zasada

Zasadniczo browar warka #64 koźlak wędzony Butelki poprzedniego koźlaka wędzonego (styczeń 2016 rok) właściwie skończone, czas na uzupełnienie. Zasyp bardzo zbliżony - zamiast samego Steinbacha lekkie uzupełnienie Weyermannem. Różnica intensywności odczuwalna już na poziomie niucha z worka. Zamiast monachijskiego - wiedeński, zamiast special X, special B, zamiast magnum - iunga, zamiast dekoktu - infuzja. Jestem ciekaw. Start, piątek ok.20. sprzęt zacierna: Lidl z mieszadłem, filtracyjna: blaszak 15 l ze sprężyną, warzelna: blaszak 20 l Zasyp: 3,00 wędzony bukiem Steinbach 1,00 wiedeński Weyermann 0,50 wędzony bukiem Weyermann 0,25 Special B CM Zacieranie: 4,75 kg * 2 - 9,5 l podgrzane do 52°C zasypywane przez dobre 10 minut - przerwa białkowa 5,25 litrów wrzątku miało podnieść do 64°C, podniosło do 62°C - resztę zrobił Lidl. Planowałem dekokt, ale odpuszczam z żalem więc 64°C - 40 minut Po 40 minutach zaczynam podgrzanie Lidlem do 72°C gdzie zacier ma zostać 40 minut. Wygrzew do 78°C i planowane ok. 15 minut przeciągnęły się do prawie godziny. Przed przeniesieniem do filtracji, dogrzałęm ostygniety zacier do 78°C ponownie i przełożyłem większość do blaszaka. Reszta czekała. Filtracja i wysładzanie: na raty - jedną ratę dokładnie, do objętości. Odebrałem 6 litrów brzeczki, dodałem pozostały w zacier. Spuściłem trzy kolejne, uzupełniłem niemal 7 litrami wody (ok.70°C), zamieszałem żeby nie naruszyć samego dna, ale trochę rozbiłem i dojechałem do jakiś 17 litrów (11*1,5 i niecały litr) Nie mam dzisiaj ochoty siedzieć do rana, sprzątam i z nadzieją, że mi nie skiśnie zostawiam warzenie na jutro. Brzeczka ma jakieś 16,5 BLG po korekcie odczytu spławika. Sobota 02.02.2019. Z pewnym niepokojem wróciłem do gara dość późno, po wszystkich innych obowiązkach. Nie skisło! Palnik włączyłem 15.20, 15.30 zmieniłem pole kuchenki na większe. Ruch w garze jest, ale do wrzenia daleko. Grzałka w pogotowiu, jak tylko dziewczyny znikną z kuchni. Chmielenie: Gotowanie 90 minut 20 g Iunga granulat 9,5%AA @ 60 minut mech irlandzki na 15 minut przed końcem Chłodzenie: chłodnica nierdzewna karbowana 25 minut do 15°C, nastaw zlany do wiaderka fermentacyjnego i zniesiony do piwnicy na dochłodzenie przez noc - i kawałek dnia Drożdże: W34/70 gęstwa po wędzonym pilsie - nalana dzień później do cały tekst cake. W wiadrze zostało sporo osadów białkowych i chmielu. Nie napowietrzałem kamieniem jednak. Fermentacja: Piwnica 7°C Parametry: planowane (WORT 70%) → zaobserwowane V: 13 l -> 12 l BLG: 18,9 -> 18,8 FG: 4,8 -> ABV: 7,7 -> IBU: 26 -> edit 25.02.2019: po 3 tygodniach w piwnicy wniosłem wiadro do kuchni na dofermentowanie. Próbka o T niecałych 12°C wskazała niecałe 4 BLG bez względu czy Alla France czy Biowin. Po przeliczeniach można powiedzieć 3,6 - 3,7 BLG czyli 8,3-8,4 ABV. Smak próbki słodki, powiedzmy wręcz owocowy. Na upartego trochę zielonego jabłka i migdałów (za mało tlenu na początku fermentacji czy jeszcze młode piwo???). Odczucie goryczki na tym etapie zbyt wysokie. Nie czuć natomiast alkoholu mimo, że wyniki skłaniają do małego litrażu butelek. Zobaczymy co z resztą mocarzy, w tym tygodniu na górę wejdzie jeszcze podwójny z pszenicy. edit 01.03.2019: w butelki z syropem z 55g cukru białego trafiło jakieś 10,5 litra piwa. Tydzień na górze, potem do piwnicy i do jesieni ma spokój. edit 24.11: zapisuje pierwsze, ale musiałem próbować wcześniej. Goryczka zelżała, ale nadal jest cokolwiek zbyt szorstka. Aromat kiełbasiany. Suszone owoce etc. raczej mało obecne. Dziwnie cienkie. Jednak dekokt byłby dobrym ruchem. edit 20.03.2020: jasny bursztyn, minimalne nasycenie, piana znikoma - najpierw porwany dywanik, potem wysepki, goryczka stonowana, w zapachu trochę kiełbaski i słodkich suszonych owoców, nie zakleja - wciąż wodniste/ pijalne. W porównaniu z "klonem Aventinusa" piwo mistrzowskie. W porównaniu z poprzednikiem jednak cokolwiek słabsze. Marzy mi się mieć uwędzony słód monachijski 1?2 i uwarzyć smash z jakimś klasycznym chmielem (np. Tradition). Uwaga: ślinienie!

Daj znać na browar.biz - tam znajdziesz więcej zainteresowanych tematem. Według RateBeer to piwo to w rzeczywistości St.Sebastiaan Golden, czyli żaden wybitny przedstawiciel stylu. A generalnie odwagi! Weź dzioba i opowiedz co czujesz.

Bardzo mi się ta wymiana zdań podoba! Jeśli chodzi o zasyp np. amerykanie dodają jasnych karmeli do tego stylu, Jamil polecał w jednej recepturze caravienne. Ja natomiast bez mrugnięcia okiem zrobiłbym ze 100% słodu wiedeńskiego dbając o ilość drożdży (dwie paczki) i temperaturę fermentacji a dopiero w następnym podejściu uzupełniał zasyp o słody karmelowe - jeśli efekt okaże się niezadowalający. W jednej książce znalazłem jeszcze trzy propozycje receptur, ale wydają mi się nieadekwatne - brak słodu wiedeńskiego udawany przez pale/ pilzna z karmelami. Patrz w załączniki. CBSS#04 - ss.63-65.pdf

Sprawdź polypin - on imituje nieudolnie cask. Ja tak zrobiłem jedno lekkie piwo i bardzo mi podeszła ta forma.

I uważasz, że użytkownicy forum będą zgadywać metoda na szklaną kulę? Jest wątek o infekcjach podpiety, zrób zdjęcie, napisz więcej o piwie (zasyp, proces) - zadaj pytanie we właściwy sposób we właściwym miejscu.

OK. Jeśli to nie ten element to nie wiem co mogło spowodować skok wydajności ale podejrzewam, ze jednak jakieś zakwaszenie nastąpiło (trzeba by powtórzyć i zmierzyć żeby mieć pewność), druga rzecz to napęcznienie skrobi i późniejszy łatwiejszy dostęp do niej enzymów. Ale to tak na oślep strzelam.

Namoczenie = zakwaszenie brzeczki i wzrost wydajności. Następnym razem dodaj s lodu zakwaszającego albo zakwaś samodzielnie jednym z polecanych w wiki kwasów, żeby zobaczyć czy podobnie podniesie Ci się wydajność.

I to jest bardzo dobre podejście! Powodzenia w czytaniu i późniejszej walce z materią!

Dekada to dużo czasu. Szansa na poprawę jakości piwa nie jest duża. W kolejnych dekadach wszystkie wątpliwości się zwiększają. Małe litraże jak wspomniane wyżej 0,33 pozwalają monitorować np. co pół roku i znaleźć moment optimum i wtedy pić. Rozumiem idejkę, ale w powodzenie powątpiewam. Więcej o leżakowaniu i pracy piwa w czasie znajdziesz w książce: https://www.amazon.co.uk/Vintage-Beer-Patrick-Dawson/dp/161212156X

@ksiegarz5 ładny plan ale opierając się na dotychczasowych lekturach piwnych bałbym się o jego powodzenie.

Zapowiadane piwo kończy fermentację, a dniach do butelek. W skrócie: 5 kg pilzneńskiego, zacieranie sterowane: 60 min @ 65°C | 15 min @ 78°C | 22,5 litra rzędu 11BLG. Do połowy 2 saszetki Danstar Diamond, do drugiej Fermentis w34/70 Ponad miesiąc w piwnicy (10-7°C) a po dobie w kuchni piwo w wiadrze na Danstar Diamond miało jakieś 17°C. Próbka wskazała ~1,5 BLG w 16,6°C co przeliczyłem na 1,3 BLG. Wydaje się, że będzie zatem 4,6 alkoholu, odfermentowanie pozorne 87%, rzeczywiste 70% - wszystkie wskazania liczone kalkulatorem dla Androida: Beer Hydrometer Corrector. Smak próbki dobry, swoisty, chmiel bardziej w aromacie z wiadra niż w smaku z próbki. Wiadomo, że za wcześnie na jakiekolwiek wnioski. Drożdże na dnie ładnie osiadły po przenoszeniu. Jak na razie mam wrażenie, że mimo podobnych wartości obydwu części, Danstary dały bardziej wytrawne piwo. Ale na teraz to gdybanie wyłącznie. Na pewno lepiej sobie poradziły w takim zestawieniu - porównaniu niż lagerowe Mangrove Jacks.

https://9gag.com/gag/az9e8LN

Sprawdź tabelkę z postu:

Bardzo mi się to podejście podoba. Jak ostatnio pytałem @kaniutek, do którego świętego. On wskazał Arnulfa chyba.

W tym tygodniu już kilkukrotnie było pisane na forum, że najlepsze rozwiązanie to małe piwo na rozruszanie drożdży a na gęstwie piwo mocne.

Zrobiłbym Marynkę na 30 ibu, Lubelski na 15 albo 10 minut - ne wiem jakie masz ilości chmielu/ wartośVci AA, ale na szybko można tak założyć: Plik do qbrew w załączniku polish-bitter.qbrew

Według mnie to idealne składniki na polskiego bittera - jednotemperaturowe zacieranie jak najbardziej się wpisuje.

Jak wyedytujesz post, pod oknem wprowadzania powinny pojawić się pliki załączone albo coś podobnego - i obok ikonka kosza albo czerwony krzyżyk - jakoś tak. No chyba, że masz je też wklejone w edytorze, wtedy normalne delete powinno pomóc.

O! Jakie i gdzie? Serio nie znam kolegi (w sumie niewielu znam).

Kapslownica Eterna.

Garnek: 30 litrów (emalia wychodzi najtaniej). Chłodnica (najlepiej z nierdzewnej karbowanki). Fermentory 33 l: z kranikiem z dwa (osobne do filtracji i rozlewu ale możesz pojechać na jednym) i bez kranika - ile chcesz (do fermentacji). Filtrator z oplotu/ sprężyny. Termometr elektroniczny albo analogowy ze skalą ponad 100°C. Spławik czyli balingomierz - najlepiej od razu Alla France zamiast Biowinowskich plus tulejka/ inny pojemnik na próbki. Wężyki do przelewania (tańszy igielit albo silikon droższy ale daje radę w wysokich temperaturach). Wiele więcej chyba nie trzeba. Tuningowac można później w nieskończoność (filtratory/ hopstopery/ hopspidery/ kraniki etc.).

Lepiej zabujaj wiadrem, tak delikatnie, powoli, po okręgu. Ja robię to podczas nalewania zielonego piwa na syrop.

Nie wiem. Nigdy nie zajmowałem się takim ratowaniem. Na poziomie 10 warki kolega zgoda zwrócił mi uwagę PRZED uwarzeniem na podobny problem i miałem czas się przygotować.

Skoro już to zacząłeś to kilka spraw: - ilość drożdży się oblicza w kalkulatorze (np. takim) wprowadzając litraż i bailing - dla 21 litrów 22BLG można założyć 8 paczek sucharów - patrz zrzut z załącznika, - drożdże zadaje się w temperaturze fermentacji a nawet nieco poniżej - zadawanie w wyższej a następnie obniżanie źle robi piwu szczególnie lagerom (estry!). Dlatego na początek lekki lagerek (10-11 BLG i 2 paczki sucharów), całą gęstwę do mocarza. Brzeczkę schładzasz ile się da, jeśli nie masz możliwości zejść do/ poniżej 10°C stosowaną przez siebie metodą trzeba kombinować (uzupełnianie zmrożoną wodą, dochładzanie w lodówce) i dopiero potem zadawać drożdże. Lager to jest wyższa szkoła jazdy, tak mocny lager to podwójnie wyższa szkoła jazdy. Piwowarstwo uczy pokory i wnioskowania po czasie a nie w trakcie

Cześć, skoro porter bałtycki to Twój pierwszy dolniak to aż mnie świerzbi zapytać o to jakie drożdże i w jakiej ilości wykorzystałeś. Ale ponieważ nie pytasz o to w odpowiedzi na pytanie zacytuję klasyka: przy piwach dolnej fermentacji leżakowanie odbywa się (...) w temp. 0-1 st.C. Oczywiście piwo trzeba oddzielić od drożdży namnożonych podczas fermentacji, czyli inaczej mówiąc zdekantować do innego, sterylnego fermentora najlepiej pojemnością dostosowanego do objętości piwa, aby nad płynem pozostało jak najmniej powietrza.