 3 miesiące to kończą właśnie mieszane z saccharomycesami. Pamiętaj tylko, że większość brettów słabo flokuluje, przez co nawet po cold crashu stracisz sporo komórek, które będą w zawiesinie. A przy 100% brett tych komórek trzeba sporo.

#56 PORTER BAŁTYCKI (OG: 21.0, EBC: 75, IBU: 39) Zasyp: Słód monachijski – 3.5kg (44%) Słód wiedeński – 2.0kg (25%) Słód pilzneński – 1.5kg (19%) Słód Caramunich II – 0.2kg (2%) Słód Special B – 0.2kg (2%) Słód Caraaroma – 0.2kg (2%) Słód pszeniczny czekoladowy – 0.11kg (1%) Słód Carafa III Special – 0.11kg (1%) Słód żytni karmelowy 125-250EBC Fawcett – 0.1kg (1%) Słód kawowy 250EBC Castlemalting – 0.1kg (1%) Zacieranie: 64-66°C – 55' 71-73°C – 15' mash out do 75°C Gotowanie/Chmielenie (90min): 60' – 55g Marynka (7,2% ak) 15' – 1g Mech irlandzki (jakaś resztka, która mi została) 10' – 2g pożywka drożdzowa Schłodzone do 8°C. Wyszło około 20 litrów. Drożdże: Wyeast 2308 Munich Lager (cały yeast-cake po warce #55) Fermentacja: Start w 20-24h. Burzliwa (27 dni): 10 dni – temp otoczenia 8°C 6 dni – temp otoczenia 9°C 6 dni – temp otoczenia 12°C 5 dni – temp otoczenia 14°C Cicha – brak Rozlew: Odfermentowane do 5.7°Blg (przewidywana zawartość alkoholu: 8.2%) Rozlew (19.5l) z 93g glukozy (przewidywane nagazowanie: 2.2v/v) Po rozmieszaniu z roztworem cukru temperatura podniosła się do 19°C. Przeniesione na refermentację do 12°C temperatury otoczenia Komentarz: Przelane na cały yeast-cake, choć i tak wizualnie go jakoś dziwnie mało było. Tym bardziej, że piwo nad nim było mocno sklarowane.

Ku mojemu zaskoczeniu na pudełku niektórych probiotyków jest napisane, żeby trzymać w temperaturze pokojowej. Na Sanprobi IBS chyba tak jest, a to też czyste L. plantarum.

Efekty są dobre tu i tu. Zależy kto czego oczekuje. Ale na pierwszy raz faktycznie łatwiej jest zrobić fermentację wstępną a potem brett. Nie trzeba wtedy robić wielkich/stopniowych starterów. Do tego funk z reguły intensywniejszy.

Jak zakwaszał w kotle, to raczej przed chmieleniem. Wygląda na to, że miałeś jakąś walniętą paczkę probiotyku ze zdechłymi bakteriami. Inne wyjaśnienie nie przychodzi mi do głowy. Chyba, że faktycznie wcześniej tę brzeczkę nachmieliłeś.

Do belgów wybór jest spory. Wyeast 3787 THG i 3522 Belgian Ardennes to zawsze dobry i sprawdzony wybór. Chociaż saisona to lepiej robić na dedykowanych do saisona, a nie trapistowych.

Zależy od tego jak mocno piwo się natlenia w Twoim procesie i jak będzie przechowywane. Jeśli nie jest przesadnie natlenione to podobnie jak kantor myślę, że przechowywane w lodówce powinno być w miarę ok. W temperaturach pokojowych już bym się obawiał.

Słód wyprodukowany w jednej słodowni zawsze się trochę różni od tego, wyprodukowanego w innej. Różnica jest raczej pomijalna przy słodach podstawowych, ale widać to wyraźnie przy karmelowych i specjalnych. Tak więc nie zgodzę się z powyższym stwierdzeniem. Jest to tabela, może nie tyle zamienników, co słodów jak najbardziej odpowiadających sobie barwą i parametrami u poszczególnych producentów (choć w sumie to czyni je zamiennikami ), ale w żadnym wypadku nie są to te same słody. Edycja: Zresztą, przecież ta tabela nawet nazywa się "Brewing grain substitution chart".

W skrajnie przesadzonych przypadkach są, ale 2 paczki na 20l 16blg są zupełnie w porządku.

Też zupełnie się nie zgadzam. Bezproblemowo piwa 10%+ alk mierzę refraktometrem i linia jest wyraźna. To co było tutaj wrzucone powodują zwykle jakieś paprochy czy potężne zmętnienie. Co więcej, po przetestowaniu 3 areometrów mam wrażenie, że refraktometr daje u mnie po przeliczeniu najdokładniejsze wyniki, wbrew obiegowej opinii.

Ile tabletek wrzuciłeś? Próbowałeś czy jest kwaśne czy tylko mierzyłeś pH?

Zależy ile odparowałeś i jaką masz wydajność. Zapewne masz areometr to używaj.

Dzięki za tak obszerny opis. Czaiłem się na tę książkę od jakiegoś czasu i właśnie zostałem przekonany.

Też jest tym lepszy im świeższy, ale zmiany nie zachodzą aż tak szybko i drastycznie jak w weizenie. Jak chcesz uwarzyć normalnego, stylowego wita to dodatki na cichą są zupełnie zbędne. Łatwiej będzie przegiąć niż coś poprawić.

Jeszcze pytanie, czy zamierzasz warzyć jakoś portera zaraz po marcowym, czy po przerwie. Bo jak ma gęstwa leżeć tydzień czy dwa w lodówce, to oczywiście lepsza będzie świeżo zebrana z koźlaka. No i druga sprawa to wspomniana ilość. Na jakieś dwa ejle o podobnych ekstraktach jak marcowe i porter byś raczej zebrał, ale lagery wymagają sporo więcej gęstwy. A do tego wybaczają o wiele mniej w tej kwestii. A jeśli zadbasz o te dwa czynniki, to nie ma tutaj w zasadzie różnicy.

Ja nabieram z góry zdezynfekowanym kubkiem trzymając za ucho. Infekcji jeszcze nie miałem. Tylko, że ja pobieram próbkę raz, w dniu rozlewu, żeby się upewnić że wszystko ok i zmierzyć sobie ekstrakt końcowy, a nie dłubię w piwie co 3 dni.

Chmiel trzymamy tylko i wyłącznie w zamrażarce. W lodówce zanik aromatów jest o wiele szybszy. A jak się martwisz o zakażenie go, to dodatkowo zamrażarka nie jest taką wylęgarnią bakterii jak lodówka. W dodatniej jak najbliżej 0°C to się trzyma drożdże a nie chmiel. Co do reszty już Ci Daniel odpowiedział. Chmiel nie jest sterylny, w dodatku jego antyseptyczne właściwości działają tylko na bakterie gram dodatnie, a nie na gram ujemne i dzikie drożdże. Jest to jednak mało kuszący kąsek dla drobnoustrojów (praktycznie brak pożywienia, a w przypadku granulatu nie ma tam nawet wody) i wrzucanie chmielu bez jakiejkolwiek dezynfekcji jest generalnie bezpieczne i powszechnie praktykowane (także już z otwartych paczek). Infekcja z chmielu nie jest niemożliwa, ale jest na tyle mało prawdopodobna, że nie ma sensu zawracać sobie nią głowy.

1. Z sucharów do klasycznych IPA najlepsze są zdecydowanie US-05. S-33 są słabe, za płytko schodzą. 2. To zależy. Wyjdzie bardziej klarowne ale czy wystarczająco na grodziskie to ciężko przewidzieć. Bezpieczniej dać żelatynę jak Ci zależy na wyglądzie.

W zdezynfekowany słoik i do lodówki.

Jakbyś przefermentował pierw US-05 (a najlepiej jeszcze jakimiś belgami), a potem dał blend, to byś miał dużo więcej brettowego charakteru niż będziesz miał na 100% brett. Takie podstawy warto ogarnąć zanim się zabiera za dzikusy. Teraz bym jak najszybciej zadawał jakieś drożdże. Tydzień bez aktywnej fermentacji to jest praktycznie pewna infekcja.

Jak robisz 100% brett to robisz duży, lagerowy starter, więc nie wiem czego się spodziewałeś. Bez startera taki blend to możesz dać jak zrobisz najpierw fermentację wstępną saccharomycesami. Teraz to Ci może ruszać nawet z tydzień albo dłużej.

Nie zrobisz AIPA bez chmielenia na zimno.