WiHuRa

#54 Wet IPA 14.09.2014 Estymacja z Beersmith: 12,2°Blg, warka 20l, IBU - >40, EBC - 21 Zasyp: Pale Ale Weyermann- 3,5 kg (88,2%) Karmelowy czerwony Strzegom - 0,40 kg (10,1%) Prażona pszenica Srzegom - 0,07 kg (1,8%) Modyfikacja wody: - brak Zacieranie i filtracja: woda do zasypu 10,5l o temperaturze 75°C Zacieranie w trakcie pierwszej warki dnia. ~3h - 67°C-61°C dolanie 8l gorącej wody 01 min - 70°C Korekta PHw postaci 4 ml kwasu mlekowego, zmierzono PH 5,7 Wysładzanie 13,5l wody o temperaturze 75-80°C bez kwasu mlekowego Gotowanie: 75 min 30 min - 165g Marynka&Oktawia, świeża szyszka 15 min - 165g Marynka&Oktawia, świeża szyszka 15 min - 4g mech irlandzki 01 min - 235g Marynka&Oktawia, świeża szyszka Fermentacja: Wyszło 20l - 11°Blg Schłodzone do 25°C i w tej temperaturze wieczorem zadałem drożdże. Brzeczkę zadałem 200ml rzadkiej nieprzemytej gęstwy Wyeast 1728 Scottish Ale. Fermentor został na dworze na noc, temperatura otoczenia rano wynosił 12°C, wstawiłem do garażu do otoczenia 19°C. Komentarz: - drugie piwo dnia - zacieranie się przeciągało bo przeciągała się praca nad pierwszą warką dnia, ogólnie ta warka to taki pełny freestyle, coś tam się długo zacierało, eksperymentalne chmieliło i jak to na freestyle przystało coś z wydajnocią poleciało - świeża szyszka zrobiła fajne złoże filtracyjne dla automatycznego syfonu, zlałem praktycznie całą brzeczkę do końca i to krystalicznie czystą: -------------- 15.09.2014 Po 24h fermentacja dość niemrawo startowała. Do fermentora dolałem jeszcze około 100ml gęstwy W1728. Temperatura otoczenia 22°C. -------------- 28.09.2014 Piwo poszło w całości do kega. Odfermentowało do 1,5°Blg (wskazanie areometru) co daje mu 4,9% ABV. Lekka siarka, dam czas piwu podczas nagazowywania w kegu.

#53 Landlord Pale Ale 14.09.2014 Estymacja z Beersmith: 10,1°Blg, warka 44l, IBU - 31, EBC - 13,5 Zasyp: Pale Ale Weyermann- 6,7 kg (94,4%) Abbey Malt CM - 0,25 kg (3,5%) Karmelowy 300 Strzegom - 0,15 kg (2,1%) Modyfikacja wody: - brak Zacieranie i filtracja: woda do zasypu 18,5l o temperaturze 75°C Temperatura ustaliła się na 69°C więc dolałem 1l zimnej wody 110 min - 67°C-64°C negatywna próba jodowa dolanie 10l wrzątku 05 min - 75°C Korekta PHw postaci 6 ml kwasu mlekowego, zmierzono PH 5,5 Wysładzanie 38l wody o temperaturze 75-80°C z 6ml kwasu mlekowego Gotowanie: 90 min 60 min - 40g Fuggles 4,5%AA 45 min - 40g EKG 7,4%AA 15 min - 5g mech irlandzki whirlpool, 10 min, 70°C - 60g Styrian Goldings 2,9%AA Fermentacja: Wyszło 43l - 10,2°Blg Schłodzone do 25°C i w tej temperaturze wieczorem zadałem drożdże, fermentory zostały na dworze na noc, temperatura otoczenia rano wynosił 12°C, wstawiłem do garażu do otoczenia 19°C. Fermentor 1: 18l, 160 ml rzadkiej nieprzemytej gęstwy Wyeast 1728 Scottish Ale Fermentor 2: 25l, starter z Wyeast 1725 Thame Valley, zadana prawie sama gęstwa, starter stał 2 doby w lodówce Komentarz: - pierwsze piwo dnia - trochę jeszcze muszę dopracować nowy system warzenia, wcześniej gotować wodę do podnoszenia temperatur bo zdarzało się że czekałem na wodę, pod koniec filtracji mocniej podkręcać gaz, prawie 60l filtratu nie zagotowało na najmniejszym płomieniu, te kilka spraw wpłynęło na to, że warzenie trochę się ślimaczyło - muszę popracować też nad filtracją, okazuje się że na dziurkowanym fałszywym dnie nie tylko jakoś łuski ma znaczenie ale szybkość filtracji. zbyt szybka przepycha drobinki słodu, właściwie trzeba schodzić <1l/1min - lanie gorącej wody do wysładzania bez typowej deszczownicy, tylko wężyk bezpośrednio w zacier, działa wyśmienicie -------------- 15.09.2014 Po 24h fermentacja dość niemrawo startowała. Do fermentora 1 dolałem jeszcze około 100ml gęstwy W1728. Temperatura otoczenia 22°C. -------------- 28.09.2014 Przelałem na cichą aby odzyskać gęstwę. -------------- 02.10.2014 Fermentor 1 dostał 20g Styrian Goldings, Fermentor 2 dostał 25g Styrian Goldings. -------------- 05.10.2014 Fermentor 1 poszedł w całości do kega. Fermentor 2 do kega oraz do butelek (z ~2gr cukru na butelkę). Obie części odfermentowały do około 2°Blg czyli piwo ma około 4,2% ABV.

12 cali.

Na ciastko zlewać nie zalecam. Już kiedyś o tym pisałem ale powtórzę. Jest fajna prosta procedura. Przy dekantacji piwa zostawiasz świadomie około 0,5l piwa, bełtasz wiadrem tak aby gęstwa ładnie się wymieszała, ustawiasz wiadro pod kątem 45 stopni (np. w zlewie), czekasz 15 min, śmieci zbiorą się rogu dna, delikatnie zlewasz z góry mniej więcej tyle gęstwy ile dokładnie Ci potrzeba do nowej brzeczki (warto mieć wyskalowany mały pojemnik). Zadajesz w krótkim czasie do nowej brzeczki. Z resztą gęstwy robisz co chcesz.

Załączyłem w plikowni wersje apisaną do xls. Oryginalnie jest xlsx czy wersja dla nowych pakietów MS Office. http://www.piwo.org/files/file/72-arkusz-do-obliczenia-ilosci-gestwy-potrzebnej-do-zaszczepienia-brzeczki/

Ten test nic Ci nie da. Może wytrzyma 80°C na 5 min, a czy wytrzyma 90 min ? Za dużo kombinujesz. Na 20l kup sobie zwykłe wiadro 33l, wiadomo że jest bezpieczne i wytrzymuje wysoką temperaturę. 24l wystarczy choć do RIS może być ciasno. Złoże może być bardzo cienkie, wystarczy że zakryje rurki w filtratorze rurkowym. Teoretycznie szersze i cieńsze złoże ma mniejsze tendencje to zapychania się i zatykania. Ale prawdopodobnie na 20l tego nie odczujesz. Może dopiero jak będziesz robił RIS'a i użyjesz 7-8 kg do zasypu.

Te skrzynki na zabawki nie mają dopuszczenia do spożywki, również nie mają odporność na wysoką temperaturę. Poza tym jeśli robisz warki 20l to ogólnie mówiąc czy wybierzesz wiadro czy skrzynkę, czy taki filtrator czy siaki, nie ma to większego znaczenia. Kwestia Twojej preferencji.

Przerabiałem temat skrzynek. Mam duże wątpliwości czy ta skrzynka ma "nóż/widelec", widziałeś na własne oczy ?

Tu i tu źle bo nie ma co jeść. Moim zdaniem, z dwojga złego lepiej trzymać w wiadrze niż w lodówce, narażając gęstwę przy przelewaniu na kontakt powietrzem/bakteriami itd.

Popchnąłem nieco temat wody w domu. Żona wymyśliła zmiękczacz bo już nie daje rady walczyć wszędzie z kamieniem. Wykorzystując sytuację namówiłem ją na zestaw RO i podciągniecie zimnej, "twardej" wody bezpośrednio pod miejsce warzelne. Temat powinienem zrealizować koło listopada. Z modyfikacją wody wejdę wtedy na szerokie morze. Notabene woda ze zmiękczaczy nie nadaje się do piwowarstwa.

Do mnie na szczęście nie trzeba wysłać Czyli 4.

Średnica tego słoja to około 30 cm, średnica typowego fermentora jest o kilka centymetrów większa. Jednak jak się zaleje słój do wlewu to średnica styku to już tylko kilkanaście centymetrów.

Wiem, że zmętnia się od twardej wody, stąd też pomysł testu z kwasem mlekowym. Nie działa w sensie w ogóle nie dezynfekuje ? Mówię o sytuacji kiedy natychmiast następuje zmętnienie a nie po jakimś czasie.

No właśnie, jak to jest z tym zmętnieniem ? U mnie dodanie Starsanu natychmiast męci wodę. Działa wtedy czy nie ? Notabene, tak dla testów muszę spróbować dodać kwasu mlekowego żeby zmniejszyć PH wody zanim dodam Starsan.

Wygląda jak normalna gęstwa ze słoika Na dole ciemniejsze śmiecie, w środku jasna, najlepsza część, na górze piwo.

Można prosić o szczegóły tej pracy, gdzie, po co i dlaczego. Ewentualnie później proszę opublikować tutaj jej wyniki.

Przecież napisałem, że każdy

Każda.

Problem jest bardziej złożony bo każdy lubi inną kawę, są smakosze a są osoby które po prostu przyjmują kofeinę Dla mnie efekt z gotowania jest odrzucający choć inni mówią, że fajnie czuć kawę. Teraz przetestuje jak Jejski pisał. Z jego przepisu wychodzi 11ml na 1 butelkę więc zrobię małe espresso i rozleje na kilka butelek - proste i szybkie do przetestowania. Można równie dobrze zrobić ekstrakt na zimno i również dodać do kilku butelek i zrobić bezpośrednie porównanie.

Wypowiem się jako miłośnik dobrej kawy. Dla mnie piwo z Kormorana oraz kilka piw domowych z kawą, które miałem okazję degustować, waliło zwykła fusiarą, popielniczką, jakbym wąchał stare zimne fusy. Dla mnie nic przyjemnego. Te przykłady całkiem zraziły mnie do sypania kawy na koniec gotowania. Aromat idzie w las. W tym sezonie będę robił Stouta więc kilka butelek dostanie zaparzone espresso bezpośrednio do butelek i zobaczę czy efekt będzie lepszy.

Potwierdzenie realizacji zamówienia wystawił dostawca czyli FM.

Na bb.biz jest potwierdzeniu sklepu CP, że zamówienie na drożdże będzie zrealizowane na ostatni tydzień września. Pewne w pozostałych sklepach będzie podobnie.

Opis stylów: 1. Lager wiedeński (kategoria 03A. według BJCP) Parametry: OG: 11.4 - 12.9°Blg FG: 2.6 - 3.6°Blg IBUs: 18 – 30 IBU SRM: 10 – 16 SRM ABV: 4.5 – 5.5% Aromat: Umiarkowanie bogaty aromat słodów niemieckich (wiedeńskiego i/lub monachijskiego). Dopuszczalna jest obecność lekkich aromatów słodów ciemnych. Podobnie, lecz mniej intensywnie niż w stylu Oktoberfest. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych estrów czy diacetylu. Aromat chmielu (szlachetnych odmian) może być słabo wyczuwalny lub nieobecny. Aromat karmelowy jest w tym stylu niewłaściwy. Wygląd: Kolor jasnoczerwono bursztynowy do miedzianego. Idealnie przejrzyste. Wysoka, trwała piana w kolorze złamanej bieli. Smak: Na pierwszym planie łagodna i elegancka złożoność słodu zrównoważona na końcu wystarczająco mocną chmielową goryczką. Nieznacznie opiekany (nie palony) charakter pochodzący od słodu wiedeńskiego. Smak palony i karmelowy jest niedopuszczalny. Dość wytrawny finisz z posmakiem zarówno słodowym jak i chmielową goryczką. Smak chmielu (szlachetnych odmian) może być słabo wyczuwalny lub nieobecny. Tekstura: Treściwość średnio-lekka do średniej z delikatną kremowością. Nasycenie średnie. Delikatne. Umiarkowanie rześki finisz. Zawarty alkohol może wywoływać w niewielkim stopniu charakterystyczne uczucie ciepła. Ogólne wrażenia: Styl charakteryzuje się delikatną i elegancką słodowością przechodzącą na finiszu w wytrawność, która pozwala uniknąć mdłej słodkości. Komentarze: Wersje amerykańskie mogą być nieco mocniejsze, wytrawniejsze i bardziej gorzkie, podczas gdy europejskie skłaniają się ku większej słodyczy. Wiele meksykańskich bursztynowych i ciemnych lagerów, które kiedyś były bardziej zgodne z oryginałem w chwili obecnej przypominają słodkie, pełne dodatków ciemne lagery amerykańskie. Historia: Oryginalny bursztynowy lager został opracowany przez Antona Drehera wkrótce po wyizolowani drożdży dolnej fermentacji. Prawie zanikły w miejscu powstania styl jest kontynuowany w Meksyku dokąd został sprowadzony przez Santiago Grafa i innych austriackich piwowarów, którzy wyemigrowali w końcu XIX w. Niestety, większość współczesnych przykładów zawiera niepożądane dodatki, które zmniejszają kompleksową słodowość charakterystyczną dla najlepszych przedstawicieli stylu. Styl zawdzięcza większość swego charakteru metodzie słodowania (słód wiedeński). Choć ogólny charakter słodowy jest mniej wyeksponowany niż w przypadku Oktoberfest, ciągle jednak nacisk położony jest tu na słodowość. Surowce: Słód wiedeński jest źródłem lekko opiekanego i złożonego oraz bogatego w związki melanoidynowe profilu słodowego. Podobnie jak w przypadku stylu Oktoberfest powinno używać się tylko najwyższej jakości słodu, jak również kontynentalnych odmian chmielu (preferowane są odmiany szlachetne). Woda średniotwarda, bogata w węglany. Możliwe jest użycie niewielkiej ilości słodów karmelowych i/lub ciemnych mające na celu zwiększenie słodyczy i uzyskanie odpowiedniego koloru jednak dodatek słodów karmelowych nie powinien dać się odczuć w aromacie i smaku a ciemne słody nie powinny nadać charakteru palonego. Przykłady komercyjne: Great Lakes Eliot Ness (unusual in its 6.2% strength and 35 IBUs), Boulevard Bobs 47 Munich-Style Lager, Negra Modelo, Old Dominion Aviator Amber Lager, Gordon Biersch Vienna Lager, Capital Wisconsin Amber, Olde Saratoga Lager, Penn Pilsner 2. Black IPA (według klasyfikacji piwnych stylów PSPD) Styl bardziej rozpowszechniony pod nazwą Black India Pale Ale. Styl stosunkowo młody. Jego autorstwo przypisuje się Gregowi Noonanowi. Nazwa Cascadian Dark Ale pochodzi od Gór Kaskadowych, które ciągną się przez stany Oregon i Waszyngton, w których to stanach umiejscowione są plantacje amerykańskiego chmielu. Obficie chmielone amerykańskimi odmianami chmielu przypomina w aromacie i smaku amerykańskie India Pale Ale. Jest jednak ciemne, a nawet nieprzejrzyście czarne. Od amerykańskiego stoutu odróżnia je zdecydowanie niższa paloność. Parametry: Ekstrakt początkowy: 14-18,0 °Blg Ekstrakt końcowy: 3,0-4,0 °Blg Zawartość alkoholu: 6,0-7,5 % obj. Goryczka: 40-80 IBU Barwa: 40-60+ EBC Surowce i technologia: Podstawę zasypu stanowi słód pale ale. Ciemną, niemal czarną barwę zapewnia dodatek palonych słodów, szczególnie polecane są słody palone pozbawione łuski np. Carafa Special. Nie zaleca się w celu przyciemnienia piwa używania palonego jęczmienia, gdyż może on wnieść nadmierne nuty palone. Możliwy jest dodatek niewielkich ilości słodów karmelowych. Słody żytnie mogą wnieść ciekawą pełnię. Zacieranie infuzyjne. Chmielenie mocno aromatycznymi amerykańskimi odmianami chmielu. Możliwe jest również użycie chmieli australijskich lub nowozelandzkich jako zamienników. W celu uzyskania bogatego aromatu chmielowego zaleca się chmielenie na zimno. Drożdże górnej fermentacji o raczej czystym profilu. Aromat: Dominują nuty chmielowe,charakterystyczne dla amerykańskich odmian chmielu, a więc typowe będą nuty owoców cytrusowych, tropikalnych (mango, marakuja), żywiczne, sosnowe i ziołowe. Aromaty kawowe, czekoladowe na umiarkowanym poziomie, nie powinny dominować. Nuty palone, ostre nie są pożądane. Estry owocowe dopuszczalne na średnim poziomie. Niepożądane są nuty rozpuszczalnikowe i diacetyl. Barwa: Od ciemno brązowego do czarnego, może być nieprzejrzyste ze względu na ciemną barwę. Generalnie klarowne lub opalizujące od chmielenia na zimno. Piana: Średniobfita, od kremowej, do jasno beżowej, długo pozostająca. Smak: Zdominowany przez chmielową goryczkę, równoważoną przez nuty karmelowe, kawowe i czekoladowe. Słodycz od niskiej do umiarkowanej. Niskie, do umiarkowane nuty palone. Całkowite wyeliminowanie nut palonych jest niemożliwe, ale nigdy nie powinny być one ostre i dominujące. Finisz raczej wytrawny. Goryczka: Wyraźna, do bardzo intensywnej, chmielowa. Dominuje w smaku, ale nie może być zanadto ściągająca lub zalegająca. Odczucie w ustach: Pełnia od średniej, do niskiej. Nagazowanie średnie, do niskiego. Brak charakteru ściągającego. Alkohol niewyczuwalny. Wrażenie ogólne: Czarne ale, będące próbą połączenia amerykańskiego India Pale Ale i ciemnego ale. Od amerykańskiego stoutu odróżnia je niższa paloność oraz balans przesunięty w kierunku chmielowości. Przykłady komercyjne: AleBrowar Black Hope, Pinta Żytorillo, Nomad Black Hawk, BrewDog Libertine Black Ale, Thornbridge Wild Raven.