WiHuRa

Na bb.biz jest potwierdzeniu sklepu CP, że zamówienie na drożdże będzie zrealizowane na ostatni tydzień września. Pewne w pozostałych sklepach będzie podobnie.

Opis stylów: 1. Lager wiedeński (kategoria 03A. według BJCP) Parametry: OG: 11.4 - 12.9°Blg FG: 2.6 - 3.6°Blg IBUs: 18 – 30 IBU SRM: 10 – 16 SRM ABV: 4.5 – 5.5% Aromat: Umiarkowanie bogaty aromat słodów niemieckich (wiedeńskiego i/lub monachijskiego). Dopuszczalna jest obecność lekkich aromatów słodów ciemnych. Podobnie, lecz mniej intensywnie niż w stylu Oktoberfest. Czysty charakter lagerowy, bez owocowych estrów czy diacetylu. Aromat chmielu (szlachetnych odmian) może być słabo wyczuwalny lub nieobecny. Aromat karmelowy jest w tym stylu niewłaściwy. Wygląd: Kolor jasnoczerwono bursztynowy do miedzianego. Idealnie przejrzyste. Wysoka, trwała piana w kolorze złamanej bieli. Smak: Na pierwszym planie łagodna i elegancka złożoność słodu zrównoważona na końcu wystarczająco mocną chmielową goryczką. Nieznacznie opiekany (nie palony) charakter pochodzący od słodu wiedeńskiego. Smak palony i karmelowy jest niedopuszczalny. Dość wytrawny finisz z posmakiem zarówno słodowym jak i chmielową goryczką. Smak chmielu (szlachetnych odmian) może być słabo wyczuwalny lub nieobecny. Tekstura: Treściwość średnio-lekka do średniej z delikatną kremowością. Nasycenie średnie. Delikatne. Umiarkowanie rześki finisz. Zawarty alkohol może wywoływać w niewielkim stopniu charakterystyczne uczucie ciepła. Ogólne wrażenia: Styl charakteryzuje się delikatną i elegancką słodowością przechodzącą na finiszu w wytrawność, która pozwala uniknąć mdłej słodkości. Komentarze: Wersje amerykańskie mogą być nieco mocniejsze, wytrawniejsze i bardziej gorzkie, podczas gdy europejskie skłaniają się ku większej słodyczy. Wiele meksykańskich bursztynowych i ciemnych lagerów, które kiedyś były bardziej zgodne z oryginałem w chwili obecnej przypominają słodkie, pełne dodatków ciemne lagery amerykańskie. Historia: Oryginalny bursztynowy lager został opracowany przez Antona Drehera wkrótce po wyizolowani drożdży dolnej fermentacji. Prawie zanikły w miejscu powstania styl jest kontynuowany w Meksyku dokąd został sprowadzony przez Santiago Grafa i innych austriackich piwowarów, którzy wyemigrowali w końcu XIX w. Niestety, większość współczesnych przykładów zawiera niepożądane dodatki, które zmniejszają kompleksową słodowość charakterystyczną dla najlepszych przedstawicieli stylu. Styl zawdzięcza większość swego charakteru metodzie słodowania (słód wiedeński). Choć ogólny charakter słodowy jest mniej wyeksponowany niż w przypadku Oktoberfest, ciągle jednak nacisk położony jest tu na słodowość. Surowce: Słód wiedeński jest źródłem lekko opiekanego i złożonego oraz bogatego w związki melanoidynowe profilu słodowego. Podobnie jak w przypadku stylu Oktoberfest powinno używać się tylko najwyższej jakości słodu, jak również kontynentalnych odmian chmielu (preferowane są odmiany szlachetne). Woda średniotwarda, bogata w węglany. Możliwe jest użycie niewielkiej ilości słodów karmelowych i/lub ciemnych mające na celu zwiększenie słodyczy i uzyskanie odpowiedniego koloru jednak dodatek słodów karmelowych nie powinien dać się odczuć w aromacie i smaku a ciemne słody nie powinny nadać charakteru palonego. Przykłady komercyjne: Great Lakes Eliot Ness (unusual in its 6.2% strength and 35 IBUs), Boulevard Bobs 47 Munich-Style Lager, Negra Modelo, Old Dominion Aviator Amber Lager, Gordon Biersch Vienna Lager, Capital Wisconsin Amber, Olde Saratoga Lager, Penn Pilsner 2. Black IPA (według klasyfikacji piwnych stylów PSPD) Styl bardziej rozpowszechniony pod nazwą Black India Pale Ale. Styl stosunkowo młody. Jego autorstwo przypisuje się Gregowi Noonanowi. Nazwa Cascadian Dark Ale pochodzi od Gór Kaskadowych, które ciągną się przez stany Oregon i Waszyngton, w których to stanach umiejscowione są plantacje amerykańskiego chmielu. Obficie chmielone amerykańskimi odmianami chmielu przypomina w aromacie i smaku amerykańskie India Pale Ale. Jest jednak ciemne, a nawet nieprzejrzyście czarne. Od amerykańskiego stoutu odróżnia je zdecydowanie niższa paloność. Parametry: Ekstrakt początkowy: 14-18,0 °Blg Ekstrakt końcowy: 3,0-4,0 °Blg Zawartość alkoholu: 6,0-7,5 % obj. Goryczka: 40-80 IBU Barwa: 40-60+ EBC Surowce i technologia: Podstawę zasypu stanowi słód pale ale. Ciemną, niemal czarną barwę zapewnia dodatek palonych słodów, szczególnie polecane są słody palone pozbawione łuski np. Carafa Special. Nie zaleca się w celu przyciemnienia piwa używania palonego jęczmienia, gdyż może on wnieść nadmierne nuty palone. Możliwy jest dodatek niewielkich ilości słodów karmelowych. Słody żytnie mogą wnieść ciekawą pełnię. Zacieranie infuzyjne. Chmielenie mocno aromatycznymi amerykańskimi odmianami chmielu. Możliwe jest również użycie chmieli australijskich lub nowozelandzkich jako zamienników. W celu uzyskania bogatego aromatu chmielowego zaleca się chmielenie na zimno. Drożdże górnej fermentacji o raczej czystym profilu. Aromat: Dominują nuty chmielowe,charakterystyczne dla amerykańskich odmian chmielu, a więc typowe będą nuty owoców cytrusowych, tropikalnych (mango, marakuja), żywiczne, sosnowe i ziołowe. Aromaty kawowe, czekoladowe na umiarkowanym poziomie, nie powinny dominować. Nuty palone, ostre nie są pożądane. Estry owocowe dopuszczalne na średnim poziomie. Niepożądane są nuty rozpuszczalnikowe i diacetyl. Barwa: Od ciemno brązowego do czarnego, może być nieprzejrzyste ze względu na ciemną barwę. Generalnie klarowne lub opalizujące od chmielenia na zimno. Piana: Średniobfita, od kremowej, do jasno beżowej, długo pozostająca. Smak: Zdominowany przez chmielową goryczkę, równoważoną przez nuty karmelowe, kawowe i czekoladowe. Słodycz od niskiej do umiarkowanej. Niskie, do umiarkowane nuty palone. Całkowite wyeliminowanie nut palonych jest niemożliwe, ale nigdy nie powinny być one ostre i dominujące. Finisz raczej wytrawny. Goryczka: Wyraźna, do bardzo intensywnej, chmielowa. Dominuje w smaku, ale nie może być zanadto ściągająca lub zalegająca. Odczucie w ustach: Pełnia od średniej, do niskiej. Nagazowanie średnie, do niskiego. Brak charakteru ściągającego. Alkohol niewyczuwalny. Wrażenie ogólne: Czarne ale, będące próbą połączenia amerykańskiego India Pale Ale i ciemnego ale. Od amerykańskiego stoutu odróżnia je niższa paloność oraz balans przesunięty w kierunku chmielowości. Przykłady komercyjne: AleBrowar Black Hope, Pinta Żytorillo, Nomad Black Hawk, BrewDog Libertine Black Ale, Thornbridge Wild Raven.

Na weekend zapowiada się cieżki bój. Oprócz planowanej #53 Landlord Pale Ale (44l), dodatkowa, sponatniczna warka którą roboczo nazwę Wet IPA. Będzie to IPA w wersji kontynentalnej, warka 20l, 12,5°Blg, IBU >40, chmielona tylko i wyłącznie mokrą szyszką (mieszanka Marynka, Oktawia) w technice Hop Bursting. W sumie na warkę pójdzie 600g mokrego chmielu, liczba szokująca ale trzeba pamiętać, że odzwierciedla to około 120-150g wysuszonej szyszki. Dodatkowo to boju ruszą pomocnicy - Wyeast 1275 Thames Valley. Świeża szyszka dzięki uprzejmość kolegi piwowara - dzięki Jurek! Polecam się

Od właściciela. Zresztą wystarczy zaglądnąć do stronę sklepu. Kupiłem dwie saszetki, notabene po raz pierwszy udało mi się kupić tak świeże Wyeasty. Obi saszetki mają 8 tygodni do daty produkcji.

Drożdże z każdym dniem są słabsze. Stara gęstwa to słaba kondycja drożdży. Poza oczywistym problemem ryzyka infekcji jest ryzyko, że fermentacja może się ślimaczyć, piwo może niedofermentować, profil smakowo zapachowy może być znacznie gorszy. Nie daj się zwieść, słowami "ja robiłem i nie było problemu". Fermentacja to bardzo ważny proces i warto się do tego bardzo dokładnie przyłożyć. Dla mnie tydzień to max dla gęstwy. Zazwyczaj używam ją ten sam dzień.

Stara gęstwa wystartuje, akurat z tym nie będzie problemu. Gorzej może być z paroma innymi sprawami.

Druga edycja wstępnie planowana jest na 16 listopada.

Ogłaszamy kategorie III Karpackiego Konkursu Piw Domowych. 1. Lager wiedeński (kategoria 03.A według klasyfikacji BJCP) 2. Black IPA (według klasyfikacji piwnych stylów PSPD) Konkurs odbędzie się w Rzeszowie w dniu 28.03.2015. REGULAMIN regulamin_iii_karpacki-kpd-2015.pdf FORMULARZ ZGŁOSZENIOWY form_zglosz_iii_karpacki_kpd_2015.pdf

Dla mnie pucha to nuda. Jak sobie nie pogrzebie przy garze, nie pomieszam łychą, nie poczuje dreszczyku przy filtracji to dla mnie to nie jest warzenie

Będzie kolejny kurs choć z innymi próbkami gdzieś na przełomie październik/listopad.

Nieźle, jest spory zapas przestrzeni we wiadrze więc wyjść nie powinny.

Znam już szczegóły zapowiadanego wcześniej kursu. Kurs odbędzie się w niedzielę 21.09.2014 (15:00-18:00). Szczegóły na stronie: http://karpackiewp.p...czecie-zapisow/ oraz wydarzeniu FB: https://www.facebook...82111138680149/ Zapraszam do zapisów!

Można uzyskać świetną łuskę z żaren, kwestia odpowiedniego śrutowania. Można też namoczyć lekko słód. Na fałszywym dnie faktycznie jest ona dość istotna o czym się niedawno przekonałem.

O północy mówisz. Czyli wszystko jeszcze przed Tobą

Jesteś na liście więc nie ma już odwrotu

Jak będzie wakat to zgłaszam się na sędziego

Właściwie to już miałem chrapkę na 2 szczepy angielskie i 1 szczep szkocki, ale już ruszam z warzeniem i musiałem kupić jakieś drożdże więc pewnie dopiero za rok. Ale z oferty FM na pewno skorzystam już na sezon lagerowy - na pewno Bohemaska rapsodia. Później w ruch pójdą drożdże do Grodziskiego, jakiś neutralny szczep - może Kłosy Kansas, i na pewno drożdże do Witbiera - Białe Walonki. A jak dam jeszcze radę to kupię drożdże pod Saisona - Odkrycie sezonu. Gdyby FM wystartowało wcześniej i kupiłbym wspomniane drożdże do ales to suma sumarów przez sezon przetestowałbym 8-9 z 15 szczepów

Ogólnie można powiedzieć, że każde drożdże przy bardzo mocnych piwach "głupieją" i mają tendencje do wychodzenia na spacer.

Co to za ludzie ? Piwowar cierpliwy jest.

Kiedy i czym FM rozpętało tą burzę ? Powstała tylko ich strona i profil FB, na którym żadnych obiecanek cacanek nie ma i ogólnie informacje oficjalne są dość skompe. Na wakacjach pojawiły się bardzo krótkie relacje z testów jakie prowadzili piwowarzy domowy i to właściwie byłoby na tyle.

Do sklepu dotarła świeża partia drożdży Wyeast oraz kilka szczepów, których wcześniej nie było.

Oczywiście, każdy musi sobie to sam rozpatrzeć. Zależy kto ma jaki system warzenia i jakie miejsce. Ja tam siedzę głównie w otwartym garażu, do domu wpadam rzadko żeby żona nie przydzieliła żadnej dodatkowej pracy Zresztą kotłujący się przełom podczas gotowania potrafi być hipnotyzujący.

Na zdjęciu #52 100% Peated Ale po zadaniu drożdży, wyszło prawie 29l. Spodziewałem się że drożdże wyjdą na spacer. Ale po drugiej dobie fermentacji, piana cały czas na około 2 cm, nawet nie dotyka pokrywki, temperatura otoczenia cały czas 20°C. Scottish Ale pracują spokojnie i bez szarżowania. To mi się podoba. Jak widać, podpiekany słód whisky znacznie wpłynął na kolor brzeczki, we wiadrze przed fermentacją jest praktycznie brązowy, po filtracji był raczej bursztynowy i chyba taki wyjdzie po fermentacji.

Ano. Zwłaszcza jak na torcie jest kilkanaście świeczek Reasumując. To, że nie kupiłem z termoparą nie znaczy że nie dbam o bezpieczeństwo, wręcz przeciwnie.